EK Hamar 11/12 januari 2014

6 januari 2014 - Nog 33 dagen tot aan de eerste langebaanwedstrijd in Sochi

Het EK in Olympische jaren. Ondergeschoven kindje? (deel 1 de mannen)

Het EK allround is weer aanstaande.
Sowieso een toernooi waarvan het bestaansrecht in het huidige format in twijfel wordt getrokken getuige het voorstel van de KNSB aan de ISU, maar in Olympische jaren al helemaal een ondergeschoven kindje lijkt het.
In andere jaren wordt er hard gestreden om de EK-tickets, terwijl in dit seizoen het voor de schaatsers een bijzaak is en in het geval van het missen van de OS slechts een schamele troostprijs.

Dit jaar is er de afzegging van Koning Sven, dus is het toernooi al bij voorbaat een gedevalueerd toernooi, gezien zijn overheersing in de afgelopen 7 edities waarin hij 6 keer won en 1 keer absent was in zijn blessurejaar.

Voor mij is een EK allround altijd mooi, inclusief de 10 kilometer, maar wat vinden de schaatsers. Zijn er veel afzeggingen in Olympische jaren, zijn er verrassende winnaars, verrassende medaillewinnaars, zijn de tijden beduidend minder dan in andere jaren of valt het wel mee en zijn er veel afmeldingen of is Sven een uitzondering?
Een andere interessante vraag is hoe de schaatsers die goed hadden gepresteerd op het EK, presteerden op de OS. Misschien is het wel de ideale voorbereiding. Tijd voor een klein onderzoek.

Ik heb mij beperkt tot het jaar 1994 en later, omdat de tijden voor deze periode minder goed vergelijkbaar zijn door het schaatsen op buitenbanen en omdat ik anders wel heel ver uit mijn geheugen moet putten.

Laten wij beginnen in 2010.
Het EK was in Hamar (lijkt wel een traditie in Olympische jaren).
Belangrijke afzeggingen waren er niet, alle toppers verschenen aan de start. Ook Sven Kramer, die er in die tijd niet eens over nadacht om een kampioenschap te laten lopen. Het podium zag er ook normaal uit kun je zeggen. Bokko was gevallen op de 500m, waarna hij toernooi staakte, Fabris was daarom een logische nummer 2 en Skobrev, hoewel het pas zijn eerste podiumplek was op een allround toernooi, een logische nummer 3 (hij maakte in dat jaar hele grote stappen).

Het niveau was wel een stapje lager dan in de niet-olympische jaren. Het puntentotaal waarmee Kramer won was het slechtste sinds het EK in vorige Olympische seizoen 2006. Slechter ook dan het op de buitenbaan van Collabo verreden kampioenschap van 2007. Ook vergeleken met in Hamar verreden wedstrijden is het niveau flink minder, het winnende puntentotaal is namelijk vergelijkbaar met winnende puntentotaal van Chad Hedrick op het WK in 2004! en bijna 3 punten slechter dan het WK in 2009 van Kramer zelf.
In het Nederlandse kamp was er het debuut van Renz Rotteveel, hij behaalde zijn beste klassering tot heden met een 8e plaats, wat ook al aangeeft dat het qua niveau een middelmatig toernooi was.
De heren hielden dus toch hun kruit droog met het oog op de Olympische Spelen in Vancouver.
Sven was er gewoon op niveau op de OS en had zonder het drama van de verkeerde wissel gewoon 2 gouden medailles opgehaald.
Fabris rijdt geen goede spelen, maar hij rijdt na dit EK sowieso nooit meer goed. Dit had verder niets met het EK te maken. Skobrev rijdt na een goed EK ook een goede OS, met twee medailles. Het EK lijkt dus in ieder geval geen negatieve invloed te hebben op de toppers.

2006
Voor de verandering was het EK in Hamar. Nu leken zelfs de organisatoren het toernooi niet serieus te nemen. Er was de hapering van het startpistool bij de mede favorieten, Uytdehaaghe en Romme, de goedgekeurde valse start van Niedzwiedzki, Verheijen die in de rug reed van Uytdehaaghe op de 1500m en het grootste drama van allemaal de niet werkende ijsmachines, waardoor de 5000m niet op zaterdag kon worden verreden. Op zondag waren er derhalve 3 afstanden bij de heren. Zelfs voor een schaatsliefhebber als ik wel erg veel en blijkbaar ook voor sommige schaatsers, want Bart Veldkamp en Gianni Romme plaatsten zich niet eens voor de 10km, die toen nog met 16 man werd verreden. Een toernooi om maar snel te vergeten. De uiteindelijke winnaar Enrico Fabris reed een zeer goede Spelen met onder andere goud op de 1500m.
Het EK zelfs met 3 afstanden op één dag paste dus wel in de planning naar de OS.

