In navolging van @Dedeuts nabeschouwing, leek mij dit een mooie aanvulling! In de voorselectie heb ik de 500 meters en 5000 meter vrouwen laten sneuvelen alsmede de races die niet tot goud leidden (ik hoop dat dit een goede keuze was ).
Haha! Laat ik hier daarom maar meteen op anders namelijk de tweede 500 meter van - verrassing! - Sang-Hwa Lee stemmen. Mijn kleine Grote persoonlijke favoriet rijdt onder maximale druk de beste 500 meter ooit op een laaglandbaan. Hong Zhang is in dit geval een keurige tweede. 1.14.02!!!!!
@Bokito's onderscheid tussen races en afstanden zette me aan het denken. Er zijn inderdaad tig categorieën om deze Spelen in na te beschouwen. Bij deze een aantal andere mooisten, grootsten en spannendsten dit schaatstoernooi. We beginnen met de mooiste race. Dedeut’s alternatieve medaille-ceremonie De mooiste race Goud: Bergsma op de 10.000. De tweede tijd ooit en een wereldrecord laagland in een schema om je vingers bij af te likken. Zelden zo’n perfecte tien kilometer gezien. Zilver: Zhang op de 1000. Tweede tijd ooit op een laaglandbaan. Misschien wel de elegantste 1000 meter van de afgelopen jaren. Brons: ter Mors op de 1500. Eveneens de tweede tijd ooit op een laaglandbaan. En dat na een intensieve shorttrackdag. Zeer indrukwekkend! De spannendste afstand Goud: de 500 meter heren, zoals ik in het andere topic al heb betoogd. Een clean sweep op een afstand waar we nog nooit goud wonnen. Een honderdste verschil tussen de nummer 1 en 2. Ronald Mulder die een dijk van een tweede race schaatst. Michel die zijn zenuwen de baas blijft en op het moment supreme gewoon weer een dikke 34’er neerzet. Smeekens die vervolgens ook volle bak kan gaan en niet bezwijkt onder druk, maar nipt verliest. Ik denk de spannendste schaatswedstrijd die ik ooit heb gezien. Zilver: de 1500 meter heren. Beter dan G1ant kan ik het niet verwoorden: “Mensen, mensen, mensen. Wat een Ge-Wel-Di-Ge 1500 meter. We hadden het er ooit over wat je van het schaatsen de ruimte in wil sturen om te kunnen laten zien aan aliens. Deze 1500 meter! Vanaf de rit van Groothuis tot het einde. Alles zat er in. Elke rit was spannend. Tuitert reed een tijd die misschien goed was voor goud. Toen Morrisson. Toen Brodka. Joeskov lijkt het te halen maar haalt het niet. En toen die ontknoping in de slotrit.” Brons: de 10.000 heren. Lang was het onduidelijk of Kramer het ging redden. Ondanks dat ik niet echt een favoriet had was de spanning niet te harden. De grootste overmacht Goud: Kramer op de 5000 meter (0.495 punt op de nummer twee). Zilver: Zhang op de 1000 meter (0.335 punt op de nummer twee). Brons: Sablikova op de 5000 meter (0.274 punt op de nummer twee). Het mooiste goud Goud: Groothuis op de 1000 meter. Prachtig die enorme ontlading en het innige geluk op de gezichten van Stefan en Jac. Zilver: Brodka op de 1500 meter. Polska! Polska! Brons: Sablikova. Misschien een verrassende keuze, maar ze moest het toch nog maar even doen tegen een Wust in de vorm van haar leven. Ze bleek dan ook erg zenuwachtig en de ontlading op het podium was groot. Mooi om te zien. Het zuurste zilver [Vier kandidaten die dicht bij elkaar eindigen. Ondanks dat er verschillen in duizendsten zijn, kon ik het niet over mijn hart verkrijgen een van de kandidaten nogmaals zilver te laten winnen.] Goud: