Schaatser (15) eist staken dopingzaak

Dit vind ik een beetje makkelijk. Een toppsortcarriere begin je niet op je 20ste maar vaak al vanaf de basisschool, soms al vanaf je 5de of 6de. Wat als mijn 8-jarige zoontje Kramer 3 medailles ziet winnen en dat ook graag wilt. Hij schijnt talent te hebben en offert zijn halve of hele jeugd op om de top te bereiken. Minder buitenspelen en/of vriendjes, meer geld uitgeven aan sportmateriaal, minder tijd voor school/studie, uitgaan en andere dingen die de jeugd doet. Gaandeweg zal die wel ontdekken dat er steeds meer inbreuk op zijn rechten wordt gemaakt totdat op een gegeven moment (hopelijk pas op zijn 20ste en niet op zijn 13de) het where-about systeem (of tegen die tijd zal er waarschijnlijk een chip geimplanteerd worden bij sportersof zo) door zijn strot wordt geduwd. En dan wordt er doodleuk door een simpele buitenstaander gezegd, het is een vrije keuze, anders ga je maar lekker wat anders doen.

Ik begreep dat Lotus de whereabout als enorm regulerend ervaarde, maar dit wat aandikte voor zijn pleidooi hoe zielig dit allemaal is en wat die boze wereld hun gezinnetje allemaal aandeed.
Daarna las ik ergens dat het helemaal niet zo complex is. Wie weet eigenlijk hoe belastend en ingrijpend dit nu is? Wat is de beperking die het je oplegt? Aangezien dit een verweer is van Lotus, past dit dus eigenlijk nog steeds in deze topic.

Ik lees heel wat anders . . . Dopingregels wekken ergernis bij Tuitert

http://www.nusport.nl/schaatsen/2177650/dopingregels-wekken-ergernis-bij-tuitert.html

En de LSVb is tegen het afschaffen van de basisbeurs, wat is je punt?

24 uur per dag is iets anders dan 1 uur per dag.

Waar baseer jij je op dat ik een simpele buitenstaander ben? Ik maak het hele systeem van zeer nabij mee.
Enne ik hoop dat je je zoontje van 8 de vrijheid geeft om in de eerste plaats jong te zijn. Belachelijk dat een 8 jarige al minder buiten speelt omdat hij talent heeft. En ik zou er zeker voor zorgen dat hij veel vriendjes heeft met wie hij veel speelt. Als hij werkelijk talent heeft, komt het er eerder uit als hij een fijne, evenwichtige jeugd heeft gehad met niet teveel beperkingen.

Dat komt omdat het wielrennen als een van de weinige sporten echt werk gemaakt heeft van dopingcontroles. Het zal hier misschien niet breed geloofd worden, maar de wielrensport is op het moment schoner dan de schaatssport denk ik.

Sporters die lopen te klagen over het systeem van de whereabouts moeten eens bij zichzelf te rade gaan. Als je eenmaal weet hoe het werkt is het heel simpel. Als je je niet in het gebruik van het systeem kunt vinden dan zoek je maar een andere professie. Dan zeggen je whereabouts dat je van 8 tot 5 voor je baas aan het werk bentr.

Ik lees daar heel wat anders: "De strikte dopingprocedures die tijdens de Olympische Winterspelen gelden, zorgen nu al voor ergernis bij enkele Nederlandse schaatsers........ "
Maar het is een retoriek van kamp Lommers waar we nu zo langzaam aan gewent zouden moeten zijn

Pfff, deze discussie gaat een richting op die het niet hoort te gaan. Begrijpend lezen is niet je sterkste punt kennelijk. Nogmaals de zin:
"Hij schijnt talent te hebben en (hijzelf dus!!!) offert zijn halve of hele jeugd op om de top te bereiken."
Dus je, hopelijk goed bedoelde, maar totaal misplaatste ouderlijke adviezen waren hier helemaal niet nodig. En niet dat het jou wat aangaat maar je hoeft je helemaal geen zorgen te maken over de manier waarop ik mijn kinderen opvoedt.

