EenBrabander
Well-Known Member
Een week geleden was ik net met Jordan Stolz op de foto geweest. Nu is het tijd voor een terugblik op dit prachtige WK, door middel van alle 23 nationale records die er gereden zijn.
Sprint vrouwen
Stel je voor, je bent Vanessa Herzog. Je hebt net een nationaal puntenrecord gereden op de sprint van 150,195. En toch sta je weer op het podium met brons, achter die vermaledijde Kok en Leerdam. Dat zou er zijn gebeurd als dit een EK sprint was.
Maar dat was het gelukkig niet. Takagi won, jullie kennen de uitslag, en Herzog werd na een moeilijk seizoen vijfde. Ze verbrak haar zeven jaar oude puntenrecord uit Calgary. Maar de top-10 kende opvallend weinig Europeanen. Behalve Kok, Leerdam en Herzog, al jaren de beste sprintsters uit Europa-minus-Rusland, stond alleen Ellia Smeding als Europese in de top-10. Azië was vertegenwoordigd met twee Japansen, een Koreaanse en een Chinese, en verder waren er twee grote namen uit de VS.
Ik noem Smeding. Dat is de vrouw die een drietal nationale records reed in Inzell. 38,19 en 38,06 op de 500m, en 151,840 op de sprintvierkamp. Waar die 500 meter eindelijk eens erg goed loopt, gaan de 1000 meters niet zo goed. Smeding lijkt me qua type schaatser een soort Britse Hong Zhang, maar dan iets minder goed. Zou zij niet met Leerdam moeten trainen? Ze hebben dezelfde voorkeur voor afstanden, en allebei een grote voorkeur voor snelle rondjes.
Van een Britse Nederlandse naar een Belgische Nederlandse. Van Elst is nog niet uitgegroeid tot een internationaal relevante factor, maar haar 154,335 is wel een NR punten. Houd die Belgische teller dit toernooi even in de gaten, trouwens!
Nog meer records? Ja, Bosiek reed er een voor Polen, met 152,475. Eigenlijk is dat heel vreemd. Bosiek is nu al een tijdje een redelijke sprintster, maar als B-juniore viel ze juist op met heel goede 3000 meters. En nu valt ze vooral op met veel wedstrijden rijden, nog meer trainen en weinig uitschieters hebben. Jammer eigenlijk.
Min-sun Kim viel dit toernooi niet op met een groots klassement. Ze reed drie goede afstanden, maar reed om de een of andere onbegrijpelijke reden 1.17 op de eerste 1000 meter. Verdorie Min-cloud! Constanter was Na-hyun Lee. Haar 152,690 bevatte geen uitschieter, maar is wel een zeer netjes NR punten voor junioren. Doet dat record ertoe? Niet heel erg, maar ze pakt wel een 19 jaar oud record af van de Grootste Schaatslegende van Korea: Sang-hwa Lee.
Sprint mannen
De grote drie van het vrouwentoernooi reden geen nationaal record. Kodaira's toernooi uit Calgary 2017 en dat bizarre NK van Leerdam zaten in de weg. Dat was bij de mannen anders. Johan de Wit smeedde van Zhongyan Ning op zijn aambeeld een constante sprinter met plotsklaps een bizar goede 500 meter en een welbekende sterke 1000 meter. En met dat goud van Ning ontstond een NR punten op de sprint van 136,680. Fors sneller dan wat hij vorig jaar in de bergen van Ürümqi deed.
Rond 2017 was er een hele golf aan Chinese junioren sprinters die in Urumqi en soms ook in Calgary hard reden. Van de twintig snelste junioren van seizoen 16/17 op de 1000 meter waren er maar liefst 9 Chinees. Daar is helaas niet al te veel van geworden - afgezien van Tingyu Gao, die toen zowaar een aardige 1000 meter reed. Maar twee jaar stond Zhongyan Ning op, die al als junior onder de 1.08 reed bij de Oval Finale. En inmiddels kan hij in Inzell aan de 1.06 snuffelen.
