Maar nog veel interessanter is dat op het congres ook een nieuwe ISU-president gekozen gaat worden. Over de ins-en-outs daarvan een lezenswaardig artikel http://www.nrc.nl/handelsblad/2016/03/05/ijsdans-om-de-macht-in-het-schaatsen-1595340
De vraag is hoeveel invloed zo'n voorzitter heeft. Een voorzitter is toch meer een boegbeeld, de macht zit bij de commissies en de congressen. Zeker bij zo'n brede bond als de ISU, waar de voorzitter zowel naar het kunstrijden, het langebaanschaatsen als het shorttracken moet vertegenwoordigen. Ik zie trouwens wel wat in een vernieuwer, ben er sowieso niet zo van dat een voorzitter zo lang blijft zitten als Cinquanta en daarna gewoon zijn vice-voorzitter naar voren schuift. Dat kan onmogelijk goed zijn voor een sport. Daarbij is Dijkema al 70. Een bestuurder moet wel ervaren zijn, maar 70 is gewoon te oud. Misschien is die Amerikaanse Patricia St. Peter wel goed voor de sport. Verandering is niet altijd slecht.
In hoeverre gaan de in dit congres besproken veranderingen eigenlijk al komend seizoen in? Als de voorstellen doorgaan en meteen ingevoerd worden dan zou dat betekenen dat er komend seizoen geen WK allround/sprint zou moeten zijn, maar die zijn provisioneel al toegewezen. Misschien kan het geen kwaad om ook nog een topic "Schaatskalender 2016/2017" te maken? Daar een beetje op vooruitlopend, dit is nu de stand van zaken: 6–8 januari: EK in Warschau of Zakopane, Polen. Provisionele toewijzing. 9–12 februari: WK afstanden in Gangneung, Zuid-Korea. Provisionele toewijzing. 17–19 februari: WK junioren in Helsinki, Finland. Provisionele toewijzing. 25–26 februari: WK sprint in Calgary, Canada. Provisionele toewijzing. 4–5 maart: WK allround in Hamar, Noorwegen. Provisionele toewijzing. Dat betekent voor het tweede jaar op rij geen kampioenschap in Nederland. Wel zullen er vermoedelijk twee wereldbekerwedstrijden naar Nederland gaan. Verder waren er geruchten over een eventuele combinatie wereldbekers in Astana en Urumqi. De vraag is of er verder hetzelfde schema als de laatste twee jaren wordt aangehouden met eind januari een WK- vierkamp-plaats-worldcup. Ook wordt het interessant om de kalender naast die van het shorttrack te leggen met het oog op de titelkansen voor Jorien ter Mors.
Nee, gaat pas in vanaf 2018. Wel worden de plannen voor het EK 2017 (Afstanden en Onzalige Vierkamp) zoals ze nu in de reglementen staan, teruggedraaid en hebben we in Zakopane gewoon een Grote Vierkamp.
Mijn grote bezwaar tegen veel van deze voorstellen is dat sport geen sport meer is maar vermaak. Er worden regels verzonnen en onderdelen toegevoegd "om het spannend te maken" en onderdelen waar het plat omgaat wie er wint worden afgeschaft. Toeval moet een grotere rol spelen, want toeval is spannend. Ik denk dat men zich uiteindelijk zelf in de voet schiet met deze tendens. Als niet meer de beste, maar de gelukkigste wint, dan haken velen op de duur ook af. Ik in ieder geval.
Sport is dan ook ter vermaak, dat kun je niet scheiden. Zonder vermaak heeft topsport geen zin, zal geen publiek er voor betalen, laat staan een sponsor. De mensen die sport van vermaak willen scheiden, doen de sport volgens mij geen goed. En houden ook zichzelf voor de gek: ze kijken zelf ook om zichzelf te vermaken. En ik vind het prima als niet alleen de beste wint, maar ook een keer de gelukkigste of misschien zelfs de slimste. Als alleen de beste wint wordt een sport voorspelbaar en dat is nooit goed.
