Met meer exposure op tv krijg je gewoon meer kijkers. TV-kijkers moet je ook "opvoeden". Als een sport nooit op tv is, krijg je er ook nooit kijkers voor. Als je een goede tv-sport als schaatsen steeds minder op tv vertoont, zal je op het grote moment (WK, spelen) veel minder mensen hebben die al enkele keren daarnaar gekeken hebben. Een goed voorbeeld daarvan is de wielersport. Op de Belgische tv volgt men alles. Kijkt men dan pakweg de ronde van Vlaanderen, dan kan eenvoudig uitgeweid worden over het voorseizoen van een renner, een bepaalde ploeg, een dopinggeval of het koersverloop. Op de Nederlandse tv is men dan nog steeds bezig de kijker bij te praten over wat er in het afgelopen voorjaar is gebeurd. Op de Duitse tv 9echt hoor ik heb het meegemaakt) is men dan nog bezig uit te leggen dat het een voordeel geeft als je achter iemand rijdt vanwege de windluwte. Daarbij hebben schaatsers, de sprinters wat meer dan de allrounders, wedstrijden nodig om te werken aan scherpte en coördinatie. Die wedstrijden kun je dan weer het beste maar tegen elkaar rijden in plaats van ieder op z'n eigen baantje. Dan kun je er nog een prijsje aan hangen en hoewel het de kat z'n ....baard competitie is komen er nog wat tv-kijkers en (dus!) sponsoren op af.
Ik kwam iets aardigs tegen in een Oostenrijkse krant (vraag me niet hoe): https://kurier.at/sport/wintersport...ie-figur-sailer-menschlicher-wird/307.947.078 Laatste stuk: Doordat Herzog dus kampioen is geworden, word er ook op die manier naar haar verwezen. En direct als een wereldtopper. Én, ook leuk, hij zegt zelfs dat schaatsen een internationale wereldsport is die op hoog niveau wordt beoefend - of hij er verstand van heeft, doet er nu even niet toe. Als hij dat ook even Henry Schut kan vertellen, dan kunnen we dat plichtmatige afkraken van prestaties omdat het een 'lokale sport' zou zijn eens overslaan bij de voor- en nabeschouwingen!
Schaatsen is niet de internationale wereldsport die we zouden willen. Daar kun je dagen over dooremmeren, maar je kunt er ook vrede mee hebben en blij zijn dat er überhaupt zo'n hoog niveau tentoongesteld wordt in wat altijd een niche sport zal blijven. In Nederland is het een grote sport, in Rusland, Korea en Japan gemiddeld (niveautje NL handbal?) en in de rest van de landen kijkt er alleen iemand op de Spelen naar. Dat geldt voor zoveel sporten. En zeker voor wintersporten, waar überhaupt minder dan de helft van de wereldlanden actief is. De diversiteit in landen op een schaatstoernooi is voor een wintersport zelfs best groot te noemen.
Komt schaatsen echt minder op TV dan tien of twintig jaar geleden? Ik heb heel erg sterk mijn twijfels. Toen werden veel Wereldbekers alleen in een piepkleine samenvatting uitgezonden. NK afstanden was toen ook lang niet altijd live. Zelfs het OKT eind 1997 (officieel NK afstanden) was volgens mij alleen in het weekend live. De verrassende vijf kilometer waarbij Jelmer Beulenkamp onder andere Bob de Jong versloeg (maar toch niet naar de Spelen mocht) moest ik via teletekst volgen. Ik zou de stelling wel onderbouwd willen zien met cijfers.
Ik heb dan ook nooit die stelling geponeerd. Ik reageerde slechts op uitspraken dat je de world cup niet/minder uit zou moeten zenden en nog slechts enkele grote toernooien, waarvan er dan ook meer zouden moeten komen. Het zgn 'speerpuntbeleid'.
Even tussendoor. Ik vond die youtubefilmpje. De massastart avant la lettre. Toen (25 jaar geleden) werd dus al gesproken over dat de ISU verandering wilde. Op die ijsgala's werd trouwens ook al eens een TP gereden. En die stem aan het begin en eind. Dat is toch Olav Mol, of vergis ik me?
Op het gala reden ze ook een soort relay met duwen, de beelden van Willem Alexander die daar ooit aan mee deed zijn denk ik wel bekend.