Nog even voor de duidelijkheid dus: het gaat hier over kinderen, en dat lees je vaak genoeg in interviews met topsporters, die liever (uit eigen vrije wil!!!) extra gingen trainen of oefenen om de top te halen ipv met vriendjes te spelen, te stappen of wat dan ook (en op welke leeftijd dan ook). En de beperkingen, die jij op 8-jarige leeftijd kennelijk wel belachelijk schijnt te vinden, worden hem pas opgelegd op 20-jarige leeftijd, of tegenwoordig zelfs met 15 of 13 jaar. En niet door de ouders, maar door een of andere losgeslagen controle-instantie. Kun je dan blijven beweren dat het een vrije keuze is om te zeggen: "jammer van de 5, 10 of zoveel weggegooide jaren en jammer van mijn Olympische droom maar ik ben het niet eens met de inbreuk op mijn privacy en ik wordt maar tegelzetter"?

Beste Mazter, ik geloof er niet in dat een 8 jarige er zelf voor kiest om nu al minder met vriendjes buiten te spelen. Ik draai nu bijna 20 jaar in de schaatswereld mee en heb teveel ouders gezien die zeggen: hij/zij wil het zelf, maar niet doorhadden hoeveel onbewuste druk ze toch op een kind leggen. Bovendien vind ik de reden volkomen verkeerd. Het plezier in de schaatssport moet voorop staan en niet het doel om over 16 jaar eventueel heel misschien 3 gouden medailles te gaan halen. Jij hebt denk ik niet door wat er allemaal voor nodig is om de top te halen, bij een 8 jarige is daar nog niets, niente, nada over te zeggen. En opofferingen hoeven op die leeftijd helemaal nog niet. Als je interviews van topsporters leest, dan gelden die opofferingen pas vanaf de puberjaren. Ja, dan moeten ze inderdaad kiezen voor minder uit gaan e.d. Daarom is het zo belangrijk dat het plezier en de passie voor de sport zelf voorop staan. Want als ze de top dan niet halen (en o wat is die kans toch groot) dan hebben ze toch een fijn sportleven gehad.
En dan de dopingcontroles die volgens jou zo beperkend zijn: zoals ik al zei maak ik het systeem van dichtbij mee. En de persoon in kwestie zegt hier zelf over dat hij het lastig vind, maar niet onoverkomelijk. Zoals degene zelf zegt: ik heb er alles voor over om mijn mooie sport schoon te houden, en als dit de consequentie is, dan moet dat maar.
En als je het er dan niet voor over hebt: tegelzetter is een mooi beroep

Applaus "Regenboog", dit had ik zelf niet beter kunnen verwoorden zoals jij dit nu gedaan hebt.

Over de beklemming van de whereabouts nog even dit:
Volgens mij is het zo dat je, in ieder geval bij een bepaalde categorie producten (denk aan de epo-varianten),
bij een aangekondigde controle, of controle op slechts enkele gezette tijden de uitslag kunt beinvloeden. Dit kan bijv door het drinken van veel water, een dosis overslaan, etc. Bedenk dat de afbraak van het product in sommige gevallen best snel kan gaan. Het OOC controleren op onmogelijke tijden geeft ook voor de anti doping agencies een dusdanige rompslomp dat zij echt niet voor de gein dit systeem hebben gekozen. Natuurlijk was het veel simpeler, en ook veel goedkoper, om tegen alle wedstrijdsporters te zeggen: eens in de maand (of 2,3 weken)moet je langskomen en ter plekke bloed en urine afstaan.
Maar bewust is daar niet voor gekozen. Dan concludeer ik dat dat niet afdoende werkt.

En inderdaad Marc, ik ben het met je eens, er is ook reden aan te nemen dat er in andere sporten volop gebruikt wordt.
Ieder positief geval in het wielrennen werkt vooroordeelbevestigend, ieder positief geval in een andere sport (nandrolon in tennis en voetbal, epo in atletiek en cross country, whereabouts in zwemmen en tennis, bloeddoping in schaatsen, het onderhavige topic) wordt afgedaan als "nou moe, ik kan niet geloven dat dit ook in deze sport voorkomt"

