Je lijkt het echt niet te willen begrijpen. Hoe begin je daarmee? Je kunt niet zomaar meer aanbieden als er totaal geen draagvlak voor is. Het begint met draagvlak. Als ik wil dat mensen gezonder gaan leven, kan ik meer gezonde producten in een supermarkt leggen. Als ik wil dat mensen meer gaan fietsen, kan ik meer fietspaden aanleggen. In de praktijk blijkt dit allemaal niet te werken. Het vergroten van een aanbod geeft niet automatisch meer gebruikers, wel meer kosten.
Jij lijkt mij niet te willen begrijpen. Hoe kan iemand schaatsfan worden als er de halve winter geen schaatsen op tv is?
En zonder draagvlak in een land is er geen fatsoenlijke tv-zender die het gaat uitzenden. Meer wedstrijden organiseren betekent niet dat ze worden uitgezonden en dus kijkers trekken. Yuskov raakt wel het punt: het gaat om vraag en aanbod. Dat hangt met elkaar samen. Zonder aanbod geen vraag, daar heeft Hakkie gelijk in. Maar vraag- en aanbodcurven kruizen elkaar ergens. Het gaat dus om het optimum te vinden. Bij het huidige aanbod kijkt er buiten Nederland geen hond. Ik pleit voor meer exclusiviteit van het aanbod. Een paar wedstrijden die zeer spectaculair zijn. Van daaruit kun je misschien groeien, zoals bij het darten gebeurt is. Aanbod creëert zelden de vraag, maar volgt meestal de vraag. Waarom zou schaatsen anders zijn?
Meer exclusiviteit lijkt me een goed idee, maar ik zou ook proberen om het schaatsen meer naar het volk te brengen. Als het volk uit zichzelf niet komt, dan ga het maar brengen, zoals in het Olympisch stadion is gedaan. Daar zat toch aardig wat publiek. Het zou leuk zijn als dat in andere landen ook eens zou gebeuren. Gewoon een keer in Oslo of Moskou op een tijdelijke buitenbaan. Het schaatsen moet sowieso ook zoeken naar een betere balans tussen indoor en outdoor rijden. In de openlucht is de ambiance sowieso beter (mits droog uiteraard) en dus aantrekkelijker voor publiek.
Ben voor gelijke omstandigheden voor alle schaatsers/sters, dus schaatsen hoort in Nederland in een schaaatshal met voorkeur voor Thialf. In Noorwegen is schaatsen maar zo'n kleine sport dus daar gaan ze echt geen buitenbaan meer aanleggen.
Het hoeft ook geen faciliteit te zijn met giga exploitatiekosten. Je zou bijvoorbeeld een combi kunnen maken in Moskou. In het eerste weekend een wedstrijd in de schaatshal en in het daaropvolgende weekend een wedstrijd op het Rode Plein. Onhaalbaar? Misschien, misschien ook niet: http://www.panoramio.com/photo/64568791?source=wapi&referrer=kh.google.com Dan wordt zo'n tweede wedstrijdweekend ook ineens interessant voor het plaatselijke VVV. Er zijn toch al enkele miljoenen Nederlanders die zien hoe mooi dat plein wel niet is. Een ander voordeel is dat de bonden slechts één vliegretour per schaatser hoeven te kopen voor twee wedstrijden.
