Tijd om het seizoen na te beschouwen? Beste schaatser: Jordan Stolz uiteraard. 4 wereldtitels en de nodige records. Fenomenaal, maar ik hoop op wat meer tegenstand volgend jaar. Beste rit: de Noorse mannenTP op het EK Afstanden. Grootste puntje-van-de-stoel-moment: de laatste vijf rondes van Joy Beune op de 5000 van het WK Afstanden. Meeste lef: Ted-Jan Bloemen op de 5000 in SLC. Grootste doorbraak: Mei Han. Had achteraf gezien misschien wel wereldkampioen kunnen en moeten worden op de 1500. En verder nog heel veel moois gezien van Takagi, Groenewoud, Kok, Swings enz. Was al met al een mooi seizoen.
mooie samenvatting. Laten we ook Schouten niet vergeten, zeker met die laatste wereldtitel MS na eerst gevallen te zijn. Close call tussen haar, Takagi en Beune voor beste schaatster…
Dan moet ik toch gewoon voor Takagi gaan die het hele seizoen door heeft gewonnen. Hoeveel 1000 en 1500 meters heeft ze wel niet gewonnen? Bijna allemaal toch?
De top-20 qua prijzengeld (waarbij ik ploegprestaties netjes verdeeld heb onder de teamleden). Takagi had met een 4e plek op het WK allround nog 7000 extra verdiend. Mei Han's tijd op de 3000 meter werd gisteren gecorrigeerd met 0.01 seconde. Dat was precies voldoende om een plek te zakken in het eindklassement. Dat kostte 3000 dollar. Joy Beune dus de meest verdienende Nederlander. 1 Jordan Stolz (USA) 84.700 2 Miho Takagi (JPN) 79.677 3 Zhongyan Ning (CHN) 57.333 4 Joy Beune (NED) 53.917 5 Patrick Roest (NED) 43.750 6 Marijke Groenewoud (NED) 43.117 7 Davide Ghiotto (ITA) 42.200 8 Irene Schouten (NED) 40.966 9 Femke Kok (NED) 40.582 10 Kimi Goetz (USA) 37.500 11 Valerie Maltais (CAN) 36.900 12 Ivanie Blondin (CAN) 36.350 13 Laurent Dubreuil (CAN) 30.917 14 Mei Han (CHN) 30.699 15 Antoinette Rijpma-de Jong (NED) 26.383 16 Erin Jackson (USA) 26.300 17 Hallgeir Engebråten (NOR) 25.800 18 Jutta Leerdam (NED) 24.950 19 Min-Seon Kim (KOR) 24.150 20 Ragne Wiklund (NOR) 24.050
Nee, die staat net iets verder. Hier de rest van de top40. 21 Andrea Giovannini (ITA) 23.650 22 Kjeld Nuis (NED) 22.750 23 Wataru Morishige (JPN) 21.900 24 Bart Swings (BEL) 21.100 25 Martina Sablikova (CZE) 19.500 26 Ted-Jan Bloemen (CAN) 19.050 27 Tatsuya Shinhama (JPN) 17.950 28 Sander Eitrem (NOR) 16.950 29 Jae-Won Jeong (KOR) 16.500 30 Brittany Bowe (USA) 15.873 31 Jenning de Boo (NED) 15.233 32 Peder Kongshaug (NOR) 14.000 33 Bart Hoolwerf (NED) 12.017 34 Damian Zurek (POL) 11.716 35 Håvard Lorentzen (NOR) 11.416 36 Livio Wenger (SUI) 11.100 37 Mia Manganello (USA) 10.967 38 Yuma Murakami (JPN) 10.500 39 Wesly Dijs (NED) 10.500 40 Antoine Gelinas-Beaulieu (CAN) 10.333
Interessant stukje met en over Melissa Wijfje op Schaatsen.nl n.a.v. de Holland Cup finale in Alkmaar. Dan bedoel ik niet het gedeelte over haar voorgenomen huwelijk, maar wel het op andere banen rijden dan Thialf. Ze heeft er bewust voor gekozen om nog in Alkmaar te rijden omdat ze bij zichzelf merkt dat het rijden op andere banen teveel aanpassing kost vanwege de gewenning aan Thialf. Met name in de WC wedstrijden was dat een probleem. Een conclusie die hier ook al regelmatig voorbij gekomen is de afgelopen jaren. Nederlandse schaatsers zijn Thialf schaatsers geworden, zonder vermogen om hun techniek aan te passen als de omstandigheden daarom vragen.