Daarachter zit een hele golf aan Europese NR's op de sprintvierkamp laag in de 138. Mathias Vosté reed 138,025 met twee duizend meters die tien amai's waard zijn (België-teller: twee), Liiv leverde opnieuw met 138,050, en Bosa kwam tot 138,300. Daar werd hij trouwens maar twaalfde mee. Hij zat net achter Kyungmin Koo, die een NR junioren reed op de 1000m (1.07,93) en een WR junioren sprintvierkamp (138,185). En geheel in Koreaanse stijl reed hij een paar dagen later in Seoul alweer een wedstrijd. Toen werd het slechts 36,13. Desondanks kan deze man echt een grote worden. En wie weet verandert @Ko Savabli zijn naam dan wel in Koo Savabli.
Hebben we nog een record gemist? Ja: 140,270 van Nil Llop Izquierdo. Reed hij goed op dit toernooi? Nee, niet echt. Al was die 1.09,21 op de laatste 1000 meter wel leuk. Alleen word je daar tegenwoordig slechts 21e mee op een "vaaglandbaan". Maar goed, Llop is nog steeds erg jong en het belangrijkste wat hij van dit seizoen mee kan nemen is zijn gigantisch constante niveau. Hij reed dit seizoen maar liefst zeven keer in de 35,3. Het enige wat hij nu nog moet doen is die vijf in een vier veranderen! Tja, dat valt in de categorie "makkelijker gezegd dan gedaan". Wat zou dat in het Spaans zijn? Hoe dan ook, het is absoluut bijzonder dat Llop al het hele jaar op topniveau meesprint. Alleen is nu de vraag: waar gaat hij de absolute wereldtop bereiken? Team Gold? Team IKO? Het Italiaanse team? Ik roep maar wat. Hopelijk vindt hij een goede plek.
Hmm, dit idee voor een post zit al een paar dagen in mijn hoofd en ik had al zo'n vermoeden dat het een aardig lapje tekst ging worden. Nou, dan sluit ik deel 1 van de "Inzeller Nationalrekordragout mit Semmelknödel" af en kom ik later terug met het verhaal over het allrounden. Oh, en ik wil nog iets schrijven over Daniele di Stefano. En ik wil nog een verhaal maken over de sfeer in het stadion. Ideeën te over ...
Sprint vrouwen
Stel je voor, je bent Vanessa Herzog. Je hebt net een nationaal puntenrecord gereden op de sprint van 150,195. En toch sta je weer op het podium met brons, achter die vermaledijde Kok en Leerdam. Dat zou er zijn gebeurd als dit een EK sprint was.
Maar dat was het gelukkig niet. Takagi won, jullie kennen de uitslag, en Herzog werd na een moeilijk seizoen vijfde. Ze verbrak haar zeven jaar oude puntenrecord uit Calgary. Maar de top-10 kende opvallend weinig Europeanen. Behalve Kok, Leerdam en Herzog, al jaren de beste sprintsters uit Europa-minus-Rusland, stond alleen Ellia Smeding als Europese in de top-10. Azië was vertegenwoordigd met twee Japansen, een Koreaanse en een Chinese, en verder waren er twee grote namen uit de VS.
Ik noem Smeding. Dat is de vrouw die een drietal nationale records reed in Inzell. 38,19 en 38,06 op de 500m, en 151,840 op de sprintvierkamp. Waar die 500 meter eindelijk eens erg goed loopt, gaan de 1000 meters niet zo goed. Smeding lijkt me qua type schaatser een soort Britse Hong Zhang, maar dan iets minder goed. Zou zij niet met Leerdam moeten trainen? Ze hebben dezelfde voorkeur voor afstanden, en allebei een grote voorkeur voor snelle rondjes.
Van een Britse Nederlandse naar een Belgische Nederlandse. Van Elst is nog niet uitgegroeid tot een internationaal relevante factor, maar haar 154,335 is wel een NR punten. Houd die Belgische teller dit toernooi even in de gaten, trouwens!
Nog meer records? Ja, Bosiek reed er een voor Polen, met 152,475. Eigenlijk is dat heel vreemd. Bosiek is nu al een tijdje een redelijke sprintster, maar als B-juniore viel ze juist op met heel goede 3000 meters. En nu valt ze vooral op met veel wedstrijden rijden, nog meer trainen en weinig uitschieters hebben. Jammer eigenlijk.
