O ja, Hamar en Jochem Uytdehaage: Ek 2006. Carl Verheijen rijdt na zijn 1500 meter snoeihard in de rug van Jochem Uytdehaage, die klaar staat voor de start. Daarvoor bleek op datzelfde toernooi ook de vriesinstallatie kaduuk. Het ijs smolt...dat mag toch ook wel een blunder heten.
Echt onsportief misschien niet. EK 1951 Oslo Bislett Hjalmar Andersen heeft na drie afstanden een straatlengte voorsprong op Wim van der Voort en Andersen's favoriete afstand de 10k moet nog verreden worden. Andersen rijdt tegen Van der Voort en neemt al snel een grote voorsprong. Dan halverwege (13e ronde) rampspoed. Andersen viel na een flits van een fotograaf. Hij probeert verder te schaatsen maar dan blijkt zijn schaats kapot en Andersen moet opgeven. Echter na afloop wordt bekend gemaakt dat Andersen gevallen zou zijn door de flits en hij mag overrijden, en hij wordt alsnog kampioen. In ieder geval van de compleet Noorse jury is dit een uitermate controversiële beslissing Wilfried de Jong heeft een aantal jaren een kort onderwerp aan deze affaire besteed en kwam tot de conclusie dat de beslissing om Andersen te laten overrijden onterecht was. OS 1964 Innsbrück 10km De Zweedse kamprechter Sven Laftman bevoordeelde zijn landgenoot Jonny Nilsson door de baan te laten schaven. Bij de toen heersende weersonstandigheden was dat desastreus voor de latere paren en ondanks protesten van meerdere coaches blijft de bejaarde Zweed bij zijn besluit.
De open deur in Hamar tijdens de rit van Ritmsa schiet me ook te binnen, alhoewel opzet in dat geval moeilijk te bewijzen is.
Dat was bij de WK 2004 in Hamar tijdens de rit van Verheyen. Hedrick verloor toen met een paar hondersten. Beetje jammer dat ie daarvoor uit het toernooi werd gezet.
Hedrick verloor geen tijd maar Verheijen won tijd en daarmee de 5k. Voor het AK maakte het niet uit. Dat won Hedrick
In 1966 werd de WK lange baan allround in het Ullevi stadion in Göteborg gehouden. Ik weet niet of het kunstijs of natuurijs was. De slotdag werd gekenmerkt door boterzacht ijs. De zwaargewichten waren daardoor in het nadeel. Op de 10000 meter finishte Kees Verkerk ruim 1 ronde voor de in dezelfde rit rijdende Fred Anton Maier. Dat was heel bijzonder, want Maier was één van de beste stayers van de wereld. Maier en Ard Schenk waren zwaargewichten en Kees Verkerk was lichtgewicht. Onder normale omstandigheden zou Ard Schenk waarschijnlijk wereldkampioen zijn geweest op grond van een veel betere 500 meter dan Kees Verkerk, maar Keesie werd wereldkampioen. Als het een natuurijsbaan was was geen sprake van een blunder. Wel als het een kunstijsbaan was. Dan zou het een blunder zijn geweest van de ijsmakers. Weet iemand hier meer van?
Grootste blunder lijkt me duidelijk: Dat arrogante mannetje dat de verkeerde baan inreed, met het constant falen van de TP op de Spelen als goede 2e
Ik mis de vermelding van Hedrick en zijn baanwissel op het rechte stuk naar de finish! Dat was volgens mij op de buitenbaan van Innsbruck. Hedrick heeft 3 keer in zijn carriere foutief gewisseld, maar bij de finishlijn van baan wisselenwas wel een erg grappig moment.
Van der Duim zijn akties "Hilbert je moet nog een rondje" en "Ik struikelde over een vogelpoepje" zijn natuurlijk buitengewoon geestig te noemen, maar de gevolgen waren minder dramatisch dan de 2 blunders van Sven Kramer. Huh, 2 blunders???? Ja, niet alleen de verkeerde wissel (die nog lang pijn blijft doen) er was ook nog het blokje tijdens de TP bij de OS in Turijn. 2 Gouden medailles heeft hij weggegooid. Dus ik zet in op Kramer.
Nog een vermelding: Canadese damesachtervolgingsteam in Vancouver. Zwaar favoriet en uiteindelijk ook de snelste tijd van het toernooi, maar in de eerste ronde al verloren. Ze verloren op 4 hondersten van Amerika omdat ze een gewoon degelijke race wilden neerzetten zonder coaching (van Ingrid Paul). Hierdoor hadden ze niet door dat ze aan het verliezen waren en een simpele eindsprint al voldoende zou zijn geweest om door te gaan.
In datzelfde toernooi een nog grotere blunder in mijn ogen. De VS die in de strijd om het brons Raney inzetten omdat ze haar een medaille gunnen. Ze had in kwart en halve fianale nog niet gereden. Gaat ten koste van Swider-Pelz, wiens moeder nota bene een belangrijke coach in de VS is. Raney moet lossen en mede daardoor wint Polen een prachtige bronzen plek. Die beiden TP-dagen in Vancouver. Daar kun je wel een boek over schrijven. Zitten stuk of tien verhalen in. Het falen van de NL-mannen en de Canadese vrouwen. Het brons van Polen waardoor schaatsen daar op de kaart kwam. De val-finish van Friesinger. De vijfde medaille op vijf onderdelen van Hedrick. De twee onbekende jochies van de VS (Hansen en Kuck) die Hedrick bijna lossen in de finale. De ongemeen spannende damesfinale tussen Japan en Duitsland. De Canadese mannen met hun duw-techniek. De strijd om het brons tussen Nederland en Noorwegen met de twee snelste tijden van het toernooi (Noorwegen had ook goud kunnen winnen als ze in de halve finale voor een andere opstelling hadden gekozen). De onbegrijpelijke keuzes van Wupke om Groenewold op te stellen bij de kwartfinale dames en (in mindere mate een blunder te noemen) om Blokhuijsen achter Tuitert te laten rijden bij de halve finale heren.
het ditchen van Zamboni ten voordele van Olympia op OS Vancouver 2010 waarna ze toch een Zamboni uit Calgary hebben moeten laten overkomen
Voor mij inderdaad Van der Duim op 1, en Kramer op 2 met de wissel (eigenlijk meer een blunder van Kemkers). Op een blokje stappen en daardoor onderuit gaan valt bij mij niet onder de noemer blunder, maar gewoon pech.
Het enige wat ik kon vinden is het korte clipje tijdens "Jeopardy" met Mantia en Kuck: http://nos.nl/video/474906-jeopardy-met-mantia-en-kuck.html Vanaf 2:20 Net voor de neus van Lalenkov de binnenbocht induiken bij de finishlijn.
Misschien dat ik die op 2 zet ipv Kramer. Voor mij zijn die en vdDuim de grootste bunders. Niet als het gat om uiteindelijke gevolgen, maar meer omdat het zo absurd is. Ik bedoel, vergeten te wisselen gebeurt vrij regelmatig en is meerdere grootheden overkomen (o.a. Kramer, Hedrick, Ritsma).
