Het lijkt me dat de meeste mensen het erover eens zijn dat de regel alles meegenomen een negatief effect heeft op de sport (de voordelen wegen op het moment niet op tegen de nadelen). Dan zijn er mijns inziens zes reacties mogelijk: 1) Niet doen. De regel is gewoon volgens reglementaire procedures aangenomen. Dus dienen we hem te respecteren. 2) Niets doen. Schaatsers passen zich uiteindelijk aan, net als bij de regel mbt het aansnijden van bochten. Dus hoewel de voordelen op het moment niet opwegen tegen de nadelen, zal dat straks misschien wel zo zijn. 3) Compromis: De regel is op zich nuttig maar hij is het streng. Stuur aan op een tijdstraf in plaats van een DQ, een gele-kaarten systeem, of maak op zijn minst de banen breder. 4) Discussie over afschaf: De schaatsers laten onderhandelen, petities sturen en/of de KNSB laten lobbyen. 5) Actie: Met discussie alleen kom je er niet: Schaatsers en publiek wedstrijden laten boycotten, spandoeken maken, ludieke protestacties en/of de schaatsers massaal de lijn laten overschrijden. 6) Keiharde actie: de ISU uitfluiten, een alternatieve schaatsbond oprichten en/of het publiek wedstrijden laten verstoren. ps. Ik ben me ervan bewust dat er al twee dr. Bibber topics zijn. Ik denk echter dat een poll wel iets toevoegt. Als er mogelijkheden zijn om dit bericht plus de poll toe te voegen aan een van de bestaande topics vind ik dat ook goed.
Ik ben nieuw op dit forum. Ik was afgelopen weekend in Thialf en had af en toe echt geen idee waarom iemand DQ achter zijn/haar naam kreeg. Aangezien er al op verschillende topics gesproken wordt over #drbibber zal de Poll de meningen van de mensen op het forum wat overzichtelijker maken. Wellicht zal ik dit seizoen me in meerdere discussies gaan mengen
Ikzelf heb gekozen voor compromis en wel om twee redenen: 1) Idealistisch: Ergens begrijp ik wel het argument van de ISU dat het langebaanschaatsen is. Dat wil zeggen, dat het in principe de bedoeling is dat de schaatser in zijn baan blijft. Echter de regel is veel te streng. Je kunt dit ook bereiken door middel van een soepelere regel. 2) Pragmatisch: De kans dat de ISU overstag gaat en de regel afschaft is veel kleiner dan de kans op een compromis. In het laatste geval kunnen beide partijen zich immers de morele winnaar noemen.
Ik heb gekozen voor de discussie. Met het idee dat daaruit het compromis wel voort zal vloeien. Maar als je even goed, open en eerlijk de discussie met elkaar aangaat en dat ook naar buiten toe communiceert, dan zal er voldoende begrip kweekbaar zijn, dan krijg je draagvlak en daarmee wordt de regel uiteindelijk ook handhaafbaar / uitvoerbaar (iedereen krijgt een waarschuwing en klaar )
Na de belachelijke reactie van die man van de ISU zie ik optie 5 als de juiste. Het is misschien niet leuk, maar je moet nu echt een vuist maken anders gaat de sport kapot. Ik weet dat schaatsen een nette sport is daarom vind ik uitfluiten bij nader inzien te ver gaan, maar je moet niet gaan onderhandelen die regel moet gewoon weg.
Ik stem ook voor optie 5. Woensdag of donderdag misschien nog praten, en als de isu niet wil wijken, dan meteen dit weekend maar actie. Gezien het interview van Tron Espeli heb ik geen vertrouwen meer in discussie, dan zullen de schaatsers maar hard voor zichzelf op moeten komen. Het publiek moet zich niet verlagen tot de wedstrijden gaan verstoren. ISU uitfluiten als er iemand gedist wordt is dan misschien nog wel iets. Anders moet je gewoon ludieke acties bedenken die de sport verder niet verstoren.
Ik ben voor discussie. Ik ben eigenlijk tegen het compromisvoorstel met tijdstraffen en gele kaarten, en wel hierom: Het druist tegen de regels van de sport in. Ofwel een beweging is goed uitgevoerd en mag, of het mag niet. De regel is in het leven geroepen (denk ik dan maar) omdat het niet fair is buiten de baan te gaan, omdat je afsnijdt. Is dus niet het geval, maar da's een andere discussie. En als je dit dan toch doet, dan moet dat bestraft worden. Dan past eerst een waarschuwing niet zo m.i., dat doe je meer als de overtreding per ongeluk is en echt niet te voorkomen. (bij de korte afstanden lijkt dit wel van toepassing trouwens). Hoewel ik dit, als ik dit zo opschrijf, meer een onderbuikgevoel vind dan dat ik nou 100 % achter deze redenering sta. En, reeds in een eerder stadium gemeld, vind ik het voor de (allround en sprint-)toernooien wel goed om met tijdstraf te werken.
