WK allround en sprint, Inzell, 7-10 maart 2024

Zoals eigenlijk wel te verwachten was, worden niet alle startplekken ingevuld. Toch ben ik blij met de deelnemerslijsten die we nu zien. De Aziaten verrassen me in positieve zin, terwijl de Noord-Amerikanen beter gebruik hadden kunnen maken van hun startplekken. Ik had bijvoorbeeld een Connor Howe of Brittany Bowe graag in Inzell gezien.

Sommige afwezigen snap ik daarentegen in het geheel niet. Zo'n Mihaela Hogas rijdt vrijwel de hele winter in Inzell, maar zodra ze kan deelnemen aan een WK Sprint is ze er niet...

Ja zo vreemd. De door jou genoemde Connor Howe rijdt in het voorseizoen alle afstanden totdat er een toernooi komt waar dat specifiek nuttig is, dan rijdt ie niet.

Het schaatsseizoen is al heel kort en nog steeds te lang voor velen lijkt het wel.

Zal wel een financiële zaak zijn.

De strijd tussen Kok en Leerdam is al begonnen . Overigens wel een aparte uitspraak van Leerdam, dat ze op 80% kan winnen. Lijkt me sterk als je dit jaar op de belangrijkste wedstrijd zowel de 500m als de 1000m niet hebt gewonnen. Het is waarschijnlijk de druk die ze bij zichzelf oplegt (ook op 80% winnen) maar met Kok, Takagi en Goetz dit jaar vind ik de uitspraak nogal minachtend en onterecht.

(Sportnieuws.nl):

Jutta: Leerdam verdedigt in Inzell haar titel nadat ze twee jaar geleden Femke Kok aftroefde. Kan ze ondanks alle problemen weer het goud pakken? "Zeker, ik ben er goed genoeg voor. Zelfs op tachtig procent kan ik nog winnen."

Femke: Haar sprintconcurrente gaf eerder aan dat zij op tachtig procent van haar kunnen nog kans zag om te winnen. Kok is verbaasd: "Het is een toernooi. Dan vind ik het altijd wel dapper om te zeggen dat iemand de kans ziet om te winnen. Er kan van alles gebeuren: je moet eerst maar eens zorgen dat er vier foutloze ritten worden gereden." Kok ziet Leerdam niet als de topfavoriete. "Zij is zeker goed, als zij haar oude niveau weer heeft. Maar ik denk dat een Miho Takagi de grootste kanshebber is dit toernooi."

Wel aardig om het verschil in persoonlijkheid zo direct terug te zien. Een Leerdam drijft op bravoure en lijkt vooral zichzelf er van te willen overtuigen dat ze echt zo sterk is dat ze wel even kan winnen. Dat komt vaak voort uit een gevel van onzekerheid wat hun dwars zit tijdens de eigenlijk wedstrijd, en vermoedelijk weet ze dat ze beter presteert als ze echt het gevoel heeft dat ze kan winnen. Die druk heeft ze misschien nodig om echt op het scherpst te kunnen presteren.

Bij Kok zie je dan weer juist dat die zich prettiger voelt bij een underdog positie. Waarschijnlijk presteert zij juist minder goed als ze zichzelf vooraf tot favoriet bombardeert en daardoor de druk voelt om te winnen.

Ik snap dat zo'n uitspraak van Leerdam wat minachtend kan klinken over haar tegenstanders, maar ik neem het allemaal met een flinke korrel zout en neem het zeker niet aan als hoe ze daadwerkelijk over haar concurrenten denkt.

Ik denk ook zeker niet dat Leerdam daadwerkelijk zo over haar concurrenten denkt. Daarom vind ik het juist onterecht en minachtend. Ze weet zelf ook dat er dit jaar een aantal op beide afstanden beter waren. Ze wordt geprezen om haar eerlijkheid toch? Dan vind ik dit wel een beetje een aparte uitspraak. Dat is mijn mening.

