Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Nota: This feature may not be available in some browsers.
ola26 zei:Ene W.A van Buren kon het, dus iedereen met een aardige conditie kan het. Dus wedstrijdrijders die niet goed genoeg zijn voor de elfstedentocht moeten maar een andere wedstrijd gaan rijden als ze worden uitgeloot bij de toerrijders. :mrgreen:
Volkskrant zei:Een koninklijke weddenschap met gevolg
Hij had gewed dat hij de Elfstedentocht zou uitrijden. Vaak dacht kroonprins Willem-Alexander aan opgeven, maar uiteindelijk volbracht hij toch zijn missie.
In 1986 volgde het ene kabinet Lubbers het andere op, werd Ibrahim Afellay geboren en nam Jan Blokker de tijdgeest waar. Op 1 maart van dat jaar schreef de columnist van de Volkskrant over de Elfstedentocht van drie dagen eerder. Preciezer gezegd: hij schreef over een der deelnemers: kroonprins Willem-Alexander.
Blokker maakte de kachel aan met het koninkrijk der Nederlanden. Volgens hem zou in een echt land zo'n hoogwaardigheidsbekleder vlak voor de finish uit een helikopter zijn gedropt.
Zoals wel vaker sloeg Blokkers fantasie op hol bij die gedachte: een kamerheer hielp Willem-Alexander uit zijn hermelijnen mantel. Daaronder bleek de kroonprins een scherp gesneden oranje schaatspak te dragen.
Omringd door schutters van het Sneeker Studenten Weerbaarheidscorps werd hij door de oudste zonen van de veertien Friese rayonhoofden naar de finish geduwd. En zo eindigde de kroonprins, vlak voor Evert van Benthem, als winnaar van de Elfstedentocht. Het tienduizendkoppig publiek hief spontaan het Wilhelmus aan.
Maar in het Nederland van 1986 was gewoon nog gek genoeg. De kroonprins was een anonieme deelnemer en zou ook anoniem zijn geëindigd als ze hem bij Stavoren, de vijfde van de elf steden, niet hadden herkend.
Op dat moment ging het schaatsen de aanstaande vorst nog goed af. Daarna ging het steeds moeilijker en het laatste deel was weinig minder dan een martelgang.
's Avonds kwam de Prins van Oranje aan op de finish bij de Bonkevaart, meer klunend dan schaatsend. Winnaar Evert van Benthem had op dat moment alle huldigingen en andere plichtplegingen allang achter de rug.
De koninklijke familie heeft het grootste sportevenement van het land altijd een warm hart toegedragen. In 1917 toog de koninklijke familie al naar Leeuwarden om deelnemers binnen te halen. Ook nadien trotseerden Wilhelmina, Bernhard, Juliana en Beatrix de kou. Maar dit keer maakte blauw bloed voor het eerst zelf deel uit van de mythe.
Erg onder de indruk leek het land niet. Blauw bloed moest zich in 1986 niet te veel verbeelden. Achteraf ging de discussie vooral over de kleren van de prins.
Hij droeg tijdens zijn schaatstocht een jack van Marlboro en op zijn broek prijkte reclame voor Playboy. Cathy Ubels, Kamerlid van de Evangelische Volkspartij, vroeg premier Lubbers om opheldering.
De Elfstedentocht van 1986 kwam tamelijk onverwacht. Bladerend door zijn plakboeken houdt Henk Kroes, de ijsmeester van toen, halt bij het eerste krantenknipsel waarin werd bericht over de mogelijkheden van een Tocht der Tochten. Dat was op 10 februari. Maar de vorst zette niet echt door. Als hij doorbladert, stuit Henk Kroes op de krantenkop 'Alleen siberisch wonder kan Elfstedentocht nog redden'.
Maar ingewijden bleven hoop putten uit de weerkundige berichten op lange termijn. Op 23 februari constateerde Kroes dat het ijs onder de brug bij Staveren alles kon hebben. 'Het water dat er sinds de dooi bovenop had gelegen, was keihard geworden.'
Zijn ervaring als ijsmeester zei hem: nu of nooit. Kroes legde meteen contact met voorzitter Jan Sipkema. Het bestuur en de rayonhoofden werden in allerijl samengeroepen. Nog dezelfde avond werd het nieuws wereldkundig gemaakt. Op woensdag 26 februari zou de veertiende Elfstedentocht worden verreden, in meteorologisch opzicht de laatste tocht aller tijden.
De dag na de bekendmaking moet Willem-Alexander een weddenschap met een vriend hebben gesloten. Hij zou de Elfstedentocht uitrijden. 'Om de eer', zei hij daarover na afloop tegen tv-verslaggever Mart Smeets.
