Sporters van het jaar 2018

Lijkt me het minimum.
Hoeveel vrouwen hebben er de afgelopen jaren niet allemaal (even) in de top-10 gestaan - allemaal topcoaches (dus)?

Tja, die gingen niet allemaal in 1 jaar van buiten de top 30 naar de top 10 na een coachwissel die duidelijk mentaal goed doet.
 
Lijkt me het minimum.
Hoeveel vrouwen hebben er de afgelopen jaren niet allemaal (even) in de top-10 gestaan - allemaal topcoaches (dus)?

Interessante zienswijze. Dus Sluiter is dan ineens topcoach. En als ze dan in 2020 geen slam wint is hij weer topcoach-af?
Of zie je het meer als sumoworstelen, waar je de hoogste titel nooit meer kwijtraakt, en een toptrainer daarna altijd die status houdt?
 
Interessante zienswijze. Dus Sluiter is dan ineens topcoach. En als ze dan in 2020 geen slam wint is hij weer topcoach-af?
Of zie je het meer als sumoworstelen, waar je de hoogste titel nooit meer kwijtraakt, en een toptrainer daarna altijd die status houdt?
vandaar dat ik schreef "lijkt me het minimum", nergens gezegd dat dat voldoende is
 
Was er eigenlijk geen moment-van-het-jaar dit keer?
 
Tja, in principe zou de beste coach van Nederland ook de coach van FC Knudde F3 kunnen zijn, die zijn jongens en meisjes die bang zijn voor de bal heeft kunnen smeden tot een onoverwinnelijk team. Nou is dat bij Sluiter niet het geval, maar ik vind de nominatie van Sluiter wel terecht en het missen van Bertens in de top 3 (of zelfs 4) ook.
Er komen steeds meer "prijzen" bij. Ik verwacht dat volgend jaar er ook een verkiezing van de beste ouders van de sporter komt.
 
Was er eigenlijk geen moment-van-het-jaar dit keer?

Nee, gek eigenlijk. Wat is jullie keuze? Schulting ligt voor de hand vanwege de verrassing. Bertens die won in Cincinnati deed mij persoonlijk ook wel wat. Terpstra in RVV was gaaf omdat ik er zelf bij was. Maar ik heb niet veel met Niki en nog minder met zijn ploeg. De prachtige manier waarop PSV kampioen werd door Ajax compleet van het veld te spelen is puur persoonlijk mijn favoriet.
 
Voor mij was het Wüst op de 1500 meter, net boven Schulting. En de raid van Froome in de Giro. Voor Nederland geen positief moment, maar wel geweldig wielrennen van een topper met lef.
 
Nee, gek eigenlijk. Wat is jullie keuze? Schulting ligt voor de hand vanwege de verrassing. Bertens die won in Cincinnati deed mij persoonlijk ook wel wat. Terpstra in RVV was gaaf omdat ik er zelf bij was. Maar ik heb niet veel met Niki en nog minder met zijn ploeg. De prachtige manier waarop PSV kampioen werd door Ajax compleet van het veld te spelen is puur persoonlijk mijn favoriet.
het maakt voor mij ook heel veel uit of ik een moment live heb gezien. Dan is de ontlading groter. Vanwege diezelfde ontlading is een kort sportmoment in mijn hoofd makkelijker 'moment van het jaar' dan een wat langer moment. En dan kom ik bij Schulting uit.
 
Leuk, dat vergelijken...

Dit was het gelijk na de Spelen:


een eerste schifting is bij mij een hele praktische: heb ik het live gezien? Zo niet, dan doet dat al af aan de beleving en is het dus sowieso niet het mooiste moment.

Dan staan de medaille van Yara van Kerkhof en van de relay-dames toch wel bovenaan. Beide ook echt onverwachte medailles, vandaar. Gek genoeg minder beleving bij Schulting. Komt misschien omdat ik me toen moest inhouden op mijn werk... ;)

Maar ik ben ook wel fan geworden van Esmee Visser. Leuke spontane meid.

En dit is het nu :D

het maakt voor mij ook heel veel uit of ik een moment live heb gezien. Dan is de ontlading groter. Vanwege diezelfde ontlading is een kort sportmoment in mijn hoofd makkelijker 'moment van het jaar' dan een wat langer moment. En dan kom ik bij Schulting uit.



