Het is de taak van zo'n reporter de schaatser aan het woord te laten met de vragen die ook bij het publiek thuis leven. En zo'n schaatser er gewoon goed uit te laten komen. In die zin al een verademing dat Bert zelf niet in beeld komt, vergeleken met de Rick Niemannen, Ivo Niehes, matthijs van nieuwkerken, M's, etc. Clichématig inderdaad.
I'm sorry they are just... so radiant. Two absolutely outstanding, vibrant and open-minded champions and examples for the next generation of champions to follow.
Ik had niet verwacht het nog eens te zeggen over indoor-allroundtoernooien, maar wat waren het twee mooie én bovenal spannende toernooien. Deed me toch een beetje denken aan de allroundtoernooien net vóór de regeerperiode van Kramer (al wisten Wüst en Sablikova er vaak zat een mooie strijd van te maken natuurlijk). Wat dat betreft lang geleden dat ik me zo heb vermaakt met een allroundtoernooi dat niet in de open lucht wordt gehouden. Vooral de dames allround was schitterend. Op iedere afstand deden enkele specialisten mee en in de top van het klassement was een gevarieerd strijdtoneel geprepareerd tussen de superstayer van de Spelen (Schouten), de supersprinter van de Spelen (Miho) en twee goede allrounders waarvan ten opzichte van de ander de één haar verschil pakt op de 500m (De Jong) en de ander op de 5000m (Wiklund). De top van het klassement die allen uitgepierd over de finishstreep komen van de 5km. Allemaal op elke afstand alles proberen te geven. Zo moet het schaatsen zijn. Ook gewoon supersterke puntentotalen. Prachtig damestoernooi waarbij Schouten een uniek en welhaast buitenaards seizoen tot een nog bijzonderder eind brengt met een geweldige wereldtitel. Ze heeft er voor moeten vechten en je merkt dat dat - net als op de Olympische Mass Start - een hoop plezier losmaakt. Bij de heren allround vielen de puntentotalen wellicht wat tegen in verhouding tot de dames, maar daardoor er niet minder van genoten. Integendeel. Ook hier een bijzonder toernooi dat nog lang bij zal blijven. Dat Engebraten en Trofimov ontbraken was een sof, maar dat werd enigszins goedgemaakt door een sterke tweede dag van Swings (al had Engebraten veel druk op het zilver kunnen zetten vermoed ik) en toch wel fijne ritten van de Noren. De climax tussen Roest en Van der Poel was de moeite waard. Ik had Roest zelf ingeschat op een tijd tussen de 13.05-13.10 (5km-tijd x 2 + 30 + enkele verliespunten met 3 afstanden in de benen wat bij hem altijd wel het geval is) dus na die 12.41 (heerlijke rit overigens) had ik er al een uitermate hard hoofd in. Hij is hier, en eigenlijk het gehele jaar al, procentueel net wat minder dan in de voorgaande jaren. Ik ben het tot op zekere hoogte eens dat hij hier mentaal knakt, maar dat gebeurd volgens mij ook alleen maar omdat hij al heel snel in de rit voelt dat de benodigde rondjes 31,1 of daaronder geforceerd moeten worden en hij al weet dat de 13.03 er niet in zit. Dan stort je in en maakt het ook nog amper uit of het 13.05 of 13.25 wordt. Gelukkig in een helderheid van geest wel het noodzakelijke gedaan om Swings voor te blijven in het klassement. Ja, uitermate tevreden met dit toernooi. En bovenal tevreden met de winnaars. De beste mannelijke schaatser van het seizoen en de beste vrouwelijke schaatster van het seizoen die allebei ook nog eens de allroundkampioenschappen winnen (ook nog eens allebei vanuit een stayersbasis). Mooie winnaars.
Ik ga niet nog eens herhalen wat @alexander79 al heeft gezegd dus ja dat dus. Overigens hoef je niet alles waar je het niet mee eens bent af te doen als dom geklets. Volgens mij is het echt geen ongelofelijk gewaagde opmerking om te zeggen dat Roest heel vaak onder de druk bezwijkt en dat mentale begeleiding geen overbodige luxe zou zijn.