Een rondje langs de wereld om de balans op te maken van het internationale schaatsen. Ik geeft toe dat een cijfermatige onderbouwing ontbreekt. Daar zijn forumgenoten beter in. Nederland De vrouwen hebben het heel goed gedaan, maar bij de mannen was het eigenlijk ondermaats. Niet alleen door een Amerikaans fenomeen. Dat er slechts één man zich weet te plaatsen voor de slotafstand van het WK allround is illustratief. De zwakke prestaties bij de junioren baren dan ook zorgen. Gelukkig is er wel volop sprinttalent. De Boo en Prins zijn de Nederlandse revelaties en geven Nederland hoop dat Stolz uitgedaagd kan worden. Bij de vrouwen staat Nederland er veel beter voor. Leerdam en Rijpma-De Jong deelden in de malaise van Jumbo, maar kunnen niet worden afgeschreven. Kok en Beune leverden topprestaties en kunnen nog jaren mee. Het stoppen van Schouten betekent wel het verlies van zekere medailles en is een forse aderlating voor de sterke teamnummer massastart en achtervolging. Canada Het belangrijkste is dat het WK afstanden in eigen land qua resultaten geslaagd was. Zorgwekkend met het oog op de toekomst is dat Canada teert op oude schaatsers (Dubreuil, de 3 Daltons en Bloemen). Dat Fish (26) terug is op niveau is wel een lichtpuntje. Bij de dames staat het er op de sprint dramatisch voor. Terwijl bij de mannen zich alleen eerder genoemde Dubreuil met de top kan meten. Kortom een geslaagd seizoen, maar zorgen voor na Milaan 2026. Verenigde Staten Als je als land beschikt over Jordan Stolz is euforie op zijn plaats. Het grootste talent sinds Heiden heeft alle verwachtingen overtroffen. Maar ook in de schaduw van Stolz zien we nieuwe namen groeien zoals Stoppelmoor en Warren. En Myers verraste positief in Inzell. Bowe zou ik een logische naam vinden in het lijstje stoppers. Japan Het seizoen in Azië zeer sterk gestart, maar toen het er echt om ging leunde Japan op het fenomeen Miho Takagi. Voor mij de vrouwelijke schaatsster van het jaar. En wellicht de beste Aziatische schaatsster ooit. Toch blijft Japan in de breedte sterk. En waar je van sommigen (Horikawa en Nonomura) hoopt dat ze net een stapje verder zetten, komen er alweer nieuwe namen zoals Sasaki aan. China Een buitengewoon goed seizoen voor China. Vaak prestaties die voor het eerst werden geleverd. Van een eerste mannelijke wereldtitel tot een eerste deelname aan de 10km op het WK Afstanden. Kortom, wat er in Peking 2022 nog niet helemaal uit kwam, begint er nu uit te komen. Wel vreemd was de kortstondige terugkeer van Tingyu Gao. Ook Muhamaiti verdween me wat vroeg uit beeld. Maar met Zhongyang Ning, Yu Wu, Mei Han, Jing Yu (prachtige techniek) en Ruining Tian staat China er uitstekend voor. Ook met dank aan Nederlandse coaches. Zuid-Korea Wie het WK Sprint gezien heeft, weet dat de Koreanen over veel sprintkwaliteit beschikken. En dat er met Koo en Lee twee supertalenten zijn. In Zuid-Korea staat het dus weer wat beter op de rails. De langere afstanden blijven wel een zorgenkindje. Maar dat Chung met een 12de plek op het WK allround de hoogst geklasseerde Koreaanse man ooit is, illustreert dat het vaak niet beter was. Dat de hal in Gangneung deze winter in gebruik is geweest, viel in de categorie goed nieuws. En dan verheug ik me nog op de terugkeer van Min-seok Kim. Kazachstan Ondanks dat er bij de vrouwen in de breedte een voor Kazachse begrippen zeldzaam goede lichting is, was het een zeer teleurstellend seizoen. Het land verliest veel startplekken voor de wereldbeker. Bij de mannen speelde het land totaal geen rol. Ondanks het enthousiasme van Hersman over de Kazachen moet het daar komend seizoen echt anders. Lichtpuntje is wel dat het talent er wel aanwezig lijkt. Nu het er nog uithalen. Noorwegen Het gevoel bij de Noren is positiever dan de resultaten. In Inzell en Calgary werd er geen enkele wereldtitel gewonnen. Al hadden ze ook pech, zoals ziekte bij Wiklund. Met Wiklund en opkomend talent Lovas bij de dames en de vele goede heren (ook bij de junioren) staat Noorwegen er voor de