Bij elke Noorse medaille en elk groot Noorse talent - en dat zijn er best veel geweest de afgelopen jaren - wordt weer gezegd: Dit heeft het schaatsen in Noorwegen nodig om weer op de kaart te komen.
Weet je wat Noorwegen pas echt nodig heeft? Een schaatser die doorgroeit naar een constant topniveau, een trainer die uit de talentenpoel weet te halen wat er in zit.
In 2018 won Lorentzen Olympisch goud op de 500m, wonnen ze met de ploegenachtervolging, had Pedersen WK Allround moeten worden, en won ADJ in SLC het WK Junioren (en won dat seizoen ook al wereldbekermedailles). De 3 daaropvolgende jaren moest de Noorse ploeg het telkens hebben van vrij zeldzame lichtpuntjes, verrassingen op het goede moment (Pedersen WK 5km, Lorentzen die toch nog even piekte), terwijl bijvoorbeeld ADJ totaal stagneerde. Vorig seizoen zijn de meubelen gered door Hallgeir en in extremis op het WK door Ragne Wiklund. Die zijn nog best jong en je zou kunnen denken dat ze dit jaar dus weer een stap zetten, maar kijkend naar hoe het hun landgenoten de afgelopen jaren verging, zit het er dik in dat ze komend seizoen wat verre ereplaatsen gaan noteren en that's it.