Ik heb een fascinerend WK Allround gezien. Wat kunnen lange afstanden, in het bijzonder de 10km, toch schitterend zijn. Nils van der Poel is een gouden naam op de erelijst van het WK Allround. Wel een groot minpunt vind ik de NOS. Met het eindeloze gelul na de brave vraagjes van Dionne de Graaf, terwijl de wedstrijd gaande is. Zo hebben we maar een kort stukje mogen zien van de winnende rit op de 5km.
Ik ga voor een groot stuk wel in je redenering mee, maar kan je dat niet op een beschaafdere manier aangeven aan iemand die dat anders ziet, ook al vinden we dat onterecht?
Ik zeg bewust indoor-allroundtoernooien, want buitenschaatsen brengt altijd een element van onvoorspelbaarheid met zich mee. WK 2018 en EK 2019 (Collalbo) waren daardoor toch al snel memorabel en spannend. Mijn eerste schaatsen-kijk-herinneringen zijn zo'n beetje de jaren 2004-2005 (toen ik een jaar of 10 was). De jaren van Davis en Hedrick en daar moest ik gelijk even aan denken. Aan die spannende toernooien met bijzondere karakters en diverse schaatsers (en mijn iets te felle ''bankschaatsende'' vader) dank ik toch wel een beetje mijn liefde voor het schaatsen. Pas later groeide dat uit naar de marathon. Misschien is het jeugdige beleving, maar die spanning van die allroundtoernooien toen heb ik voor mijn gevoel té vaak gemist de afgelopen 10-15 jaar. 2011 en 2014 waren close, maar daar toch een te grote schaduw van de afwezige.
Het was toch niet voor te stellen in november 2020, dat er iemand tweevoudig Olympisch kampioen zou worden, wereldkampioen allround zou worden, drie wereldrecords zou rijden, die al tweeënhalf jaar geen wedstrijd had gereden? Een Zweed? Een man van het leger? En kijk hier eens. Er gebeuren tegenwoordig, buiten de sport, heel veel dingen die onvoorstelbaar zijn. En dit past daar perfect bij. Hè hè, eindelijk weer een wereldkampioen allround bij de mannen die niet uit Nederland komt. Maar echt allround is Van der Poel niet. Hij is vooral een kneitergoede stayer. Een beetje zoals Romme bij zijn wereldtitels allround misschien. Maar die reed dan nog gewoon top-5 op de 1500 meters. Romme is wel de laatste wereldkampioen allround die langzamer reed op de 500 meter, 38,23 in 2003 in Göteborg (Zweden, kijk, toepasselijk). Maar goed, dat was een half-overdekte baan. Ritsma reed in 2001 ook langzamer, 37,76, Budapest. De laatste wereldkampioen allround met een langzamere 1500 dan Van der Poel nu was Romme in 2000 in Milwaukee, met 37,68. Voor de klapschaats reden de grote toppers ook langzamer, Postma reed 37,36 in Nagano bijvoorbeeld. Maar twee keer, heel lang geleden, reed de wereldkampioen allround op vaste schaatsen sneller dan Nils nu: Eric Flaim reed 37,14 in Medeo in 1988 en Nikolay Gulyaev reed zelfs in 1987 al 37,24 in Heerenveen. Met Leerdam, Krol, Schouten en Van der Poel levert Nederland de wereldkampioenen sprint en de wereldkampioen allround bij de vrouwen. De wereldkampioen allround bij de mannen komt uit een ander land. Dat gebeurde één keer eerder: in 2004 was het rijtje Timmer, Wennemars, Groenewold en Hedrick. Op basis daarvan worden Leerdam en Schouten coach, Krol een hyperactieve analist en gaat Van der Poel na zijn carrière niet terugkeren in de schaatssport.
