Natuurlijk is dat een goed idee maar niet nieuw Onze beste heer Schenk pleit er al jaren voor , maar dan in de vorm van een ISU ijs olympiade met de WKs kunstrijden, shortrack en lange baan allemaal in 2 weken tijd op dezelfde plaats houden en dan klaar met het seizoen Kunstrijden dat zit altijd vol , als die mensen dan ook naar lange baan komen kijken dan is het lange baan schaatsen gered
Het idee van verschillende types World cup weekenden is een leuk idee, kan op 2 dagen per weekend gehouden worden. (huidige weekenden zijn wel erg vol) Wel zou ik de wk vierkampen in januari houden en de wk afstanden in februari.
Ik bedoelde eigenlijk meer dat je de 3 WK's samenvoegt, dus ook al heb je 3 toernooien in 1 lang weekend of een week, zal het niet zo zijn dat je afstanden 3 keer moet/gaat rijden. Dus; A 1x 500 meter; worden door zowel de sprinters als de allrounders verreden (waarschijnlijk sprinters eerst en dan de allrounders.). De winnaar van de 500 meter is al wel wereldkampioen afstanden op de 500 meter maar nog geen wereldkampioen sprint, daarvoor moet hij/zij nog een 1000 meter rijden. B 1x 1000m;zelfde als de 500 meter alleen dan zonder de allrounders aangezien die afstand (nog) niet in de 4-kamp zit. C 1x 1500meter, dus de specialisten en de allrounders, winnaar 1500 meter is dan ook wereldkampioenafstanden op de 1500 meter. D 1x 3km; =dames,verder hetzelfde als C E 1x5km; idem C F 1x10km; idem C Misschien dat voor het WK sprint zowel de 500 als de 1000 meter toch 2 keer verreden worden, alleen dan de tweede keer puur voor de sprinters. Zo hou je wel meer weekenden over voor andere wedstrijden.
Dus als sporter: ben je weekje verkouden of gekwetst dan is je jaar eraan en als fan heb je 1 week op een jaar dat ertoe doet om naar uit te kijken... Dat kan ik als fan alleen maar pruimen als de world cup aan belang wint, dan heb je een serieus genomen regelmatigheidscriterium dat de beste schaatser over een seizoen beloont, en dan nog een WK waar de beste pieker/'vorm van de dag' wint.
Dat eerste is in andere sporten ook zo. Je zal maar Elfstendentochspecialist zijn. Als je dan ziek bent op de verkeerde dag, moet je minstens twintig jaar wachten op een volgende kans. Dat tweede is niet zo: een echte fan kijkt verder dan een WK. Met WK's wil je een groter publiek bereiken. Ik volg het WK Darts, maar niet alle andere toernooien. Een echte fan kijkt elk weekend naar RTL7. Sportfans die niet per se schaatfan zijn snappen niets van al die EK's en WK's in het schaatsen. Dan kun je beter één echt WK hebben, dan drie WK's die allemaal niet veel waarde hebben voor buitenstaanders. Dat laatste: belang kun je meestal niet afdwingen, of er moet heel veel geld zijn. Het moet vanzelf gebeuren. Hoe minder titels, hoe hoger de Wereldbeker vanzelf in de hiërarchie opschuift.
Mijn idee had ook te maken met het belangrijker maken van World Cups, verder maak je zo wel meer ruimte voor andere nieuwe manieren van wedstrijden, nu heb je buiten de World Cups het NK allround, EK allround, WK allround, NK sprint, WK sprint, NK afstanden, WK afstanden. Dat zijn een hoop wedstrijden. Zeker gezien de terugloop van de kijkers is dit een beetje overkill geworden.
En je kunt voorkomen dat een heel deel van de WB al voor december klaar is. Neem de massastart dit jaar, die heeft alleen nog de WB finale. In principe zou het zwaartepunt van het seizoen in december tot februari moeten liggen. Als je dus wat EK en WK weekenden minder hebt, kunnen daar gedeeltelijk WBs komen.
Had toekomst kunnen hebben ware het niet dat het een jaar later een complete farce was. De top 3 na 3 afstanden waren Nederlanders (Tuitert, Verheijen en ik dacht UDH) en moesten alleen nog 3000m. Echter ze zegden allen drie af waardoor (ik dacht) KC het eindklassement won voor Tom Prinsen.
