Het format zoals Koolhaas het voorstelt komt precies overeen met dat van de 100 meter dat tussen 2003 en 2009 zes keer voor het wereldbekerklassement gereden is. Maar dat nummer was geen succes en is weer afgevoerd. Weet iemand nog wie de 100 meters in die jaren won?
Ik denk dat Koolhaas theoretisch gezien gelijk heeft dat een sport die met heats en finales werkt mediagenieker is dan een sport die zoals het schaatsen is ingericht. Het probleem met schaatsen is echter dat een finale uit maximaal 2 schaatsers kan bestaan, en dat doet af aan het heats-finale systeem. Zo'n systeem werkt veel beter met 6 of 8 man in een finale. Ook haalt het Koolhaas-systeem iets van de puurheid van het schaatsen weg. Voorbeeld: stel vandaag zouden de twee snelste dames nog een finale hebben moeten rijden. Wust en Sablikova gaan dan iets voorzichter van start, ze moeten mogelijk immers nog een finale rijden. Ze weten echter dat outsiders (Pechstein, Graf) gewoon volle bak gaan rijden om een plek in de finale (en daarmee een medaille) te scoren, dus ze mogen ook niet te voorzichtig rijden. Tactisch zeer interessant, maar we zullen zelden volle bak ritten van de favorieten zien. Ja, in de finale, maar dan hebben ze er al een rit opzitten. Strategisch zeer interessant dus en ook mediageniek. Maar ik denk dat ik toch voor de puurheid van het huidige systeem kies.
Sporten en individuele disciplines worden populairder naarmate de nationale sporters het beter gaan doen. Laten we eerlijk zijn: de 500 meter heeft aan interesse gewonnen doordat de Nederlanders het weer beter doen. Het enige wat dus helpt om de schaatssport te redden (en volgens mij doet de sport het niet slecht op de kortere afstanden) is er voor te zorgen dat overal ter wereld de schaatssport beoefend kan worden op een hoog niveau. Het plan van Koolhaas gaat er echt niet voor zorgen dat er substantieel meer mensen gaan kijken of sporters aan mee gaan doen. In feite zijn er ook al finales, maar dan een paar achter elkaar, dat vind ik nou spektakel .
Het schaatsen lijkt vooral aan aandacht te verliezen in de traditionele wintersportlanden als Noorwegen en daarvoor terug krijgen we moeilijk te meten aandacht in wat obscure Aziatische landen als Kazacheli, Zuid-Korea en Chinees Taipei.
als die Koolhaas nou zorgt dat zijn Argentinië ook aan de top gaat meedoen, en er zo nog wat landen opstaan, wordt de schaatssport ook al een stuk aantrekkelijker.
In 1966 was het wereldkampioenschap alpineskiën in augustus in Chili, misschien kan dat ook een keer gedaan worden met een schaatskampioenschap in Argentinië.
Een ontmoetingstent kan toch gewoon gezellig zijn, als daar geen alcohol geschonken wordt? En laat ook vips gewoon in zo'n gewonemensentent komen. Als de sfeer niet lallerig is kan het gewoon gezellig zijn. Dat kan beter zonder alcohol. Waarom moet er overal bier enz. komen?
Ik denk dat Koolhaas met finaleritten bedoeld dat de beste vier (niet de beste twee) om de medailles gaan strijden. Zo ging het ten minste in de jaren 1889/1896 en dan alleen nog voor de korste twee afstanden. Er is dus een kleine speling om het eventueel iets rustiger aan te doen. Wel moet de loting dan ook volgens de seizoensbesttijden gebeuren, dus de snelste in het laatste paar en niet zoals Sven in het 10e en Sablikova-Wust in het 12e-13e paar.
Veranderingen zijn noodzakelijk voor 'saaie' schaatssport Het succes van de Nederlandse schaatsers geeft de sport in eigen land een enorme impuls. Kinderen die de gouden races van Sven Kramer, Ireen Wüst en Michel Mulder op de televisie hebben gezien, kiezen de komende periode vermoedelijk eerder voor het langebaanschaatsen dan wanneer grote prestaties waren uitgebleven. Voor de toekomst van de sport in internationaal opzicht, lijkt de Oranje heerschappij juist funest. De populariteit van het langebaanschaatsen is de laatste jaren in het buitenland in rap tempo afgenomen. Waar naast Nederland ook Noorwegen, de Verenigde Staten, Canada, Duitsland en Japan voorheen behoorlijk grote schaatslanden waren, is daar niet zoveel meer van over. De vaak halfvolle of zelfs lege tribunes bij internationale wedstrijden, baren de schaatsbestuurders zorgen. Zelfs bij het EK allround in Noorwegen in januari bleef het Vikingschip akelig leeg. 