Dit ja. Ik ben iets ouder, maar ook ik ben met Sven en Ireen opgegroeid. Heb ze min of meer bewust vanaf het begin van hun carrière meegemaakt. Voor beiden geldt dat ze iets hebben wat ik nog altijd niet heb gezien bij de volgende generatie. Zo'n drive, zo'n wil om te winnen. Vanaf hun 19e al wereldtop en nu in de nadagen van hun carrière (ja, het doet pijn om dat te zeggen) winnen ze nog steeds grote prijzen (EK Allround, WK Afstanden).
En omdat je ze al meer dan 14 jaar volgt bouw je toch een soort band met ze op. Een band die nu winnen niet meer zo vanzelfsprekend is alleen nog maar sterker is geworden. Je gaat echt voor ze duimen, hopen dat ze weer winnen. Begrijp me niet verkeerd, Patrick Roest, Antoinette de Jong en Kjeld Nuis zijn fantastische talenten. Wereldtoppers zelfs. Maar het zijn geen winnaars zoals Ireen en Sven dat waren/zijn. Hartstikke knap dat Kjeld tweevoudig Olympisch kampioen is geworden en twee wereldrecords op zijn naam heeft, maar op het moment dat de prijzen werden verdeeld stond hij er dit jaar niet. En misschien ga ik nu Erben teveel achterna met mijn adoratie voor onze gouden generatie, maar Sven en Ireen stonden er áltijd als de prijzen worden verdeeld. Ze nemen geen pauze, ze gaan er elke dag vol voor. Ondanks dat ze al bijna alles hebben gewonnen.
En dat is veel meer waard dan het aantal prijzen dat ze daadwerkelijk hebben gewonnen. So what dat Sven geen Olympisch kampioen op de 10 is. Hij is wel 9 keer wereldkampioen Allround geworden. So what dat Ireen geen wereldrecords heeft gereden. Zij heeft ondanks dat alles tegenzit haar mooiste race van haar carrière gereden. Ik hoop echt dat ze nog jaren zullen worden herinnerd voor alles wat ze voor hun sport deden en doen. Beiden hebben een sporthart van hier tot Tokyo en blijken bovenal gigantische liefhebbers van hun sport (ook Sven, die nu hij minder wint gewoon doorgaat en zelfs eigenhandig het allrounden wil redden).