Ik begrijp niet waarom je je helemaal blind staart op die 8 jaar. Het was maar een indicatie van de leeftijd waarop een sportcarrière kan beginnen. Mijn zoontje is 8 dus zei ik 8, had net zo goed 3, 6 of 13 kunnen zijn. Daarnaast blijf je maar bijzaken erbij verzinnen, het was maar een simpele casus hoor. Die ging over een ambitieuze jonge sporter, die al ruim 10 jaar in een bepaalde sport zit, hij heeft talent en gaat de top halen, desnoods met plezier en passie, hij heeft ergens (tijdens zijn puberteit als je dat zo graag wilt) offers moeten brengen, en ineens wordt er weer een (al dan niet nieuwe of verscherpte) maatregel toegepast die zijn recht schendt. Volgens mij weet je met je 20 jarige ervaring dondersgoed dat er geen toptalent/wereldtopper ter wereld is die zal zeggen: weet je wat deze regel kan niet door de beugel, het waren 10 mooie jaren maar ik kap ermee. Ze leren ermee leven, de een misschien wat meer dan de ander (laten we eerlijk wezen, 1 persoon is niet representatief voor de hele populatie), maar uiteindelijk is het natuurlijk niet de bedoeling dat iemand zijn rechten moet opgeven om zijn droom waar te kunnen maken. Zeker niet in een bijzaak zoals sport hier eerder genoemd is.

Off-topic:
Wat een bet-weterigheid, elkaar-afzijken-heid, kortom: onprofessionaliteit!
Ga even elkaar niet zo afzijken en betichten op het verkeerd lezen, dan wel interpreteren dan wel weetikveelwat, daar ging dit topic toch niet over? Ik vind dit gedrag zo zielig :shock: :?

On-topic: hoe staat het er nu eigenlijk voor?

De vraag is of dit dan ook niet de sportieve prestaties beinvloedt, het overslaan van een dosis of veel water drinken. Uiteindelijk zul je tijdens de training en/of wedstrijd het effect van doping moeten hebben anders doe je alles voor niets

Waarom niet dagelijks ipv eens in de zoveel weken. Een sporter zou dan dagelijks kunnen komen aftekenen op het meldpunt (bijv bij de schaatsbaan waar ze trainen) en de dopinginstantie bepaalt of er daadwerkelijk gecontroleerd gaat worden.

Nou, nou jouw bijdrage is ook niet echt subtiel te noemen. Heet dat niet "pot verwijt de ketel?"
Maar goed, we gaan het hebben waar dit topic nu geloof ik over gaat: dopingcontroles.
Ik heb namelijk de perfecte oplossing voor het whereaboutsysteem. De WADA koopt bij TBS klinieken een grote hoeveelheid van die elektronische enkelbanden. Elke Olympiër krijgt er een om. Voordeel: ze hoeven niets meer in te vullen en de WADA weet precies waar iedereen is. Nadeel: het is lastig bij de trainingen en de wedstrijden. Maar na zorgvuldige screening e.d. mag de sporter de band dan even af doen.
Simpel toch? :lol: :lol:

Zag vandaag het jeugdjournaal, meisje pupil B werd geïnterviewd op het NK voor pupillen in Groningen.
Traint 6x per week en wil de beste worden in haar sport, net als Sven Kramer, haar clubvoorbeeld.
Volgens mij is ze al een groot deel van haar vrije tijd aan het opofferen voor haar sport en doet ze dat met plezier en passie, niets mis mee lijkt me en puur uit vrije wil, mogelijk gemaakt door ondersteuning vanuit het gezin.
Of ze haar droom waar kan maken zal de toekomst moeten uitwijzen, valt nog niets over te zeggen, maar dat ze talent heeft is een ding wat zeker is.
Volgens jou doen kinderen dit niet uit vrije wil, die mening deel ik niet, kinderen die over talent beschikken weten dit zelf al donders goed en hebben totaal geen motivatie van buitenaf nodig, alleen maar de juiste aansturing en begeleiding in datgene wat hun leven op het sportieve vlak beheerst.
Wat de dopingperikelen betreft: het lijkt er op dat men het overzicht en de controle op het systeem soms kwijt is en dat de procedures niet altijd strikt worden gevolgd, dat maakt het voor topsporters, die vaak al moeten balanceren op het randje van wat nog net toelaatbaar is, een enigszins onzekere situatie en eist veel van de medische begeleiding rondom deze sporters.
Ik vind ook dat de rechten van sporters ondergeschikt zijn gemaakt aan het systeem dat we met z'n allen hebben bedacht om de sport schoon te krijgen, ik kan de ergernis van vele topsporters dan ook wel begrijpen, alleen hebben we nog geen goed alternatief voorhanden, men zal het dus voor lief moeten nemen, met de consequentie dat er wel eens fouten worden gemaakt en de uitvoering van het w-a systeem soms belachelijke vormen kan aannemen, het blijft tenslotte regelgeving en mensenwerk.
Maar als er zichtbare fouten aantoonbaar zijn gemaakt vind ik ook dat diegene die ze heeft gemaakt er op aangesproken moet kunnen worden.
Wat dat betreft is dit een interessante casus, die helaas aan beide zijden wel slachtoffers heeft gemaakt of nog zal maken, ben benieuwd naar de afloop, zal wel een lange adem voor nodig zijn, hoop wel dat uiteindelijk het recht zegeviert en er jurisprudentie ontstaat waar sporters, sportbonden en een dopingautoriteit wat mee kunnen.