lange afstanden uitstekend voor. Het afhaken van Lorentzen en Ripsrud werpt de Noren op de sprint daarentegen jaren terug. Wat moet Wotherspoon daar nog? Al toonde Magnussen wel zijn potentieel. Zweden Twee jaar geleden zorgde Van der Poel voor euforie. Dit jaar geen Zweed gezien in een internationale seniorenwedstrijd. Dramatisch. Maar bidden voor een comeback voor Van der Poel voor een nieuwe eenmalige opleving.... Finland Daar is het al weinig beter dan bij de Zweedse buren. Er wordt nog in de marge gesprint, maar de tijden van Koskela en Poutale liggen helaas ver achter ons. Duitsland Het verval zet niet door. De bodem lijkt wel bereikt. Hopelijk wordt er van daar uit iets opgebouwd. En zien we bijvoorbeeld een Ostlender de stap naar de (sub)top zetten. Dat er goede junioren zijn, geeft hoop voor de toekomst. Ook gelet op de faciliteiten en bevolkingsomvang hoeft Duitsland niet het nieuwe Zweden of Finland te worden. België Een geweldig seizoen voor de Belgen. En dat met 'echte' Belgen. Een Belgische wereldtitel blijft bijzonder, maar ook deelname aan WK allround en sprint bij beide geslachten. Nieuw is de doorbraak op de achtervolging bij de mannen. Nu nog een ijsbaan realiseren. Frankrijk Onder aanvoering van Loubineaud ziet er voor de Franse mannen goed uit. Een land terug van weggeweest en dat zonder ijsbaan. Goed nieuws ook met het verre vooruitzicht van mogelijke winterspelen in Frankrijk in 2030. Zwitserland Het land beschikt over de beste generatie vrouwen die het ooit had. En een WK medaille met Wenger is wellicht de beste Zwitserse prestatie ooit. Kortom, de Zwitsers zijn goed bezig. En dat in een klein land waar ook veel aandacht is voor andere wintersporten. Oostenrijk Omdat Herzog minder goed in vorm was dan vorig seizoen, viel de oogst aan eremetaal tegen. Daar staat tegenover dat er met Rossner en Farthofer goede junioren aan komen. Oostenrijk blijft afhankelijk van enkele individuen. Italië Spelen in eigen land op komst en de Italianen halen hun beste niveau. Niet alleen een unieke twee gouden medailles op het WK Afstanden, maar ook in de breedte een goede selectie. Ik kan met niet herinneren dat de Italiaanse dames in de breedte zo sterk waren (Lollobrigida, Pergher, Lorenzato, Peveri). En Romme look-a-like Ghiotto is een fenomenale stayer. Marchetto flikt het weer. Polen Een van de beste landen op de sprint. Bij de dames ook veel jonge talentvolle sprintsters. Maar op de afstanden langer dan 1000m valt Polen enorm tegen. Dat terwijl Polen bij de dames in het verleden zelden deelnam aan een WK Sprint. Kortom, met nieuwe topfaciliteiten op komst werken aan schaatsers met duurvermogen. Dan mengt Polen zich echt tussen de toplanden. Tsjechië Sablikova blijft beeldbepalend voor de prestaties van de Tsjechen. Wat wil je met zo'n legende. De legende op leeftijd kende een prima seizoen. Het blijft hopen op opvolgers. Dan hoor je de naam Jilek te noteren. Maar dat zou ik een jaar eerder ook met Stekly gedaan hebben. En vroeger met Sablik, Jirku en Zdrahalova. Laten we hopen dat jong Tsjechisch talent dit keer wel daadwerkelijk naar de internationale top wordt begeleid. Overige Waar sommige landen over een sterk individu (Estland - Liiv, Verenigd Koninkrijk - Smeding, Nieuw-Zeeland - Michael) kunnen beschikken, blijven andere landen vechten om limieten te halen (Roemenië, Hongarije) en daardoor een bestaan in de schaatsmarge leiden. Spanje en Portugal zijn wellicht landen die in de toekomst een eigen rubriek verdienen. Daar is jong talent aanwezig. Het lijkt een kwestie van tijd voordat we naast de Spanjaard Llop een Portugees in een a-groep gaan zien schaatsen. Dat Denemarken beter presteert dan Zweden en Finland zegt eigenlijk meer over die twee laatste landen. Verder staan er nog Taiwanese inliners op de internationale schaatskaart. Colombia helaas eigenlijk niet meer. Een kaart waarop de Wit-Russen en Russen voorlopig ontbreken. Maar we gezien uitslagen in de viking race in de toekomst mogelijk wel weer Oekraïners gaan terugzien.
