World cup 4, Milwaukee, 31 januari - 2 februari 2025

Welke baanrecords gaan verbroken worden?

  • 500m mannen

    Votes: 9 60,0%
  • 1000m mannen

    Votes: 7 46,7%
  • 1500m mannen

    Votes: 3 20,0%
  • 5000m mannen

    Votes: 14 93,3%
  • TP mannen

    Votes: 12 80,0%
  • 500m vrouwen

    Votes: 4 26,7%
  • 1000m vrouwen

    Votes: 5 33,3%
  • 1500m vrouwen

    Votes: 2 13,3%
  • 3000m vrouwen

    Votes: 13 86,7%
  • TP vrouwen

    Votes: 12 80,0%

  • Total voters
    15
Maar de rijders zelf leken de lol er wel van in te zien en dat was ook wel wat waard.
Als dit blijft als "feestonderdeel" aan het einde van een wereldbekerweekend is dat inderdaad prima en dan kan ik de lol er ook wel van inzien. Het probleem is dat de ISU/IOC het Olympisch wilt maken.
 
yup, in 1991. Toen Koss zijn wonderseizoen had kwam Zandstra vers (met een zwik records) uit Calgary Koss kloppen.

Ook die race staat online. Wat een mooie schaatser was Zandstra toch. Door hem raakte ik echt geïnteresseerd in schaatsen toen ik een jaar of tien was. Daarom is het ook mijn avatar.

 
Die wissel is wat de MGR zo chaotisch en gevaarlijk maakt. Met het idee an sich kan misschien nog wel wat worden gemaakt. Maar een 400 meterbaan is geen shorttrackbaan, waar de mixed gender relay ook al opmerkelijk is.

Zou je de 'wissel' kunnen laten verlopen door bijvoorbeeld de volgende weg te starten op het moment dat de vorige finisht, kan het weer meer een tijdsonderdeel worden. Je zou bijvoorbeeld de volgende rijder in de inrijbaan kunnen laten staan en dan weg laten starten op het moment dat de teamgenoot in de buitenbaan passeert. Dit wordt alleen wel wat problematisch als er vier teams achter elkaar weg moeten starten in de inrijbaan. Dan zou je ook kunnen kiezen voor twee teams tegen elkaar in plaats van vier.

Maar de rijders zelf leken de lol er wel van in te zien en dat was ook wel wat waard.

Volgens mij is de oplossing best simpel. Ik heb het vaker voorgesteld, dus sorry voor sommigen als in herhaling treed.

Een mixed 4x400 (of 2x400) in gewone langebaanstijl. Dus ritten met twee landen, ieder in de eigen baan, met kruising. Wisselen op het rechte eind. Iedereen rijdt gewoon één rondje. En dan met teams van 2 mannen en 2 vrouwen, of 1 man en 1 vrouw.

Voordelen:
- Veiliger: niemand rijdt in de weg bij de wissel.
- Eerlijker: je bent niet afhankelijk van andere landen in jouw heat om een snelle tijd te rijden.
- Het past beter bij zoals we langebaanschaatsen kennen en voelt niet als een goedkope shorttrack immitatie.
- Het wordt dan een echt sprintonderdeel voor sprintkanonnen. En niet iets voor 1000/1500-rijders zoals de huidige estafette en ook de teamsprint.
- Door het wisselen blijft het wel een teamonderdeel waar je samen op moet trainen. Dat vind ik wel belangrijk. Ik houd er niet van als iets gewoon een optelsom van individuele tijden wordt. Dan is er geen teamwork nodig en dan voegt het voor mij niets toe.
 
idd. Ontzettend jammer dat hij zo snel niet echt de motivatie meer had om hard te trainen.
Het is juist fout gegaan met Falko toen hij wel hard ging trainen. Zijn lichaam kon die verhoogde trainingsarbeid niet aan. Het lichtvoetige wat hem juist zo kenmerkte raakte hij daardoor kwijt. Doodzonde, want Leen Pfrommer heeft hem altijd het grootste schaatstalent wat Nederland ooit gehad heeft genoemd.
 
Ook die race staat online. Wat een mooie schaatser was Zandstra toch. Door hem raakte ik echt geïnteresseerd in schaatsen toen ik een jaar of tien was. Daarom is het ook mijn avatar.

Prachtig inderdaad. Kijk ook even hoe vlak zijn rondetijden waren. Ver voor Fabris dat deed...
 
Volgens mij is de oplossing best simpel. Ik heb het vaker voorgesteld, dus sorry voor sommigen als in herhaling treed.