Het zal jongensachtige bravoure zijn geweest, die Willem- Alexander verleidde tot de weddenschap. De kroonprins volgde op dat moment een opleiding bij de marine in Den Helder. Van schaatsen was dat jaar weinig gekomen.
Zijn langste afstand was een toertocht over 65 kilometer geweest. Ook was hij een paar keer gesignaleerd in het gezelschap van Ria Visser en Yvonne van Gennip op een ijsbaan. De laatste zou twee jaar later als de koningin van Calgary worden onthaald na haar drie gouden medailles op de Winterspelen.
In spreekwoordelijke zin ging de prins met de weddenschap over één nacht ijs. Deelname aan de Elfstedentocht was slechts voorbehouden aan leden van de vereniging De Friesche Elf Steden. Hij was dat niet.
Daarom pleegde de kabinetschef van de commissaris van de koningin in Friesland dinsdag een telefoontje met het bestuur. George Schweigmann nam op. Kon er een uitzondering worden gemaakt voor een lid van het Koninklijk Huis?
Schweigmann bracht het verzoek over in de belendende bestuurskamer. De vijf aanwezige bestuursleden besloten unaniem van wel. Henk Kroes: 'Het bestuur is gerechtigd buitenstaanders uit te nodigen. Daarvoor zijn geen regels en het bestuur hoeft zich daarover niet te verantwoorden tegenover de ledenraad.'
Nadat George Schweigmann het goede nieuws had overgebracht, zei de kabinetschef dat nog dezelfde middag drie kaarten zouden worden opgehaald op de naam van W.A. van Buren.
Het is een schuilnaam die vaker is gebruikt in koninklijke kringen. Zo plaatsten de koninginnen Wilhelmina en Juliana onder die naam reserveringen bij restaurants. De achternaam is terug te voeren op het graafschap Buren waarover de familie Van Oranje in de vijftiende eeuw de zeggenschap kreeg.
Dinsdagavond meldde de graaf van Buren zich in het Friese dorp Gytsjerk bij Hans Wiegel, de Friese commissaris van de koningin. 'De kroonprins had mijn vrouw die dag zelf gebeld met de vraag of hij bij ons kon overnachten. Ze dacht dat iemand een grap met haar uithaalde, maar het was dus echt zo.' Zijn chauffeur kon bij buren in Gytsjerk terecht.
Voordat ze gingen slapen, wilde Wiegel weten waarmee hij Willem-Alexander de volgende dag op pad kon sturen: havermout of eieren met spek. En zo stond de commissaris van de koningin een paar uur later eieren en spek te bakken voor de kroonprins. Wiegel: 'Ik heb er nog wel even op aangedrongen dat hij daarover zijn moeder zou inlichten.'
Om vijf uur werd Willem-Alexander afgeleverd bij een motel in Leeuwarden. Daar trof hij Anne Folkertsma en Jantinus van der Kuijl, beiden in dienst van de toenmalige veiligheidsdienst van het koninklijk huis. Zij zouden de kroonprins vergezellen tijdens diens tocht.
Ook aanwezig was Fokke Jan Vonck, een hoofdinspecteur die altijd werd ingeschakeld als leden van het koninklijk huis zich in Friesland vertoonden. Vonck en de chauffeur van de kroonprins zouden onderweg de natjes en de droogjes voor hun rekening nemen.
Om half zes werd het trio Van Buren samen met duizenden andere toerrijders losgelaten uit de Frieslandhal. Sommige journalisten hadden lucht gekregen van de koninklijke aanwezigheid. Verslaggever Willibrord Frequin speurde tevergeefs naar het bekende gezicht tussen de eerste deelnemers.
Vonck: 'Hoe we dat geflikt hebben, zeg ik niet.' Van der Kuijl: 'Een skibril, een bivakmuts. Hij was onherkenbaar.'
Henk Kroes moest voor de camera verschijnen om uitsluitsel te geven over de koninklijke deelname. De ijsmeester zei van niets te weten. 'Ik wist ook echt van niets. Vond ik achteraf heel vervelend en ik heb me er later ook voor geëxcuseerd bij Frequin.'
Kroes en voorzitter Sipkema waren op inspectie toen het bestuur van de Elfstedenvereniging zijn ja-woord gaf. George Schweigmann had echter verzuimd Kroes en Sipkema in te lichten.
'Ik wilde het vertellen toen ze terug waren van hun inspectie. Maar Sipkema hield de boot af. Hij wilde eerst naar het journaal van zes uur kijken. Daarna was hij steeds omringd door journalisten en vervolgens is het door mijn hoofd geschoten.'