Perfectmove, ik ben het helemaal met je eens dat er kinderen zijn die enorm gedreven zijn in hun sport, en daar alles voor over hebben. En dat die recht hebben op een goede begeleiding van de omgeving. Maar je hebt het nu wel over een pupil B en in het andere geval ging het over een pupilletje F of hooguit E en dat vind ik nog wel een verschil maken. Natuurlijk kan een kind van 8 ook zeer gedreven zijn, maar ik vind dat een kind op die leeftijd ook nog onbekommerd buiten moet kunnen spelen, naast schaats en overige trainingen.
Voor een pupil B vind ik 6 trainingen ook ongelofelijk veel. Ik zou het wel eens goed vinden dat daar een onderzoek naar zou komen: hoeveel moet een kind op jonge leeftijd trainen om het talent er echt uit te laten komen. En ik blijf vinden dat een evenwichtige ontwikkeling op zowel lichamelijk, sociaal en emotioneel gebied op jonge leeftijd een belangrijke basis is waarop talent kan groeien. En daar hoort, zeker voor pupillen, ongedwongen contact met leeftijdgenoten bij.

Je verhaal over de doping en alles wat daar bijkomt kan ik volledig onderschrijven.

Ach kom op nou, er zijn genoeg kinderen van 11 - 14 jaar die met plezier 8 á 12 trainingen per week afwerken.

Maar daarnaast veel buiten spelen, kunnen computeren enz enz . . . zelfs met papa en mama lekker gaan zwemmen.

Maar de kunst van trainen is “ wat voor trainingen, hoe lang, hoe zwaar en wanneer” en dat is nou de magie van het training geven en het mooie om trainer te zijn.
En daar zal een buitenstaander nooit wat van begrijpen “train zoveel als nodig is” en niet “train zoveel als kan”.
Dus 6 dagen trainen is een vaag begrip. Ik zie veel liever kinderen in 6 dagen 1 uur per dag trainen of per dag 2 x 30min, dan in 3 dagen 2 uur per dag, terwijl de omvang gelijk is. En iedereen (néé hoop van jullie) maar roepen dat kan toch niet . . 6 dagen trainen . . ha ha ha ha.
En dan moet je als trainer zo gek zijn om alles voor die kinderen te willen doen, en die zijn er niet veel.

En als de kinderen zover komen dat ze naar een NK mogen, komt opeens het Gewest om de hoek.
Waar blijven toch al die kinderen die stoppen als ze 15, 16, 17, of 18 zijn, ze maken niet de gewenste groei (in de sport) . . . . en het zijn toch talenten . . . . . . ik heb zo mijn bedenkingen.

O ja en ze gebruiken geen Doping . . .

Regenboog.

Toevallig ken ik dit b-pupil vrij goed en weet dat ze met heel veel plezier en gemak deze trainingen aankan, daar komt
bij dat de ouders van dit kind hier ook met "heel veel plezier" mee omgaan en zien alles heel relatief.
Dit in tegenstelling van de ouders van Wesley en Dominique, die al in hun jeugd (skeeleren) gedwongen werden
om goede prestaties neer te leggen en daarop ook werden afgerekend. Trainingen voor deze 2 waren dan ook
niet altijd "plezierig".