Dat is een typfout... Bedankt dat je het zegt.
Veel kijkplezier

Als dank is hier nog 23 minuten aan OS1994 500m vrouwen
Fascinerend filmpje. Typisch Amerikaans hoe de sport in beeld wordt gebracht. Niets van die steriele, zakelijke sfeer die door de OBS op tv's wordt getoond. Nee, de sporters staan centraal. Het gaat niet alleen om hun sportieve prestaties, maar het is ook een goede introductie voor mensen die de sport normaal nooit kijken. Bonnie Blair wordt hier als typisch voorbeeld aangehaald van de 'American Dream'. Begonnen in een klein nietszeggend stadje en uitgegroeid tot een nationale superster.
Misschien heeft het schaatsen dat wel gewoon nodig. Meer verbondenheid tussen sporter en publiek. Mensen die niet vaak naar schaatsen kijken vragen zich vaak af naar wie ze in vredesnaam naar zitten te kijken. Tijdens het NK Afstanden bijvoorbeeld, één van de meest bekeken toernooien in Nederland, keek ik met een paar niet-schaatsliefhebbers naar de 1500 meter mannen. Kjeld Nuis was voor hun nog wel bekend, maar namen als Patrick Roest, Lennart Velema, Peter Groen en Thomas Krol deden hun ogen glazig worden.
Er wordt wel wat gedaan aan uitlichting van sporters, maar bij lange na niet genoeg. Bij elke World Cup-afstand heb je bijvoorbeeld het introfilmpje met de belangrijkste wapenfeiten van een kanshebber. Maar daar belicht je alleen de sportieve prestaties mee. Je komt niets te weten over de sporter zelf of zijn of haar achtergrond. Dat zorgt voor een soort kloof tussen de sporter en publiek. Je kunt je minder goed inleven in zijn/haar prestaties en sport als kijksport is toch grotendeels emotie. Je hoopt dat iemand een tijd nét wel of nét niet haalt.
Zelfs wielrennen besteedde met bijvoorbeeld de Avondetappe aandacht aan de verhalen achter de sport. Afgelopen jaar is het helaas vervangen door het onpersoonlijke, steriele Studio Tour, dat vooral aandacht besteedde aan sportieve aspecten van de Tour (vertel mij maar waar men het liefst naar keek). Zo voelt Studio Sport Schaatsen ook aan. Afstandelijk, steriel, onpersoonlijk. Net als de schaatshallen van Salt Lake City en Calgary in november. Ik denk dat we allemaal liever naar Stavanger kijken.