Een mixed 4x400 (of 2x400) in gewone langebaanstijl. Dus ritten met twee landen, ieder in de eigen baan, met kruising. Wisselen op het rechte eind. Iedereen rijdt gewoon één rondje. En dan met teams van 2 mannen en 2 vrouwen, of 1 man en 1 vrouw.

Voordelen:
- Veiliger: niemand rijdt in de weg bij de wissel.
- Eerlijker: je bent niet afhankelijk van andere landen in jouw heat om een snelle tijd te rijden.
- Het past beter bij zoals we langebaanschaatsen kennen en voelt niet als een goedkope shorttrack immitatie.
- Het wordt dan een echt sprintonderdeel voor sprintkanonnen. En niet iets voor 1000/1500-rijders zoals de huidige estafette en ook de teamsprint.
- Door het wisselen blijft het wel een teamonderdeel waar je samen op moet trainen. Dat vind ik wel belangrijk. Ik houd er niet van als iets gewoon een optelsom van individuele tijden wordt. Dan is er geen teamwork nodig en dan voegt het voor mij niets toe.
Goed voorstel. Dit komt ook dichtbij een “flying lap”, een 400m met vliegende start, wat me een mooi onderdeel lijkt. Als dat te combineren valt met het principe van mixed gender, is dat prima.
 
De schaatswereld lijkt enerzijds de snelle tijden in Milwaukee best een keer leuk te vinden, maar anderzijds lijkt men ook eensgezind te zijn dat dit niet op elke ijsbaan moet gebeuren. Een blowerwedloop tussen ijsbanen wordt echt als ongewenst gezien.
Laat ik even advocaat van de duivel spelen en vragen: wat maakt artificiële meewind zo anders dan andere technische vooruitgang, zoals indoorbanen, de klapschaats en middeltjes die het ijs gladder maken?
 
De schaatswereld lijkt enerzijds de snelle tijden in Milwaukee best een keer leuk te vinden, maar anderzijds lijkt men ook eensgezind te zijn dat dit niet op elke ijsbaan moet gebeuren. Een blowerwedloop tussen ijsbanen wordt echt als ongewenst gezien.
Laat ik even advocaat van de duivel spelen en vragen: wat maakt artificiële meewind zo anders dan andere technische vooruitgang, zoals indoorbanen, de klapschaats en middeltjes die het ijs gladder maken?
Als je niets doet sta je nog steeds stil. Je moet zelf alle kracht leveren om vooruit te gaan, en de technologische vooruitgangen maken met makkelijker die kracht te leveren en vast te houden. Wind zorgt ervoor dat je niets hoeft te doen om vooruit te gaan.
 
De schaatswereld lijkt enerzijds de snelle tijden in Milwaukee best een keer leuk te vinden, maar anderzijds lijkt men ook eensgezind te zijn dat dit niet op elke ijsbaan moet gebeuren. Een blowerwedloop tussen ijsbanen wordt echt als ongewenst gezien.
Laat ik even advocaat van de duivel spelen en vragen: wat maakt artificiële meewind zo anders dan andere technische vooruitgang, zoals indoorbanen, de klapschaats en middeltjes die het ijs gladder maken?
Simpel: de andere punten die je aangeeft zijn een vast gegeven en voor iedereen gelijk. De wind is makkelijk te beïnvloeden tijdens de races. Dat moet je niet willen. Maar zelfs als het voor iedereen gelijk is krijg je hiermee een enorme tijdenvervuiling die nog jaren later door werkt. Denk aan eerdere wedstrijden in Kolomna en Gangneung waarvan sommige tijden nog lang hoog in de lijstjes bleven staan. Het wekt de suggestie dat een bepaalde schaatser 'beter' zou zijn dan een andere schaatser terwijl dat niet zo hoeft te zijn. Overigens wel vermelden dat Thialf zich hier hoogstwaarschijnlijk ook schuldig aan maakte al was dat minder opzichtig.
 
Volgens mij is de oplossing best simpel. Ik heb het vaker voorgesteld, dus sorry voor sommigen als in herhaling treed.

Een mixed 4x400 (of 2x400) in gewone langebaanstijl. Dus ritten met twee landen, ieder in de eigen baan, met kruising. Wisselen op het rechte eind. Iedereen rijdt gewoon één rondje. En dan met teams van 2 mannen en 2 vrouwen, of 1 man en 1 vrouw.

