Lekker gezellig bij AH Zaanlander

Ik word soms een beetje moe van zijn zwart witte houding ten opzichte van alles. Het leven is nou eenmaal niet zwart wit en er zijn nuances in elke situatie. Wellicht worden bepaalde zaken in de huidige tijd lichtelijk overdreven (lees mentale coaches voor alles), maar dat is een natuurlijke tegenreactie op de jarenlange verwaarlozing van de mentale gezondheid (van onder andere topsporters) aangeleerd door generaties als die van Anema.

Yuskov zei:
Dit topic is al opvallend lang stil. Hier een in ieder geval een interview waardoor ik het de moeite waard vond om dit weer eens nieuw leven in te blazen. https://sportnieuws.nl/schaatsen/ni...elf-vreselijk-belangrijk-2024122020420533344/
Klik om te vergroten...
 
Dat "als je traint wordt je elk jaar beter en rijdt je dus een persoonlijk record" is natuurlijk ook echt onzin. Je hebt soms gewoon een superrit, en ook als je het volgende jaar wel beter bent hoef je niet per se aan dat record te komen. We kunnen niet verwachten dat Stolz zo eventjes nog een keer 1:42.31 rijdt in Milwaukee, of 1:05.37 in Salt Lake City.
 
Het meest interessante thema in dit stukje is denk ik vooral het gedeelte over mentale begeleiding (al vind ik ''onnodige nervositeit'' ook wel een leuk topic). Daarin chargeert Anema nogal en ik heb hem bij een andere podcast (volgens mij die van de Barre Beukers), en Irene Schouten laatst in de podcast bij Mark Tuitert, veel genuanceerder gehoord over dit onderwerp. Immers zijn er zat atleten uit zijn ploeg die ook de hulp van een (sport)psycholoog hebben gezocht, zoals Schouten, Bergsma en Wijfje en is Anema daarin faciliterend geweest. Zo ook met de ernstige mentale problemen van Tjerk de Boer.

In die podcasts werd aangegeven dat ze (Anema en Samplonius) zoveel mogelijk invloeden die impact kunnen hebben op de prestaties van atleten willen weghouden bij die atleten. En dus ook niet psychologen of mental coaches bij wijze van spreken opdringen aan rijders of het daarover willen hebben, want je kunt ook aanmatigend mensen problemen aanpraten. En als iemand wel een serieus probleem heeft met wedstrijdspanning of andere mentale problemen, dan moet je diegene doorverwijzen naar een expert zoals je dat als coach ook bij blessures of andere zaken zou doen. Daar kan ik mij wel in vinden. Voor de methode van IKO valt ook wat te zeggen (ik kan mij voorstellen dat de drempel voor binnenvetters om lang met onzekerheden door te blijven lopen kleiner is wanneer je ''verplicht'' wekelijks een intermezzo hebt met een sportpsycholoog), maar het zou zeker niet mijn methode zijn en ik zou voor zoiets passen.
 
Laatst bewerkt:
Marcel Vos zei:
Dat "als je traint wordt je elk jaar beter en rijdt je dus een persoonlijk record" is natuurlijk ook echt onzin. Je hebt soms gewoon een superrit, en ook als je het volgende jaar wel beter bent hoef je niet per se aan dat record te komen. We kunnen niet verwachten dat Stolz zo eventjes nog een keer 1:42.31 rijdt in Milwaukee, of 1:05.37 in Salt Lake City.
Klik om te vergroten...
Mijn ervaring is dat coaches ''persoonlijk records'' vaak veel breder trekken dan slechts de letterlijke afstand PR's. Denk aan snelste rondjes in de training, of PR's op een bepaalde baan waar vaker gereden wordt of zelfs PR's bij een bepaalde luchtdruk. Er kunnen altijd omstandigheden zijn waardoor een bepaalde verbetering er niet uitkomt. Van weer- en ijsomstandigheden tot fysieke problemen, en van mentale problemen tot aan het materiaal. Niettemin blijft het idee van training om ieder jaar beter te worden. Lukt dat niet, dan is er kennelijk iets niet goed gegaan. Dat is zwart wit, maar mijns inziens wel de juiste zienswijze van een trainer.