Wat een sterke nabeschouwing! Geeft een goed en realistisch beeld van vrij veel traditionele landen die in het slop zitten en nieuwe schaatslanden die opstaan. Daardoor staat de sport er onderaan de streep zeker niet slecht voor. Zeker als je bedenkt dat één van de sterkste schaatslanden van de laatste tijd er de afgelopen twee jaar niet bij was.
Sterker nog, ik zou willen zeggen dat het ontbreken van het tweede grootste schaatsland van de wereld in de afgelopen jaren andere subtoplanden meer kans heeft geboden op eremetaal. Onder meer Amerika en Italië laten zien dat je geen supergrootmacht in het schaatsen hoeft te zien om veel prijzen te winnen. De schaatssport lijkt nu een bredere subtop te hebben doordat er meer landen top 8 kunnen schaatsen en dus financiële middelen veilig kunnen stellen om te presteren. De eerste twee world cups in Azië lieten bovendien zien dat Aziaten en Amerikanen vrijwel elk seizoen in het nadeel zijn geweest in het reisschema en dat dat wel degelijk effect had op de uitslag. Nu waren de Europeanen juist in het nadeel en presteerden ze duidelijk minder goed dan met een Europees world cup-blok. Bovendien was het voor het eerst in jaren een seizoen zonder wereldbeker in Heerenveen, wat duidelijk in het nadeel van de Nederlanders bleek. De afgelopen seizoenen roken veel schaatslanden ineens kansen en dit seizoen konden ze die voor het eerst echt verzilveren. En dat komt de schaatssport alleen maar ten goede. Zelfs voor het al jaren tanende WK Allround, dat dit jaar met name bij de mannen liet zien dat er prima belangstelling voor is.
Wat ik ook een lichtpuntje vond is de publieke belangstelling. Hoewel het indruk vanaf TV betreft en geen cijfermatige onderbouwing. - In Canada heb ik een volle hal gezien in Quebec en de belangstelling in Calgary viel me mee; - In Salt Lake City heb ik nog nooit zoveel publiek gezien voor een world cup; - De hal in Obihiro zat vol, maar dat is vrij gebruikelijk. Maar sinds corona waren we niet meer in Japan geweest; - De belangstelling in Nederland is vrij groot. Zelfs het gedevalueerde NK Allround & sprint werd goed bezocht en nog steeds rijzen veel landgenoten af naar Inzell. Tegenvallend vond ik eigenlijk alleen de zeer matige belangstelling in het zeer grote Peking.
