Meer dan voldoende. Het gaat nooit 'ineens' hard waaien op een zonnige dag. Bij het alpine skieen doen ze daar ook niet moeilijk over. Helemaal gelijke omstandigheden krijg je binnen ook niet en buitenwedstrijden uit het verleden leren dat het met ongelijke omstandigheden wel meevalt.
Zat onderdelen die met de wind oneerlijk zijn, in allerlei sporten. Als het al te erg wordt, kun je zoals Yuskov zegt altijd nog races uitstellen.
Maar alpineskiën heeft niet al 34 jaar binnen WK's. Sterker nog, het alpine skiën heeft helemaal nog geen enkele binnenwedstrijd gehad omdat dat niet kan. In een allroundklassement heeft de een de ene keer een windvlaag tegen en de ander een andere keer. Dat is fair. Op een 500 meter is het van cruciaal belang dat alle omstandigheden altijd gelijk zijn. We zien al in Heerenveen dat iets minder ijs direct voor valpartijen zorgt en een licht oponthoud zorgt voor langzamere ritten kort na het oponthoud. Ik train zelf altijd op een semi-overdekte baan en de omstandigheden hebben daar een duidelijke invloed op het verloop van de trainingen. Bij 12ºC en vochtige lucht voelt een duurtraining toch een heel stuk zwaarder dan bij 0ºC en droge lucht. Ik zeg niet dat ik het geen mooi idee vind om een buitenbaan aan te leggen in dat stadion overigens. Het is een prachtig idee! Maar niet voor een Olympisch toernooi. Wel voor een World Cup (à la Tomakomai), EK (à la Collalbo) of WK (à la Amsterdam).
De kans dat je binnen 2 uur van 12 graden naar 0 graden gaat is nihil. Zeker als je het op een slim moment van de dag plant. Niet rondom zonsopkomst of zonsondergang. En noem mij nou eens een aantal buitenwedstrijden waarbij de eindklassering duidelijk is beïnvloed door wisselende omstandigheden. Dat zijn er helemaal niet zo veel. Ik denk dat het brekerige ijs in Thialf van vorige week veel meer voor Russisch roulette zorgt dan een wedstrijd op een stabiele vloer buiten. Het argument van de wisselende omstandigheden wordt veelal misbruikt door fetisjisten van snelle tijden die daarom per se altijd binnen willen rijden en het liefst op hoogte met kunstmatige meewind om vervolgens euforisch te kunnen roepen dat het niveau zo ontzettend hoog is.
Ik weet er één 100% zeker. De 1500 meter van Leo Visser waar hij Olympisch kampioen had moeten worden. Omdat later op de dag de omstandigheden verbeterden werd Leo tweede.
En bij diezelfde Olympische Spelen de 5km waar Karlstad goud pakte en Falko Zandstra (2e) en vooral Bart Veldkamp (5e) de Sjaak waren doordat de omstandigheden steeds beter werden. Als late starter had Karlstad daar zeker voordeel van. Verder ook het beruchte WK allround in 88 op Medeo, al won met Flaim wel de beste allrounder van dat seizoen, en het iets minder beruchte WK allround in Göteborg 1994, waar Ids Postma op de 5km slachtoffer werd van de weersomstandigheden die hem uiteindelijk de WK titel kostten.
Ik kan het niet bevestigen omdat ik toen nog niet geboren was. Maar misschien is het wel veelzeggend dat we diep de vorige eeuw in moeten voor goede voorbeelden.
Er is een reden waarom we (sinds 1988) indoor reden en waarom die regel zo is beschreven. Een land dat een bid doet kent die regel. Als je de regel kent dan ken je de consequenties. Als je de consequenties kent dan ken je de kosten. Als je weet wat de kosten zijn kan je moeilijk zeggen dat het te duur is.
behalve dan dat in 2019, toen Milaan gekozen werd, nog niet bekend was dat één of ander dom virus de wereldeconomie plat zou leggen. Geen idee in hoeverre dat hier ook de oorzaak van is, maar het heeft ongetwijfeld invloed.
