Wat hier nog niet zo genoemd wordt: eigenlijk reed hij ook dit jaar weer zeer goed op de Olympische Spelen. 5e geworden op de 1500 op 2 tienden van het podium. Niemand had dat half december durven voorspellen. Na 2x plek 10 in de WB en vooral al jaren geen echt goede wedstrijden. Niet alleen het KKT was goed, op de OS bewees hij dat hij niet voor niets was geplaatst.
Niet alleen maar 2/10 van het podium, ook sneller dan in Vancouver. En maar 1/10 langzamer dan zijn laagland PR. Ook heeft hij bijna altijd wereldbeker wedstrijden gereden vanaf 2002/2003 op de 1500m. Iedereen weet dat je je in Nederland niet zomaar plaats voor internationale toernooien, dus dat is ook wel een presentatie.
Relatief gezien piekte hij heel goed. Welke Nederlanders piekten er beter als het er echt om ging tegenover de tussen wedstrijden? 2x 4 jaar nauwelijks iets gepresteerd en er op beide Olympsiche kwalificaties er staan en ook op er staan op de Olympische spelen. Hij won er de afgelopen keer niet mee. Maar een 1.45.3 tegen de wisselvallige 1.47ers is pieken. Andersom kan je hem ook juist wisselvallig, niet constant en soms klunzig noemen, maar juist die tegenstelling maakt het dat hij geweldig kon pieken
Hier: http://nos.nl/os2010/video/138547-nederlanders-blikken-vooruit-op-1500.html Het gequote stuk begint vanaf minuut 3.00.
De winst op het zwaarbezette OKT, december 2013, is toch ook wel een gevalletje pieken. Verder gaat een vergelijking met een voetbaltrainer juist op dit punt mank, want dat is een sport die altijd maar doorgaat, er is altijd weer een volgende week en een volgend seizoen. De prestatie in het heden is dan ook soms nauwelijks belangrijk, de weg naar volgende week is minstens zo belangrijk. Er is altijd een 'jammer, volgende keer beter'. Voor die volgende keer is het van belang als je die ene dag beter was, maar onverhoopt toch verloor. Bij Olympische sporten niet. Dan is er één meetmoment, soms twee. ik vind het ook wat te kort door de boch te stellen dat Tuitert goed kon pieken.
Aan de andere kant kon hij misschien ook wel niet goed pieken. Vooral in het begin van zijn carrière. Het wereldbekerklassement op de 1500m in 2004 (en het EK) en 2005 winnen en je in 2006 niet individueel plaatsen op een afstand. Misschien wel totaal het tegenovergestelde van de 8 jaar die daarna volgde. Maarja, buiten de discussie of hij wel of niet goed kon pieken vond ik het altijd geweldig als Tuitert ging schaatsen. Hij verraste erg vaak. Positief of negatief of met een val. Gelukkig herinneren we hem vooral aan zijn goud en dat is ook wat hij heeft verdiend. Een schitterende schaatser.
Hebben jullie dat ook dat puur esthetisch de schaatser Mark Tuitert mij niet kon boeien (niets afdoend aan zijn prestaties hoor) maar de mens Tuitert des te meer. Zijn (zoals hier al genoemd) filosofische relazen, zijn muzieksmaak en natuurlijk zijn gitaarspel heerlijk.
