Voor mij was Miho favoriet, tot ik haar 3000 zag.
Het was het net niet. Te log, te weinig durf, het klopte gewoon niet.
Bij de laatste ronde van Miho op de 1500 zag je, met name tijdens de laatste 150 meter dat ze niet meer schaatste, niet meer gleed. Ze was aan het boksen en beuken, ipv aan het glijden.
En laten we niet vergeten hoeveel druk er op haar ligt. Japan heeft nog altijd een zeer patriarchale cultuur van schaamte, eer en een uitzonderlijke 'alles voor het vaderland"-idee.
Ze schaatst voor de eer, Japan en de keizer ineen mannenwereld, en dan is haar coach, de nuchtere Nederlander Johan de Wit ook nog eens in quarantaine.
Bovendien heeft ze de dag voor de 1500 (in opdracht van iemand), 1200 meter geschaatst in 3 rondjes van 26 laag, terwijl de Nederlanders hoogst waarschijnlijk lagen te pitten of gewoon even het ijs voelden.
Kortom, ik denk dat de hele Japanse cultuur, de afwezigheid van De Wit en een (naar mijn idee) rare voorbereiding én de enorme druk (eer, vaderland, keizer ed.) teveel druk hebben gelegd op haar.