Over Kok ben ik het overigens helemaal niet met je eens. Vroeger wel ja. Maar ik vind dat Kok dit jaar echt is gegroeid en niet vanuit een underdog positie heeft gewonnen. Ze was op het NK, EK, en eigenlijk zelfs het WK de favoriet. En heeft het bewezen, ze won alles overtuigend. Daarnaast geeft ze in het interview aan dat ze voor de overwinning gaat op het WK sprint en haar seizoen pas écht geslaagd is met die medaille. Dus dat vind ik niet in de underdog positie duiken.

Volgens NOS zei Leerdam dit: "Vorig jaar kon ik mijn kracht kwijt en won ik met 1,3 seconde verschil op de WK afstanden. Dan moet ik ook met tachtig procent kunnen winnen, zo denk ik dan wel." Het kwam er misschien niet helemaal goed uit, maar ze zegt dat ze normaal met groot verschil kan winnen, en dus ziet ze met een mindere vorm ook wel kansen.

https://live.isuresults.eu/events/2024_GER_0001/schedule

Tsja. De internationale wedstrijden die Leerdam met 1,3 seconde verschil heeft gewonnen zijn wel op een paar vingers te tellen lijkt me zo. Idem voor de internationale wedstrijden waar Takagi in topvorm aan meedeed die ze met minstens een halve seconde verschil won. Om dat als "de normaal" te beschouwen vind ik ook niet echt getuigen van een goed inschattingsvermogen betreffende de verhoudingen.

Ik heb het al eerder gezegd, maar ik vind dit toch tekenen dat Leerdam er serieus moeite mee gaat krijgen als ze op termijn niet terug weet te komen als absolute alleenheerser op de 1000. Ik heb niet het idee dat ze dat goed weet te relativeren of realistisch te beschouwen. Het lijkt me in ieder geval niet een instelling die op de lange termijn voor veel plezier in het schaatsen loopt (ik moet altijd winnen, want ik ben nou eenmaal het best en als ik niet win is er iets mis met me)
. Maar goed, wie weet hoe het allemaal loopt.

Maar de concurrentie is beter dan toen. Daar doelde ik op, wanneer ik de uitspraak onterecht vindt mbt de concurrenten. Ik neem aan dat ze dat zelf ook wel ziet en realistisch genoeg is om te beseffen dat het op 80% nu niet gaat (tenzij de rest ook tegenvalt). Als ze dat besef niet heeft, dan kom ik een beetje uit bij de mening van Asterisk. Ik weet het eerlijk gezegd niet. Ik heb bij Leerdam het gevoel dat ze soms te veel druk bij zichzelf neerlegt waardoor ze zichzelf alleen maar meer teleurstelt als het niet lukt. Als het zo is dat ze beter presteert met zoveel zelfvertrouwen, kan zo’n uitspraak voornamelijk voor haar zelf voor nóg meer teleurstelling zorgen dan ze al heeft, en nog minder zelfvertrouwen lijkt me. Omdat het misschien gewoon niet realistisch is om te denken dat je op 80%, met enkel gedoe en zieke moeder, dit kan en moet doen. Ik snap dat je het jezelf aanpraat, maar vooral voor haarzelf lijkt dat me niet altijd gezond en een fijne situatie.

Leerdam legt zichzelf veel te veel druk op. “Ik vind dat ik op 80% moet kunnen winnen” is een begrijpelijke, maar geen helpende gedachte. Kok pakt het slimmer aan door te zeggen dat Takagi favoriet is. Vanaf daar kan ze zelf lekker als halve outsider voor de titel gaan.

Vorig jaar was met groot verschil winnen voor Leerdam “normaal” en nu valt dus alles tegen …

De loting is er! Takagi mag tegen Kok gaan rijden op de 1000m en De Boo en Dubreuil treffen elkaar in de slotrit 1000m.

Waarom rijdt Lehtonen niet? Tuukka Suomailainen rijdt wel en zijn PR is 2.3 trager op de 1000m. Op de 500m zijn hun PRs ongeveer hetzelfde.

Zijn de lotingen er? Ja? Geweldig! Snel kijken!!!

De beste optie ligt denk ik in het midden. Jezelf veel druk opleggen, kan belemmerend zijn. De favorietenrol afschuiven is misschien ook niet handig en kan daarnaast ook behoorlijk irritant zijn.