De volgende dag kwam het er evenmin van. Schweigmann, deelnemer aan alle Elfstedentochten sinds 1942, ging tegelijk met de prins het ijs op. Vandaar dat Jan Sipkema bleef ontkennen, zelfs toen de geruchten al waren bevestigd in Den Haag.
De kroonprins had op dat moment de helft achter de rug. Het was droog, het vroor licht, de wind woei uit gunstige richting, alles verliep voorspoedig. Vonck: 'Het enige probleem was dat we over de portofoon geen contact konden leggen. We hadden het eerste stuk dus geen idee waar ze zaten.'
In Folkertsema en Van der Kuijl had Willem-Alexander twee geoefende metgezellen. De laatste: 'Ik zou die maandag voor de eerste keer gaan schaatsen toen de dienst belde. Of ik met de prins mee wilde. Ik was een echte sportman, dus de conditie was goed. Bovendien was ik 36, die jongen nog geen 19.'
Aanvankelijk was het idee dat de twee veiligheidsbeambten elkaar zouden afwisselen, maar ze wilden tot het eind solidair zijn. Van der Kuijl: 'Anders werkt het ook niet.'
Het krachtsverschil ging vanaf Bolsward een rol spelen. Van der Kuijl probeerde Willem-Alexander uit de wind te zetten, maar dat werkte niet. 'Als ik omkeek, zat hij alweer honderd meter achterop.'
Vooral het retourtje Bartlehiem-Dokkum viel de prins zwaar. Het was inmiddels donker geworden. Op de heenweg vroeg Willem-Alexander bij elk opdoemend lichtje hoopvol of Dokkum in zicht was. Op de terugweg werd een opgave steeds waarschijnlijker.
Van der Kuijl: 'Hij wilde dat de auto kwam om hem op te pikken. Ik zei: dat gaat hier niet. Toen zag hij een auto langsrijden en toen was de boot echt aan. Ik moest praten als Brugman om hem op het ijs te houden. Pas toen we bij Bartlehiem kwamen, was hij er doorheen.'
Inmiddels waren koningin Beatrix en prins Claus vervroegd teruggekeerd van een werkbezoek aan Brussel om hun oudste zoon bij de eindstreep op te vangen. Vanaf vliegveld Leeuwarden vertrokken ze bij het vallen van de avond met een helikopter om nog een glimp van hem op te vangen.
Bij wijze van mikpunt reed de chauffeur van Willem-Alexander met een blauw zwaailicht op zijn dak. Vonck: 'Ik denk dat er vanuit de helikopter nog wel naar beneden is gezwaaid.'
Op het laatste stuk voegde een onbekende deelnemer zich bij het trio. Vonck: 'Dat bleek een onderwijzer uit Prinsenbeek te zijn. Die man is van enorme waarde geweest. Hij heeft de prins nog een paar keer over het dode punt geholpen.'
Het kwam goed uit, want aan Folkertsma hadden ze op dat moment niet veel meer. Van der Kuijl: 'Die wilde ook al stoppen.' Bij wijze van beloning mocht de onderwijzer zijn chocola uit de kom van de kroonprins drinken.
In het gezelschap van het echtpaar Wiegel wachtten Beatrix en Claus gespannen de ontwikkelingen af op de vliegbasis. Dankzij de commissaris van de koningin kon er nog een glas wijn worden gedronken. 'Er liep daar een aalmoezenier rond en ik dacht: een goed katholiek heeft vast wel wat onder de kurk.'
Om kwart voor tien bereikte de graaf van Buren de finish. Hij had met zijn metgezellen afgesproken dat ze zouden aankomen. Maar de vermoeide Folkertsma kon het tempo niet meer volgen. De tv-camera's registreerden hoe Willem-Alexander zijn ouders uitgeput in de armen viel.
Vanwege tentamens op de KMA moest Willem-Alexander dezelfde avond al terug naar Den Helder, maar dat was Hans Wiegel te gortig. Op zijn initiatief besprak de kroonprins de noodzaak daarvan met zijn moeder.
Het eind van het liedje was dat Willem-Alexander nog een nacht in Gytsjerk verbleef. Wiegel: 'Hij is bij ons heerlijk in bad gegaan en we hebben de avond afgesloten met een schaal bitterballen. De volgende dag was hij weer helemaal boven jan.'
Op 2 februari 2002 was Jantinus van der Kuijl te gast op het huwelijksfeest van Willem-Alexander en Maxima. 'Hij heeft me toen in een toespraak nog bedankt dat ik hem er doorheen had gesleept bij die Elfstedentocht.'