We moeten de vorige eeuw in omdat er tegenwoordig maar zelden buiten gereden wordt, en precies om dat soort dingen te voorkomen.
Blijkbaar is het helemaal niet nodig. De wedstrijden de afgelopen 10 jaar in Tomakomai, Collalbo, Amsterdam en Boedapest laten nauwelijks vreemde uitslagen zien. De enige die ik zie, is de 5000 meter bij de wereldbeker in Tomakomai waar Swings won. En dan praat je met alle onderdelen van die wedstrijdweekenden bij elkaar toch wel over een vrij omvangrijke steekproef. Uitslagen van de B-divisies in kwartetstarts laten vaker vreemde uitslagen zien dan wedstrijden op buitenijs, zoals we recentelijk ook weer hebben kunnen zien.
Er moet wel bij gezegd worden dat ze in Albertville ook wel hebben zitten prutsen met het ijs (zeker bij de 5km heren was het schuurpapier waarop Veldkamp en Koss reden), m.n. met de regen konden ze niet goed overweg. Van de verrassingen kan ik me verder herinneren dat Niemann het goud op de 1500m verloor door slechtere omstandigheden. En op de 5km verloor Carla Zijlstra daardoor het brons aan een toen nog vrij onbekende Duitse, Claudia Pechstein.
Natuurlijk, als het een regel in het contract is dat het IOC met Milaan heeft afgesloten, dan heeft Milaan zich daaraan te houden. Maar dat betekent niet dat er geen discussie meer gevoerd mag worden of die regel wel wenselijk is.
Die discussie is eerder gevoerd en de uitkomst was dat het gezien de belangen onwenselijk was om nog buiten te rijden. Want de sterkste moest winnen. Als daar andere inzichten komen dat we de zwakkeren moeten bevoordelen dan zou het veranderd kunnen worden.
Dat speelde zeker mee, maar ook op sommige dagen felle zon die, afhankelijk van het tijdstip, verschillende delen vd baan bescheen. Ik stond daar toen soms in een T-shirt, dan weer in een winterjas, maar inderdaad ook soms een regenponcho erover. Wat ook speelt: Hoe zuidelijker je gaat (op het Noordelijk halfrond), hoe feller/sterker die winterzon is. En dan nog (het gebrek aan) de kennis om hier mee om te gaan, steeds minder ijsmeesters kunnen dat, vrees ik, zeker op zo'n gelegenheidsbaan.
Met alle respect, maar je bent hier behoorlijk mijn standpunt aan het vertekenen, niet zo fraai. Nergens zeg ik dat zwakkeren moeten worden bevoordeeld. De argumenten die ik heb vóór het organiseren van wedstrijden op buitenijs zijn van een andere aard: - meer sfeer - meer afwisseling tussen binnen- en buitenschaatsen - betere bereikbaarheid waardoor meer toeschouwers zullen komen - minder kosten Ik ontken ook niet dat buitenschaatsen voor meer wisselende omstandigheden zorgt. Dat is een nadeel, maar het nadeel weegt niet op tegen de voordelen. Vooral ook omdat de mate waarin omstandigheden wisselen in mijn ogen wordt overschat. Overigens kiezen we er met de huidige opzet ook voor om een bepaalde mate van wisselende omstandigheden waarbij sommige rijders door toeval worden bevoordeeld, te accepteren. Dat is omwille van de aantrekkelijkheid voor het publiek.
Het is mijn standpunt. Gebaseerd op ervaringen uit het verleden. Het heeft niks met jou standpunt te maken. Dat maak je er zelf van.
Je komt zelf met de suggestie dat er een inzicht zou zijn dat zwakkeren bevoordeeld moeten worden. Maar dat vindt echt helemaal niemand en dat gebeurt ook nauwelijks door buiten te gaan schaatsen. Laat ik het nog eens duidelijk zeggen: ik pleit niet voor buitenschaatsen omdat minder goede schaatsers dan ook met een gelukje van de omstandigheden kunnen winnen. Dat kan misschien wel af en toe gebeuren, maar dat is een klein risico dat je neemt. Buiten rijden in Milaan heeft wel andere voordelen die ik al heb genoemd.