'Als succes van de Noren uitblijft, komen de mensen niet zo snel meer. Het heeft vooral daar mee te maken', zei een journaliste van de Noorse televisie. Het EK kreeg met Ireen Wüst en Jan Blokhuijsen de vooraf verwachte winnaars. Het uitblijven van succes heeft in veel landen ook minder media-aandacht tot gevolg. De Noorse televisie geeft bijvoorbeeld steeds meer de voorkeur aan het rechtstreeks uitzenden van langlaufen, als er een wedstrijd tegelijkertijd met een schaatstoernooi bezig is. Bij het langlaufen winnen de Noren namelijk wel. Minder televisieuren leidt weer tot afname van interesse voor de sport door veel mensen, en ook zullen minder jongeren ervoor kiezen om die sport te beoefenen. Saaie sport Verder wordt schaatsen ook vaak gezien als een wat saaie sport, vooral de lange afstanden. Nieuwe generaties willen meer spektakel en snelheid. De internationale schaatsfederatie ISU is al enige tijd bezig om de sport te vernieuwen. Komende zomer wacht in dat opzicht een belangrijk congres. Het onderdeel ploegachtervolging is jaren terug al ingevoerd, en het lijkt er nu op dat de massastart ook groot gemaakt gaat worden. Dit gaat mogelijk ten koste van de 10 kilometer. Ook de KNSB is ervan overtuigd dat veranderingen nodig zijn. De Nederlandse schaatsbond beseft het belang van internationale concurrentie en gaat onder meer voorstellen om bij de EK's een kleine vierkamp in te voeren en de 10 kilometer (mannen) en 5 kilometer (vrouwen) te laten vervallen. Daarnaast wil de KNSB een andere opzet voor de wereldbeker met minder wedstrijden en in één blok. Uit AD
Betje onzinnig systeem. Een van de problemen van de schaatssprt is juist, dat er maar twee rijders tegelijk in de baan zijn. Wil je dus een breed veld aan de start hebben (en ja dat willen we, anders is het niet internationaal genoeg), dn moet je dus zo'n dikke 20 rijders laten starten. Dan heb je na 12 x 8 minuten een mooi afgerond nummer. Ga je daarna nog 2e en 3e ronden houden, dan wordt het zooo saai ! Want wat krijg je dan ? Een voorronde waarin Kramer het opneemt, geplaatste loting natuurlijk, tegen een of andere witrus. En met twee vingers in de neus een 5 km rijdt. Wie zit daar nou op te wachten ? De kortzichtige stukjesschrijvert-zonder-inzicht neemt dit in het geheel niet mee, en verhaalt alleen even over de (have)finales. Dan maar minder mensen aan de start ? Ja, kan, we beginnen met 8. Leuk voor je internationale uitstraling ! Welke 8 ? drie NL'ers, een Noor, een Rus ? Daar maak je het just veel te smal mee.
Beetje jammer dat iemand die het beste voorheeft met de schaatssport en probeert mee te denken, met drogredenen wordt afgewezen. De schaatsers in Argentinie hebben er niets mee te maken, en dat de 100 meter mislukte kwam niet door het systeem van finaleritten. Maar omdat het nergens om ging. Zoals de teamsprint ook compleet gaat mislukken. Zo'n onderdeel slaat pas aan als er op zijn minst plannen zijn om het bij het WK afstanden en evt. Olympische Spelen in te voeren. Kijk eens naar de pursuit op de Spelen, die ook in een afvalsysteem wordt gereden. Of je er nu van houdt, of niet, maar dat was in Vancouver voor neutrale kijkers met voorsprong het meest spectaculaire onderdeel. Wat een boel drama was er daar, zeg. Bij wereldbekerwedstrijden TP vinden we het jammer dat er op tijd worden gereden, en niet met een finale. Raar, want dat geldt voor de andere schaatsonderdelen ook. En dat vinden we niet erg. Het komt omdat we ermee opgegroeid zijn. Wij zijn opgegroeid met schaatsen en kunnen dingen waarderen die anderen niet zien. Maar probeer jullie eens voor een keertje te verplaatsen in iemand in Canada die maar een keer per vier jaar schaatsen ziet. Praat eens met een collega of vriend die niet van schaatsen houdt en achterhaal waarom dat zo is. Het idee van Koolhaas is echt niet zo gek. Al kent wel schoonheidsfoutjes.
Volgens mij bedoelt Koolhaas meer een systeem waarbij je in een eerste ronde op tijd rijdt. En dan de snelste vier naar een halve finale. Ofzoiets. Zoals je bijvoorbeeld in de individuele achtervolging bij het baanwielrennen ziet. Ik denk dat het systeem van Koolhaas niet geschikt is voor afstanden langer dan 3km.
Volgens mij ben ik niet lid van een hele kleine minderheid als ik zeg dat ik het prima vind dat op de wereldbekerwedstrijden de TP gewoon een tijdrit is, elke week drie achtervolgingen zouden het niveau niet ten goede komen.
Dat denk ik ook idd! Eerst rijdt iedereen in de kwalificatieronde. Daarvan blijven dan de beste 4 tijdsnelsten over (2 halve finales dus). De snelste rijdt tegen de nr 4 en de nr 2 tegen de nr 3. Winnaars van beide halve finales strijden dan tegen elkaar in de finale en de andere 2 voor de 3 plek. Ik vind het zelf niet eens zo'n heel slecht idee maar idd voor de langere afstanden is dat gewoon niet te doen.
Wat is er mis met het schaatsen: vanmiddag tijdens de les was opeens iedereen steeds minder geïnteresseerd, wat bleek iedereen zat op tablets en telefoons het schaatsen te kijken... (ik dacht me netjes te houden met slechts live timing maar de rest dacht dus echt live te moeten kijken wat ik vervolgens dus ook maar ben gaan doen ;-) )Uiteindelijk heeft de lerares het op het scherm gezet voor de ritten van de Nederlanders, daarna ging ze verder met de les maar iedereen zat weer in de telefoons en tablets (inclusief juichen toen het goud zeker was). Nee ik snap het punt hoor, maar als je dan de verhalen uit Korea hoort en dit soort dingen heb ik wel het idee dat er niet overdreven moet worden!