Nadien hebben ze nog één keer samen geschaatst. Dat was tijdens een plassentocht. Van der Kuijl: 'En ik kon hem niet meer bijhouden.'
Mocht het er nog eens van komen, dan zal Willem-Alexander dus een andere begeleider moeten zoeken. Van der Kuijl: 'Ik heb nu al medelijden met ze.'
Nogevendit zei:Overigens kunnen de Angenents en de Hulzeboschen zich opmaken... de oud-prijswinnaars mogen meedoen.
Zie je wel, storm in glas water, hiervoor al gezegd.
Ben er ook niet van overtuigd. In dit artikel en deze ging het er ook over. Tja, we hebben nooit de stempelkaart gezien ...Nogevendit zei:Hij is vast niet om 10.45 gestart....
Het wordt schromelijk overdreven, 's mans sportieve capaciteiten.
SprintMaster zei:Ben er ook niet van overtuigd. In dit artikel en deze ging het er ook over. Tja, we hebben nooit de stempelkaart gezien ...Nogevendit zei:Hij is vast niet om 10.45 gestart....
Het wordt schromelijk overdreven, 's mans sportieve capaciteiten.
en:'Ik weet wel zeker van niet. Wij zaten in de buurt van Bartlehiem met een klein groepje achter een grote groep met in de midden een hermetisch afgesloten persoon, maar wij wisten niet wie dat was en konden en mochten er ook niet langs. Bij Bartlehiem aangekomen maakten twee personen zich los uit de groep en sloegen linksaf richting Dokkum (15 km heen en weer terug naar Bartlehiem). De grote groep sloeg rechtsaf richting Leeuwarden. Later vernamen wij dat Willem-Alexander in die groep gezeten had.
Er waren ook een aantal mensen die vertelden (uiteraard niet controleerbaar) dat ze zélf hadden gezien dat Willem-Alexander achter Franeker op het ijs gedropt werd. Volgens de krantenberichten zou er direct na de start in Leeuwarden al het gerucht geweest zijn dat Willem-Alexander mee deed. Pas achter Franeker wisten de paparazzi hem in het vizier te krijgen. Dit op zich is al een vraagteken waardig.
Nogevendit zei:Zo lekt geheim topoverleg tussen twee zakenmensen, of bijv een voetbaltransfer, ook snel uit via een ober, een hoteleigenaar etc die iets geizen heeft.
ola26 zei:De wedstrijdrijders die rondrijden in de marge moeten daarentegen eens ophouden met dat selectieve geklaag. Zij gaan maar wedstrijden rijden waar ze wel goed genoeg voor zijn.
Mark zei:ola26 zei:De wedstrijdrijders die rondrijden in de marge moeten daarentegen eens ophouden met dat selectieve geklaag. Zij gaan maar wedstrijden rijden waar ze wel goed genoeg voor zijn.
Zijn toch wel wat aanmerkingen waarop rijders geselecteerd worden. Ten eerste wordt er vooral gekeken naar kunstijs ipv natuurijs. Ten tweede bij de masters wordt het aantal plekken verdeeld per gewest op basis van het aantal licentiehouders, maar dat zegt niet alles over het aantal aanwezige toppers binnen een gewest.
- Waarom niet de Dames eerst ?? Hebben die ook een faire wedstrijd. Anders krijg je inmenging van de herenwedstrijd.Volgorde: A - D - B - M1 - C1 - M2 - C2 - C3/C4.
Wat is de 1e divisie ??60 marathonrijders van de 1e divisie (selectie vindt plaats op basis van het landelijke ranking, opgemaakt 5 dagen voor de tocht)
Ik vind een 'gelaagdheid' altijd al erg slecht. Als de nr 3 van Drenthe beter is dan de nr 17 van Utrecht moet de eerste gewoon gaan.47 masters : Friesland 5 Gelderland 3
Groningen 3 Noord-Holland / Utrecht 17
Drenthe 2 Zuid-Holland 9
Overijssel 4 Noord-Brabant / Limburg 4"
Nogevendit zei:Er wordt hier zoveel geschreven over selectienormen, vooral als het OKT betreft, maar ook wie er world cup mag rijden of WK. Ek, OS, dat ik het laatste antwoord niet gepast vind. Het betreft precies dezelfde discussie, alleen nu een niveautje lager.
Mijns inziens (en ik weet niet hoe de selectie nu gaat, mijn enige info staat hierboven), moeten de wedstrijdrijders, (let op he, wedstrijd, dus met veel hogere eisen voor uitrijden, nl op tijd !) als volgt geselecteerd worden.