Ik had in de beginjaren maar weinig met Kramer. Te goed, te onaantastbaar, te zelfverzekerd. Ik heb altijd meer een zwak voor sporters die zich kwetsbaar op durven te stellen. Ik heb ook niet zo veel met Max Verstappen, bijvoorbeeld. De wissel in Vancouver was een soort keerpunt voor mij. Ik had zoveel respect voor hoe hij toen voor de camera stond. Daarna kwamen zijn rugproblemen. Als ervaringsdeskundige weet ik hoe dat is. Toch gebruikte Kramer dat zelden of nooit als excuus. De laatste jaren werden zijn prestaties minder, maar zijn persoonlijkheid groeide. Hoe hij bij interviews voor de camera stond zou bij elke mediatraining aan sporters langs moeten komen. Ik ken daarin echt geen betere.
Wüst vond ik bij haar doorbraak vooral verfrissend. Onbevangen, vrolijk, ook wat naïef en soms een tikje saai. Veel minder complex om te doorgronden dan Kramer, zo leek het. Toen kwam de tegenslag met eerst haar overtraindheid en toen het overlijden van Van Deutekom. Dat vormde haar en maakte haar, hoe cru ook, interessanter als persoon, ook al trad ze minder op de voorgrond dan Kramer en zei minder spannende dingen. Ze was minder dominant als persoon en ook minder dominant als schaatser, maar als er iemand kon pieken, dan was zij het. Ze was zo'n sporter die je afschrijft en die dan toch weer boven komt drijven. En toch maak je die fout dan steeds opnieuw. Dat was nooit echt een Nederlandse eigenschap, maar dankzij haar is het dat nu wel. Waanzinnige carrière.
Het wordt nu echt een nieuwe tijd voor het Nederlandse schaatsen. Zeker ook op sponsorgebied. Jumbo Visma is de grootste ploeg en de ploeg waar iedereen naar kijkt, maar zonder Kramer valt er veel weg. Ik denk dat de drie rijders die commercieel het meest interessant zijn vanwege de combinatie van prestaties en uitstraling op dit moment, Schouten, Leerdam en Nuis zijn. En die schaatsen alle drie niet bij Jumbo.
)
