Wat mij betreft blijft Hilbert-je-moet-een-rondje-van der Duim op nr1, maar Sven komt met stip binnen op 2
Jos Valentijn startte ooit 3x vals op de laatste 1000m bij het WK sprint in 1976 in Berlijn terwijl hij aan de leiding stond.
Die van Kramer mag van mij op nummer 1, hij had gewoon moeten vertrouwen op zijn eigen automatische piloot.
Ik vind het feit dat het op de OS gebeurde al genoeg om Kramer op 1 te zetten. Bij de anderen was het toch net effies iets minder belangrijk. OS blooper nr. 1 wat betreft de Nederlanders is het denk ik. Hoewel het "gewaxte (ahum)" bord van Sauerbreij ook een goede blooper was, maar dat was niet zo zeer om goud dat jaar, denk ik.
Ik zet toch ook "Hilbert jongen, je moet doorrije! Je moet nog een rondje!" op nummer 1. Vooral omdat het zoveel jaar na dato echt een hilarisch fragment oplevert en we er smakelijk om kunnen lachen. Het zal vast nog heel, heel, heel lang duren voordat we de foute wissel van Sven wat kunnen relativeren, maar ooit komt die dag en dan heeft ie vast al een of twee keer goud gehaald op een olympische 10K.
ik zit niet super in die sport, maar fout waxen is volgens mij aan de orde van de dag daar. Iedere wedstrijd speelt mee wie zijn ski's (of bord) het best geprepareerd heeft. Een paar graden verschil maakt het alweer heel anders. Het viel alleen zo op omdat het ditmaal wel erg slecht was gewaxt, en omdat we er niet zoveel van afweten. (vergelijk het maar met de kledingkeuze als je een eindje gaat trainen, die is ook steeds anders)
Gunda Niemann heeft nogal wat bloopers op haar naam staan OS 1998 5000m: gevallen op het rechte eind. 7e, mogelijk brons gemist. OS 1994. Favoriet op 3000. gevallen en in verkeerde baan doorgeschaatst. Nog een diskwalificatie op de koop toe WK 1990 diskwalificatie op 1500m (botsing op kruising, diskwalificatie). Ze zou na drie afstanden aan de leiding hebben gestaan. WK 2001. verkeerde baanwissel op 3000. Wereldtitel echter lang niet zeker door matige 500. EK 1993 val in laatste 50m 500m. Kost haar de titel, 6e in eindklassement. Desondanks, 8 wereldtitels, 8 europese titels, 3 olympische titels. Zonder twijfel de beste schaatster aller tijden.
Nog twee blunders maar dan van tactische aard. EK 1969 Inzell Verkerk begint voor zijn doen met een uitstekende 500 (gelijk met Schenk en slechts 1 seconde achter Fornaess en 0,2 achter Claeson). Echter dan begint de rampspoed. Verkerk heeft nogal de neiging zich in de laatste groep (in die dagen startten de besten in de eerste ritten) te laten zetten zodat hij op de tijden van zijn tegenstanders kan rijden. De weersomstandigheden veranderen echter dramatisch en top overmaat van ramp wordt het ijs volkomen verkeerd geprepareerd doot het toen nog onervaren personeel van Inzell. Het wordt schuurpapier (vgl Den Haag 1983 maar dan erger). Verkerk eindigt op 15 seconden van winnaar Claeson en 14,9 achter Fornaess. Een stayer als Stensen heeft nog slechtere omstandigheden en eindigt op 1 minuut en 26 seconden. De volgende dag, schitterende weersomstandigheden en Verkerk slaat onbarmhartig terug en wint 1500m met 1,2 op Claeson en 1,9 op Fornaess. Dan die legendarische 10km waarop de 10k grens dreigt te worden doorbroken. Het inhalen van de Rus Tsekulajeff breekt zijn ritme en Verkerk blijft steken op 15.03,6. Voorsprong op nummer twee Fornaess. 