Smeekens op de 500 Goud: Verweij op de 1500. Goud: Kramer op de 10.000. Goud: Wust op de 1500. Het blijste brons [Drie extra bronzen plakken voor diegenen die het wel waarderen] Brons: De Poolse heren op de ploegenachtervolging. Zij wilden zo graag het brons winnen dat ze besloten de halve finale met opzet te verliezen. Brons: Margot Boer op de 500 Brons: Carien Kleibeuker op de 5000 Het grootste schandaal (internationaal) Goud: De Amerikanen. Zo hard hebben ze zelden gefaald. Slechte voorbereiding, slechte pakken, slechte sfeer. Maar wel goud in deze categorie. Zilver: De Noren. Eerst suggereert vader Pedersen na de 5k dat de Nederlanders wel heel weinig op doping worden gecontroleerd. Vervolgens zegt men af voor de 10k, en ten slotte wordt er in het Noorse kamp openlijk geruzied met Koss en gaat men roemloos ten onder in de TP. Wat een rommeltje. Brons: Skobrev (tevens winnaar van de oeuvre award en de publieksprijs in deze categorie). Het grootste schandaal (nationaal) Goud: Bergsma-gate Zilver: Rugpijn-gate Brons: Shorttrack-brons-is-mooier-dan-langebaan-goud-gate De grootste verrassing: Goud: Het zat er al een beetje aan te komen, maar Polen was het succesvolste schaatsland buiten Nederland. Eenmaal goud, eenmaal zilver, en eenmaal brons. Zeer knappe prestatie. Zilver: Morrison. Slechts drie individuele medailles gingen er naar een niet-Nederlander bij de heren. Twee daarvan gingen naar Morrison. Brons: Graf. Zeer goed toernooi gereden. Brons op de 3000, op een paar honderdsten naast het podium op de 5k, en een sterk optreden op de ploegenachtervolging. Het mooiste moment Goud: Nog een keer Groothuis op de 1000. Voor het eerst werd er op het forum gezongen. En terecht. Zilver: Gaat naar Junio, die zijn plek op de 1000 meter aan Morrison afstond. Prachtig gebaar, met een knappe zilveren medaille als resultaat. Brons: De interviews met Boer nadat ze een plak heeft gewonnen. Het verhaal dat ons de komende decennia bij gaat blijven Goud: Het absurde domineren van de Nederlandse equipe. Zilver: Kramer lukt het ook in zijn derde poging niet het goud op de tien kilometer te veroveren. Brons: De 500 heren. Voor het eerst in de Nederlandse schaatsgeschiedenis goud op deze afstand. Voor het eerst in de geschiedenis pakten we het gehele podium op deze afstand. Voor het eerst in de geschiedenis stonden er twee tweelingbroers op het podium. Historisch!
Ik ben het er op sommige puntjes niet mee eens, maar dat heeft dan vooral met persoonlijke voorkeur te maken. Wel een supermooie nabeschouwing!
Tjongejonge dedeut. Wat een belachelijk strakke post!!! Schud je die nu zomaar uit de mouw? Echt weergaloos! Dit maakt alle verdere terugblikken bijna zo goed als overbodig! Bijna. Want iedereen heeft natuurlijk zijn eigen ogen. Overigens ben ik het - natuurlijk - niet volLeedig met je eens. Maar verder een diepe, diepe buiging voor deze post. Iedereen die dit leest en de post van dedeut nog niet heeft 'geliked'. Schaam je!!! Scroll naar boven en druk op Leuk.
Wat wel opvalt toen de DDR ooit zo succesvol was in deze kleine sport de dopingverdachtmakingen meteen de ronde deden. ( Achteraf terecht) Toch raar dat ik die nu niet zie. Sterker nog , ik heb hier dopingverdachtmakingen vooraf gezien in het geval de Russen succesvolle spelen zouden hebben gehad.