2002 Erfurt
In ieder geval een mooie winnaar, maar een toernooi dat bij weinigen zal zijn blijven hangen als een gedenkwaardig toernooi. Dit jaar wel afzeggingen van toppers, geen Ids Postma en Gianni Romme op dit EK, maar wel Jelmer Beulenkamp op zijn laatste grote allround toernooi en Rutger Elsinga (wie kent hem niet) met een toch wel matige 22e plaats.
Ids en Gianni hebben puur met het oog op de OS afgezegd, want later dat seizoen na de OS streden ze in Alkmaar wel hartstochtelijk voor een ticket op het WK allround.
Het niveau was weer lager dan in de andere jaren. Het puntentotaal van de winnaar was slechter dan de EK’s van 1999 en 2000 op indoorbanen en slechts een half punt beter dan het EK van 2001 in de sneeuw van Baselga del Pine. De nummer twee van Erfurt, Carl Verheijen was met zijn puntentotaal in niet eens op het podium geëindigd in Baselga.

Wel weer een mooi podium met Jochem Uytdehaagde, Carl Verheijen op zijn eerste grote allround toernooi en Dimitri Sjepel de titelverdediger en ook nog eens 2e op het WK allround na de OS. Hoe deden zij het op het de OS. Jochem werd na een druk OKT, een skate off op de 1500m en het EK gewoon nog beter en won 2x goud en zilver op de OS. Carl had minimaal brons moeten halen op de OS, maar werd slechts 6e. De EK-deelname lijkt hier weinig mee te maken te hebben, want bij ploeggenoot Uytdehaaghe klopte alles.
Dimitri Sjepel was meer allrounder dan specialist, dus maakte bij de OS sowieso weinig kans. Hij reed voor zij doen goede lange afstanden en slechte schaatsmijl.
Afzegger Romme was in goede vorm op de OS, maar niet opgewassen tegen Uytdehaaghe en Ids Postma reed geen gedenkwaardig toernooi zonder medailles.

1998 Helsinki
De ISU maakte het toernooi al van te voren nog onbelangrijk door het voor het eerst in 7 jaar op een buitenbaan te houden. Nergens mee te vergelijken dus. Er was ook weer een belangrijke afzegger, titelverdediger Ids Postma had geen zin in een reis naar het koude Finland en een mooie kampioen Rintje Ritsma.
Het gelijk lijkt bij Ids te liggen, want Rintje won dat jaar niets meer, hoewel hij misschien wel zijn mooiste race ooit reed op de 10km in Nagano .Ids Postma won Olympisch goud en zilver en klopte een grieperige Rintje op het WK allround in Heerenveen.
Ook de andere podiumplekken van Helsinki, Roberto Sighel en Vadim Sajutin reden teleurstellende OS en toevallig of niet ook Vadim Sajutin was niet meer fit aan het eind van dat seizoen.
Een heel lang seizoen, want er was na de OS en het WK allround nog een WK-afstanden op weer een ander continent.

1994 Hamar
Tot slot wel een gedenkwaardig toernooi.
De eerste grote titel van Rintje Ritsma, het debuut van Ids Postma, een hernieuwde confrontatie tussen de grote drie Ritsma, Zandstra en Koss en natuurlijk het schitterende WR op de 1.500m van Rintje. Na 6 jaar was eindelijk het record van Andre Hoffman uit de boeken gereden. Precies zoals gepland, een opening in de 24, en rondjes van 28.0, 29.0 en 30.0 en je zit onder de 1.52. Als toetjes was er ook nog een WR puntentotaal voor Ritsma.

Rintje zat op de piek van zijn vorm, meer dan een punt voorsprong op Koss.
Op de OS was het natuurlijk andersom, Rintje had te vroeg gepiekt, maar het was de vraag of Koss überhaupt te verslaan was in welke vorm Rintje ook had gestoken. Uiteindelijk moest hij het doen met zilver en brons.

Conclusies (voor zover je die kan trekken met het beperkte aantal data):
- Het EK allround is uitstekend in te passen in de aanloop naar de Olympische Spelen, want alle winnaars in de Olympische jaren wonnen meerdere medailles op de OS. De laatste 3x zelfs onder andere een gouden medaille.