Weet je wat het mooie is aan schaatsen? Het is live. De 5000 meter wordt nu gereden en iedereen kijkt er nu naar en kan het er daarna direct over hebben. Recentelijk kwam er een nieuwe serie op Netflix die ik wilde zien, maar tot mijn grote teleurstelling stonden alle acht afleveringen er direct op. Dat betekent dat ik niet aflevering 1 kon kijken en vervolgens het daarover kon hebben met vrienden en in online forums. De vrienden keken sowieso op andere tijden, en op de forums en in Youtube videos zou ik spoilers krijgen voor de rest van de serie. Nee, ik moest alle acht afleveringen kijken en pas daarna kon ik het er met mensen over hebben. Vroeger was dat anders. Vroeger was een programma op zaterdagavond om 8 uur op TV en praktisch iedereen die het wilde zien keek het die zaterdagavond. En pas een week later, of een dag later, kon je de volgende aflevering zien. Dat zorgt ervoor dat je het er direct met mensen over kan hebben en dat je kunt anticiperen op de volgende aflevering. Er is nog wel een type TV waar dit nog onveranderd is, en dat is live sport, waaronder natuurlijk schaatsen. Als een wedstrijd is geweest dan kunnen we het direct analyseren met vrienden en online vreemdelingen, en vervolgens anticiperen op de volgende wedstrijddag of het volgende weekend. Dat heb ik ook dit seizoen weer gigantisch gewaardeerd aan het schaatsen en dit forum. Dus dank jullie wel voor alle prettige analyses, discussies, en voorbeschouwingen. ------------------ En dan nu nog een kleine analyse van de tijden van dit seizoen. Ik houd lijstjes bij met de top 10 snelste tijden, schaatsers, landen, en ijsbanen per seizoen. Je kan hier goed zien hoe snel een seizoen is geweest in verschillende categorieën, en ik wil even alle categorieën waar een nieuwe snelste 10e tijd is neergezet noemen. Top 10 tijden per seizoen Hier zijn twee nieuwe records gevestigd. De 10e tijd op de 1000 meter mannen is 1:06.81 van Nuis, en dat is de eerste keer dat er tien keer onder de 1:07 is gereden in een seizoen. Het vorige record stond op 1:07.03 in 21-22. Op laagland is het geen nieuw record, maar is met 1:07.87 wel het record van 21-22 geëvenaard. Op de 5000 meter mannen kwam het record ook uit 21-22, met 6:08.81 als tiende snelste tijd. Dit seizoen ging dat ruim een seconde sneller met 6:07.73, die van Eitrem is. Het helpt hier heel erg dat Inzell zo snel was. Top 10 schaatsers per seizoen Hier is maar één nieuw record gevestigd, en dat is op de 10 kilometer. Chris Huizinga was met 12:56.92 de 10e snelste schaatser van het seizoen, en dat is sneller dan ooit tevoren. Ook hier stamde het vorige record uit 21-22, met 12:58.29. Top 10 landen per seizoen Hier is op de tien klassieke afstanden geen nieuw record gevestigd, mede door het ontbreken van Rusland en Wit-Rusland, maar op de 3 kilometer mannen laagland ging het wel sneller dan ooit tevoren. Nog nooit reden er tien landen in één seizoen onder de 3:50 op zeeniveau, maar daar kwam dit seizoen verandering in. De 3:49.43 van Farthofer bij de juniorenwereldbeker in Hachinohe als 10e snelste land is sneller dan het vorige record van 3:50.25 uit 17-18. Top 10 ijsbanen per seizoen Hier zijn weer twee nieuwe records gevestigd, en dat zijn weer de 1000 en 5000 meter mannen. Vorig seizoen had de tiende snelste ijsbaan een tijd van 1:08.65, maar dit seizoen gingen we daar ruim onder met de 1:08.47 van Stavanger. In zowel 21-22 als 22-23 waren er zeven ijsbanen onder de 1:08, en dit seizoen ook zes (geen Ürümqi), dus ik denk dat het kan dat we over niet al te lange tijd tien banen onder de 1:08 gaan zien. Op de 5000 meter kwam het oude record uit 21-22 met 6:18.51 als tiende snelste ijsbaan. Dit seizoen ging een halve seconde sneller met de 6:18.01 van Tomaszów op de tiende plek. De 6:17's van Dawson en Eitrem in Milwaukee en Hamar helpen hier mee. Ik wil ook de 1500 meter mannen nog even noemen, want hoewel de 10e snelste ijsbaan al sneller was (1:45.57 nu om 1:45.25 in 21-22), is dit wel het eerste seizoen met negen banen onder de 1:45: SLC, Calgary, Inzell, Milwaukee, Heerenveen, Quebec City, Stavanger, Nagano, en Beijing. Gaan we volgend seizoen naar de tien? Conclusie Wat vooral opvalt is dat de vrouwen helemaal niet voorkomen in deze analyse. Waar de mannen een behoorlijk snel seizoen draaiden ging het bij de vrouwen niet zo snel. Het dichtste bij kwam de "10 snelste ijsbanen" op de 1500 meter. Hier staat Stavanger op de 10e plek met 1:55.87, wat 0.2 seconde langzamer is dat de 1:55.67 (ook uit Stavanger) van 21-22.