Wel een beetje jammer dat de Noren bij de vrouwen 4e en bij de mannen 4e en 5e worden. Hoe dan ook, de Noorse delegatie heeft het heel erg goed gedaan. Ach, en er was wel brons voor Lorentzen en een groots gevierde wereldtitel teamsprint.
lol dat gaat niet helemaal werken, dan krijg je dit: Zweedse boshut op loopafstand van de dichtstbijzijnde winkel (33km) en op fietsafstand van de dichtstbijzijnde indoor ijsbaan (758km) Nils zal dan zijn standaarden over wat "op loopafstand" danig moeten aanpassen
Maar goed dat ze niet tegen elkaar reden... Van der Poel die Roest zou lappen, dat zou de ultieme vernedering zijn geweest voor Roest
lmao this gave me a chuckle not to brag but this is exactly what I foresaw back in 2018 when Nils announced a break :')
Ik ben het met je eens dat het niet altijd even leuk is om dingen af te doen als dom geklets, maar het is me al wel vaker een doorn in het oog geweest dat er de neiging is om bepaalde prestaties hier onterecht af te doen als onvoldoende. En dat vind ik vervelend. Iemand als Roest faalt niet de hele tijd opzichtig, hij had misschien wereldkampioen 5km moeten worden in 2020 in SLC en 10km in Inzell, maar aan de andere kant is hij dus wel drievoudig wereldkampioen Allround geworden en zeker in 2019 was dat gewoon geen triviale titel die hij daar ophaalde. Door alle goede prestaties van Roest af te doen als 'niet meer dan logisch' en elke keer als hij niet wint afdoen als 'falen' doet het afbreuk aan zowel Roest als hij wel wint, als de tegenstanders van Roest als ze winnen. En dat is dus precies wat er gebeurt als je hier wat tegensputtert in de negativiteit die altijd maar rond een Roest lijkt te hangen. Roest leek me na gister al geen favoriet meer voor de titel en dat is helemaal niet erg. Hij verzaakt ook niet onder druk van de nabije winst, hij had gewoon het niveau niet dit weekend. Wellicht dat ie het over 2 jaar wel weer heeft. Of niet. Bokko was op deze leeftijd ook al wel over zijn piek heen. Die reed zijn laatste goede WK in 2013, toen was ie 26, zelfde leeftijd als Roest nu. Het is in ieder geval voor hem te hopen dat de criticasters eens wat ontspannener naar zijn prestaties gaan kijken en de prijzen die hij (wel) pakt wat positiever gaan benaderen.
In de geschiedenis van het wereldkampioenschap allround reed de winnaar van het mannentoernooi bijna altijd bij de top-4 op de 1500 meter. Sinds het tijdperk-Heiden gebeurde het maar twee keer dat de eindwinnaar niet top-4 reed: Hedrick werd 5e op de 1500m in 2004 en Kramer werd 6e op de 1500m in 2007. Ook als we verder teruggaan in de tijd zien we dat de kampioen meestal top-4 reed, soms 5e of 6e wordt. Eén keer wordt er een kampioen 8e. Kramer, 2007, Heerenveen: 1.47,20 (6) Hedrick. 2004, Hamar: 1.47,51 (5) Kuipers, 1975, Oslo-Bislett: 2.05,88 (5) Stensen, 1974, Inzell: 2.02,81 (6) Claeson, 1973, Deventer: 2.15,47 (6) Maier, 1968, Göteborg: 2.08,40 (6) Johannesen, 1964, Helsinki: 2.13,90 (6) Nilsson, 1963, Karuizawa; 2.10,10 (6) Kositsjkin, 1962, Moskou: 2.18,00 (8) Johannesen, 1957, Östersund: 2.16,70 (5) Andersen, 1950, Eskilstuna: 2.38,70 (6) Pajor, 1949, Oslo-Bislett: 2.34,60 (6) En nu? Van der Poel, 2022, Hamar: 1.48,13 (10) Tiende! Kijk nou toch!