Voordelen:
- Veiliger: niemand rijdt in de weg bij de wissel.
- Eerlijker: je bent niet afhankelijk van andere landen in jouw heat om een snelle tijd te rijden.
- Het past beter bij zoals we langebaanschaatsen kennen en voelt niet als een goedkope shorttrack immitatie.
- Het wordt dan een echt sprintonderdeel voor sprintkanonnen. En niet iets voor 1000/1500-rijders zoals de huidige estafette en ook de teamsprint.
- Door het wisselen blijft het wel een teamonderdeel waar je samen op moet trainen. Dat vind ik wel belangrijk. Ik houd er niet van als iets gewoon een optelsom van individuele tijden wordt. Dan is er geen teamwork nodig en dan voegt het voor mij niets toe.
Ik denk dat de aflossing een zeer lastig punt blijft.

Bij de shorttrack relay ga je minder snel omdat het een lange afstand is en kun je makkelijk op redelijke snelheid blijven op het midden van de baan. Bij de atletiek mixed estafette, wat veel meer op jouw voorstel lijkt, heb je het voordeel dat je bij hardlopen zeer snel op snelheid komt en ook op hoge snelheid nog een baton van iemand kan aanpakken.

How gaat we dat goed oplossed bij het schaatsen? De volgende schaatser kan niet stilstaan bij de startlijn terwijl de vorige met 60 km/h de bocht uitkomt. Iemand duwen die snelheid aan het maken is is ook bijna onmogelijk omdat de schaatsen constant naar achteren worden gegooid. Op het moment verliezen de schaatsers echt komisch veel snelheid bij de aflossing, wat natuurlijk deels komt door de chaos van vier schaatsers in de baan, maar ook door het duwen. Misschien het duwen verbieden en in plaats daarvan halverwege (1000m start/finish) alleen een aanraking doen? Zodra schaatser 1 ergens schaatser 2 heeft aangeraakt mag schaatser 2 over de lijn.

Je begint met twee mannen van verschillende landen in de baan, op dezelfde plaatsen als de teamsprint. In de inrijbaan wachten twee vrouwen en de andere man. Zodra de man vertrokken is na het startschot moet de eerste vrouw gaan klaarstaan in de buitenbaan. Vervolgens komt de man van het andere team langs in de binnenbaan voordat de man van het eigen team langskomt en de vrouw een tikje geeft op haar uitgestoken hand. De vrouw mag nu beginnen en dan gaat de tweede man klaarstaan in de buitenbaan en gaat het weer hetzelfde voordat als laatste de tweede vrouw van start gaat. De finish is wanneer zij over de lijn komt waar nu niemand meer klaar staat.

Vier rondes, 1600 meter, ongeveer 400 meter per persoon, en geen gedoe met het duwen van een bijna stilstaande schaatser, wat niet echt in de langebaan past.
 
Hier nog te zien.
Ultiem jeugdsentiment voor mij, dat IJsgala. Er zijn nog meer prachtige fimpjes op youtube te zien. Onder meer van een geweldige 1500 meter met ploegen van drie, met absolute chaos op de eerste kruising.
Ja mooi...bij mij kwam nog als herinnering naar boven dat Bonnie Blair uitriep ' geeee I knocked down the Crown Prince'
 
Laat ik even advocaat van de duivel spelen en vragen: wat maakt artificiële meewind zo anders dan andere technische vooruitgang, zoals indoorbanen, de klapschaats en middeltjes die het ijs gladder maken?

1) Omdat er bijna geen grens aan is. In theorie kun je zo hard gaan blazen dat ze met 80 per uur of meer over het rechte eind gaan. De enige beperking zit er dan in dat ze de bochten dan niet meer kunnen houden.

2) Veiligheid. Zie laatste zin vorige punt.

3) Het maken van goed ijs, wat een mooie ambacht is, is dan niet meer belangrijk. Slecht ijs? We zetten de blowers een standje hoger.

4) Het is geen mooie technische vooruitgang. Het is niet slim innovatief. Dit kan een kind van zes bedenken. Het zal ongetwijfeld vroeger ook al bedacht zijn, maar toen werd het (denk ik) als not done gezien.

5) Het werkt valsspelen in de hand als je de blowers harder en zachter kunt zetten.

6) Wij kunnen daardoor geen tijden meer vergelijken. Wat zegt het als Takagi in het voorseizoen 1.50 op een laaglandbaan rijdt, als we niets over de wind weten? SprintMaster kan stoppen met het omrekenen van tijden aan de hand van luchtdruk, omdat we een nóg belangrijkere factor (windkracht) niet weten.