Interessant lijstje Marcel. Het valt me op dat veel van de vorige snelste lijstjes uit het Olympisch jaar komen, wat op zich logisch is. Dat de vrouwen wat achterblijven, zou dat kunnen komen door een samenloop van toppers die na de OS gestopt zijn (o.a. Wust), danwel nu veel minder in vorm waren (e.g. Wiklund)?
Het ontbreken van de Russinnen speelt ook wel een rol denk ik. Meer dan bij de mannen, daar geld dat eigenlijk alleen voor de 500 en 1000m. Bij de vrouwen voor alle afstanden.
Daarover gesproken, wat vinden jullie van deze stelling: Het ontbreken van sterke (Wit-)Russen geeft meer kansen subtoppers en dat is een positieve ontwikkeling voor het schaatsen.
Ja en nee. Het is inderdaad positief dat meer landen een kans hebben, maar het gemis van de Russen (Wit-Rusland is zelf eigenlijk zo'n subtop land) is en blijft altijd een negatief. Anders zouden we ook kunnen stellen dat het een positief zou zijn als Nederland niet meer mee zou doen.
Ik heb veel meer lijsten dan alleen de seizoens top 10's, en hier is een overzicht van sommige bijzondere nieuwe noteringen van dit seizoen. Tijden Vijf van de tien snelste tijden op de 1000 meter mannen zijn dit seizoen gereden. Vier hiervan zijn van Stolz (waaronder een WR), en en andere is Tim Prins. De 1500 meter laagland had niet zoveel toptijden, maar wel de twee snelste ooit met 1:42.31 en 1:42.80 van Stolz. De snelste Nederlandse tijd op de 10000 meter mannen dit seizoen is 12:47.21. De laatste keer dat dit langzamer was is negen jaar geleden, toen we niet verder kwamen van 12:54.82 in seizoen 14-15. De 500 meter vrouwen blijft het verst van de top verwijderd met als snelste tijd de 36.82 van Erin Jackson die op de 31e plaats komt in de lijst met snelste tijden. Met de 1:15.17 van Qi Yin in Hailar zijn er nu precies 30 ijsbanen waar er door een vrouw onder de 1 minuut en 16 seconden gereden is. De afstand met de meeste veranderingen in de top 35 snelste ijsbanen is de 5000m mannen met acht nieuwe baanrecords (Inzell, Obihiro, Quebec City, Hachinohe, Bjugn, Hailar, Kristiansund, Irkutsk). De afstand met de meeste nieuwe tijden in de top 100 snelste tijden is de 1000m mannen laagland, met 23 nieuwe tijden. De afstand met het grootste aantal verschillende schaatsers in de top 100 snelste tijden is de 1000 meter mannen overall met 39. De minste is de 500m vrouwen laagland, met maar 14. Na-Hyun Lee heeft twee wereldrecords junioren gereden: 37.34 op de 500 meter en 26.84 op de ronde. Metoděj Jílek heeft op de 1500m (1:48.60) en de 3000m (3:49.06) een wereldrecord junioren buitenbaan gereden. Rondetijden Zeven van de 25 snelste landen op de ronde bij de mannen hebben een nieuw nationaal record ronde gereden, waaronder de VS, Nederland, en China alledrie in de 24.1. Negen van de 20 snelste rondes ooit bij de mannen zijn dit seizoen gereden. Nu het allemaal in elkaar aan het schuiven is is het een kwestie van tijd voordat iemand een uitschieter heeft en de 23.94 van Kulizhnikov verbetert. Ondanks dat ze bekend staat om haar supersnelle rondes pakt Leerdam dit seizoen pas haar derde baanrecord ronde. Ze had al 26.30 in Heerenveen en 26.70 in Beijing, en nu heeft ze ook 26.40 in Inzell. Jenning de Boo reed met 24.45 de nieuwe snelste ronde ooit op zeeniveau. Op hoogland kwam hij nog niet verder