Dat speelt uiteraard mee. Ook een van de redenen om door te blijven lobbyen om in de eigen sponsorpakken te mogen rijden in de World Cup-cyclus.
Swings en IKO is overigens wel een bijzondere situatie. Niet echt vergelijkbaar met andere prominenten die voor een Nederlandse ploeg uit zijn gekomen, zoals Heather Bergsma. Die had Clafis als hoofdsponsor, maakte volledig deel uit van dat team en werd alleen gecoacht door Anema. Met Swings en IKO ligt dat anders. Swings heeft zijn eigen begeleidingsstaf en coach (Jelle Spruyt). Zijn hoofdsponsor is ATOS en die zien we ook fier op zijn nationale pakken staan. Niet denkbaar bij de Nederlandse rijders die in de pakken van hun land met het logo van de teamnaamsponsor op hun borst rijden. Zo komt er ook niet bijster veel van de aandacht voor Swings bij IKO terecht. Het is uiteindelijk, in mijn beleving, meer een samenwerkingsverband (zoals Reggeborgh en Vanessa Herzog een paar jaar terug). IKO is slechts één van de sponsoren en vormt voornamelijk op het ijs zijn begeleiding (techniekcoaching). Volgens mij heeft Swings dit seizoen, qua droogtraining, ook nog niet echt met IKO getraind. Langer dan een paar weken apart trainen is voor schaatsers met een contract bij een commerciële ploeg normaliter niet weggelegd.
Dat terzijde; ik vraag mij af of die buitenlanders ''ons'' überhaupt nodig hebben. Is er zoveel vraag naar een internationaal team naar Nederlands model? Dat nieuwe internationale team van Rutger Tijssen vind ik qua niveau best prima (stuk voor stuk degelijke World Cup-rijders), maar is ook dun bezaaid met potentiële toppers. Misschien dat De Wit meer wereldtoppers zou kunnen aantrekken, maar ik waag te betwijfelen of veel goede internationale rijders daar zin in hebben. De Amerikanen, Canadezen, Japanners, Russen, Polen, Noren, Italianen... en vooruit, misschien ook de Duitsers. Ze hebben allemaal eigen, en zeer degelijke, nationale teams met de juiste randvoorwaarden om topsport te bedrijven. Belangrijker nog; dat kunnen ze blijven doen in eigen land. Waar dikwijls de zomertrainingen een stuk eenvoudiger uit te voeren zijn (beter dan in ons platte landje). Dan moet het financieel wel heel aanlokkelijk zijn om over te komen naar zo'n internationaal in Nederland gelokaliseerd team, maar blijft de vraag of er een principiële behoefte is aan een dergelijk internationaal team. Bovendien steekt Nederland in de top ook helemaal niet meer zoveel boven de genoemde landen uit. Dan hebben we nog niet eens de lastige sponsoringvraagstelling behandeld... Voor de lone wolfs uit de kleinste schaatslanden is zo'n team misschien wel een uitkomst, maar de realiteit is dat zij nu al 9 van de 10 keer ergens terecht kunnen. Dan wel bij een commercieel (marathon)team in Nederland (Liiv, Swings, Michael en P. Due Schmidt - al zijn Liiv en Michael dus de enige die voltijd deel uitmaken van die teams), dan wel bij andere nationale teams (Van Elst en In 't Hof bij Noorwegen, Odor in Canada en het clubje inliners in Geisingen en Inzell) of bij gesubsidieerde projecten (Thialf Academy, of de Colombianen in SLC). Maar goed, voor die laatste twee categorieën geldt natuurlijk wel de nodige afhankelijkheid van toelages en privésponsoring.