De kern van vermaak is dat het vooral voor de toeschouwers interessant moet zijn. De kern van sport is dat de beste wint en dat toeval een zo'n klein mogelijke rol speelt. Sport moet wat mij betreft maximaal voorspelbaar zijn en dat is ook prima. Sport is namelijk voor de sporters en niet voor de toeschouwers. Het is niet voor niets dat bijvoorbeeld in de atletiek de onderdelen waar geluk een geringe rol speelt populair zijn. Denk aan de 100 meter en de marathon. Hoe verder het schaatsen afdwaalt van het principe dat de beste hoort te winnen i.p.v. de gelukkigste hoe meer mensen juist afhaken. Degenen die vooral in spektakel zijn geïnteresseerd vinden vast wel veel spannendere sporten dan schaatsen. Dus blijf bij de basis want anders verlies je het sowieso.
Je hebt gelijk. Met de aantekening: er zijn ook sporten die geen vermaak voor toeschouwers willen zijn. Sporten die er echt zijn voor de beoefenaars. Ultra-trail-running, bijvoorbeeld. Een kennis van me hoort daarin tot de top van Nederland en de subtop in de wereld, maar die kan anoniem over straat. Het is qua beoefenaars best een grote sport. Heel internationaal ook. Maar het zal nooit live op tv komen of tienduizenden toeschouwers trekken want het zijn wedstrijden van drie a vier uur tot soms meerdere dagen, ergens ver weg in de bergen. Daar kan het schaatsen ook voor kiezen. Lekker nostalgisch blijven. Niet aan de behoeftes van toeschouwers denken. Maar dan nooit meer klagen over de NOS, allemaal, hè?
De 100 meter is snel spektakel. Lange opbouw en dan een climax van 10 seconden. Is iets dat weinig andere sporten kennen. Dat unieke maakt het, denk ik, populair. De marathon is één van de meest onvoorspelbare onderdelen in de atletiek. De beste wint, dan klopt. Maar vaak is het een verrassing en dat maakt het onderdeel populair. En als je wint doordat iemand die normaal gesproken altijd beter is na 35 kilometer kramp krijgt, is dat dan niet ook een vorm van geluk? Je kunt ook discussiëren over wat geluk is. Het traditionele schaatsen heeft een soort schijneerlijkheid. Het lijkt heel clean en eerlijk, maar de loting speelt een grote rol. Een gunstige kruising, ijs dat aan begint te slaan, laatste binnen of buitenbocht, na of voor iemand rijden, positie ten opzichte van het pistool van de starter. In de massstart speelt geluk volgens jou misschien een grotere rol, maar ik vind het onderdeel misschien zelfs wel eerlijker. Iedereen op hetzelfde ijs tegen dezelfde mensen. Wie het eerst finisht wint. Je kunt de pech hebben dat je valt door toedoen van iemand anders of het geluk dat je in een goede ontsnapping zit, maar dat geluk dwing je voor een groot deel af.
Sport op amateurniveau is er voor de sporters. Porfsporters zijn er 100% voor het publiek, dan gaat het absoluut niet meer om de sporter. Wie betaald er namelijk? Het publiek (en de sponsor die publiek wil bereiken). Zonder publiek geen profsport. Jouw verhaal gaat op, als Kramer voortaan doordeweek gewoon naar kantoor gaat of straten gaat maken. Zolang hij dat niet wil, moet je alles doen om de sport zo aantrekkelijk mogelijk te maken voor het publiek. En voorspelbaarheid is totaal onaantrekkelijk. De kern van profsport is dat het voor het betalende publiek interessant moet zijn.
Ja, in de amateursport natuurlijk wel. Zonder publiek en zonder sponsors draait het om de sporter. Zelfs bij amateurschaatswedstrijden gaat dat wel op.
Als je in de geluksfactor door gaat slaan is dat ook totaal onaantrekkelijk. Je moet natuurlijk wel hebben dat er atleten zijn die vaker dan één keer winnen. Daarmee creëer je grootheden in een sport. Bij bijvoorbeeld het BMX'en en snowboard-/skicross heb je te vaak dat de grote namen allemaal de finale missen; dat is inderdaad niet voorspelbaar, maar dan zit je naar een finale te kijken tussen allemaal mensen van wie je nog nooit gehoord hebt en dat is ook niet aantrekkelijk. Als jij de regerend wereldkampioen en de regerend Olympisch kampioen aan de start hebt staan wil je idealiter dat die in de finale tegen elkaar strijden en niet dat ze er in een anonieme voorronde al uit liggen. Niet dat dit snel zal gebeuren bij het schaatsen, maar meer onvoorspelbaarheid is niet per se beter.