Min-sun Kim viel dit toernooi niet op met een groots klassement. Ze reed drie goede afstanden, maar reed om de een of andere onbegrijpelijke reden 1.17 op de eerste 1000 meter. Verdorie Min-cloud! Constanter was Na-hyun Lee. Haar 152,690 bevatte geen uitschieter, maar is wel een zeer netjes NR punten voor junioren. Doet dat record ertoe? Niet heel erg, maar ze pakt wel een 19 jaar oud record af van de Grootste Schaatslegende van Korea: Sang-hwa Lee.
Sprint mannen
De grote drie van het vrouwentoernooi reden geen nationaal record. Kodaira's toernooi uit Calgary 2017 en dat bizarre NK van Leerdam zaten in de weg. Dat was bij de mannen anders. Johan de Wit smeedde van Zhongyan Ning op zijn aambeeld een constante sprinter met plotsklaps een bizar goede 500 meter en een welbekende sterke 1000 meter. En met dat goud van Ning ontstond een NR punten op de sprint van 136,680. Fors sneller dan wat hij vorig jaar in de bergen van Ürümqi deed.
Rond 2017 was er een hele golf aan Chinese junioren sprinters die in Urumqi en soms ook in Calgary hard reden. Van de twintig snelste junioren van seizoen 16/17 op de 1000 meter waren er maar liefst 9 Chinees. Daar is helaas niet al te veel van geworden - afgezien van Tingyu Gao, die toen zowaar een aardige 1000 meter reed. Maar twee jaar stond Zhongyan Ning op, die al als junior onder de 1.08 reed bij de Oval Finale. En inmiddels kan hij in Inzell aan de 1.06 snuffelen.
Daarachter zit een hele golf aan Europese NR's op de sprintvierkamp laag in de 138. Mathias Vosté reed 138,025 met twee duizend meters die tien amai's waard zijn (België-teller: twee), Liiv leverde opnieuw met 138,050, en Bosa kwam tot 138,300. Daar werd hij trouwens maar twaalfde mee. Hij zat net achter Kyungmin Koo, die een NR junioren reed op de 1000m (1.07,93) en een WR junioren sprintvierkamp (138,185). En geheel in Koreaanse stijl reed hij een paar dagen later in Seoul alweer een wedstrijd. Toen werd het slechts 36,13. Desondanks kan deze man echt een grote worden. En wie weet verandert @Ko Savabli zijn naam dan wel in Koo Savabli.
Hebben we nog een record gemist? Ja: 140,270 van Nil Llop Izquierdo. Reed hij goed op dit toernooi? Nee, niet echt. Al was die 1.09,21 op de laatste 1000 meter wel leuk. Alleen word je daar tegenwoordig slechts 21e mee op een "vaaglandbaan". Maar goed, Llop is nog steeds erg jong en het belangrijkste wat hij van dit seizoen mee kan nemen is zijn gigantisch constante niveau. Hij reed dit seizoen maar liefst zeven keer in de 35,3. Het enige wat hij nu nog moet doen is die vijf in een vier veranderen! Tja, dat valt in de categorie "makkelijker gezegd dan gedaan". Wat zou dat in het Spaans zijn? Hoe dan ook, het is absoluut bijzonder dat Llop al het hele jaar op topniveau meesprint. Alleen is nu de vraag: waar gaat hij de absolute wereldtop bereiken? Team Gold? Team IKO? Het Italiaanse team? Ik roep maar wat. Hopelijk vindt hij een goede plek.
Hmm, dit idee voor een post zit al een paar dagen in mijn hoofd en ik had al zo'n vermoeden dat het een aardig lapje tekst ging worden. Nou, dan sluit ik deel 1 van de "Inzeller Nationalrekordragout mit Semmelknödel" af en kom ik later terug met het verhaal over het allrounden. Oh, en ik wil nog iets schrijven over Daniele di Stefano. En ik wil nog een verhaal maken over de sfeer in het stadion. Ideeën te over ...