Op de Finland - National Championships 2024 (1-3 maart) was Suomalainen zowel op de 500 als op de 1000 meter sneller dan Lehtonen. In een klassementje dus ook. Dat zal wel de reden zijn denk ik.

Och, ik heb nu toch plots zo'n gigantische schaatsjeuk onder mijn doldraaiende hersenpannetje. Heel anders als bij het WK Afstanden, gek genoeg. Of misschien ook wel niet, die vierkampen vind ik gewoon geweldig!

Bij deze mijn geheel persoonlijke verwachtingen voor het WK Sprint. Gewoon losjes gebaseerd op wat ik dit seizoen heb gezien. En dus niet gestaafd door volledig doorgerekend cijfermateriaal, waar ik overigens wel graag van mag smullen hier! Dus kom maar op met die tabelletjes!

Bij de dames zie ik eigenlijk 4 kandidaten die voor de medailles kunnen gaan. En van die 4 zet ik Femke Kok op 1. Waarom? Noem het een ouderwets gevoel. Kok is sowieso top op de 500, maar ook op de 1000 heeft ze dit seizoen een paar sterke ritten neergezet. In SLC zat ze heel dicht op Goetz en Leerdam en in Quebec gaf ze ongeveer 9 tienden toe op Takagi. Dat rekent zich dan om naar 45 honderdsten op de 500. Dus als Kok twee keer binnen een tel van Takagi op de 1000 blijft, en ze rijdt zelf tweemaal 37.30, dan moet Takagi twee keer pakweg 37.75 rijden. Kan Miho dat? Misschien wel. Maar misschien ook niet. Ik zie dat ze toevallig ooit in Inzell eens 37.70 reed. Maar dat was een paar weken voordat ze in SLC 1.11.83 en 1.49.99 reed. Tijden die dit seizoen buiten haar bereik lagen. Nu zegt dat niet alles maar wel iets. Bij het WK Sprint in 2019 in Heerenveen reed Takagi overigens wel 37.62 en 37.74 ... maar daar gingen haar 1000 meters "slechts" in 1.14.82 en 1.14.56. En met zulke 1000 meters gaat ze dit WK Kok niet omver schaatsen. Maar ik vermoed wel een tweestrijd tussen die twee. En Leerdam dan? Die is of was toch zeker absoluut niet in topvorm en gaat op 80% never, nada nooit winnen. Uitgesloten. Iemand onder de cijferprofessoren hier die überhaupt kan uitrekenen wat voor een tijden Jutta op 80% zou rijden? Of is het zo simpel als wanneer 37.50 100% is, wordt het op 80% ... ehh .. 7,5 seconden trager? Haha, nee dus. Niks ten nadele van Jutta, het is een bijzondere perfectioniste met een enorme drive, maar ik heb het nooit zo op mensen die zich in procenten uitdrukken. "Ik ging er 110% voor!" Ja, ehhh, leuk! Maar dat bestaat dus niet.

Mocht Jutta het lek plots boven hebben, zet ik haar onmiddellijk naast of zelfs voor Kok en Takagi. Maar met alles wat we dit seizoen gezien hebben, zou het me enorm verbazen als ze plots vier geweldige races neer gaat zetten. En die zal ze echt nodig hebben om en Kok en Takagi te kloppen. Ik denk dat ze al blij zou mogen zijn met brons. Al zal ze dat wellicht niet zijn... En voor die 3e plek zal ze serieus naar de verrichtingen van Kimi Goetz moeten kijken. De Amerikaanse begon zeer sterk aan dit seizoen, maar haar vuur leek gedurende het seizoen wat uit te doven. Als we de tijden op het WK Afstanden erbij nemen, zie we dat Goetz (37.21 en 1.13.68) en Leerdam (37.42 en 1.13.28) daar echt enorm dicht op elkaar zaten. Dat kan dus nog weleens superclose gaan worden.