- Als je een absolute piek legt op het EK, kun je deze vorm op de OS niet meer bereiken

- Het aantal afmeldingen valt mee, maar het niveau op het EK allround ligt in de Olympische jaren lager dan in andere jaren.

Dat is ook precies wat wij kunnen verwachten voor dit EK. Niet het hoogste niveau, maar wellicht wel een spannend open toernooi door het ontbreken van Kramer.
Als er toevallig een schaatser toch in absolute topvorm verkeert, dan die zich opmaken voor teleurstellende OS in Sochi. Zoals altijd volg ik het met volle aandacht.

Patrick een schaatsliefhebber

Respect voor deze bijdrage. Zitten toch een paar historische EK's tussen. Vooral 1994 natuurlijk. Wat bewijst dat het winnen van een EK Titel in een Olympisch Jaar wel degelijk voor de eeuwigheid kan zijn. Zie ook 2006. Van 1998 herinner ik me vooral de schitterende plaatjes. 2002 zegt me zo direct niet zoveel meer. Al zal ik Rutger Elsinga echt nooit meer vergeten. Mooi dat zijn naam weer eens valt. Het EK van 2006 is eigenlijk legendarisch. Het nog niet genoemde pakkendrama op de 500 meter. Dat was toch op dat toernooi? Haha, die machtige Nederlanders... stelletje Icarussen. En die 3 afstanden op 1 dag ...ik vond het fantastisch. Enrico, Enrico, wat mis ik je. Je was een geschenk! 2010 staat me weer wat minder bij.

Ik ga een dezer dagen nog eens heerlijk door al die oude uitslagen grasduinen. Jerney Kaagman bedenk ik er zelf wel bij.

Over Jerney gesproken; volgen de dames ook nog, of ben ik nu te snel?
Ik neem aan dat er aardig wat tijd in zo'n post gaat zitten.

Tenzij jij 4x keer zo snel denkt en schrijft dan ik.

Peeters zit in Hamar, die zal dus wel rijden, en bij de mannen is de 2de Belg niet Ferre Spruyt (geblesseerd), maar Wannes Van Praet

Ids Postma wilde heel graag zijn EK titel uit 1997 verdedigen, maar had zich eenvoudig niet geplaatst. Bij het NK afstanden in december reed hij een belabberde 5K (6.47, waar Ritsma won in 6.34 en ook Beulenkamp, De Jong, Verheijen en Zandstra onder de 6.40 reden). Op de 1500m werde Ids nog net 4e, en sleepte zo nog een Olympisch ticket in de wacht. Maar voor het EK hadden zich Ritsma, Beulenkamp en Zandstra geplaatst. Postma was hierover laaiend, hij had als titelverdediger een keuzeplaats verwacht, maar kreeg die niet. Wat ik me nog herinner van een interview is dat Ids zoiets riep als "ze kunnen die EK-titel nu al wel aan Rintje cadeau doen". Overigens was de periode 1993-1998 de tijd dat de ISU het maximum aantal startplekken per land tot 3 had beperkt. In 1999 mochten er 4 Nederlanders starten, toen ging Postma wel maar viel hij op de 500m en mocht Nederland in 2000 opnieuw met 3 man starten...

Buiten is het 12 graden, maar dank zij het prachtige stuk van Patrick John, zit ik toch even te huiveren.
Want de beelden van veel van deze evenementen flitsen weer even voor mijn ogen.
Kleine aanvulling, misschien was Koss wel pas in topvorm op de OS in 1994, maar die beruchte 10 km. (Bart Veldkamp "Maar dit kan helemaal niet....) won hij toch echt door als enige op een nieuw type buizen te rijden.
En wellicht won hij daardoor ook de andere afstanden.

Rijdt Szymanski dan niet?

Dat staat er toch niet? Enkel dat ze benieuwd is naar Brodka en Niedzwiedzki. Als 't goed is rijden Szymanski en Piotr Puszkarski.

Ik zeg toch niet dat dat er staat? ;-) De vraag kwam bij me op, omdat ik meer van Szymanski verwacht (gezien de relatief zwakke 5 km van Brodka).

Bedankt voor de aanvulling!
Goed geheugen en mooi en uitvoerig verteld.

Patrick een schaatsliefhebber

Bedankt!

Ik heb ook heel benieuwd naar Douwe. Als hij een goede dag heeft hoeft hij weinig toe te geven op de 1500 meter (tenzij Verweij en Yuskov in topvorm zijn) en zijn lange afstanden gaan prima dit seizoen. Ik hoop alleen wel dat hij wat 500 meters heeft geoefend in de training, want in wedstrijdverband heeft hij er nog geen een gereden dit seizoen.