Ik zelf ben gelukkig wel gelijk gebleven, al denk ik dat Schulting nu dichter op Wüst zit dan toen :P
 
Zeker waar dat live meemaken uitmaakt!
Daarom het 5e goud van Wüst ver boven alle anderen want ik krijg nog steeds buikpijn als ik naar de beelden kijk van een wachtende Ireen op het middenterrein. Wat duurde dat verschrikkelijk lang!

Maar er zijn zo vreselijk veel andere mooie momenten ook! Kjeld (was ik ook bij maar maakte toch iets minder emotie los), de 5 van Sven (in retrospect misschien wel zijn laatste grote internationale overwinning), Anna in Vlaanderen, Annemiek in Frankrijk en weer Anna (en Annemiek met kapotte knie) op het WK, Nikki in Vlaanderen, Tom in de giro én de tour, Chris Froome op het geitenpad, Epke op het WK, Maarten vd Weijden in de Friesche wateren, de waanzinnige races van Patrick Roest op het WCKT, het baanrecord van Ireen vorige week enz enz enz enz

Mooi jaar wel!
 
Zeker waar dat live meemaken uitmaakt!
Daarom het 5e goud van Wüst ver boven alle anderen want ik krijg nog steeds buikpijn als ik naar de beelden kijk van een wachtende Ireen op het middenterrein. Wat duurde dat verschrikkelijk lang!

Maar er zijn zo vreselijk veel andere mooie momenten ook! Kjeld (was ik ook bij maar maakte toch iets minder emotie los), de 5 van Sven (in retrospect misschien wel zijn laatste grote internationale overwinning), Anna in Vlaanderen, Annemiek in Frankrijk en weer Anna (en Annemiek met kapotte knie) op het WK, Nikki in Vlaanderen, Tom in de giro én de tour, Chris Froome op het geitenpad, Epke op het WK, Maarten vd Weijden in de Friesche wateren, de waanzinnige races van Patrick Roest op het WCKT, het baanrecord van Ireen vorige week enz enz enz enz

Mooi jaar wel!
Dat van MVDW heeft de meeste indruk op me gemaakt - maar was niet echt één moment, eerder 2.5 dag... (of het moet het moment vd beslissing op te stoppen zijn)
 
Zeker waar dat live meemaken uitmaakt!
Daarom het 5e goud van Wüst ver boven alle anderen want ik krijg nog steeds buikpijn als ik naar de beelden kijk van een wachtende Ireen op het middenterrein. Wat duurde dat verschrikkelijk lang!
Ik vind het goud van Wüst stiekem wel het NL sportmoment van het jaar. Iedereen had d'r al afgeschreven. Takagi zou wel even het goud binnenhalen voor Japan. Maar je mag Ireen nooit afschrijven. Ireen barst natuurlijk van het talent, maar is nooit echt dominant geweest op een afstand, zoals Sven of zoals Takagi dat wel was de rest van het seizoen. Daarom is het des te knapper dat ze het toch weer wist te flikken. Koningin van het pieken op het juiste moment. Ik vind het een superleuk mens en heb diep respect voor haar gedrevenheid en discipline. En dat baanrecord in Heerenveen laat zien dat ze nog wel wat in de tank heeft. Op naar dat wereldrecord in Salt Lake City!
 
Precies dat maakte die medaille zo mooi! Net als het goud van Tuitert in Vancouver en de wereldtitel sprint van Wennemars destijds. Sporters die tegenslag overwinnen en dan toch op het moment supreme het uiterste uit zichzelf weten te trekken veroveren nou eenmaal mijn hart!

Wat Kramer al die jaren heeft gepresteerd is ongekend knap maar omdat het zo overweldigend is raakte het mij minder. Nu hij tegenslag tegenkomt/laat zien dat hij tegenslag tegenkomt (want dat was er natuurlijk wel, maar hij toonde het niet en je merkte het nauwelijks aan zijn prestaties) raakt hij me veel meer als sportman. De Olympische 5km voelde toen voor mij als supporter als ‘formaliteit’. Dat klinkt omaardig maar het was toch de meest voorspelbare medaille. Nu ik erop terugkijk is die medaille veel specialer dan toen?

Lelijke eigenschap eigenlijk van mij als supporter! Maar ik denk dat veel mensen het wellicht herkennen.
 
Back
Top