Ik ben altijd erg van hem gecharmeerd geweest. Ook als je zijn afscheidsbrief leest, merk je dat hij dingen mooi weet te verwoorden. Hersman zei geloof ik ook dat het als individuele sporter toch echt een teamspeler is. Lijkt mij ook een erg symphatieke vent (voor zover ik daar over kan oordelen via de tv) Dit vond ik een leuke column, helemaal met de wetenschap dat hij een paar dagen later het kkt won: http://www.nusport.nl/mart-smeets/3662157/tuitert-heeft-recht-hopen.html
Mooie aanvulling! Als we hier dan toch nog eens met z'n allen mogen mijmeren over de schaatser en mens Tuitert, dan hoort dit stukje er absoluut bij. Ik vond zijn interview na zijn 1500 meter in Sotsji ook zeer prettig om naar te luisteren. En te kijken. Soms kan expressie bepaalde woorden een extra glans meegeven. En hier zien we een man die in het oog van de storm zit en beseft dat ie nooit meer op dat unieke punt zal geraken. In feite was hij hier al gestopt. Het interview: http://nos.nl/os2014/video/611597-tuitert-gefrustreerd-na-vijfde-plek.html De term generatie kun je natuurlijk vrij breed trekken. In mijn ogen was Tuitert juist een beetje een eenling in zijn lichting. Laat ik dat woord dan gebruiken. Alle namen die hier worden genoemd zijn of minstens 4 jaar ouder of minstens 4 jaar ouder, m.u.v. Kuipers en Groothuis. Hij behoorde niet tot een duidelijke groep schaatsers die samen op kwamen. En die tussenliggende periode tussen de grootheden was er eigenlijk amper. In 2003 werd ie nog 3e op het EK achter de Grootheden Romme en Ritsma. In 2004 won ie het EK. En in 2005 eindigde ie achter Uytdehaage en de piepjonge Kramer. Oftewel, vanaf dat moment was er op allround gebied weinig winnen meer aan. In mijn eerdere stuk gaf ik ook al aan dat hij na zijn zege op het EK op het WK op de het dubbelfenomeen Hedrick/Davis stuitte. En die waren 3 jaar onklopbaar. Waarbij ik nogmaals wil aangeven dat Tuitert helemaal niet zoveel kansen heeft gehad om tussen Romme, Ritsma, Postma, Uytdehaage, Kramer, Fabris, Hedrick en Davis (heel) veel allroundtitels te pakken. En een sprinter was hij natuurlijk niet. Verder vind ik het interessant dat je Nijenhuis, Kuipers, Nuis en Otterspeer hoger in schat. Bedoel je meer talent of zo? Want als ik naar de erelijsten kijk, zie ik het niet. Nuis en Otterspeer zijn nog relatief jong, maar moeten het allemaal nog maar laten zien. Simon Kuipers (4x Goud WB, 22x Podium) heeft nooit een grote internationale prijs gepakt. Nijenhuis(4x Goud WB, 15x podium) evenmin. Dan vind ik het 'lijstje' van Tuitert (5x Goud WB, 23x podium) + 2xWB 1500 meter + 1 EK + 1x Olympisch Goud toch wel iets mooier. Eigenlijk. Maar in zo'n topic moeten we eigenlijk niet gaan vergelijken. Een gestopte schaatser verdient altijd even zijn eigen plek in het spotlicht. Dus: Mark Tuitert was een verrekte goede schaatser. Uit een land waar zulke fenomenen rijk gezaaid zijn.
Ik bedoel gewoon letterlijk betere sprinters dwz 500m/1000m/sprintvierkamp. Logisch, want Mark was geen zuivere sprinter, het was louter bedoeld als nuancering.
Idd. Karakteristieke techniek maar zeker geen technisch fenomeen om uren naar te kijken. Zijn reactie na zijn bijna-val en daardoor niet-kwalificatie op de 1500 op het OKT in december 2005 was al van grote klasse trouwens.
Over één ding kunnen we het hier wel eens zijn met elkaar, hij heeft in de topsport in zijn eentje meer bereikt dan wij hier met z'n allen bij elkaar. Ik heb altijd veel respect voor topsporters (m/v), hij/zij moet heel veel opofferen om zijn/haar sport te beoefenen op het hoogste niveau. Ik zeg eerlijk dat ik nooit zover zou kunnen gaan en zoveel offers te moeten brengen, je hebt amper tijd voor familie en vrienden, je bent constant bezig met trainen en wedstrijden rijden, dus heel veel van huis, je moet het maar kunnen. Gelukkig is er tv, kijken naar sport is net zo leuk en "vermoeiend".