Jammer dat Contin niet rijdt. Zeker, omdat hij half december nog een 500 meter reed in Inzell (Frillensee Cup) had ik verwacht dat hij wel aan de start zou komen.

Weet iemand het uitzendschema voor tv?


www.passion-for-skating.com

Dit http://nos.nl/sport/schaatsen/20132014/toernooi/17392-866185/essent-ek-allround/programma/ is het enige dat ik kon vinden. Maar ik schat in dat ze om 12.30 zullen beginnen ivm de voorbeschouwingen.

Ze beginnen beide dagen om 12:50

Patrick een schaatsliefhebber

ik snap altijd die verhalen niet over afschaffen van het EK. Ik zie vele malen liever een EK dan een world cup.
Als er dan toch ruimte gecreeerd moet worden, schaf dan één worldcup af.
Dat mensen in een Olympisch jaar keuzes maken om het EK niet te rijden maakt niet uit, als je er een WB voor in de plaats doet mijden ze die ook wel.
Bovendien is het nu als continentale plaatsingswedstrijd meer cachet.
Het komende EK, in dit prachtige deco, zal weer bewijzen dat continentale kampieonschappen zeker hun waarde hebben.
En, niet onbelangrijk, men hoeft nu eens niet te ver overal heen te vliegen. Zelfs de grootste sport ter wereld (voetbal) reist niet zoveel.

Helemaal mee eens, ik kijk nog altijd liever naar een EK weekend dan een worldcup weekend, zelfs wanneer dat EK bij voorbaat een 1-2-3'tje voor Nederland is (dit jaar niet natuurlijk). Het blijft iets magisch houden voor mij!

7 januari 2014 - Nog 32 dagen tot aan de eerste langebaanwedstrijd in Sochi

Het EK in Olympische jaren (deel 2)

2010 Hamar
Belangrijke afzeggingen waren er niet, alle toppers verschenen aan de start. Ook Wust, nog steeds kampend met de naweeën van overtraindheid en met een druk Olympisch programma voor de boeg. Bovendien was het EK niet haar vriend, na het drama in de bossen van Collalbo, volgde nog een mooie titel in 08, maar in 09 was ze slechts 6e. Ireen haalde nu in ieder geval het podium, op het 2e treetje, maar wel op bijna 2 punten van een ijzersterke Sablikova. Op plek 3 was er de eeuwige net niet Anschutz (Ik was haar bijna vergeten).
Het niveau van de winnares was vergelijkbaar met de jaren ervoor, iets slechter dan in 09 en iets beter dan in 07. Het niveau van de rest was niet best in dit Olympische seizoen. Wust werd 2e met een puntentotaal dat in de 6 jaar ervoor niet goed genoeg was voor het podium. In het Nederlandse kamp geen Groenewold, die tevergeefs op zoek was naar een herstel in dit moeilijke seizoen en ook geen WK allr zou rijden. Het was het laatste grote toernooi voor van Deutekom die ze toepasselijk op een 12eplek afsloot als laatste ademstoot. Behalve Ireen en Paulien waren er 2 debutanten, Valkenburg en Voorhuis. Weliswaar debutanten op dit toernooi, maar beide vrouwen hadden al flink wat ervaring, want zij hadden al gereden op het WK-allr en het WK-afst. Diane en Jorien presteerden naar behoren met een 6een 7eplek.
Sablikova had als enige dus al een piek gelegd richting dit toernooi, wat voor haar natuurlijk gemakkelijker is, omdat zij zich nooit hoeft druk te maken om kwalificatie. Het heeft haar in ieder geval geen windeieren gelegd. Ze won als enige schaatser 2x goud in Vancouver en voegde er nog een 3e plek aan toe als bewijs van haar goede vorm. Als toetje kon ze ook nog haar WK-all titel succesvol verdedigen in Thialf. Ireen worstelde zich na een mislukte 3km en 1000m naar het goud op de 1500m. Voor Anschutz was het zoals gebruikelijk net niet met twee 4eplaatsen op de langste afstanden en 2x raden naar haar positie op het WK allr (4e).