Het gaat over een andere sport, maar dit soort opmerkingen maakt me wel wat jaloers: https://nos.nl/pyeongchang2018/arti...liever-kristallen-bol-dan-olympisch-goud.html Oorzaak is natuurlijk dat eigenlijk elke wereldbeker een klassieker is. De wereldberoemde Hahnenkamm, de lange Lauberhorn, de extreem moeilijke Face de Bellevarde in Val d'Isere, de steile Kandahar in Garmisch, Val Gardena met zijn verre sprong, St Moritz met zijn vrije val, het Oostenrijkse volksfeest in Schladming met een drukte die in Nederland alleen kan worden gehaald met een elfstedentocht. Dat mist het schaatsen natuurlijk.
Dat mist het schaatsen momenteel. Had men wel met de Nyttarslopene in Oslo en de Internationale Schlittschuh wedstrijden in Inzell, de topsprint meeting in Berlin Wilmersdorf en de Dynamo Cup (voornamelijk dames). Dat waren sterk bezette wedstrijden met aanzien. Met de komst van de worlcup werden deze wedstrijden de nek omgedraaid. De individuele worldcup stelt bijna niets voor. De tweede 1000m dames inErfurt was een farce. De ISU heeft indertijd verzuimd aan de Worldcup een prijs met aanzien te creëren. De GWC zoals die nu wordt gehouden is een farce. Nergens in de media is hier ook maar aandacht voor, hoogstens bij de WC finals.
Heeft het wielrennen met zijn world tour natuurlijk en WK ook. De Olympische wegtitel (bij de profs) heeft lang niet zoveel aanzien als bijvoorbeeld Paris-Roubaix. Vroeger was een WK allround ook superieur aan een Olympische afstandstitel. Ard Schenk ging zelfs zo ver om zijn WK allround titel van 1972 (met 4 afstandszeges) hoger in te schatten dan zijn Olympische titels. Nu wordt zelfs een WK afstanden al hoger ingeschaald door de meesten.
Ja, de individuele wedstrijden tellen natuurlijk zwaar bij de afdaling. Het is wel iets makkelijker dan bij schaatsen, om als race zo'n status te krijgen, doordat elke afdaling toch uniek is en bij schaatsen, zeker in de huidige WorldCup-opzet, de individuele races erg inwisselbaar zijn. Dat Kristoffersen en Hirscher liever de Wereldbeker winnen is opmerkelijk, maar zij kunnen dat ook zeggen, want zij maken er kans op. De nrs. 5 t/m 100 al niet meer, dus die kijken daar misschien toch ander tegenaan?
Niet alleen momenteel, echte klassiekers is lastig omdat per definitie het af te leggen parkoers altijd hetzelfde is. Bij wielrennen en skiën maakt het parkoers toch de klassieker. En als het dan ook nog in klinische betonnen hallen is (met het NK shorttrack nog in Heerenveen geweest, wat een lelijke betonnen bak...), krijg je nooit een klassieker. De enige mogelijkheid wat mij betreft: vergelijkbaar met Boedapest. Of wat langlaufen met de sprint in bijvoorbeeld Dresden heeft. Schaatsen midden in de stad met het toeristische hoogtepunt op de achtergrond. Dan heb je in elk geval herkenbare wedstrijden. Als je mij of de meeste fans nu beelden van de afgelopen jaren voor schotelt kan niemand gelijk zeggen waar het is.
Ding ding ding, daar heb je het grote punt: elke wedstrijd ziet er hetzelfde uit, zonder echte uitstraling. Om klassieke wedstrijden te krijgen moet dat veranderd worden. Hoe kan dat? Ten eerste door wedstrijden met uitstraling (lees: openlucht) te organiseren. Ten tweede door wedstrijden te hebben in, of vlakbij, gebieden met uitstraling waar mensen ook als toerist best naar toe zouden willen (lees: er moet ook nog iets anders te doen zijn dan enkel schaatsen kijken). Liefst waar redelijk wat mensen sowieso wonen ook, dus liever niet in bergdorpjes met een paar duizend inwoners. Het allround toernooi in Budapest was een mooi voorbeeld, maar ook een jaarlijks terugkerende wedstrijd in het olympisch stadion in Amsterdam heeft absoluut de potentie om een klassieker te worden. Van de huidige banen hebben weinig de potentie om een klassieke wedstrijd te worden. In Heerenveen zou het kunnen, Collalbo heeft de potentie (goed gebied voor toeristen ook), Inzell kan ook goed, in Medeo had het wellicht gekund (dichtbij Alma ata genoeg), en verder? Maar ja, 'gelijke omstandigheden' is nog steeds de magische, alles overtreffende uitdrukking blijkbaar, dus zullen we het komende decennium ook nog wel rondjes in zielloze betonnen bakken blijven draaien
Dat de wedstrijden er grotendeels hetzelfde uitzien is waar, maar dat geld ook voor tennis al heb je daar natuurlijk wel een verschillende ondergrond. Bij schaatsen, maar 2. Natuurijs en kunstijs. Misschien dat er helemaal niet meer gedweild moet worden. Na verloop van tijd is het ijs voor iedereen even slecht en heb je toch weer min of meer gelijke omstandigheden.
