Mjøsaman
Well-Known Member
Als verzameltopic voor hen die ons ontvallen...
Op de website van de Noorse bond is het overlijden van een van Noorwegens schaatsiconen bekend gemaakt.
Finn Hodt werd in 1919 geboren. Hij brak als schaatser door op het nationaal kampioenschap van 1940 door daar de 500m te winnen. Hodt was een echte sprinter, in een tijdperk dat er voor sprinters geen aparte toernooien waren. Als je zijn uitslagen bekijkt, is dat een lange rij van medailles op de 500m tijdens de Noorse kampioenschappen. Slechts 4 keer waren zijn langere afstanden redelijk genoeg om een plaats bij een internationaal allroundkampioenschap af te dwingen. Met twee bronzen medailles op de 500m bij een EK is zijn internationale erelijst dan ook gering.
Zoals zo vele van zijn generatiegenoten sloeg de Tweede Wereldoorlog een groot gat in zijn schaatscarrière. Voor Hodt was dit echter extra groot. Na zijn succes in 1940 dook zijn naam pas in 1951 weer op. Als protest tegen de Duitse bezetting hadden de Noren namelijk alle sportevenementen afgelast. In de oorlogsjaren zijn geen schaatswedstrijden in Noorwegen gehouden. Niet officieel in ieder geval. Een groepje Noren heeft echter in 1942 in Klagenfurt een interland gereden tegen Duitsland. Onder hen Hodt. Na de oorlog werden deze schaatsers natuurlijk geschorst.
Hodt kreeg echter in 1951 toestemming om weer te starten. Misschien wel omdat hij kans had op een medaille bij de OS een jaar later, in eigen land. Het hele oorlogsverhaal zit nog ergens in een Noorse doofpot, is ook niet vermeld in de levensloop die nu op de Noorse site staat.
Overigens startte Hodt niet op die Olympische Spelen van Oslo. Misschien omdat hij maar 4e werd op het Noorse NK, misschien omdat zijn collaboratieverhaal voor teveel gedoe heeft gezorgd. Pas in 1956, op 36-jarige leeftijd, debuteerde hij op de Spelen en werd 11e op de 500m.
In 1960 pakte hij zijn laatste medaille mee op de NK. Hij was toen inmiddels 40. Al vrij snel werd hij trainer. Hij was hoofdcoach van de Noren ten tijde van Ard en Keessie. Met Fred Anton Maier boekte hij successen en in 1976 met Sten Stensen.
Eind jaren 80 na de dramatische spelen van Calgary, werd weer een beroep gedaan op Hodt. Hij werd assistent-trainer van de Noorse ploeg. Hoe vaak heb ik hem op tv niet de herkenbare bidon Van een energiedrankje (ik weet alleen niet meer of het nu Isostar of Extran was) aan Koss zien geven, wanneer die na de finish weer bij de trainers was ( en goed in beeld van de camera's). Bij de Spelen van Lillehammer deelde De inmiddels 75-jarige Hodt nog eenmaal in het grote succes daar. En nu is hij overleden, op 95-jarige leeftijd. En realiseer ik me dat die verbazingwekkende trilogie van Koss al weer 20 jaar geleden is....
Op de website van de Noorse bond is het overlijden van een van Noorwegens schaatsiconen bekend gemaakt.
Finn Hodt werd in 1919 geboren. Hij brak als schaatser door op het nationaal kampioenschap van 1940 door daar de 500m te winnen. Hodt was een echte sprinter, in een tijdperk dat er voor sprinters geen aparte toernooien waren. Als je zijn uitslagen bekijkt, is dat een lange rij van medailles op de 500m tijdens de Noorse kampioenschappen. Slechts 4 keer waren zijn langere afstanden redelijk genoeg om een plaats bij een internationaal allroundkampioenschap af te dwingen. Met twee bronzen medailles op de 500m bij een EK is zijn internationale erelijst dan ook gering.
Zoals zo vele van zijn generatiegenoten sloeg de Tweede Wereldoorlog een groot gat in zijn schaatscarrière. Voor Hodt was dit echter extra groot. Na zijn succes in 1940 dook zijn naam pas in 1951 weer op. Als protest tegen de Duitse bezetting hadden de Noren namelijk alle sportevenementen afgelast. In de oorlogsjaren zijn geen schaatswedstrijden in Noorwegen gehouden. Niet officieel in ieder geval. Een groepje Noren heeft echter in 1942 in Klagenfurt een interland gereden tegen Duitsland. Onder hen Hodt. Na de oorlog werden deze schaatsers natuurlijk geschorst.
Hodt kreeg echter in 1951 toestemming om weer te starten. Misschien wel omdat hij kans had op een medaille bij de OS een jaar later, in eigen land. Het hele oorlogsverhaal zit nog ergens in een Noorse doofpot, is ook niet vermeld in de levensloop die nu op de Noorse site staat.
Overigens startte Hodt niet op die Olympische Spelen van Oslo. Misschien omdat hij maar 4e werd op het Noorse NK, misschien omdat zijn collaboratieverhaal voor teveel gedoe heeft gezorgd. Pas in 1956, op 36-jarige leeftijd, debuteerde hij op de Spelen en werd 11e op de 500m.
In 1960 pakte hij zijn laatste medaille mee op de NK. Hij was toen inmiddels 40. Al vrij snel werd hij trainer. Hij was hoofdcoach van de Noren ten tijde van Ard en Keessie. Met Fred Anton Maier boekte hij successen en in 1976 met Sten Stensen.
Eind jaren 80 na de dramatische spelen van Calgary, werd weer een beroep gedaan op Hodt. Hij werd assistent-trainer van de Noorse ploeg. Hoe vaak heb ik hem op tv niet de herkenbare bidon Van een energiedrankje (ik weet alleen niet meer of het nu Isostar of Extran was) aan Koss zien geven, wanneer die na de finish weer bij de trainers was ( en goed in beeld van de camera's). Bij de Spelen van Lillehammer deelde De inmiddels 75-jarige Hodt nog eenmaal in het grote succes daar. En nu is hij overleden, op 95-jarige leeftijd. En realiseer ik me dat die verbazingwekkende trilogie van Koss al weer 20 jaar geleden is....
