Ik ben jarenlang, 25, actief geweest in een sport die berucht heet te zijn voor het gebruik van doping.
Ik weet niet of ik dit voorbeeld al eens heb aangehaald, maar in de rensport is het consigne 'zero'. Alles wat niet natuurlijkerwijze in een paardenlichaam thuishoort, kan worden aangemerkt als doping.
Het verhaal van Derbywinner X is er een voorbeeld van.
Ergens in de jaren '80 won dit paard de Britse Derby. Een uiterst belangrijke gebeurtenis, want het is het meest ultieme in de rensport (toen en nu).
Paard X won en tot grote schrik en ontsteltenis van de eigenaar werd deze geboekstaafde winner gediskwalificeerd op grond van dopinggebruik. Bij het afnemen en latere controle van het bloedmonster werden er onverklaarbare stoffen zoals serotonine aangetroffen. Een grondig onderzoek leverde een resultaat op dat ontaardde in een van de meest bizarre processen ooit.
Wat bleek: een lief stalmeisje had haar grote lieveling (de Derbywinner paard X) vlak voor de koers een Marsreep gegeven, iets waar het betrokken paard dol op was.
De stoffen in een Marsreep horen absoluut niet in een paardenlichaam thuis. Dat is 100% zeker. Maar is het doping?
FMX, de maker van Mars, moest later verklaren dat een Marsreep geen extra energie levert, ondanks hun toenmalige slogan.
Een en ander vermocht de Jockey Club niet van gedachten veranderen en de diskwalificatie bleef derhalve staan. Er was nl de 'code zero' oftewel de zerotolerance.
Dit is een voorbeeld van hoe een totaal onschuldig iets dat vèrstrekkende gevolgen kan hebben.
Toen ik een boek wilde schrijven met als thema de moord op een schaatster, dook ik in de geschiedenis van de WADA. Wat ik ontdekte, deed me feitelijk direct besluiten het hele project te laten varen. Niet zozeer vanwege vermeend doping gebruik maar vanwege de onzuivere samenstelling van de leidende bobo's die een rol spelen binnen dit orgaan dat de hele olympische sportwereld in haar klauwen heeft.