Optie 6. Deze regel is bedacht zonder dat de effecten daarvan goed doordacht werden. Na de diverse nationale kampioenschappen en andere wedstrijden is duidelijk dat deze regel tot willekeur leid (zie geval Kuipers). Er is dus een probleem wat door de ISU gecreeërd is. Dan moet je dat ook daar neer leggen waar het hoort! De ISU moet eerst over de brug komen.
Zouden we naast dat het een idiote regel is, niet vooral moeten concluderen dat ze bij de ISU het contact met de werkelijkheid (lees de belevingswereld van sporters, coaches en publiek) volledig zijn kwijtgeraakt? Tijd voor een nieuwe bestuur met mensen die dichter bij de praktijk staan!
Is het niet een kwestie van wennen? Er is veel weerstand maar het wordt wel overdreven. Als je 2x een DQ hebt gehad dan leer je het wel. Als een Hein Otterspeer van in de 1,90 binnen de lijnen kan blijven dan moet het een Jorien Voorhuis ook lukken. Kwestie van aanpassen en wellicht duidelijker lijnen (hoewel de meesten met de ogen dicht de lijnen kennen)
In de Technische Commissie zitten: Chair Tron Espeli Norway Members Nick Thometz USA Alexander Kibalko Russia Jae Seok Choi Republic of Korea Christian Breuer Germany (appointed Skater) Jildou Gemser Netherlands (appointed coach) dus in ieder geval 3 mensen (Kibalko, Breuer, Gemser) die enkele jaren geleden nog op het ijs stonden!
Voorgaande informatie van Mjøsaman kende ik eerlijk gezegd niet. In het kader van deze discussie plaats ik een scherpe column van Ard Schenk in de Telegraaf van 22 oktober. Schenk is toch iemand met staat van dienst.
Bedankt Mjøsaman. Dat is het antwoord op een vraag waar ik al een tijdje mee rondliep. De enorme felheid waarmee hier stellingen worden betrokken, verstommen misschien betere argumenten van de voorstanders van dr. Bibber. Ik ben tegen de regel, maar een compromis vind ik nog erger dan de kwaal. Tijdstraffen en waarschuwingen leiden tot nog verdere nuanceringen en tussenvormen, kortom bestrijdbare oordelen over de mate van overtreding en zwaarte van de straf. Ik vind de hele regel onzin, begrijp nog steeds de noodzaak ervan niet en snap de schaatswereld, die zoiets laat passeren ook helemaal niet. De schuld op deze individuen schuiven die in deze commissie zitten vind ik te makkelijk. De beslissing werd in een centrale ISU vergadering genomen. Hier op dit forum is daarover toen, voordat het besluit genomen werd, discussie geweest. viewtopic.php?f=4&t=5703 Waarom is er, als het zo belangrijk is en zo verschrikkelijk slecht voor de sport,toen niet gelobbyd door al die belanghebbenden? Ik herinner me trouwens nog dat Bart Veldkamp, als commentator voor de NOS, opriep om het overschrijden van de lijn te bestraffen, omdat Sablikova op voor hem onverdraaglijke wijze schaatste. Ik twijfel tussen het eerste en het laatste antwoord, waarbij de actie van het laatste antwoord, ook gezien het stuk van Schenk hierboven, moet zijn: Een nieuwe bond beginnen.
Ik denk dat de opstand tegen de regels vanuit de belangenhebbenden pas zo laat op gang is gekomen omdat de meesten (net als Veldkamp) in het begin vonden dat er iets aan het buitensporig de lijnen overschrijden (lees Sablikova) moest worden gedaan, maar dat het pas aan het begin van het seizoen doordrong dat het voor iedere schaats(t)er grote gevolgen heeft. Toch denk ik dat er een soort van middenweg moet worden gevonden. Immers, ik denk dat velen het eens zijn dat Sablikova het wel erg bont maakt(e). Natuurlijk moet het compromis niet leiden tot ingewikkelde regels en een bureaucratische rompslomp. Maar er moet nog toch wel een eenvoudige versoepeling van de regel te bedenken zijn. Bijv. "Je mag alleen niet met twee schaatsen over de lijn" of "Het rondje waarin je met een schaats over de lijn komt wordt levert 0.5 seconden straf op"
Hoe slim ben je dan? De schaatswereld gaat dus wel helemaal mee in de heersende tijdgeest. Strenge regels voor de ander, en volledige vrijheid voor mezelf.
Dr. Bibber wordt gehandhaafd, evenals de two-strikes-out interpretatie. Wat adviseren jullie de schaatswereld nu? In het licht van het kleine aantal probleemgevallen dit weekend, de boel maar gedogen. Blijven actievoeren? Blijven lobbyen? Of zoeken naar een beter compromis?