2006 Hamar
Niet zoveel drama als bij de heren, stel je voor dat ook de dames 3 afstanden hadden moeten rijden op zondag. Dan was het een avondtoernooi geworden. Wel drama vooraf. Titelverdedigster Friesinger kon haar titel niet verdedigen, door een snijwond in haar rechterbeen opgelopen tijdens een training.
De rest was er wel. Pechstein is er altijd als de kippen bij als er de grote favoriet afwezig is en ook deze keer. Ze won voor de in die jaren vaste podiumklant Groenewold, die ook haar haar favoriete afstand de 3km won en een jonge Wust die haar favoriete afstand de 1500m won. De 5km werd voor het eerst gewonnen door juniore Sablikova, een reeks die nog steeds loopt. Martina behaalde ook nog eens een 4eplaats in het eindklassement.
et puntentotaal van Pechstein was minder goed dan van Friesinger de 3 jaar ervoor in Thialf, maar zeker niet slecht te noemen. Ook de puntentotalen van Renate en Ireen waren acceptabel.
Dat kun je ziet zeggen van de OS van Pechstein, zeker voor haar doen. Geen medaille op de 3km en slechts zilver op de 5km op een seconde van Clara Hughes. Bij een Pechstein in vorm was het andersom geweest. Had ze een tweede EK titel te belangrijk gemaakt?
Wust en Groeneveld reden naar goud en zilver op de OS op de 3km, waar Ireen nog brons op de 1500m aan toe kon voegen, de Nederlandse vrouwen konden dus nog wel een stap maken na het EK.

2002 Erfurt
Net als bij de mannen in ieder geval een mooie winnaar, zelfs letterlijk want sexy Anni won haar tweede titel en de eerste in een reeks van vier. Behalve dat Anni tot aan de OS zowat alles won waar ze aan de start stond, had ze ook nog eens tijd voor een spraakmakende fotorapportage. Sinds Mart Smeets haar daarom sexy Anni noemde, ben ik haar zo blijven noemen. Friesinger won bijna 4 afstanden op dit EK, op de 5km moest ze 15/100 toegeven op het 5km beest Pechstein.
Het niveau was lager dan in de andere jaren. Het puntentotaal van de winnaar was slechter dan de EK’s van 99 en 2000 ook op indoorbanen.
Geen afzeggingen, dus ook weer een mooi podium met zilver voor Pechstein (haar derde 2eplek op een totaal van 6 tot nu toe) en brons voor Groenewold met haar tweede 3eplaats van in totaal 5.
Op de OS was de situatie andersom, na haar briljante voorseizoen kon sexy Anni alleen op de 1500 meter goud halen, direct ook haar enige medaille. Het voorseizoen, de favorietenrol en misschien wel alle publiciteit als Duitsland Golden Girl hadden te veel energie gekost.
Pechstein won 2x goud en legde zo de de basis om de meest succesvolle Duitse sporter op de Olympische Winterspelen aller tijden te worden. Tot verdriet van het Nederlandse schaatsen, want Groenewold werd naar het zilver verwezen op de 3km en het sprookje van Gretha werd uiteindelijk een zilveren sprookje, ondanks dat ze een tijd reed die tot de rit van Pechstein goed was voor het WR.

1998 Helsinki
Net als bij de mannen, waar titelverdediger Ids Postma zich tot zijn grote woede niet had weten te plaatsen, ontbrak er een grote naam, namelijk Niemann. De op dat moment 7-voudig kampioene was geen titelverdedigster, dat was namelijk Tonny de Jong, die een jaar eerder Thialf in vuur en vlam zette door op klapschaatsen Gunda Niemann op vaste schaatsen voor te blijven. Gunda had deze nederlaag graag rechtgezet, maar zij wilde zich sparen om nog grotere demonen uit het verleden te verjagen. Bij de OS van 1994 in Hamar had ze zich niet mentaal kunnen herstellen van een valpartij en had dat toernooi zonder een Olympisch goud afgesloten. Dat mocht niet nog eens gebeuren, dan maar geen revanche op Tonny. De Jong vormde samen met Thomas en de Loor de Nederlandse afvaardiging. Zij eindigden op een kleurloze 5etm 7eplaats. Net zo kleurloos als het hele toernooi.