Is niet opmerkelijk. Bijna iedere skieër ziet de Worldcup als seizoen hoogtepunt. Ingemar Stenmark heeft hem slechts driemaal gewonnen maar zouden de huidige regels hebben gegolden (alle resultaten tellen) dan had hij hem vermoedelijk wel tienmaal gewonnen.
Bij tennis is elke partij wezenlijk anders, dat is eigenlijk niet te vergelijken met een tijdrit (wat schaatsen eigenlijk is). Maar, om er dan toch op in te gaan: de grote tennistoernooien worden allemaal gehouden in populaire grote steden waar men sowieso wel heen wil gaan. De kleinere tennistoernooien in relatief kleine plaatsen die niet echt populair zijn, en waar ook nog eens de toppers niet aan medoen, hebben ook te maken met vrijwel lege tribunes en nauwelijks aandacht door de media.
No doubt Amsterdam will be a spectacle (well, a little bit depending on the weather ), but I really dont see that a big difference in an allround Event held in Budapest or Heerenveen entertainmentwise. The real trouble is of course that the sport is really BIG just in the Netherlands as it in Norway unfortunately has dwindled into a nische sport for nostalgic middle aged and elderly men. https://www.nytimes.com/interactive...cs-long-track-speed-skating-hidden-drama.html Personally I would point at nostalgy as guilty of beeing an obstacle. A negative counterforce againts the efforts of making the sport modern and popular. I.e. at least in Norway, it gives you as a supporter a strange sort of cred if you are not updated on the present rules. Everything was better before. As a matter of fact things are better now - but speedskating in my opinion is only halfway down the path to turn their great sport into a modern, and successful one belonging to a lot more people.
Very nice story by Knausgaard. En heel herkenbaar voor mij: ik ben in dezelfde tijd opgegroeid met de vier in Europa schijnbaar onoverwinnelijke S-en, Stensen, Storholt, Stenshjemmet en Sjöbrend (die door Eric Heiden wel verschrikkelijk naar huis gereden werden). Ook ik probeerde op natuurijs (dat er toen nog regelmatig lag) (helaas met weinig succes) zo mooi mogelijk te schaatsen. En kennelijk hoor ik ook bij die nostalgische oudere Noorse mannen, want ook ik zie het liefst een WK allround op natuurijs met sneeuwrandjes. Tijdens het toernooi groter en kleiner wordende verschillen in het klassement berekenen (vroeger als kind handmatig met staartdelingen, ook nuttig voor op school). Ik moet niets hebben van nieuwlichterij zoals de massastart. Wedstrijden in weer de volgende overdekte betonnen bak. Ik snap wel dat de jeugd niet meer het geduld voor heeft, voor die lang durende toernooien. Dat men eerlijke omstandigheden en steeds snellere tijden wil. Ik probeer maar zoveel mogelijk nog te genieten van het huidige schaatsen, maar stiekem verlang ik wel terug naar die mooie toernooien op buitenijs die we vroeger zagen, de strijd tegen de elementen, sneeuwrandjes etc.. En ik verheug me op de WK allround op buitenijs in Amsterdam.
Famous writer of course. . Now also, somewhat suprisingly, talking about his passion for speedskating. (Nostalgy a positive sentiment unless it becomes too dominant. Both You and Knausgaard manage the balance well, but you dont point at possible solutions for the sport. You leave it to others . . I have several ideas. Just two small examples: OKT a big success in your country. Silence everywhere else in Europe and rest of the world apart from the USA, and possibly Canada (little bit too complicated in that case) and Japan. What about regional quotas instead of national? The Netherlands one region, the Nordic countries along with the Baltics another one. Then you have the alpine countries and so on. Then in creation you also have a meaningful, medal awarding Nordic championship ahead of the Olympics/single distance WKs. Secondly: WC5: Why not use this as the decider for the drawing pots ahead instead of WC1-4? Then Kramer would have shown up in Erfurt I suspect.)