Wel degelijk een groot verschil in mijn ogen. In tegenstelling tot in Noorwegen is er in Nederland een apart selectiemoment direct na Kerstmis (het OKT) waarbij de Nederlandse startplaatsen voor de Olympische Spelen aan de individuele schaatsers worden toegewezen. Dat is een wedstrijd op leven en dood. Veel schaatsers willen daarom niet twee weken van tevoren nog een wereldbeker rijden en al helemaal niet op een ander continent. In 2021 was het een hoop gepuzzel om te kijken of iedereen voldoende wereldbekerpunten had gehaald en WC4 kon overslaan. Daarnaast was er ook bewust voor gekozen om dezelfde schaatsers in te zetten op 3000/5000 dames en 5000/10.000 heren, om maar zo hoog mogelijk in die wereldbekerklassementen te komen. Dat wereldbekerpuntensysteem is sowieso al ellendig voor Nederland omdat het zo enorm traag afloopt. Een winnaar krijgt 60 punten en degene die laatste wordt in de A-divisie alsnog 21 punten, zelfs als je 2 minuten over je 500 meter doet. Meedoen en gewoon reglementair finishen wordt dan heel belangrijk in de A-divisie. Ben je ziek of wordt je gediskwalificeerd bij WC1, dan heb je een behoorlijk probleem. Dat is namelijk 0 punten bij WC1 en bij WC2 mag je in de B-divisie starten, waar minder punten te verdienen zijn. Dan heb je toch wel een uitdaging om alsnog hoog in het wereldbekerklassement te komen. Die tijdranking is wat dat betreft echt een verlichting voor Nederland. Met een beetje mazzel wordt dit de kalender voor de wereldbekers: - WC1: Salt Lake City - WC2: Calgary (met 5000 vrouwen en 10.000 mannen) - WC3: Stavanger - WC4: Tomaszow Dan weet je in feite al dat al die timerankings na WC2 in beton gegoten zitten. Dus als je dan 3 schaatsers bij de beste 7 tijden hebt zitten op een afstand, hoef je je überhaupt al nergens meer zorgen over te maken. Wat dat betreft is die timeranking wel een beetje een dubieus instrument. Het zorgt er voor dat de wereldbekers op de snelle banen veel belangrijker zijn dan de wereldbekers op de trage banen. Zeker omdat eerst de plekken op WB-klassement verdeeld worden en daarna pas die op timeranking. Iemand die net buiten de plaatsing op wereldbekerklassement valt, zit er daardoor 80% van de gevallen bij op timeranking. Of het laatste plekje naar land A of land B gaat, wordt eigenlijk altijd door de timeranking bepaald.
Dat zou kunnen, ik had het document nog niet gelezen. Mijn punt is meer dat het vanuit Nederlands oogpunt wel een zeer belangrijk verschil is.
Ja, om er 9 te halen moet je alle rijders in de puntenranking hebben. Voor de 8 (op elke afstand minstens 1 gekwalificeerde schaatser) maakt het niet uit. Maar voor daaronder dan weer wel. Je krijgt net zo veel schaatsers als je op afstanden gekwalificeerd bent, maar je krijgt er alleen extra (dus bijvoorbeeld 1 plek extra als je 2 gekwalificeerde schaatsers op de 500 meter hebt) als die volgens de puntenranking gekwalificeerd zijn. Ik heb een beetje zitten simuleren met de wereldbeker van afgelopen seizoen. De 2 plekken minder op de 500, 1000 en 1500 meter tikken flink aan (samen zo'n 12 plekken immers). Het vervallen van de eis dat de 3e schaatser via de puntenranking moet komen, is vooral voordelig voor de subtop-landen en nadelig voor de echt kleine landen. Deze subtop-landen worden vervolgens getroffen door de maxima van 7 of 8 per land. Bij de mannen ploegenachtervolging gaat het mis voor de nummers 7 en 8. Polen heeft alleen 3 sprinters gekwalificeerd en die zullen vast niet de ploegenachtervolging gaan rijden. En Denemarken heeft uberhaupt maar 2 plekken (allebei op de massastart), dus die kan ook geen team afvaardigen. Zonder echt naar extra rijders te zoeken, kwam ik op 152 potentiële deelnemers uit 22 landen Terwijl het er dus 164 kunnen zijn. Er is dus nog wel wat werk aan de winkel.