Ja, Pechstein is er als de kippen bij als de grote favoriet ontbreekt.
Ook nu was dat het geval en misschien wel terecht, want met de overheersing van Niemann en de opkomst van Friesinger kon dit wel eens haar enige kans zijn. Inmiddels weten wij beter, want op bijna 34-jarige leeftijd volgde nog een 2eEK titel en op bijna 37-jarige leeftijd nog een 3e titel.
In Helsinki kon niemand (zelfs Claudia) dit vermoeden en liet Claudia niets aan het toeval over. Ze won 3 afstanden, waaronder de 500m. Alleen op de 3000m moest ze Friesinger, op haar EK-debuut, en Bajzanova, die voor het eerst na haar Olympische titel in 1994 weer iets van een prestatie leverde, voor laten gaan. Met Anni (zilver) en Svetlana (brons) is direct de rest van het podium genoemd.
Claudia haalde op de OS na zilver op de 3km, op zijn Pechsteins goud op haar afstand: de 5km.
Niemann had voor haar rit als eerst vrouw ooit onder de 7 min. gereden, een flinke verbetering van haar Calgary tijd. Pechstein liet zich niet uit het veld slaan en was uiteindelijk 4/100 sneller dan Niemann.
Nog genoeg over dus na haar EK titel. Friesinger maakte op haar eerste OS een echte eins, zwei, drei compleet met haar bronzen plak op de 3km. Bazjanova bevestigde nogmaals haar status als eendagsvlieg met een 9een 10eplaats op de OS. De Nederlandse vrouwen konden ook geen potten breken. Geen medailles voor Annemarie, Tonny en Barbara, hoewel de race van de Loor op de 5km toch altijd heroïsch blijft, zij verloor op een haar het brons aan Prokasjeva. Niemann, die Helsinki had overgeslagen, haalde goud op de 3km, maar zal met één goud toch niet tevreden zijn geweest. Behalve de nederlaag op de 5km verloor ze op de 1500m van Timmertje. Het waren haar OS.

1994 Hamar
Bij de mannen een gedenkwaardig toernooi en hoogstaand toernooi, maar bij de vrouwen ook een mooi toernooi.
Niemann won in een WR punten (zonder een titel van haar zou dit overzicht niet compleet zijn).
Zij had bijna 3 punten voorsprong op Bazjanova, die haar na haar debuut een jaar eerder met een 3eplaats, haar belofte nog meer vorm gaf met een 2eplaats. Hunyady won de korte afstanden en eiste de 3eplek op. Een goed podium.
Bij Nederland was er het debuut van Annemarie en Tonny met een knappe 4een 8eplaats. Vaste waarde Carla Zijlstra haalde twee zilveren medailles op de langste afstanden en eindigde tussen de twee debutanten op een 6eplaats. Ook niet verkeerd.
Niemann was goed op het EK, maar op de OS had ze nog beter kunnen zijn, maar het werd een groot drama. Na een onfortuinlijke val op de 3km, reed ze te verkrampt op de 1500m en ging ze in haar frustratie te onstuimig van start op de 5km. Ze bleef dan ook 1,5 seconde boven het WR dat ze op dezelfde baan in december had gevestigd en werd uiteindelijk verrast door Pechstein die 51/100 sneller was. Bazjanova haalde goud op de 3km, na de val van Gunda. Een prestatie van formaat, want ze hield erkende afmakers als Hunyady en Pechstein achter zich. Hunyady pakte goud op de 1500m, wat ze later dat jaar nog liet volgen door de wereldtitel in het verre Butte (het te late Amerikaanse antwoord op Alma Ata). Het EK had dus ook weer niet in de weg gezeten in aanloop naar de OS.

De conclusies zijn bijna hetzelfde als bij de mannen:
Het EK is uitstekend in te passen in de aanloop naar de OS, want alle winnaressen in de Olympische jaren wonnen medailles en het merendeel goud.
De winnaressen van de EK's in Olympische jaren leggen ook een zeer goed niveau aan de dag, maar hebben hier dus geen last van op de OS.
Het aantal afmeldingen valt mee.

Dit jaar is het nog niet duidelijk of Sablikova deel gaat nemen. Zonder calamiteiten staat de winnares al vast en ze zal het niveau zo hoog leggen als nodig is om de titel te halen. Ik ben benieuw hoe hard Pechstein en Sablikova (als ze rijdt) Ireen zullen laten werken voor haar 3eEK-titel. Haar 1e in een Olympisch jaar.

dit!!!

De deelnemerslijst is bekend: http://www.skoyteforbundet.no/hurtiglop/EM 2014/Deltakere EM 2014.pdf

Bij de mannen is er een schaatser minder dan de voorlopig opgave dat is de Fin Robert Brandt, maar hij heeft dit seizoen alleen op de 3 km een officiele tijd gereden, dus vind ik dat ook geen gemis. Bij de vrouwen is het aantal schaatser gelijk aan de voorinschrijving. Er zijn 10 debutanten bij de mannen en 8 bij de vrouwen.