Hockeysters Welten & De Goede werden na hun derde Olympische gouden medaille bevordert tot officier in de orde van Oranje Nassau. Als een derde gouden medaille leidt tot een bevordering tot officier dan is het terecht dat een vijfde gouden medaille leidt tot een benoeming tot commandeur. Schaker Max Eeuwe was ook commandeur maar hij kreeg deze benoeming nadat hij voorzitter van de mondiale schaakbond geweest was. Wüst is de eerste persoon die deze onderscheiding krijgt puur voor de sportprestatie. Tot en met Vancouver werden Olympisch kampioenen ridder in de orde van de Nederlandse Leeuw. Dit is een hoger aangeschreven orde.
Johan Cruijff was ook ‘slechts’ officier. Naar ik begrijp trekt de koning deze prestatie gelijk aan het winnen van de Nobelprijs. Indrukwekkend wel. En mooi dat deze unieke prestatie zo wordt erkend. Vond het ook mooi dat Mark Rutte Sven nog even noemde.
Dat vond ik ook leuk. En het was grappig dat Irene Schouten het over Mark had en niet over meneer Rutte. Ze schrok er zelf van.
De NOS meldt dit inderdaad maar die maken hierbij een fout. Een Nobelprijswinnaar wordt benoemd tot commandeur in de orde van de Nederlandse Leeuw. Wüst is commandeur in de orde van Oranje Nassau. De orde van de Nederlandse Leeuw staat hoger aangeschreven. Ben Ferringa was in 2016 de laatste Nederlandse Nobelprijswinnaar. zie hieronder het verschil in de kleur lint met Wüst. Mannen dragen de graad van commandeur net als een medaille. Vrouwen dragen de onderscheiding op de borst.
Laten we wat oude herinneringen ophalen aan de hand van mooie en iconische races van Sven en Ireen. Ik zal beginnen. In november 2007 reed Kramer 0.04 boven zijn eigen wereldrecord van 6:07.48. De rit daarna ging Enrico Fabris daar 0.08 onder en reed een nieuw wereldrecord: Een week later, in Calgary, stond een woedende Kramer aan de start die het nieuwe wereldrecord van Fabris aan gort reed met een geweldige tijd die nog steeds de derde tijd ooit gereden is: 6:03.32:
Ik heb persoonlijk vooral waardering voor de manier waarop Kramer altijd de competitie aanging, altijd wilde winnen waar hij aan de start verscheen, vooral in zijn eerste 5 jaren de manier waarop hij reed, mooi soepel (later werd het wat stijver, meer vanuit kracht leek het), en natuurlijk voor hoe hij interviews deed, lekker adrem en toch ook wel zichzelf blijvend. Ik heb het wel altijd jammer gevonden dat Kramer zo weinig waarde hechtte aan bv. de adelskalender, maar toch ook wel wereldrecords. Tuurlijk, in die eerste jaren vond hij het wel belangrijk (zie Fabris), maar dat ging er ook wel snel weer vanaf, en al snel ging alles in het teken staan van titels ipv tijden. Ik ben er van overtuigd dat hij de adelskalender van Davis had kunnen overnemen als hij het echt had gewild (volgens mij heeft hij het zelf ook wel eens gezegd dat hij dan wel wat vaker een 500 op hoogte had gereden). Ook die WRs....Zeker op de 5 had hij m.i. zijn eigen WR verder kunnen verbeteren, bijv. in 2013-2014 waar hij bijna achteloos 2x op rij 6:04 reed en vooral de tweede in SLC het wel heel makkelijk ging. Maar ja het ging toen puur om de OS natuurlijk... Qua persoonlijkheid had ik niet bijzonder veel met hem, hoewel ik hem ook zeker niet arrogant vond. Wel erg zelfverzekerd, maar dat vind ik niet zo erg. In zekere zin ben ik hem de afgelopen paar jaar wat meer gaan waarderen omdat hij ondanks de blessureperikelen toch nog alles eruit probeerde te halen, het niet als excuus gebruikte als het minder ging, en de neerwaartse spiraal van zijn carriere niet ontweek.