7) Records verliezen hun waarde. Legendarische oudere (wereld)records worden aan gort gereden door wind mee.
 
Over de mixed gender relay:
-wat mij betreft zal je sowieso toe moeten naar één team per rit om tijden echt met elkaar te kunnen vergelijken. Voordeel is dat je geen gedoe met moeilijke baanwissels krijgt. De teamsprint zou ik ook het liefst één team per rit zien omdat er te vaak iets mis gaat wat de camera niet meteen oppakt.
- belangrijk detail: waarom niet om de 1.5 ronde wisselen? Omdat de uitrijdende rijder dan maar een halve ronde door hoeft te schaatsen tot de volgende beurt.
- het lastige wisselen naar de volgende rijder zou je kunnen oplossen door gebruik te maken van de tijdregistratie op de doorkomsten. De volgende rijder mag dan niet eerder doorkomen dan de rijder die net reed. Voordeel is dat de nieuwe rijder meer vaart kan maken en eventueel nog wat vaart kan minderen om goed uit te komen. Geen gedoe meer dat een lichte dame een zware man moet duwen.
 
Ik zou het doen net als gewone tijdritten. De eerste schaatsers starten naast elkaar op de 500-meter startlijn. En dan met gescheiden banen en wisselen van baan aan de overkant. Er moet tussen de schaatsers gewisseld worden tussen de 1000 meter-finishlijn en de 500-meter finishlijn. De volgende schaatser mag vanaf de 500 meter-startplek starten om alvast snelheid te maken.
 
Ik zou het doen net als gewone tijdritten. De eerste schaatsers starten naast elkaar op de 500-meter startlijn. En dan met gescheiden banen en wisselen van baan aan de overkant. Er moet tussen de schaatsers gewisseld worden tussen de 1000 meter-finishlijn en de 500-meter finishlijn. De volgende schaatser mag vanaf de 500 meter-startplek starten om alvast snelheid te maken.
Ik denk dat je dan op de kruising problemen kunt krijgen die niet eerlijk zijn. Als je een lastige kruising hebt op de 500 dan lig je duidelijk ver achter, maar op een estafette kan het zijn dan het ene team als eerste de zwakkere schakel inzet en de andere de sterke en daardoor het eerste team nadeel krijgt.
 
Ik denk dat je dan op de kruising problemen kunt krijgen die niet eerlijk zijn. Als je een lastige kruising hebt op de 500 dan lig je duidelijk ver achter, maar op een estafette kan het zijn dan het ene team als eerste de zwakkere schakel inzet en de andere de sterke en daardoor het eerste team nadeel krijgt.
Mja dat heb je ook bij individuele ritten met verschillende types schaatsers (type Nuis vs type Eitrem bijv.). Conflict op de kruising is nou juist iets waar de meeste schaatsers wel ongeveer raad mee weten, niet de groepswissels van de huidige mixed relay.
Overigens denk ik dat de klungeligheid ook veel te maken heeft met onwennigheid. Bij shorttrack gaan de wissels meestal goed omdat ze, ondanks dat ze als sardientjes op elkaar schaatsen, dit de hele dag oefenen.
 
Het is juist fout gegaan met Falko toen hij wel hard ging trainen. Zijn lichaam kon die verhoogde trainingsarbeid niet aan. Het lichtvoetige wat hem juist zo kenmerkte raakte hij daardoor kwijt. Doodzonde, want Leen Pfrommer heeft hem altijd het grootste schaatstalent wat Nederland ooit gehad heeft genoemd.
er is een andere tijden sport waarin hij zelf aangeeft dat hij het trainen niet al te graag en veel deed.
 
In het verlengde van Sprintmaster zijn post waar ik het helemaal mee eens ben: Martin Hersman noemde in de NOS Schaatspodcast het interessante punt dat schaatsers die op de grens van de A-groep zaten voor de lange afstanden, bewust wedstrijden lieten schieten om zo in de B-groep een snelle tijd te kunnen neerzetten die plaatsing voor de WK kon opleveren. Je kunt dan in theorie in de toekomst een scenario hebben van een Olympisch seizoen:

WB1 Heerenveen
WB2 Erfurt
WB3 Tomaszow
WB4 Milwaukee

Dan ga je krijgen dat schaatsers de WB in het stroeve Polen overslaan om dan vanuit de B-groep met blowers en kwartet-voordeel in Milwaukee via de tijdsranking de Spelen te halen. Waarmee ze schaatsers die braaf alles rijden t.b.v. startplekken veilig stellen overvleugelen.
 
Back
Top