Voorbeschouwing TP vrouwen finaledag
Na de eerste ronde is de droomfinale nog steeds mogelijk.
Nederland en Japan, de landen die sinds Sochi alle WCs en WK-afstanden wonnen hadden ruim de snelste tijden en ontlopen elkaar dus ook in de halve finale.
Het momentum is naar Nederland aan het schuiven. De Japanse vrouwen oogden niet zo zeker en zullen denken aan de afgelopen 2 WK’s, waarop ze ook de sterkste van het seizoen waren, maar de wereldtitel aan Nederland moesten laten. Japan reed tot nu toe 3 perfecte races en daardoor is de druk op de Japanse vrouwen om goud te halen ook enorm groot. Na die 3 eigenlijk perfecte races liep het nu minder en werd de start verprutst, waardoor met ondanks een beter slot achter Nederland eindigde. Het zou wel eens een duur en beslissend foutje kunnen zijn geweest. Johan de Wit gaf al aan dat 3 races veel is voor zijn vrouwen en daarin zit precies de crux.
Op de finaledag zou je eigenlijk de vrouw met de snelle vezels willen sparen en bij Japan is dat Miho Kodaira (een van de weinige vrouwen met een 1.12 op de 1000m op een hooglandbaan en een 1.13 op een laaglandbaan).
Miho is echter de belangrijkste schakel in de Japanse ploeg en rijdt het meest op kop. Japan traint veel op meerdere soorten races en varianten, maar of daar varianten zonder Miho bijzitten weet ik niet. Tegen de USA had je wellicht zonder Miho durven starten, maar tegen Canada lijkt het een moeilijk verhaal om je belangrijkste troef langs de kant te laten staan. Ze zal in ieder geval een beetje gespaard moeten worden, want 2x in 2 uur ronden lang aan de ploeg sleuren lijkt mij te veel van het goede.
Een echte test dus voor Japan op deze finaledag. Johan de Wit heeft over alles nagedacht, dus vast ook over dit scenario. Ik ben benieuwd hoe Japan dit tactisch gaat oppakken.
Nederland had ook geen goede start, maar Antoinette trok volledig de schuld naar zich toe. Niet helemaal waar denk ik, je doet het altijd als team en misschien was het toch iets te snel, want Nederland had lang de snelste tijd, maar zeker niet het beste slot. De tijd was heel mooi een WR voor laaglandbanen, dus sneller dan de winnende tijd van de Nederlandse vrouwen vorig jaar en sneller dan de Japanse vrouwen waren in de 1e WC in Heerenveen en dat in een niet perfecte race. Met een andere opbouw valt er nog wat te winnen, wellicht kan er ook nog gekeken worden naar het aantal ronden dat de dames op kop rijden.
Nederland wisselt logisch, de 3km vrouwen (Wüst en de Jong) rijden waarschijnlijk twee keer en snelle vrouw Leenstra wordt gespaard in de halve finale.
De individuele klasse in de breedte zou toch wel eens de doorslag kunnen geven in de strijd tegen Japan.
Tegenstander USA heeft het heel knap gedaan en dik verdiend de halve finale gehaald. Ik had het totaal niet verwacht, maar Bergsma en Bowe hebben hun klasse en doorzettingsvermogen getoond en de hoop op een eerste Olympische medaille in leven gehouden. Gelukkig ook met een tijd onder de 3 minuten, zodat de TP bij de vrouwen in de breedte niet helemaal aan het wegvallen is. Om de kans op een medaille echt te behouden denk ik dat ze de halve finale moeten laten lopen. Bergsma en Bowe zijn echt te veel sprintster om 2x binnen zulke tijd op die afstand goed te kunnen rijden. Past niet in de Olympische waarden, maar het doel heiligt de middelen.
Wellicht dat ze Bowe of Bergsma helemaal niet laten rijden in de halve finale.
Team Canada was maar net sneller dan de USA en drie seconden langzamer dan Japan. In principe dus weinig kans, maar ze kunnen in ieder geval weer een frisse kracht inzetten. De vrouwen van de lange adem Blondin en Weidemaan zullen wel blijven staan, deze keer aangevuld met een andere Morrison (Keri). Zo groot favoriet als ze in Vancouver waren, zo underdog zijn ze nu. Toen ging het mis misschien kunnen ze nu het tegenovergestelde doen.
Ik hoop en verwacht echter dat de droomfinale erin zit: Nederland-Japan.
Het team dat vervolgens op het belangrijkste moment de beste race laat zien zal dan goud halen.
Bob krijgt wel allerlei bedanktberichten op Twitter van Koreanen. Dus het zal niet om het 'pesten' gaan van het duo, maar eerder echt om het medelijden met Noh.