To Yuskov: I know the qualification system fairly good I would say . My point was that the twist that the IOC/ISU apparently have made still means that you must qualify all your skaters on points to get the maximum quota of nine. Otherwise you could always decide to go for 8 with two fingers in the skaters noses or what you say in Dutch.. As for the qualification system, I have recently proposed to both ISU and NSF (Norges Skøyteforbund) a new qualification pathway as part of a new structure . Not necessarily regarding the Olympic seasons, but the other three in the cyclus. Attractive qualification drama also in the World Cup would be very helpful for the interest of the sport of speed skating. The rest of the World need similar excitement like that of the OKT. PS: Complicated, or even rules that are simply not possible to understand by the written texts is not new to this sport. An example of the latter is the last parts about "Reserve Lists" in this recent publication. Anyone who understands? https://www.isu.org/speed-skating/rules/ssk-communications/31835-isu-communication-2591/file
Ja, die zag ik ook voorbij komen. Volgens mij zijn ze vergeten om de verdeling puntenranking-tijdranking in te vullen. Wat de reservelijsten betreft: het lijkt er op, dat de ISU mag gaan aanvullen tot het maximaal aantal mogelijke deelnemers, ook als de reservelijst helemaal uitgeput is. En zelfs met schaatsers die de limiettijd niet eens gereden hebben. Dat lijkt me vooral heel fijn voor het Viercontinentenkampioenschap, waar ze dus Taiwanezen, Mongoliërs, Brazilianen, Indiërs e.d. gewoon kunnen laten starten, zeker op de massastart.
Yes, but how? A few (?) skaters from season best list (they have also started to talk about season best list from the qualification Events) first, then some without the qualification time achieved. And what about the part regarding Inzell? Yeeses...
Mass start: they have removed the slower "B" demand in the World Cup, but not in the championships. Allow mongolians that have not competed in the World Cup, or maybe Løvås (example) that have not competed in the mass start in the World Cup? Moving off topic, sorry.
niet alleen bij schaatsen is/was de locatie een groot vraagteken, ook de slee-sporten (rodelen, skeleton, bobslee) hebben geen locatie. Wordt mogelijk Innsbruck. Niet eens in Italië dus...
Op basis van de eerste 4 wereldbekers gesimuleerd hoe de Olympische kwalificatie eruit zou zien. Daarbij heb ik zo veel mogelijk aangehouden dat de schaatser die de plekken binnenhaalt, ook op de OS zal starten. Uiteraard wel binnen het maximum aantal schaatsers per land en dat een land er alles aan zal doen om een gekwalificeerde achtervolgingsploeg daadwerkelijk te laten starten. Ik kom op 154 deelnemers uit 21 landen. Dus er is nog wel ruimte (max .164 deelnemers). Met deze wereldbekers zouden er 9 Nederlandse dames en 8 Nederlandse heren mee mogen doen. De heren hebben er geen 9, omdat we geen 3 schaatsers bij de eerste 15 in de wereldbekerstand op de 5000 meter hebben. En trouwens ook geen 2 schaatsers bij de eerste 9 op de 10 kilometer. Ligt dat aan het afzeggen? Misschien wel, maar de prestaties op de langere afstanden zijn ook niet echt denderend. Nu maar hopen dat ze de komende jaren in ieder geval wel verantwoordelijkheid nemen.
De Nederlandse schaatsers die niet Roest heten doen het inderdaad niet goed op de lange afstanden: Klasseringen Nederlanders: NAAM ............. O - B - S - T Patrick Roest .... 1 - 1 - 8 - 1 Jesse Speijers .. 11 -12 - / -B4 Marcel Bosker ... 12 - / - / -B1 Chris Huizinga .. 13 - 9 - / - / Gert Wierda ...... / -B1 - / -B3 Marwin Talsma .... / -B3 -B1 - 9 Jorrit Bergsma ... / - / - 4 - / Kars Jansman ..... / - / - 9 - / Beau Snellink .... / - / -12 - / Buiten Roest rijdt niemand top-8 op de 5000m en op de 10km alleen Bergsma. Verder heel veel B-groep starts (en drie B-groep-winsten!) door dat gewissel met die startplaatsen. OBST staat voor Obihiro - Beijing - Stavanger - Tomaszów, een Slash is niet gereden en B1 is winst B-groep. Waarom vulde NL de startplekken in Obihiro trouwens niet op?
Dit seizoen stond dus alléén Roest op het podium in de eerste vier wereldbekers lange afstanden, en verder alleen maar buitenlanders. Tot nu toe hebben in elk seizoen minimaal twee verschillende Nederlanders in de wereldbekercyclus het podium gehaald op de 5000m mannen. Als in SLC en Quebec dus alleen Roest namens Nederland het podium haalt, is het een historisch slechte prestatie van Nederland op de lange afstanden in de breedte (zelfs als Roest nog twee keer zou winnen, want het gaat juist om de andere rijders).