Als iemand nog even terug in de tijd wil. Ik heb zonet de volledige 1500m vrouwen bij het WK afstanden in 2007 op Youtube gezet (hij staat op verborgen vanwege copyright dus je hebt de link nodig). Dit was op 8 maart 2007 de eerste WK afstanden titel van Wust. Leuk detail, dat toernooi wonnen de 20 jarige Wust en 19 jarige Sablikova 4 van de 5 afstanden (1000/1500 voor Wust, 3km/5km voor Sablikova). Je kon dus echt spreken van een machtsgreep door de jonge garde.
Achteraf gezien is 2016/2017 het laatste seizoen dat Kramer echt heerste, en zelfs weer op de 1500m (brons WK afstanden, een WB zege zelfs) volop meedeed. En inderdaad, de #1 positie op de Adelskalender had Kramer in 2009 niet mogen verliezen, maar hij liet een aantal belangrijke wedstrijden op de 1500m en 5K lopen waar Davis wel flink uithaalde op 500m en 1500m. Dan had Kramer er nog gratis een decennium bij gekregen. Ook onder de 6 minuten had ergens mogelijk moeten zijn geweest. Ik geloof dat Eric Heiden daar wel eens een kritische opmerking over heeft gemaakt, dat Sven qua records er niet alles uit heeft gehaald.
Ennn omdat het kan, ook de 1500m vrouwen bij de Olympische spelen in 2010. Ik had hem op Youtube gezet, maar de copyright op deze is echt belachelijk dus dan maar even zo. Je kunt hem via Google drive bekijken, ook voor deze heb je dus de link nodig. Ik heb hem net geupload dus hij wordt nu nog verwerkt, later vandaag moet je hem kunnen bekijken. Je kunt hem uiteraard ook gewoon voor jezelf downloaden, hoef je de link niet te bewaren. https://drive.google.com/file/d/1Uun697F7SvbGC1E3aKY-gm1M6BusnlrA/view?usp=sharing
Onder de 6 minuten weet ik nog zo niet, ruim 3 seconden harder dan zijn al geweldige PR is echt wel veel. De 1500 meter had hij zeker wel een keer rond of onder de 1:43 moeten kunnen rijden.
+ Jenny Wolf pakte haar eerste WK titel (op 28-jarige leeftijd, dat wel) + Kang-seok Lee pakte zijn eerste WK titel (op 22-jarige leeftijd) + Sven Kramer pakte zijn eerste WK titels per afstand (op 20-jarige leeftijd) De enige kampioen dat toernooi die al eerder een WK-titel had gewonnen, was Shani Davis.
Ik heb niet direct een filmpje, maar waar ik enorm goede herinneringen aan heb is een 10km op een EK of WK allround in Thialf waar Sven tegen Bokko reed. Tot pak ‘em beet 8 kilometer ging het keurig gelijk op en daarna gaf Sven gas en reed ie zo ongelofelijk makkelijk weg bij Bokko. Heel Thialf ging uit z’n dak, echt kippenvel. Dat was nog in de tijd dat Sven echt heer en meester was, ook op de tien. Iets soortgelijks met Ireen die tijdens een worldcup een BR reed op de 3km onder de 4 minuten. Ook toen werd Thialf helemaal gek en had ik ook kippenvel. Van allebei weet ik niet meer precies de jaartallen maar ik gok zo’n tien jaar geleden. Mooi dat ik daar live bij kon zijn.
Of een tijd onder de 6 minuten er echt ooit in heeft gezeten voor Kramer betwijfel ik. 3,5 seconden is toch nog een fors gat op een 5000 meter. En de conclusie dat Kramer er qua records niet alles uit heeft gehaald door het af en toe te laten lopen, beredeneer ik eerder andersom. Had hij het misschien maar wat vaker rustig aan gedaan, dan had hij in de tweede helft van zijn carrière veel constanter kunnen zijn. Dan denk ik bijvoorbeeld aan een wereldbekerwedstrijd in 2009 in Heerenveen, waar hij licht grieperig alle registers opentrok om alsnog Bokko en De Jong te verslaan.