Omdat in dit topic veel gesproken is over hoe het anders/beter kan in het schaatsen, leg ik hier even de volgende vragen neer: 1. Is Skispringen groter dan schaatsen? Er deden geloof ik springers uit 13 landen mee bij de 50 geplaatste sporters in Garmisch-Partenkirchen. 2. Is het niveau hoger in het Skispringen? De beste sprong zojuist 133.5 meter, de minste (ik ben het alweer kwijt) geloof ik 114,5 (edit: 110,5) meter. Hoe moeten we dat verschil inschatten t.o.v. bijvoorbeeld een 500 of 10.000 meter? 3. Hoe kan het dat er zoveel meer publiek komt kijken? Er zaten en stonden geloof ik 25.000 mensen op de tribunes. Dat is in het schaatsen ondenkbaar. 4. Staat het Skispringen ook zo onder druk? Of staat schaatsen helemaal niet zo onder druk ... 5. Wat maakt Skispringen zo populair? In feite doen die atleten iedere keer steeds weer hetzelfde. Ze komen 1 voor 1 van de schans. Natuurlijk zitten er allerlei details in (wind, afsprong, luchtfase, landing etc.), maar ik durf wel te stellen dat in het schaatsen veel meer afwisseling en diversiteit zit. Sang-Hwa Lee en Martina Sablikova zijn bijvoorbeeld 2 totaal verschillende wereldtoppers. 6. Wat kan het schaatsen van deze sport leren? In het schaatsen doen volgens sommigen nog steeds te veel atleten mee. En dan rijden er nog zelden meer dan 24 schaatsers in een wedstrijd. Maar hier komen dus 50 jongens naar beneden...
Wat het skispringen goed doet is dat iedereen in Europa weet dat op nieuwjaar een wedstrijd is. Omdat die wedstrijd in Garmisch altijd op nieuwjaar is. Ik durf wel te beweren dat de vierschansen-wereldbekerwedstrijd in Garmisch meer kijkers trekt dan het WK schansspringen, maar ook dat nog geen procent van de Nederlanders kan opnoemen wie er er allemaal meedoen, laat staan wie er wint. Zelf kan het schansspringen me weinig schelen, op nieuwjaar kijk ik liever andere sport, zoals The Cobra die tegen 'Chuck' Norris giftanden in de treble 20 probeert te gooien of een paar Belgen die in Kwakelgem door de modder fietsen.
Darts is een razend spannende sport met een hoog amusementsgehalte, maar het heeft niks met Schaatsen te maken. Al moge duidelijk zijn dat die sport razend populair is geworden in Nederland sinds Barney het hier op de kaart zette. Er is sindsdien steeds meer Darts op TV gekomen. Die sport loopt als een tierelier. De kijkcijfers kunnen makkelijk de strijd aan met het schaatsen. Al kijk je daar ook steeds dezelfde gezichten aan. Maar mensen blijven ervan smullen. Dat is bij het schaatsen wel anders. Na een paar WB's zijn we al schaatsmoe. Hoe kan dat? Waarom is rondjes schaatsen in de beleving zoveel saaier dan pijltjes gooien? Veldrijden is hier al vaak aangehaald als vergelijkbare sport en/of schrikbeeld. Wel heel veel publiek, ook gigantisch populair in vooral 1 land, maar internationaal behoorlijk flinterdun. Ik lig ook niet wakker van schansspringen. Maar ik moet hier zo vaak lezen dat het schaatsen anders moet. Korter. Sneller. Minder deelnemers. Geen 10km meer. Weg met de Grote vierkamp. WK's om de twee jaar. Kortere programma's. Meer publiek. Meer kwaliteit. Dan zie ik eens een Grote Wedstrijd in een "vergelijkbare" Olympische wintersport en dan vraag ik me af waarom er godsamme 25.000 (!) mensen naar komen kijken. Ik zie minsten 4 of 5 grote sponsors, waar het schaatsen momenteel zonder moet. Ik zie dat er tussen iedere sprong zo'n 70 seconden zit. Wat dus betekent dat de TV-kijkers bij iedere sprong ongeveer 10 seconden sport zien en verder heel veel herhalingen, close-ups, coaches, publiek en beauty shots. Het publiek wat bij de wedstrijd is, staat dus driekwart van de tijd te wachten terwijl er niets gebeurd. En wij maar praten over hoe het beter of anders moet... Kijk, mij maakt het ook niet veel uit of Freund of Prevc wint. Maar ik ken deze mannen wel. Net als Schlierenzauer, Ammann en de 43-jarige Japanner "Claudia" Kasai bijvoorbeeld. En dat gun ik Kramer, Davis, Kulizhnikov, Bowe en Sablikova ook. Dat sportliefhebbers in diverse Europese landen die sporters kennen. Omdat ze af en toe ook met plezier naar schaatsen kunnen kijken. Daarom vraag ik me af of er iets is wat "we" van deze sport mee kunnen nemen. Is schaatsen te moeilijk? Duurt het te lang? Of geldt dat alleen voor de lange afstanden en de vierkampen? Of niet, want de puntentelling bij het schansspringen is ook niet meteen heel eenvoudig. Ik heb heel veel zin in het laatste (?) EK. Geweldige wedstrijd. Maar ik vrees ook dat er weer eens geen hond op de tribunes zit. Gezeur over te veel deelnemers. Het niveau. Heel veel discussie hier op het forum. Zou er in Duitsland en Oostenrijk ook zoiets als het "Skispringenforum" bestaan? En wordt daar in het topic "Vierschanzentournee" ook zo veel gesproken over de toekomst van de sport?