@dedeut, toppost, ik voel me vereerd dat mijn topic van dit mooi schrijfstukje sporthistorie deel uitmaakt. Mooie woordkeus! Een wijziging s.v.p.: Verander de grootste verrassing in "de grootste buitenlandse surprise".
Dat doen wij Nederlanders niet he. Maar ik vind ook dat dit issue op een kritisch schaatsforum niet mag ontbreken.
Mooie lijst dedeut, ik heb wel andere voorkeuren maar dat hou je toch. Ik zou na vandaag in ieder geval de Noren willen inruilen tegen de Polen met betrekking tot het grootste internationale schandaal.
Al met al mag Sven toch niet heel erg klagen over deze spelen. Twee superdik verdiende gouden plakken en nog een zilveren die misschien pijn deed maar die zelfs bij volle gezondheid nog niet 1-2-3 goud zou zijn geweest. Sven is met 3 medailles de beste man bij deze spelen, en bovendien de eerste mannelijke schaatser die op 3 Spelen 2 of meer medailles pakt (bij de dames deden Blair/Niemann dit 3x en Pechstein zelfs 4x). En met 7 medailles komt ie in het rijtje Thunberg/Ballangrud.
Dat zei die ook vanavond bij studio sportwinter dat hij tevreden is over de spelen; ja hij had graag die 10 willen winnen maar Jorrit was helaas beter. En idd er zijn veel die het met minder doen dus gewoon tevreden zijn.
ja, het was lang zoeken naar iets waar ik het niet volledig mee eens kon zijn: Zilver: De Nederlandse dames TP. Zij lagen steeds zover voor op de rest, dat onder het mom van 'resistance is futile' een bronzen medaille, en alter een zilveren voor alle teamleden als hoofddoel werd gesteld Brons: De Nederlandse heren TP. Ook hun winst zag je al van verre aankomen. lagen al bij 200 meter een halve tot hele seconde voor, en dat voor een team dat het van de lange adem moest hebben. Alleen wijzen op de uiteindelijke verschillen is niet genoeg, als een team zich al halverwege inhoudt.
Goed. Het is mosterd na de maaltijd. Maar ook van mijn kant nog een persoonlijke en alternatieve bijdrage aan dit topic! Een ode aan mooie races die niets opleverden. Behalve een plekje in mijn grote inloopkast vol dierbare schaatsherinneringen: 5000 meter heren: ik denk met ontzettend veel plezier en nog veel meer ontzag terug aan die waanzinnige eerste vier rondjes van de geweldenaar Yuskov. 28.97 - 28.78 - 28.56 - 28.96. Wat Achterlijk Uniek Wauw! W.A.U.W. dus. De laatste 5 ronden worden een helletocht. De held sterft! Ieder rondje een beetje meer. Eigenlijk verdient Yuskov hier een aparte trofee voor. Ook het slijm op de kin van de tot achter zijn oogkassen verzuurde Rumyantsev zal ik niet rap vergeten. Mooier kan een mens niet wankelen. En wat te denken van 'onze' Belg Bart Swings. Die eerste rondjes. Dat schitterende gevecht met Blokkie. Het brons lonkte. Ik dacht dat de skeeler koning het ging halen. Maar Bart liep langzaam vol. Of leeg. En werd 4e. Zo jammer ... 3000 meter dames: vlak voor de 3000 meter in Vancouver reed ze 5.24.24. Een kansloze tijd. Maar nu gaat het bijna onder de 4.10! Medailles zijn fantastisch, maar deze 4.10 levert een prachtige 12e plek op. Bij deze reik ik de Oscar voor beste vrouwelijke bijrol op de 3000 meter uit aan Jelena Peeters. Ja, ook al uit België. Die met dat brilletje ja. En die lieve wangetjes. Daar horen drie zoenen bij. En een overweldigend applaus natuurlijk. 