Interessante discussie hier !!! Er wordt toch vaak voor de sensatie van de WR's gekozen en niet echt naar de markt in een land gekeken. Dat er in Noord-Amerika geen publiek is, is redelijk duidelijk. Met name in de VS is het een totaal marginale sport, zeker in niet Olympische jaren. Van Azië kan dat eigenlijk niet zo duidelijk gezegd worden. De keren dat er in China een WB was, heb ik daar altijd aardig wat publiek gezien. Alleen zijn die hallen in Harbin en Changchun zo sfeerloos. Urumqi is geloof ik al niet veel beter. In Japan maakt het een enorm verschil of je naar Nagano gaat (te grote hal, architectonisch wel fraai, maar ook al gauw heel erg leeg) of naar Obihoro (wel degelijk publiek, maar hetzelfde steriele gevoel als in China). In Zuid-Korea is langebaan wat hier shorttrack is, de onderliggende sport. De Hal in Seoul hangt tussen Nagano en de andere Aziatische banen in. Vorig jaar was er bij de WB in ieder geval wel aardig wat publiek. Wat dat betreft is het WK Sprint daar denk ik ook goed gepland. Nu eens zien hoeveel publiek er op af gaat komen. In Europa zijn er ook verschillen. In Berlijn en Erfurt heb je meer publiek dan in Inzell. Hamar worstelt al wat jaren met de volle tribunes, maar wellicht is dat in Stavanger beter. In Rusland moet je Moskou negeren en gewoon naar Kolomna en Tsjeljabinsk trekken. Want daar zitten de tribunes wel vol. Kazachstan leverde vorig seizoen een triest WK Sprint op. Het komende EK gaat aantonen hoe het in Wit-Rusland zit. In Polen zijn we al te lang niet meer geweest. Wellicht zit daar wel publiek. Ik hoor toch geregeld dat het schaatsen daar wel live op TV is. Collalbo heeft zich als buitenbaan wel bewezen als een mooie lokatie en ook in Boedapest levert het fraaie plaatjes op. Wat dat betreft mogen er ook van mij ieder jaar wel een paar wedstrijden op een buitenbaan gehouden worden. En waarom niet het zieltogende EK? Mogelijkheden genoeg, lijkt me. Het WK beachvolleybal idee vertaald naar een pakkende schaatsformule spreekt mij ook wel aan. Rij onder de vlag van de WB een paar afstanden, hang er punten aan waarmee men zich kan plaatsen voor het WK Afstanden en kijk eens of het werkt. Als je dan van time rankings afstapt, maakt het ook niet meer uit hoe snel de tijden zijn. Iedere keer op een andere (tijdelijke) buitenbaan rijden, maakt zulke wedstrijden misschien ook wel spannender. Je weet immers nooit van tevoren of 7.22 of 7.04 of 6.55 of 6.43 of 6.28 nu de winnende tijd gaat worden. Of het spectaculairder en exclusiever moet, weet ik niet. De Amerikanen en Canadezen kwamen ook niet massaal af op de enige internationale wedstrijd in hun land. En de meest spannende en memorabele wedstrijden van dit seizoen waren volgens mij beide 10 kilometers in Salt Lake en Thialf. En dat is nu juist de afstand die zwaar onder druk staat. Tegelijkertijd redt Skispringen het uitstekend met een ongelooflijk beperkt concept en toch heel veel wedstrijden. En die sport zit ook nog compleet vast aan vaste lokaties. Ergens frustreert me dit al jaren. Schaatsen is een schitterende sport. Er zit heel veel in. Het gaat hard. De beweging is uniek. De atleten moeten er hard voor knokken. Er is iedere rit een driedubbele strijd. Het kan ieder moment fout gaan. En toch zien veel te weinig mensen in Europa, Noord-Amerika en Azië dat.
En het maakt het schaatsen minder voorspelbaar. Meer verrassingen mogelijk en dat prikkelt. Daarnaast de mooie plaatjes. Het maakt nieuwsgierig, frist de boel een beetje op. Maar ja, is dáár wel geld voor? Als een vliegticket al te veel is, dan lijkt me dit helemaal veel te duur. Maar de kosten mogen nooit de drempel zijn, als het project genoeg waarde kan opbrengen.
