G1ant
Well-Known Member
We hebben een weekend in Calgary gehad met een hoop snelle tijden, maar de 10 kilometer sloeg alles. Hoe kan het toch dat er zo veel harder is gereden door zo veel mannen? Je hele referentiekader van wat een goede tijd is op de 10km wordt aan diggelen gereden. Het ligt niet per se aan de omstandigheden, die zijn goed, maar niet uitmuntend, anders winnen de vrouwen niet met 37.0 en 1.13.1. Is het wel de werking van het trainingsschema van Nils van der Poel? Of is het echt de handen op de rug die zo veel voorsprong opleveren? Ik ben benieuwd naar jullie meningen.
Ik denk vooral de handen op de rug. Veel rijders hebben een sprong voorwaarts gemaakt sinds ze zo zijn gaan rijden. Maar bijvoorbeeld Eitrem doet dat niet, dus het is niet de enige factor. Misschien dat het trainingsschema van Van der Poel ook nieuwe inzichten heeft gegeven. Als ik hier lees dat Ghiotto gisteren 3 uur heeft gefietst met een behoorlijk serieus wattage, dan doet dat Vanderpoeliaans aan. Ten derde is er psychologisch iets veranderd, denk ik. Veel niet-Nederlanders zagen het misschien als onmogelijk om op de 'Nederlandse' 10km succesvol te zijn. Sinds Van der Poel is de mindset verandert, zo is mijn gevoel. Jillert Anema zei ooit al eens dat ze in het buitenland lui waren als het om trainen voor de lange afstanden ging. Daar zat tot voorkort waarschijnlijk wel een kern van waarheid in. Tot slot zit ik toch een beetje in mijn maag met die zwaar wapperende vlag die ik na de 10km in beeld zag. Hoe eerlijk is het zaterdag gegaan qua wind? Pas als ik in Hamar op het WK weer allemaal prachtige 10km's zie, dan ben ik helemaal overtuigd.