Zo hoorde ik Orie, ter nuancering van de slechte prestaties van Jumbo vorig seizoen, ook praten over een bovengemiddeld goed seizoen met betrekking tot PR's. Dan tel je echt niet alleen PR's op afstanden (waar ze flink tekort in schoten), maar ook bijvoorbeeld PR's als ''snelste trainingsrondje'', ''snelste steigerung'' ''PR squat''; ''PR in een bepaalde fietstijdrit''; ''PR FTP-test'', etc. Hebben wij minder zicht op, maar dat is bij een beoordeling wel relevant, en ook een reden waarom Orie bijvoorbeeld nooit Chris Huizinga aan de kant heeft geschoven.
 
Laatst bewerkt:
Lorca zei:
Het meest interessante thema in dit stukje is denk ik vooral het gedeelte over mentale begeleiding (al vind ik ''onnodige nervositeit'' ook wel een leuk topic). Daarin chargeert Anema nogal en ik heb hem bij een andere podcast (volgens mij die van de Barre Beukers), en Irene Schouten laatst in de podcast bij Mark Tuitert, veel genuanceerder gehoord over dit onderwerp. Immers zijn er zat atleten uit zijn ploeg die ook de hulp van een (sport)psycholoog hebben gezocht, zoals Schouten, Bergsma en Wijfje en is Anema daarin faciliterend geweest. Zo ook met de ernstige mentale problemen van Tjerk de Boer.

In die podcasts werd aangegeven dat ze (Anema en Samplonius) zoveel mogelijk invloeden die impact kunnen hebben op de prestaties van atleten willen weghouden bij die atleten. En dus ook niet psychologen of mental coaches bij wijze van spreken opdringen aan rijders of het daarover willen hebben, want je kunt ook aanmatigend mensen problemen aanpraten. En als iemand wel een serieus probleem heeft met wedstrijdspanning of andere mentale problemen, dan moet je diegene doorverwijzen naar een expert zoals je dat als coach ook bij blessures of andere zaken zou doen. Daar kan ik mij wel in vinden. Voor de methode van IKO valt ook wat te zeggen (ik kan mij voorstellen dat de drempel voor binnenvetters om lang met onzekerheden door te blijven lopen kleiner is wanneer je ''verplicht'' wekelijks een intermezzo hebt met een sportpsycholoog), maar het zou zeker niet mijn methode zijn en ik zou voor zoiets passen.
Klik om te vergroten...
IKO behandeld een sportpsycholoog zoals ze een fysiotherapeut behandelen. Mentale gezondheid betekent onderhoud en niet alleen maar ingrijpen wanneer het pijn doet. Ik snap de aanpak van Anema wel, maar in de hedendaagse sportwereld snap ik de aanpak van IKO nog veel beter. Een goede psycholoog praat je geen complex aan, als er niks is heb je een gezellig babbeltje en meer niet. Het gaat erom dat je gewend raakt aan het praten over mentale gezondheid, iets wat voor veel mensen nog niet gewend is.

Het grappige is dat Anema natuurlijk fysiotherapeut is. Je zou voor de lol eens moeten voorstellen dat sporters zich alleen maar laten behandelen als ze niet meer kunnen lopen ;)
 
Hahaha, Jillert weer eens in de bocht. Ik lees momenteel de bio van Irene Schouten, daar staat genoeg in waarbij je Jillert met een korreltje stevig Keltisch zeezout moet nemen. De grap is volgens mij dat hij dat zelf ook heel goed weet, maar hij weet ook hoe hij publiciteit genereert.
 
Het lijkt erop dat Anema voor Dul geen trainingen georganiseerd heeft, maar bezigheidstherapie.
 
Yuskov zei:
Het lijkt erop dat Anema voor Dul geen trainingen georganiseerd heeft, maar bezigheidstherapie.
Klik om te vergroten...
In De Stentor staat dat ze buikgriep heeft, maar toch heeft geprobeerd te rijden.

We zullen bij de World Cups zien of het weer wat beter gaat, maar ik heb eerlijk gezegd mijn twijfels. Ik zag Dul afgelopen zomer in de skeelerwedstrijden ook steeds opvallend vroeg uitvallen met scheenproblemen. Dit, terwijl ze in de zomer voor haar grote doorbraak in diezelfde skeelermarathons behoorlijk met Groenewoud meekon en zelfs Nederlands kampioen werd.
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top