Zijn er dan nog dark horses? Min-Sun Kim wil nog weleens leuke 1000 meters rijden, maar kan ze dat ook 2 keer in 1 weekend? Als ze heel goed begint en daarna een speciale Koreaanse Min-Kyu Cha piek-pet op zet, zie ik haar nog best een eind komen. Grevelt heeft aardig wat in haar mars, maar mist vooralsnog een structurele dikke 37'er in haar Sprintpakket. En Ruining Tian lijkt beter dan ooit, maar zal toch nog echt harder moeten op de 1000 meter om in de buurt te komen. Maar Tian zit in de collectieve Chinese lift die alsmaar omhoog lijkt te suizen dus niets is onmogelijk. Verder kijk ik uit naar het toernooi van Na-Hyun Lee en Min-Ji Kim. De jonge Lee heeft me dit jaar toch wel verbaasd en zeker ook op de 1000 meter. Vooral haar 5e plek op de 1000 in Quebec in 1.16.36 vond ik behoorlijk indrukwekkend. Er zullen vast niet heel veel A1 junioren ooit harder geschaatst hebben op een laaglandbaan. Wat me bij het idee brengt dat deze jongedame misschien nog wel beter of completer kan worden dan Min-Sun Kim en zelfs de ongenaakbare Sang-Hwa Lee. Terwijl ik het schrijf, kan ik eigenlijk nauwelijks geloven dat het misschien wel die kant op zou kunnen gaan.

En Min-Ji Kim heeft mijn totale sympathie. Zij heeft immers een lange weg richting dit WK afgelegd. In maart 2013 reed deze Kim als nog net 12-jarige een bizar setje van 40.71 en 1.22.10 op het befaamde schuurpapierijs van Seoel. Dat waren (en zijn) niet alleen waanzinnige tijden voor een meisje van twaalf, maar ze was er ook ruim sneller mee dan Sang-Hwa Lee ooit op die leeftijd. En Sang-Hwa was op die leeftijd ook al bepaald geen koekenbakker. Zo werd niet Min-Sun Kim, maar Min-Ji Kim toen al gebombardeerd tot de nieuwe Sang-Hwa. Ik herinner me volgens mij zelfs een NOS item waarin ze schaatsend te zien was en werd geïnterviewd. De verwachtingen waren torenhoog. Maar Min-Ji werd niet de nieuwe Sang-Hwa. Verre van!

Sterker nog; Min-Ji bleef enorm hangen en steken. Ieder jaar weer. Het ging nooit meer echt iets worden. Zo leek het. Ja, ze mocht meedoen aan het WK Sprint in 2020, maar werd daar roemloos laatste, en bovendien in tijden die ze zeven jaar eerder op haar twaalfde al bijna in Seoel reed. Haar stagnatie was fameus. Maar dit seizoen leek dan toch wel aardig. Totdat ze in Quebec plots de B-groep op zowel de 500 als 1000 meter won in voor haar doen zeer goede tijden. En toen kwam het WK Afstanden. En was er die wat vreemde val op de 500 meter. Doodzonde. Gelukkig mag ze op dit WK revanche nemen. Ik verwacht haar zeker niet heel hoog in het klassement, maar heb wel het idee dat ze nu in een team met Min-Sun Kim en Na-Hyun Lee eindelijk tot volle wasdom aan het komen is. Niet ieder talent stoot meteen door naar de top. Ene Edel-Therese Hoiseth debuteerde ooit als 18-jarige met een 16e plek op het WK Sprint, maar had er vervolgens liefst 12 jaar voor nodig om 1 keer echt om de medailles mee te mogen doen en het zilver te pakken.

Maar wie gaat er winnen? Ik denk dat het tussen Kok en Takagi gaat. Ik gun Kok absoluut de titel. Maar ik vind het ook dusdanig fantastisch dat Miho Takagi zowel het WK Sprint als WK Allround wil rijden dat ik haar eigenlijk minstens twee medailles gun en misschien wel 1 gouden.

Dat zijn inderdaad niet heel veel: exact nul om precies te zijn. Wel is er een aantal keer een A2 junior sneller geweest. Femke Kok reed in Thialf 1:15.64 (en nog wel vaker onder de 1:16.36), en Herzog, Leerdam, Schulting, Erbanova, Scott, en Kachanova reden laag in de 1:16 op zeeniveau.