500 meter heren: Bijna ontelbaar veel favorieten, outsiders en dark horses melden zich voor een onvergetelijk sprint feest. Iedereen kan stunten. Maar iedereen die hier wil vlammen en geen Nederlands spreekt gaat op deze historische schaatsdag ten onder op een oranje gekleurd slagveld. De ijskoude afmaker en Olympisch Kampioen Mo overtreft zijn Vancouver tijden. Maar hij wordt overklast. Ihle en Krech verrassen. Was was ook goed. Zeker. Maar de bloedlinke Junio, Gregg, Greig, Koval en Kuznetsvov falen opzichtig. En dan is er nog die indrukwekkende stoet 'oude' toppers bij hun laatste kans net - of heel ver - naast de medailles grijpen. Kato (?), Nagashima, Oikawa, Koskela, KS Lee, Lobkov, Fredricks en Poutala bedankt! Vanaf hier nemen 'wij' het over. 500 meter dames: ik zie hem - of haar - nog zo voor me. Die waanzinnige eerste 500 meter van Hong Zhang. De Opening. Ze zit dieper dan ooit: 10.79. Wat volgt is zo ongeveer de beste buitenbocht aller tijden. Mijn God! Kijk toch eens! Lobysheva staat stil. Ze wordt verslonden. Met huid en haar. En dan volgt zo ongeveer de beste binnenbocht aller tijden. Zhang schiet richting de finish. Iedere klap is raak. En dan stopt de klok. Wat???? 37.58!!!! Met een rondje van 26.79!!!! Ja, maar 'ho even'. Dat kan niet! Echt niet! Pffff. Ik voel die race zo weer. Wat een meedogenloze bom was dat zeg. 1000 meter heren: een laatste (?) ode aan de Grote Kyu-Hyuk Lee. Hij was Oud. Versleten. Op. Kansloos. Maar dan klinkt dat startschot. Kyu-Hyuk richt zich nog 1 keer op, kruipt in elkaar, ontbloot zijn tanden en schiet bijna net zo hard uit de startblokken als de nieuwe 500 meter koning Michel Mulder. Wat volgt is een ziedende ronde. Op 600 meter precies is de ouwe vos net zo snel als Stefan Groothuis. Daarna lijdt hij pijn. Heel veel pijn. Voor de laatste keer. Mooiste afscheidsrace ooit? 1000 meter vrouwen: oei. Die is lastig. Want van alles wat na die verschroeiende 1.14.02 van Hong Zhang kwam, kan ik me slechts enkele vlagen herinneren. Voornamelijk een peloton sneuvelende dames. Verbazing op het forum. Ongeloof. Iemand - ik noem geen naam - dropt een wedsite quotering. Misschien kan het nog. Er volgt een dappere poging van Hesse. Een snelle tijd van Erbanova. Ze is sneller dan ooit. Gloort en dan toch nog hoop? Leenstra vliegt erin, maar strandt op meer dan een tel. De grote Richardson sneuvelt. Boer en Fatkulina maken er een geweldig spektakel van. De beelden van de meerijdende camera in de laatste buitenbocht zijn de mooiste van de hele Spelen. Margot knokt zich in mijn huiskamer voorbij Olga. Wust maakt gehakt van WR houdster Bowe. Ze rijdt zo'n beetje haar beste 1000 uit haar carrière. Maar het is niet genoeg. In de slotrit kruist Van Beek maar net voor Lee. Maar het gaat niet hard genoeg. Hong Zhang wint! Op grootse wijze. De nummers 2 t/m 11 blijven sprakeloos achter. Maar rijden stiekem wel allemaal onder het oude Olympisch Record. 