Misschien niet helemaal on topic maar aangezien we al met de vraag bezig zijn om schaatsen aantrekkelijker te maken kwam het volgende in mij op. Waarom zien we nooit gemiddelde snelheden zodra een schaatser klaar is? Als een schaatser is gefinisht, zie je wel de eindtijd maar niet wat voor gemiddelde snelheid dat is. Dit terwijl dit bijvoorbeeld bij het baanwielrennen, gewoon wielrennen en tal van andere vergelijkbare sporten wel wordt gedaan. Op een 3000m zegt bij de dames een eindtijd van 4:05 niet zo veel maar als daar dan gelijk 44 km/u achterstaat dan heb ik al een veel beter idee en denk ik, zo daar moet ik op de fiets over die afstand ook behoorlijk mijn best voordoen.
Bij het skispringen zie je ook veel cijfers. Er komt een "To Beat" in beeld. De Snelheid waarmee ze van de schans gaan. Er verschijnt een groene streep. Gaan ze daar wel of niet over? Dan volgt de afstand. Vlak voordat de score in beeld komt, zag ik vandaag rechtsonder in beeld een soort thermometer oplopen om de hoogte van de klassering wat spannender te maken. En daarna kwam dan de eindscore. In die 60 seconden dat er tussen twee sprongen bijna niets gebeurd, krijgt in ieder geval de TV-kijker wel allerlei info. En daar kan het schaatsen volgens mij veel winnen. Inderdaad door gemiddeldes in beeld te brengen. Zelfs bij een 10 kilometer kan dat werken. Want dan ziet een kijker de gemiddeldes schommelen, teruglopen of omhoog gaan. Ze kunnen zelfs zien dat Bob de Vries nog van Bergsma kan winnen, terwijl Bob niet eens in beeld is. Bij langere afstanden kun je net als bij de formule 1 iedere ronde de top 3 of 5 in beeld brengen. Rechtsboven in de hoek. Desnoods met kleurtjes. En soms zien we ook al een streep in beeld. Wat ook moet helpen is dat de tijd op een doorkomst ook echt de goede tijd is. Nu zag ik bij het NK Afstanden steeds schaatsers over de streep komen (Ik zeg even Verbij na 34.3), terwijl de tussentijd constant tussen de 0.5 en 1 seconde trager was (zeg Verbij 34.9). Waarschijnlijk het transponder verhaal. Ook niet zo handig. Bij het skiën - waar ik veel te weinig van zie - heb ik weleens gezien dat ze (geloof ik) bij de analyses achteraf de twee snelste skiërs over elkaar plakten. Kun je precies zien waar wie de beste lijn heeft gepakt. Volgens mij is er in het schaatsen op grafisch gebied nog ontzettend veel winst te halen. En als iets het goed doet op TV, kan dat ook meer mensen naar de banen trekken. Al kan het tegenovergestelde effect ook optreden. Ik kijk immers liever schaatsen op televisie. Je mist de sfeer wel, maar krijgt er heel veel details voor terug. En rondetijden. Schema's. Records. Shots van atleten die overduidelijk tegen hun limieten aan schaatsen. Terwijl ze EN tegen hun opponent EN tegen de tijd EN tegen de tijden van anderen rijden. Als die beleving toch eens op meerdere vlakken tegelijkertijd door zou kunnen sijpelen. Dan zouden schaatsers (wellicht in verschillende formats, zoals voorgesteld door G1ant) misschien in die 4 maandjes dat het seizoen duurt, misschien wel nooit teveel wedstrijden kunnen rijden.
