Het is moeilijk om interessante grafiekjes te maken, daarom maar een analyse van hoe de landen dit seizoen de ploegenachtervolging reden.
USA reed dit seizoen nog niet met een keer met dezelfde opstelling, maar wel allemaal reden ze minimaal één wedstrijd. Op de hooglandbanen kwamen ze tot goede tijden, meestal rijden ze het in eerste deel een aantal snelle rondtijden daarna zakken de rondjes iets in, maar rijden ze vlak tot het eind. Canada zal waarschijnlijk rijden met Morrison, Makowsky en Giroux, het trio dat ook het goud veroverder in Richmond. Met deze opstelling wordt vaak een oplopend schema gereden, in SLC begonnen ze heel voortvarend, maar dat moesten ze aan het eind verkopen. In Berlijn waren beide landen erg aan elkaar gewaagd, maar tijden vielen ook erg tegen. Dat kwam ook doordat de belangrijke schaatsers voor het team, Morrison en Hansen niet meetreden.
Zuid-Korea reed dit seizoen steeds in de opstelling Lee, Kim en Joo. Sprinter Mo zal waarschijnlijk ook niet ingezet worden. De Koreanen reden dit seizoen erg sterke races, met een vlak schema, wat ze vaak net niet vol konden houden in de laatste 2 rondjes, maar zakken niet geheel in. In tegenstelling tot Zuid-Korea reed Rusland in andere opstellingen dan ze op deze olympische spelen zullen doen, Yesin en Rumyantsev hebben dit seizoen geen WB ploegenachtervolging gereden. Rusland reed in deze westrijden slechte tijden, dat kwam vooral dat de derde man (Lalenkov en Gryatszov) het tempo van Skobrev en Juskov niet kon volgen. Of Yesin en Rumyantsev dat vandaag wel kunnen is maar de vraag. Want Zuid-Korea is een goed geöliede machine
De vaste waarden van Noorwegen zijn Pedersen en Bokko, samen worden ze aangevuld met Lorentzen of Nilsen. De Noren reden de afgelopen wedstrijden ongeveer hetzelfde soort schema als de Amerikanen, met een aantal gelijke snelle rondjes in het begin en in het tweede wat langzamere maar vaste ronde tijden. Vooral in SLC kregen ze het voor elkaar met Lorentzen om een goed strak tweede deel te rijden. De Polen zijn juist veel meer van een vlak schema, met uitzondering van de wedstrijd in SLC, waar Szymanski door een blessure werd vervangen door Cieslak, die het tempo niet kon volgen. In de WB-westrijd in Berlijn was het vaste trio met Niedzwiedski, Brodka en Szymanski 1,5 tel sneller dan de Noren, het kan hier nog een spannende strijd worden.
De Fransen lieten dit seizoen verrassend goede prestatie zien, in vergelijking met andere jaren. Maar met een geblesseerde Contin is de voorbereiding zeker niet ideaal. Fransen startten in de WC van Calgary en Berlijn erg snel, deden niet onder voor Nederland, maar moesten dat in het tweede deel echt verkopen. In SLC reden ze een zeer vlakke race naar een tijd onder de 3:40. Dit is niet te vergelijken met Nederland dat met het vaste trio Kramer, Verweij en Blokhuijsen dat in beide races op de hooglandbanen meer dan een 4 seconden sneller was. In Berlijn was de opstelling heel anders met Bergma, Blokhuijsen en Douwe de Vries, maar ook deze wedstrijd wonnen ze. Zonder grote fouten, moet Nederland makkelijk doorkomen