23,9 seconde. Verkerk komt 0,65 punt te kort om Fornaess in te halen, en wordt net voor Claeson tweede. WK 1969 Deventer Verkerk begint met een dramatisch 500m. 2,3 achter Fornaess en 2,1 achter Claeson. Hij slaat terug op 5k met een voorsprong van 12 seconden op Claeson en 13,9 op Fornaess. Tweede dag stormachtige omstandigheden. Verkerk wint 1500m echter met minieme voorsprong op Claeson (0,2) en Fornaess (0,4). 10000m. Fornaess start in eerste rit tegen Bols. Bols (door een val op 1500 kansloos, Schenk ook gevallen op 1500)) neemt Fornaess als het ware op sleeptouw, waarschijnlijk met de bedoeling hem kapot te rijden maar het pakt niet goed uit. 16.02,9 en 16.04,7. Verkerk hoeft daarna in principe alleen maar de 10000m te winnen (drie afstandsoverwinningen) maar hij wil meer. Hij wil Fornaess in punten voorbij. Hij begint weergaloos. en neemt al spoedig een tiental van de benodigde 15 seconden. Daarna stort hij echter onder invloed van de storm langzaam maar zeker in. Hij verliest tijd en in de laatste ronden wordt hij zelfs nog ingehaald door zijn vriend Per Willy Guttormsen. 16.05,3 en 16.05,4. Geen derde wereldtitel en zelfs geen tweede plaats. Claeson blijft hem in het eindklassement 0,003 punt voor. Hoe geef je twee titels in één jaar weg,
ja, daar kan geen discussie over bestaan lijkt me. Toch ontbreekt op haar lijstje een titel op de sprint. Ze is daarmee niet de meest veelzijdige schaatster allertijden. Welke schaatster komt het dichtst in de buurt van Davis en Heiden?
De blunder als zodanig was niet het fout waxen maar meer door wie. Normaal deed haar vader dat, nu haar Oostenrijkse serviceman en die heeft haar schijnbaar verraden ten gunste van diens landgenoten. Vier jaar geleden ging ze ook danig in de fout. In de achtste finales had ze door een val van haar tegenstandster (Amelie Kobler) een grote voorsprong. Die krijgt dan een aan een maximum begrensde achterstand toegemeten (1,50 sec.). Sauerbreij dacht de tweede manche op haar gemak te kunnen doen en werd vlak voor de finish ingehaald (0,03). Schrijnend was dat haar tegenstandster zilver won.
In dat rijtje moet je dan Oscar Mathisen (WR op 500), Evgeny Grishin en wellicht Clas Thunberg en Ivar Ballangrud ook plaatsen. Vergeet ook niet Ard Schenk en Hilbert van der Duim die het WK sprint podium haalden. Wat betreft de dames is het van de beginperiode moeilijk te zeggen vanwege de beperkte deelname. Enkele namen: Laila Schou Nilsen 1935-1937-38. Ze bezat alle wereldrecords. 500m: 46,4 Davos (WK 30-1-1937) verbeterd op 11-1-1955 Tamara Rylova, Medeo 45,6 1000m: 1.38,8 Davos (WK 31-1-1937) verbeterd op 5-2-1951 Sofia Kondakova, Medeo 1.36,6 1500m: 2.38,1 Oslo (23-1-1937) verbeterd op 11-1-1955 Randi Thorvalsen, Gjovik 2.37,5 3000m: 5.29,6 Davos (WK 30-1-1937) verbeterd op 30-1-1949 Zoya Kholchevnikova, Moskou 5.29,1 5000m: 9.28,3 Davos (WK 31-1-1937) verbeterd op 13-2-1949 Verne Lesche, Kongsberg 9.26,8 Laila was overigens de eerste schaatster die een olympische medaille won en wel brons op de alpine ski combinatie in 1936 (ze won die afdaling maar die telde niet afzonderlijk). In 1948 werd ze nog zevende op de afdaling. Om van veelzijdigheid te spreken, ze was ook handbal international, won diverse Noorse tennistitels en deed mee aan de