In het verlengde van die aangehaalde 44 km/u spring ik even naar Laurine van Riessen. Een topschaatster (sommigen zullen zelfs vinden van niet) waar op dit forum nog weleens om werd gelachen, die binnen 1 jaar gewoon Nederlands Kampioen baanwielrennen is geworden. Wij praten onszelf soms aan dat schaatsen geen niveau heeft en klein is. Hoe kan zo'n Ter Mors anders zo makkelijk de overstap maken. Of Peter Michael zo snel zo'n waanzinnige 10 kilometer rijden? Ik dank Laurine van Riessen dat ze deze overstap heeft gemaakt. Het toont eindelijk eens heel duidelijk aan dat al die schaatsers (ook al winnen ze nooit of rijden ze niet altijd top 5) gewoon topatleten zijn. Alleen is schaatsen lang niet zo simpel als het misschien soms lijkt. Om een beetje flauw weer on topic te komen; schaatsen is een buitengewoon complexe beweging. De Grote Meester Sven Kramer beheerst die tot in de perfectie als hij een 5 kilometer moet rijden. Maar als hij een dag later de 1500 schaatst, gaat hij "volledig" de mist in. Van Wust heb ik dankzij het NK ook weer geleerd dat trainingswedstrijden niet te vergelijken zijn met echte wedstrijden. Dus wedstrijden heb je nodig. Maar ook weer niet te veel? Ik blijf toch achter met een vraagteken. Waarom is de eentonigheid van de wedstrijden zo'n probleem voor het schaatsen, terwijl schansspringen, darts, veldrijden en zelfs formule 1 daar veel minder last van lijken te hebben? Van de Veldrijders kun je toch moeilijk beweren dat ze te weinig wedstrijden rijden ...
In deze analyses wordt nog een aspect over het hoofd gezien. De topsport , zeker op TV , is steeds meer geëvolueerd naar een moderne vorm van circus en daar is schansspringen wel een heel goed voorbeeld van.
Schansspringen zou ik geen circus willen noemen. Niet meer dan schaatsen, in elk geval. En ook skiën, biatlon, wielrennen en andere sporten zijn geen circus. Dus dit lijkt me niet zo zeer het geval.
Ik kan de vraagtekens niet wegnemen maar ikzelf vind de schoonheid van het schaatsen. De complexe beweging van zijwaarts afzetten en vooruitkomen het mooiste. Ik geniet van de beweging. Het zwieren. Als je die schoonheid niet ziet. Of niet begrijpt. Of niet zo mooi vindt, dan blijft er weinig over. Dan is het een ellelange tijdrit van schaatsers. Dan is het saai. Dan is er te veel geouwehoer en weinig uitleg. www.passion-for-skating.com
Dat valt toch wel mee? Ik heb persoonlijk helemaal niet veel met de beweging, kon bijvoorbeeld prima naar Niemann kijken.
@LeeMoZovski Wat ik weet is dat het lange baan schaatsen in vergelijking met het wielrennen eigenlijk allemaal sprintnummers zijn. In het wielrennen is een 10km tijdrit net geen proloog maar nog zodanig kort dat de sprinters van het peloton goed meedoen om de winst. Schaatsen is veel meer dan pure kracht en uithoudingsvermogen. Bij Schaatsen is techniek en timing van dus danig groot belang dat een schaatser met minder kracht maar met ultieme techniek en timing toch meedoet voor de winst. Dit verklaard dat van Riessen het prima doet op de baan in het wielrennen.Wielrennen en zeker het baanwielrennen is gewoon pure kracht zonder techniek. Afgelopen jaar was er een spintchallenge op de Cauberg op en raad eens. Allemaal schaatsers in de top 10. Dit heeft te maken dat de schaatsers ultiem zijn getraind voor een korte krachtsexplosie. Een Cavendish is een top sprinter maar dan wel na een wedstrijd waarbij hij minimaal al 3,5 uur in het zadel heeft gezeten. Wat ik goed vond was de streep die met een schaatser meeging alleen leek die het afgelopen NK een stille dood gestorven. Ook zag ik op de 500 en 1000 me af en toe de actuele snelheden. Ook dat is een prima ontwikkeling alleen op het NK was het niet meer te zien. Het schaatsen kan als kijksport nog veel winnen met het weergeven van meer actuele gegevens. Op een 10k zou het bijvoorbeeld leuk zijn om te zien dat een schaatser die de 7k punt is gepasseerd bijvoorbeeld nog 7 rondjes 30.8 moet schaatsen om de toptijd te verslaan. Wel zo handig als de voorganger een afbouwend schema heeft gehanteerd.