Er schieten mij 3 fragmenten te binnen: 1) Als ik denk aan het tijdperk Kramer-Wüst denk ik allereerst aan dat legendarische EK in 2007 in Collalbo. Lage luchtdruk, prachtig weer, buitenijs, wereldrecords, dit toernooi had alles. Vooral de 1500 meter tussen Kramer en Fabris, waarbij Kramer 2 seconden van zijn PR afreed en de Olympisch kampioen bijbeende: 1.44,72 om 1.44,86. En passant reed Kramer 6.15 op de 5km en hij toonde dat jaar voor het eerst zijn sterk verbeterde 500 meter internationaal, waarna hij het allrounden ging domineren. Wüst en Sábliková vochten een schitterend duel uit en de beelden van een ontroostbare Wüst met haar broer in de berm naast de schaatsbaan maakten diepe indruk. Op het WK maakte Wüst alles goed, met een waanzinnig puntentotaal en supertijden op de 500 meter (nog steeds PR), 1500m (1.54,05, benadering Calgary-PR) en 3km (4.00,28, benadering legendarisch WR van Niemann). vanaf 44 minuten. 2) Naast het eerder genoemde WR op de 5 kilometer vond ik Sven zijn vechtlust tijdens de World Cup in Heerenveen in november 2009 ook prachtig. Vergelijkbaar met Michael Jordan zijn 'Flu game'. Hij was ziek, reed langzaam richting de 31'ers en leek te gaan verliezen van Bob de Jong en Bøkko (in direct duel). Tot hij nog een laatste versnelling eruit perste: 29.9, 29.2 en 29.2: 6.16,29 t.o.v. 6.16.38 van De Jong en 6.17,10 van Bøkko. Het was wel een eerste signaal dat Sven (te) veel van zijn lichaam had gevraagd en ook tijdens de Olympische Spelen was hij minder dominant dan van tevoren was gedacht. 3) Ireen Wüst was al fantastisch tijdens haar eerste jaren als prof, maar het was ook mooi om te volgen hoe ze vanaf het seizoen 2009/10 na overtraindheid weer langzaam richting haar oude niveau (en beter) groeide. Eerst die verrassende WC-zege in november 2009, daarna de 1500 meter in Vancouver, in 2011 weer een wereldtitel Allround met een fantastische 1500 meter in Calgary en daarna 2 wereldtitels in Inzell, 2012/13 een WR laagland op de 3km en een fantastisch WK Afstanden. In 2013/14 had ze m.i. haar beste niveau, culminerend in 5 medailles op de OS. Maar haar beste rit ooit vind ik misschien wel de 1500 meter tijdens de OKT van dat jaar: 1.53,31. Openen met 27.9 en een tussenronde van 28.9...Voor het eerst reed iemand in de 1.53 op laagland. Ze won met ca. 2,5 seconden voorsprong op Van Beek en bijna 3 seconden op (een zieke) Ter Mors en Leenstra. Je wist meteen dat je een historische rit had gezien. Misschien onterecht is die rit iets overschaduwd door de 34,31 van Mulder in datzelfde toernooi. vanaf 33 minuten.
De 1500 meter op het WK afstanden van 2019 van Ireen was ook prachtig en heel emotioneel. Ze reed hem voor Paulien. Ik hield het niet droog toen. Ik vond het zo mooi dat ze toen won.
Deze vind ik inderdaad samen met de 1500m in Peking en het voormalige 3km baanrecord in Heerenveen haar mooiste races. Toch wel echt knap dat je laatste echt grote race gewoon in dat rijtje komt te staan. Dan neem je zeer groots afscheid.