1500 meter heren: Een idioot bijzondere tijden festival. Fernandez kopieert exact 27 jaar na dato het oude WR van Guljayev. Tuitert kloont op 700 meter tot op de honderdste zijn Gouden Vancouver rit en klopt zijn Gouden ik van 4 jaar eerder uiteindelijk ook nog. Hoezo bijzonder? Morrison pakt brons met precies dezelfde tijd waarmee hij ooit wereldkampioen werd. Tweemaal 1.45.22. En zowel de glorieuze winnaar als grandioze verliezer rijdt 1.45.00. O ja, en dan was er nog de tijd van Davis. Shani reed op deze gedenkwaardige dag sneller dan hij ooit op de Spelen heeft gedaan. Hij stapte van 1.46.13 en 1.46.10 naar 1.45.98. Maar werd er slechts 11e mee ... 1500 meter dames: hier heb ik een speciale "superveel lef" trofee uit wat hout gehakt. Laat ik 'm de Yuskov noemen. En die gaat naar Karolina Erbanova! Want als je op een laaglandbaan in 24.95 durft te openen terwijl je weet dat je niet lang daarna genadeloos zult sterven dan ben je voor 1 minuut en 58 seconden toch echt even mijn absolute persoonlijke heldin! O ja, en dan nog dit: iemand Kikuchi gezien? Of Tabata? Njatun dan? Nee? Pechstein? Ook niet? Natuurlijk niet. Want die werden stuk voor stuk met orkaankrachten van de baan geblazen. Wij werden 1234. Zij werden 12192531. 10.000 meter heren: Serjajev-Lehman. Onbekende Rus treft piepjonge Amerikaan. Geen reet aan. Dit is de 10 kilometer. Dat interesseert niemand! Het gras groeit terug de aarde in. Maar dan: de lichtvoetige Rus begint het moeilijk te krijgen en de jonge Future of US long distance skating sluipt ronde na ronde een paar tienden dichterbij. Het publiek ruikt een zinderende ontknoping. Emery jaagt op Sergeij. Niemand kent deze mannen. Maar het stadion ontploft! De Rus is rijp voor de slacht. Lehman komt onderdoor. Heeft de laatste binnenbocht. Hij gaat winnen. In het hol van de leeuw. Maar Serjajev zet zijn tanden in de uitdaging. Hij heeft de schijn tegen. Maar hij herrijst. Hij vecht. Hij knokt. Trapt die buitenbocht aan gort. En houdt de jonge hond met een uiterste krachtsinspanning toch van zich af. 13.28.61 om 13.28.67. Een nietszeggend ritje om de 9e plek zet het stadion op z'n kop. En na afloop gaat er geen Zamboni over het ijs, maar een Combine Harvester. Soms groeit gras sneller dan de verbeelding kan bevatten. 5.000 meter dames: Chernova-Hemmer. Onbekende Russin tegen een 'oude' Noorse. Ze gaan hard van start. Veel te hard. Dit houden ze nooit vol. Die gaan kapot. Het is onvermijdelijk. Maar ze knokken zich ronde na ronde dichterbij de streep. En blijven maar door gaan. Huh? Chernova moet als eerste loslaten. Maar ze gaat niet compleet stuk. En Hemmer stoomt door. De mond wijd open. Tanden bloot. En maar stampen. Stampen, stampen, stampen. Er rollen twee fantastische tijden uit. Nooit waren deze Russin en Noorse beter. Schoonheid en strijd in de kantlijn. Later wordt dit gevecht tegen de elementen nog eens dunnetjes - zeg maar dik, of nee moddervet - overgedaan door de Russische eenpersoons tank Olga Graf. Zelden heb ik zo'n tergend spannende strijd om het brons gezien. De verschillen? Oh, soms zeggen cijfers meer dan woorden: +0.16, -0.08, -0.81, -0.82, -1.01, -1.00, -1.11, -1.08, -0.96, -0.83, -0.73, -0.39, +0.11
Indrukwekkende of memorabele races op de TP die nergens toe leidden, heb ik niet gezien. Daarvoor waren de TP races van de Gouden Oranje trio's inderdaad veel te indrukwekkend. Ik heb wel 21 heel blije mensen op het podium gezien. Die beelden steek ik ook graag in mijn zak.