rallye Monte Carlo. Wat betreft de moderne periode. Tamara Rylova (WR 500m en WK allround 1959). Lydia Skoblikova (alle afstanden OS 1964 en twee titels in 1960) WK allround 1963-64 Inga Artamanova (Voronina) WR 500 wk allr 1957-58-62-65. WK sprint en WK allround Sylvia Burka (allround 1976, sprint 1976 echter geen succes op OS) Natalia Petrusjeva (allround 1980-81, sprint 1982, OS 1980 Karin Enke (allround 1982-86-87-88, sprint 1980-81-83-84-86-87, 3x OS 1980-84 Dichtbij Diana Holum allround 1967:3, 1972:2 sprint 1971:3, 1972:2 en Olympisch goud 1972 (1500) plus medailles op alle andere afstanden 1968 zilver 500 en brons 1000 1972 zilver 3000) Atje Keulen Deelstra allround WK 1970-72-73-74 (sprint 1970:3, 1973-74:2 en OS 1x zilver, 2 xbrons) Beth Heiden: allround WK 1979 (sprint 1978-79:2 en OS 1 xbrons) Tatjana Averina WR 500m (echter geen podium WK sprint) WK allround 1978 en tweemaal Olympisch goud 1976. Echter het verschil in verscheidenheid is hierbij minder groot dan het lijkt. De allround vierkamp bestond (vanaf 1955, daarvoor wel 5000) uit 500-1000-1500 en 3000.
Je hebt gelijk. Ik bedoelde OS 1988. Ze werd zowel in 1994 en 1998 met miniem verschil door Pechstein verslagen mogelijk mede doordat Pechstein later reed. In feite is de 5000m vanaf 1994 steeds in de laatste rit gewonnen met kleine verschillen. In 1988 en 1992 reden de favorieten in de eerste paren. Van Gennip reed in 1988 in het vijfde paar als laatste van de favorieten. Niemann reed in 1992 in het vierde paar, Pechstein in het vijfde paar kon toen nog niet voluit profiteren al reed ze toen Carla Zijlstra wel van het brons.
Je overzichten blijven indrukwekkend, Horen Friesinger en Klassen ook niet in dit overzicht thuis? Kunnen we stellen dat Kania de meest veelzijdige is geweest met de beste staat van dienst? (moderne tijd)
Ik zet Jos Valentijn op één. Drie valse starts (toen was dat de regel en men was toen lang niet zo streng met stilstaan) om alleen maar de race uit te rijden. Er zat totaal geen druk op.
En dan de blunder van Klaas Vriend om bij de start van de 500m (WK allround 1977) stil te blijven staan in de veronderstelling dat het vals was. In leek dit op de start van Nagashima en Lobkov toen Nagashima bleef staan voor een vermeende valse start. Echter Lobkov maakte (achteraf gezien) een geweldige blunder door zijn race af te kappen en niet door te gaan.
Af en toe vergeet je wat. Enke inderdaad de meest veelzijdige (in de moderne tijd, laten we zeggen vanaf 1970 WK sprint) omdat zij ook nog WK werd in het 5000m tijdperk. Echter geen 5000m kampioen. In vergelijking met mannen tussen Heiden en Davis in. Friesinger allround 2000, 2002, 2005, sprint 2007 OS 2002 (1500). Mist afstandskampioenschap 500. Minpunt/pech: heel vaak ziek of geblesseerd. Ook tussen Heiden en Davis. Klassen nooit WK sprint (2e en 3e 2003 en 2007) wel WK allround 2003 en 2006 OS 2006 (1500) De Heiden bij de dames is en blijft Lydia Skoblikova en toch ook Laila Schou Nilsen al kunnen we die wellicht beter vergelijken met Oscar Mathisen (pre-olympisch tijdperk).
valt niet in de categorie klassieke blunders, maar ik vond de "meerij" aktie van Uitdehaaghe in de inrijbaan tijdens de OS in SLC een sportieve blunder van jewelste. Zijn er nog meer voorbeelden van uitermate onsportief gedrag?