Maar het is een strijd voor kenners. Belangrijkste (onoplosbare) probleem is dat het een tijdrit is. Dan wordt er dus wat van het publiek verwacht: enig gevoel voor cijfers, weten wat snel en niet snel is en onthouden wat er in de vorige rit gebeurt is. In het wielrennen wordt de tijdrit ook steeds minder belangrijk. En de belangrijkste reden is toch dat het niet echt interessant is voor het publiek. Het is geen rechtstreeks gevecht tegen elkaar, maar indirect via de klok. Je kunt dus niet met het verstand op nul naar strijd kijken, maar je moet de strijd interpreteren. Een fikse drempel voor nieuwkomers.
Omdat het toernooi nabij een toeristische trekpleister wordt georganiseerd, zijn er wellicht mogelijkheden voor cofinanciering. Dat zal vermoedelijk geen vetpot zijn, maar op dit moment wordt dat potentieel niet aangeboord. De kijker thuis ziet een schaatser in de binnenbaan, een schaatser in de buitenbaan en voor de rest alleen maar beton. Voor een Grand Depart van de Tour betaalt de betreffende stad/regio ook altijd, omdat ze denken daar grotere economische baten uit te halen. (Of dat daadwerkelijk zo is, daar verschillen de meningen over)
@Yuskov en @Hakkie2 Om naar schaatsen te kunnen kijken moet het wel uitgezonden worden maar anderzijds zonder kijkers geen tv uitzendingen, soort van vraag en aanbod. Ik vraag mij soms wel eens af hoe voetbal zo groot geworden is. Dat begon toch ook ergens op kleine schaal.
Simpel: voor een potje voetbal heb je alleen een bal, vier palen en 22 hooligans nodig. Dat is zo geregeld. Het maken van een ijsbaan is iets moeilijker.
Dat de tijdrit in de Tour en andere Grote Rondes stiekem steeds verder afgevoerd wordt, zit mij ook niet bepaald lekker. In een grote ronde horen op 20 etappes gewoon 2 (lange, korte of klim) tijdritten te zitten. Sprinters, klimmers, punchers en aanvallers krijgen allemaal diverse kansen om in hun specialiteit voor een rit te gaan, maar de tijdrijders moeten het al gauw met 1 tijdritje doen. Ik kijk bijna al het wielrennen dat op TV is, maar vind 2 tijdritten in een Grote Ronde veel interessanter als de zoveelste vlakke etappe die na een kansloze ontsnapping van pakweg 3 of 4 uur toch weer uitmondt in een massasprint. Typisch is wel dat in de kleinere rondes (Dauphine, Ronde van Romandië, België, Zwitserland etc.) de tijdrit/etappe in lijn verhouding wel in verhouding blijft. Verder begrijp ik enigszins wat je bedoelt. Schaatsen wordt veel boeiender als je er echt in zit. Aan de andere kant vind ik schaatsen nu toch ook weer geen gigantisch ingewikkelde sport om te volgen. Zeker de WB's en het WK Afstanden zijn toch zo simpel als het maar kan. Bij het Skispringen zetten ze een groene streep in beeld. Bingo! Daar moet ie nu overheen. Dat kan bij het schaatsen toch ook? En als het al zo moeilijk is om de tijden in de eerdere ritten te onthouden, zet die tijden dan in beeld !!! Vroeger kreeg je in de Forumle 1 eens in de pakweg 5 of 10 ronden een keer de verschillen tussen de top 6 in beeld te zien. Tegenwoordig kun je iedere ronde de verschillen zien terug- of oplopen. In het schaatsen is de afgelopen 30 jaar nauwelijks iets veranderd in de kijkbeleving. Breng bij alle afstanden bij iedere doorkomst de top 3 rechtsboven in beeld. Werk met kleuren. Plussen en Minnen. En voor het publiek dat naar de banen komt om te kijken, moet er toch wel een goeie app te ontwikkelen zijn die de kijkbeleving leuker en moderner maakt?
