Nog even een nabeschouwing van mijn kant.
Voor mij waren deze OS nogal rommelig. Met races onder werktijd (ook al gaf het thuiswerken nog iets van mogelijkheden) en half in een buitenlandse vakantie mis je toch een groot deel van het wedstrijdritme. In Gangneung was het tijdens het ontbijt, kan ik me herinneren?
Daar kwam bij dat het in China was, dat er vrijwel geen publiek was en dat ik vrijwel geen andere sport heb gezien. Dus iets van een ouderwetse Olympische sfeer heb ik niet gevoeld.
En ik was niet de enige, zo te zien. De kijkcijfers waren stukken lager dan voorheen. Meest bekeken was de 500 meter dames (op zondagmiddag) met net 2 miljoen kijkers. Duidelijk minder dan in 2018, toen er 3 miljoen mensen keken naar de 10 kilometer. Laat staan in vergelijking met de 4-5 miljoen in de jaren ervoor.
Ik vraag me af hoe dat zat in andere landen. De IOC kijkt ongetwijfeld naar het aantal landen dat medailles haalt, maar zeker ook naar de kijkcijfers van de diverse sporten. En daarbij vraag ik me af hoe dat zit bij de medaillelanden bij het schaatsen. Bij nogal wat landen zal de aandacht van die schaatsmedailles misschien wel weggevallen zijn in de lawine van andere medailles (Noorwegen, Zweden, USA, China, misschien zelfs Zweden en Italie). Zoals wij met de skeleton-medaille doen.
Natuurlijk waren de wedstrijden mooi. Van der Poel en Schouten met hun afbouwende races, de 500-meter en massastart als korte kicks. Sommige bijna volgens verwachting, en waar er verrassingen waren, waren het juist weer de oudgedienden. Zodat heel wat oud-medaillewinnaars nu weer op het podium eindigden.
Hoe gaat het nu verder? Een hele generatie gaat nu afscheid nemen. Een generatie die nog opgegroeid is met iets van een allround-gen. Samen met de halvering van het allrounden zal dat nu wel snel verder verdwijnen. En zal het schaatsen minder mooi maken. Het langebaanschaatsen was dit jaar de enige sport zonder gemengd man/vrouw-onderdeel. Ik mag aannemen dat dat er over 4 jaar wel is. Maar dan zullen ze nog snel moeten zijn om dat op het programma te krijgen, want dat zal ongetwijfeld al binnenkort besloten worden. Er wordt nu al geexperimenteerd met een gemengde estafette (volgens mij ook bij de WB-finale). Wat ik de vorige keer zag, leek dat op de shorttrack-estafette, dus allemaal tegelijk in de baan, zoals een 4x400 meter bij atletiek. Dat is niet alleen gevaarlijk, maar ook niet onderscheidend. Makkelijker is misschien een 4x100 meter-vorm, dus gewoon in de gescheiden banen met een wissel aan de overzijde. Als je dat heel klein maakt, dus bijv. 1 man 2 rondjes en 1 vrouw 2 rondjes, zouden bij deze OS al 16 teams kunnen meedoen, zonder dat je extra schaatsers nodig hebt.
Of je kan denken aan een gemengde teamsprint, maar dan met 4 en 4 ronden (man-vrouw-man-vrouw).
In ieder geval zou je moeten experimenteren met meerdere onderdelen om te zien wat interessant kan zien. Maar dat zal ongetwijfeld weer veel te veel gedoe zijn voor onze sterren.
We hadden 2 schaatsloze dagen, dus zo'n gemengd onderdeel past nog wel. Maar er zal, als de kijkcijfers wereldwijd inderdaad zijn tegengevallen, vast wel weer gekeken worden naar het schrappen van de 10 kilometer. Dat zowel bij de mannen als bij de vrouwen de podia van de 2 langste afstanden maar weinig verschilden, is geen goed teken. Om het netjes verdeeld te houden over de geslachten, zal er ook een vrouwenafstand moeten sneuvelen. Waarbij het mij logischer lijkt om dan de 3000 meter te schrappen, zodat mannen en vrouwen dezelfde afstanden krijgen.
En uiteindelijk de onzalige vierkamp 500-1000-1500-5000 overblijft.
Er staat niet alleen bij de schaatsers een generatiewissel op stapel, ook bij de ISU. De rol van het drietal dat de afgelopen 30 jaar de langebaan heeft geleid, is bijna uitgespeeld. Ik heb het dan over de Italiaan Cinquanta als voorzitter, de Nederlander Dijkema als bestuurslid en de Noor als Espeli als voorzitter van technische commissie. Zij hebben als veertigers en vijftigers de groei en de internationalisering van het schaatsen in de jaren '90 en '00 op poten gezet, en beslissen al sinds die tijd de richting van het schaatsen.
Cinquanta moest 6 jaar geleden al met pensioen, Dijkema schoof toen door als ISU-president en Espeli als bestuurslid. In juni moet ook Dijkema met pensioen. Espeli lijkt me de belangrijkste kandidaat om de nieuwe ISU-president te worden; hij zou dat nog 4 jaar kunnen zijn. Maar wie zijn hun opvolgers? Zijn er 40-ers en 50-ers die met een lange-termijnvisie aan de slag gaan?
De Rus Kibalko is nu de voorzitter van de Technische Commissie, maar lijkt me geen visionair. En bovendien Rus, wat het een stuk ingewikkelder maakt.
En wie wordt de Nederlandse opvolger in het bestuur van de ISU, nu Dijkema weggaat? In het overblijvende snelschaats-smaldeel is de langebaan nu slecht vertegenwoordigd t.o.v. de shorttrack (eigenlijk alleen papa Anesi is langebaan, naast een Bulgaar, een Zuid-Koreaan, een Zwitser, en een Thaise (?!)) , dus tegenwicht is echt wel nodig daar.
Wat dat betreft kan dat ISU-congres, dat in juni nu echt in Phuket gehouden zal worden, richtinggevend worden hoe het verder gaat.