dan 24.36, maar dat komt nog wel. De prijs voor meest onverwachte snelle ronde gaat naar Conor McDermott-Mostowy, die met 24.27 een ronde reed die sneller was dan de tijd die het kost om zijn naam voluit te zeggen. Tijdens zijn wereldrecord 1000 meter reed Stolz met 24.16 en 25.09 zowel de snelste openingsronde als slotronde ooit op de 1000 meter. In Quebec City reed hij met 40.78 de snelste 600m doorkomst ooit op laagland. Merel Conijn reed op het NK allround de snelste slotronde ooit op de 5 kilometer met 30.84, drie honderdste sneller dan Schouten twee jaar geleden deed. Beune reed met 30.82 (600m) de snelste laaglandronde ooit op deze afstand. Op de 1500 meter mannen is de snelste laaglandslotronde vier keer verbeterd dit seizoen. Stolz verbeterde het van 27.01 (Roest) naar 26.97, toen Roest de volgende dag naar 26.93, twee maanden later naar 26.89, en nog een week later naar 26.82. Chris Huizinga reed met 27.55 (2600m) de snelste laaglandronde ooit op de 3000 meter, en sloot af met 27.81, de snelste slotronde ooit op die afstand (inclusief hoogland). Marijke Groenewoud reed een bizarre 1000 meter in Thialf met een slotronde van 27.88, een halve seconde onder het oude laaglandrecord van Bowe, en de 7e snelste ooit overall. Kimi Goetz en Marit van Beijnum openden voor het eerst onder de 10.4 op de 500 meter, en daarmee staat de teller van het aantal vrouwen dat dat gedaan heeft (sinds 01-07-1997) op 45. Yuma Murakami opende 9.45 in Quebec City, en daarmee zijn er nu 20 ijsbanen waar onder de 9.5 seconden is geopend. Stolz reed met 22.99 de elfde opening onder de 23 seconden op de 1500 meter. Combinaties Stolz heeft dit seizoen de drie snelste 500/1500 combinaties ooit gereden, met als snelste de 33.69/1:41.44 van het WK afstanden, bijna een punt sneller dan de snelste van voor dit seizoen (34.10/1:43.19 van hemzelf). Ook op de 500/5000 (34.10/6:14.76), de 500/10000 (34.10/13:04.76), en de 1000/1500 (1:05.37/1:40.87) heeft hij de snelste combinatie ooit gereden. Op de drieafstandscombinaties pakt Stolz zelfs het record op zes van tien mogelijke combinaties: 500/1000/1500: 33.96/1:05.37/1:40.87 500/1000/5000: 33.96/1:05.37/6:25.28 500/1000/10000: 34.27/1:07.03/13:17.53 500/1500/5000: 34.10/1:41.78/6:14.76 500/1500/10000: 34.10/1:41.78/13:04.76 500/5000/10000: 34.10/6:14.76/13:04.76 En natuurlijk heeft hij ook een nieuw wereldrecord gereden op de allroundcombinatie met 144.740 (34.10/6:14.76/1:41.78/13:04.76), 0.82 punten sneller dan Roest in 2019. Op de adelskalender over de drie kortste afstanden is hij met 33.69/1:05.37/1:40.87 als eerste schaatser onder de 100 punten gegaan met 99.998. Nuis staat op twee met 101.270. Sinds Stolz dit allemaal in één seizoen reed is dit ook het snelste seizoen ooit over die drie afstanden, en daar staat hij nog verder voor op de nummer twee: Nuis met 101.390 in 18-19. Stolz is op de allround-adelskalender naar plek twee gegaan, maar op de vijf-afstands-adelskalender staat hij met groot verschil op nummer een met 176.712 punten. Davis staat op twee met 178.016, en Roest op drie met 178.504. Goed, er zijn ook andere schaatsers dan Jordan Stolz. Joy Beune reed met 157.268 (39.17/3:55.72/1:52.65/6:52.62) een Nederlands record punten, 0.045 sneller dan Wüst in Calgary in 2011. Antoinette Rijpma-de