Ja, natuurlijk moet kwaliteit wel belangrijk zijn. Talent en hard werken moet de kern blijven. Maar een stuk onvoorspelbaarheid om niet steeds dezelfde winnaar te hebben is ook belangrijk. Nu is het zo dat Kramer met een slechte dag, of zelfs 2 slechte dagen, nog allroundkampioen wordt. Dat ligt niet alleen aan de kwaliteit van Kramer (al is dat natuurlijk wel belangrijk), er zijn zelden onverwachte allroundkampioenen geweest. Van te voren is gewoon uit te rekenen wie er kampioen wordt en dat klopt bijna altijd. Sporten als BMX, shorttrack en skicross zijn mede door die mix van kwaliteit en onvoorspelbaarheid zo aantrekkelijk voor publiek, sponsors en tv. Al is daar de onvoorspelbaarheid misschien wat doorgeschoten. Kijk dan naar wielrennen, daar kan ook een renner die niet de beste is gewoon winnen door de slimste te zijn. De vraag is hoe je zo'n 'wie niet sterk is moet slim zijn' factor in het schaatsen in kunt voeren. Ik noemde al het voorbeeld van een 500m of 1000m in 6 heats, dat lijkt me wel wat. Gewoon de winnaar van de rit gaat door. Met in de eerste 2 rondes misschien nog ruimte voor tijdssnelsten Dag 1: kwalificatie op tijd, 1/32e finale en 1/16e finale in heats. Dag 2 de kwartfinale, halve finale en de finale. Andere manier van spanning, maar vooral: elke rit spannend. Ik zou het onmiddelijk het mooiste onderdeel van het schaatsen vinden en ik denk een groot deel van het publiek in de hallen ook.
dat je bij de massastart zegt dat toeval een grote rol speelt kan ik nog een beetje begrijpen (al lijkt het me geen toeval dat sommige rijders altijd voorin finishen). Bij de nieuwe onderdelen TP en TS zie ik die toevalsfactor niet zo. Ook daar moet je gewoon hard schaatsen, net als bij de individuele afstanden. Alleen dan in teamverband.
Hoe vaak hebben de Nederlandse dames tijdens de OS een medaille gewonnen. Hoe vaak hebben de heren goud gewonnen terwijl ze bijna elk jaar wereldkampioen werden.
Belangrijkste feit is dat Nederland gewoon de 10k een zachte dood wil laten sterven. Want KV op EK weer een startgelegenheid op 10k minder. Ik zou toch graag een fatsoenlijk WC circuit op de 10k willen zien ipv dat gedrocht dat er nu is. Yuskov wordt beloond voor zijn laffe gedrag. Niet alleen Kramer wordt benadeeld maar ook Bloemen en wellicht Michael. Mocht Verweij weer terugkomen dan is hij natuurlijk ook één van de grote winnaars. Ik denk dat het voor Pedersen en Swings neutraal werkt. Wat zijn de gevolgen voor de dames. Komt daar een verlengde sprintvierkamp. Wellicht leuk voor Jorien en Heather en Brittany (al zal die als ze wil de 5k makkelijk aankunnen).
Hier komt dus de aap uit de mouw en Dijkema wil dat natuurlijk worden. En daarvoor wil hij graag de 10k inleveren.
Hoe vaak hebben Wotherspoon, Zjelezovski en Ritsma olympisch goud gewonnen en hoe vaak waren ze wereldkampioen? Verstuurd vanaf mijn GT-I9515 met Tapatalk
OK jouw punt, maar ze hebben wel medaille(s) gewonnen en zijn ook regelmatig verslagen. Wanneer is dat de Nederlandse mannen overkomen. De Nederlandse vrouwen kwamen er op de OS helemaal niet aan te pas tot 2014. En Rintje valt een beetje buiten dat rijtje. Hij is immers het prototype van een allrounder en geen specialist.