Om op je wieleropmerkingen te reageren: de tijdrit in de Tour is verminderd voor de spanning en om de Fransen te helpen. Froome die 2x veel tijd pakt in een tijdrit wordt onklopbaar voor de meer pure klimmers als Contador en Quintana. En Bardet en Pinot hebben liever ook minder tijdritten. In de Vuelta is het ten faveure van Valverde en Rodriguez dat er weinig TT is. En ook Pozzovivo en andere Italianen hebben graag weinig TT. Het heeft echt gewoon te maken met wie de organisatie wil hebben (zie ook die ooit bijna vlakke Ronde van Zwitserland voor Cancellara). In je tweede, wel schaatsgerelateerde, gedeelte heb je gelijk: de beleving moet omhoog. Een nieuwe kijker zal echt de tijden niet onthouden. Gewoon in beeld welke ronde de nummer 1 reed, een lijn in beeld en bijvoorbeeld op de lange afstanden welke gemiddelde ronde de huidige schaatser mag/moet rijden om eerste te worden. Hoe moeilijk kan het zijn? En natuurlijk minder dweilen, want dat helpt de beleving ook niet.
Een aantal jaar geleden had je in de dweilpauzes een technische analyse van Bart Veldkamp. Die kon met z'n tablet en een paar strepen precies laten zien wat er technisch wel of niet goed ging bij een rit. Dat gaf zo'n gesprekje al een stuk meer diepgang dan: Mulder heeft het flink verknald. Wordt dat ooit nog wat? Ik hoor Martin Hersman als enige commentator vaak iets aanmerken op de techniek van schaatsers, maar dat is tijdens de rit dikwijls te kort om er echt aandacht aan te besteden. Bij de 500 meter heren zag je bijvoorbeeld een heleboel mannen de laatste binnenbocht uitvliegen. Volgens Hersman zaten ze 'te kort op de blokken'. Maar wat een schaatser eraan kan doen om dat te voorkomen, wordt niet belicht. Schaatsen is een enorm technische sport die veel dieper gaat dan enkel zo snel mogelijk over de streep komen. Waarom kan Kulizhnikov de bochten op topsnelheid veel beter aan dan Otterspeer? Waarom is Wüst alleen goed als haar slagen 'raak' zijn? Wat houdt dat überhaupt in, rake slagen? Verder wordt er de hele tijd over schema's gesproken, maar zijn deze nooit in beeld. Waarom eigenlijk niet? Als er wordt gezegd: "Bergsma zit onder het schema van Kramer", is het dan zo moeilijk om het schema van Kramer weer te geven? En inderdaad, de gemiddelde snelheid geven na het rijden van een tijd. Kleine dingen, maar toch zaken die het schaatsen als kijksport beter kunnen maken.
Dat wordt toch al gedaan? Vaak zie je bij elke doorkomst van zowel de schaatser op dat moment op de baan als ook die van Kramer of een andere schaatser, dus tussentijdse doorkomsten/rondetijden van de vorige schaatser (van enige importantie) zijn al in beeld.
Je vergeet alleen nog wel de grasmatten, kosten veel poen en soms liggen ze er maar een paar wedstrijden.
Maar niet heel erg uitgebreid. Er wordt alleen gekeken naar de rondetijd die precies op dat moment door de schaatser is gereden. Niet wat de rest van het schema was. Met schema in beeld bedoel ik meer iets in de trant van: persoon X moet nu de volgende rondetijden rijden om persoon Y voor te blijven. Nu zie je alleen of persoon X in de tussentijd toevallig sneller was dan persoon Y. Op 500 meter krijg je na 100 meter bijvoorbeeld te zien wat voor rondetijd nodig is om de snelste tijd op de klokken te zetten. Bij de 1000 meter krijg je bij de 200 en 600 meterpunten in beeld te zien welke rondetijd de snelste rijder op dat moment heeft gereden en vanaf 3000 meter kun je misschien werken met de volgende 3 rondetijden van de snelste rijder op dat moment. Dan heb je veel beter een idee wat de rondetijden van de rijders in de baan waard zijn en niet alleen wat het verschil is met de tussentijd van de nummer 1.