Jong reed met 38.22/3:59.20/7:00.09 de snelste 500/3000/5000 combinatie ooit op laagland. En dat met een jetlag in de benen. Miho Takagi reed op het WK sprint & allround dapper de 500/1000/3000 combinatie en was met 37.13/1:13.13/4:05.41 sneller dan iedereen ooit, behalve zichzelf op de OS 2022 (37.12/1:13.19/4:01.77). Groenewoud reed met 1:13.73/1:53.66/3:56.27 het snelste seizoen ooit op de 1000/1500/3000 laagland, sneller dan Takagi in 21-22. Met deze tijden is ze op de adelskalender van dezelfde combinatie ook nipt Takagi voorbij gegaan met 0.027 punten en staat ze nu aan de leiding. Overig Connor Howe reed met 1:42.34 de snelste tijd ooit in september. Het zag ernaar uit dat hij wel even het nationale record van Morrison (1:42.01) zou verbreken dit seizoen, maar helaas reed hij niet meer zo snel. De snelste januaritijd is op 10 afstanden gebroken: de 500m 1000m, 1500m, 5000m, en ronde mannen, & de 1000m, 1500m, 3000m, 10000m, en ronde vrouwen. Dit is omdat er al heel lang geen grote hooglandwedstrijd is geweest in januari. De laatste keer op de sprint was in 12-13, en de laatste keer op een langere afstand is 99-00. Stolz en Dubreuil reden op het WK afstanden de snelste 500m race ooit: 33.69 en 33.95 met een gemiddelde van 33.82. Dit is de eerste keer ooit dat beide schaatsers in dezelfde rit onder de 34 seconden reden. Roest en Ghiotto deden dat ook op de 5000m: 6:02.98 en 6:04.23 met een gemiddelde van 6:03.61. Twee nieuwe wereldrecords op de ploegenachtervolging mannen. Eerst 3:34.22 van Noorwegen en daarna 3:33.66 van de VS. De Canadese vrouwen waren super consistent op de hooglandbanen. 4CC: 2:54.02, WB5: 2:54.07, WK: 2:54.03. 12 van de 20 snelste tijden op de teamsprint mannen zijn dit seizoen gereden, waaronder 6 van de top 7, met een nieuw wereldrecord van 1:17.17 door Canada en Nederland. Japan reed op het 4CC de snelste halve ronde ooit op de teamsprint vrouwen met 12.76.
Nou ja, (Wit-)Russen zijn zelf al de subtoppers die wegvallen, dus uiteindelijk gaat het toch ook ten koste van de breedte aan de top. Het is leuk voor de en hun statistieken dat sommigen met een iets mindere tijd nu iets hoger kunnen eindigen, maar het zou beter zijn als ze gewoon al hard genoeg reden dat ze dit niet nodig hadden. Bij bepaalde afstanden is de spoeling ook dunner geworden wat de prestaties van medaillewinnaars ook gevoelsmatig minder indrukwekkend maakt.
Er zijn veel hoogtepunten geweest dit seizoen. Maar voor mij is het hoogtepunt toch wel dat onze LeeMoZovSki weer terug is, en boy, wat heb ik zijn verhalen gemist! Welkom terug @Ko Savabli En iets in me zegt dat ik de oude naam niet goed heb onthouden, excuus daarvoor.
Hartelijk dank voor dit prachtige compliment!!! LeeMoZovski (je zat eigenlijk gewoon goed!) is net als Sang-Hwa Lee, Kyu-Hyuk Lee, Tea-Bum Mo en Igor Zjelezovski (God hebbe zijn Prachtige ziel) definitief gestopt. Maar met een beetje geluk en wijsheid hoop ik dat Ko heeft geleerd om de valkuilen te omzeilen waarin Mo zichzelf verloor. Zo zou ik hier nu nog een enorm KoMomiaans epos over het afgelopen seizoen in de steigers kunnen zetten. Maar ik ben geen Gaudi en hier is ook geen plek voor een Sagrada Familia. Bovendien hebben onder andere @Marcel Vos en @De Keizer het afgelopen seizoen al fantastisch samen gevat.
