Wat mij opvalt na twee dagen schaatsen is dat men bij Jumbo-Visma heel erg bezig lijkt te zijn met rondetijden. Alle JV-rijders hebben het daar ook continu over. Sven móest rondjes 29.1 rijden om naar 6.10 te gaan wat genoeg zou moeten zijn voor een medaille. Hij probeerde een aantal keer om de rondetijd laag te krijgen, maar dat kostte hem uiteindelijk zoveel energie dat hij eindigde met rondjes 30. Hij legde uit dat dit schema nodig was om voor een medaille te gaan, maar een vlakke rit met rondjes 29.4 die je dan misschien nog wel kunt afbouwen was misschien beter voor hem geweest.
Patrick Roest had rondjes 28,9 in zijn hoofd en was daardoor zo bezig met hard genoeg rijden, dat hij nét boven z'n macht reed en dat in de laatste drie ronden dubbel en dwars moest bekopen. Zo erg dat het hem misschien wel de winst kostte. Had hij wat meer op gevoel gereden, dan had hij misschien ook wel een vlakkere race eruit kunnen schudden.
Van Antoinette de Jong werd duidelijk dat ook zij veel bezig was met openen met dit, dan een rondje zus en dan een rondje zo. Veel te veel in haar hoofd bezig met de perfecte rit rijden, waardoor er uiteindelijk niet zoveel uitkwam. Het is nu te hopen dat zij een slechte generale heeft beleefd en een goede repetitie zal hebben op de 1500 meter morgen.
Ik ben ook wel een beetje teleurgesteld in de mentale support voor de schaatsers van Orie. Direct na de rit zie je hem de rit evalueren met zijn atleet. Dit zag ik oa bij Achtereekte en De Jong gebeuren en aan de lichaamstaal te zien waren het geen leuke gesprekken. Heel koud en analytisch werd geduid waar het op technisch gebied mis ging. Maar met technische aanwijzingen ga je op dit moment van bijvoorbeeld Antoinette (maar ook Patrick) geen betere schaatster maken. Zij is zelf al analytisch genoeg en dat is nu ook precies het probleem. Zelfs Bert Maalderink voelde zich genoodzaakt om haar een hart onder de riem te steken. Arme meid. Ik hoop dat ze morgen vrij van alle druk een hele sterke 1500 neer kan leggen.