1500 meter mannen, dinsdag 8 februari, 11:30

Nuis zijn verhaal is natuurlijk ook grandioos. Als enorm talent opkomen en al achter Groothuis, Davis en Morrison de 1000 meter-podia beklimmen. 2 Olympische Spelen missen om verschillende redenen. Meerdere keren (á la Takagi?) de druk op grote momenten niet aankunnen. En dan op je 28e toch de Spelen halen, een bizar WR rijden, meerdere wereldtitels en bewijzen toch te kunnen pieken door op je volgende 2 Spelen in 3 starts 3 gouden medailles binnen te slepen. Dan verdien je ook het recht om op de rots te staan en om je machogedrag te etaleren op de sociale media. En zijn interviews zijn al jaren goed, eerlijk, emotioneel, realistisch. En aan het respect van Krol en Kim te zien, wordt hij onder zijn tegenstanders ook gewoon gewaardeerd.

Ik zie hier wel veel aannames voorbij komen, o.a.:

1) dat Nuis de sfeer was binnen de ploeg en dat hij vnl. het haantjesgedrag instigeerde/aanmoedigde - lijkt me een aanname, veel mensen agan ook meedoen en zelfs een boventoon voeren als ze in een omgeving komen waar bepaald gedrag/sfeer al bestaat
2) Dat Verbij en Ntab bij Reggeborgh weggingen omdat Nuis kwam - ik heb nergens vernomen dat dat de reden was dat ze weggingen, en als het al hun reden zou zijn geweest is het ook nog eens de vraag of haantjesgedrag daar aan ten grondslag lag.
3) Dat mensen als Verbij, Krol, Roest geen of weinig haantjesgedrag/stoer doen zouden vertonen? - wat stiller en/of timide zijn van nature betekent zeker niet dat je geen haantjesgedrag kan vertonen. Ik spreek uit ervaring want ik ben zelf van nature timide en stil, en toch heb ik in het verleden (vroegah) vaak zat stoer gedaan/haantje gespeeld om erbij te horen
4) Dat iemand die haantjesgedrag vertoont/stoer doet ook een lul zou zijn? - dit is wel de meest bizarre aanname, net alsof je een klootzak bent als je stoer doet en wat grootspraak hebt? Ik ken zat mensen die ontzettend lief, empathisch, en zorgzaam zijn, veel voor andere mensen doen, etc. en toch ook haantjesgedrag altijd vertonen.

Om voor de ploegenachtervolging de juiste reserves aan te wijzen, voert bondscoach Jan Coopmans gesprekken met betrokken rijders en coaches. “Bij dat proces ga ik zorgvuldig te werk, dat kost tijd en die hebben we gelukkig nog even”, zeg Coopmans. “Zodra we eruit zijn, maken we ook die namen bekend.”

Ah ja, de ploegenachtervolging komt er bijna aan. Ik heb nog geen bekendmaking gezien. Coopmans is dus nog gesprekken aan het voeren?

Als je voor sommige mensen (je naasten) aardig bent, en anderen uit je werkomgeving probeert te intimideren door hinderlijk vervelend aanwezig te zijn (haantjesgedrag), ben je gewoon nog steeds een lul hoor, ook al ben je voor sommgie mensen aardig. Het is de ondergrens die telt.

Geld?

Een haantje hoeft niet altijd hinderlijk vervelend aanwezig te zijn, hij kan ook gewoon overtuigd van zichzelf zijn en dit niet onder stoelen of banken steken. En dat hoeft helemaal niet voor iedereen vervelend te zijn. Jouw conclusie haantje = lul is wel heel kort door de bocht.

Je bent als schaatser niemand iets verplicht behalve jezelf. Het is nog minder een teamsport dan wielrennen. Alleen in de teamonderdelen heb je verantwoording af te leggen aan anderen, maar daar doet Nuis niet aan mee. En tja, er zijn wel meer bekende topatleten die 'haantjes' waren... zie Michael Jordan, Lance Armstrong, En zij hadden nog enigszins een argument om een 'lul' te zijn doordat ze daarmee hun teamgenoten konden oppeppen om tot een gezamenlijke topprestatie te komen.

Dat derde puntje kan ik helaas bevestigen

Daar ben ik het niet helemaal mee eens. Als je in een ploeg zit en daar van alle faciliteiten gebruik maakt dan ben je het naar je ploeggenoten verplicht om een goede sfeer te creëren.

Verhaal van Nuis: Als je ouder bent/ wordt dan is wat vroeger heeft gewerkt, misschien niet meer de juiste aanpak. Als je jong bent dan is macho/ apengedrag een vanzelfsprekendheid, maar naarmate je ouder wordt gaat dat teveel energie kosten. En dan is een sfeer en samen groeien juist de weg naar succes.

Haantjesgedrag is gewoon vervelend gedrag wat storend is voor mensen in je omgeving. Als je dat niet doorhebt en achteraf anderen de schuld geeft van je eigen gedrag, ben je ook gewoon een lul volgens mij. Dus die uitspraak durf ik bij Nuis nog wel aan.

Nuis was gewoon ontzettend vervelend in zijn JV-tijd. Dat achterlijke gedrag bij het EK Sprint in Collalbo, dat daar een exponent van, en dat is precies het soort giftige gedrag wat je niet wil hebben in een ploeg en als collega. Dan kan ie best aardig zijn tegen zijn hond of buurvrouw, maar dan ben je niet aardig in de omgang in het algemeen.

Haantjesgedrag slijt naarmate je ouder wordt, uitzonderingen daargelaten.
Ik ken mensen die vroeger behoorlijk haantjesgedrag vertoonde maar nu die allemaal rond de vijftig en ouder zijn is dat haantjesgedrag veelal verdwenen.

Ik durf bij Nuis nog wel een stapje verder te gaan. Hij is van haantje naar man gegroeid.
Ik zie hem nog tekeer gaan bij het EK Sprint buiten, waarbij hij in de binnenbaan over de binnenste lijn ging.....
Daarna ging er een knop om bij hem.
En ging hij van louter op kracht/techniek meer schaatsen waarbij hij wat rust inbouwde,
Wūst zei het vandaag tegen hem "Voor je gevoel ga je te langzaam, maar dan zit je goed, handen op de rug en blijven schaatsen tot de streep".
No way dat hij dit 6 jaar geleden in dat machtige schaatslijf had kunnen implementeren.
Hij heeft 2 x de Spelen gemist en maar goed ook, want daar was hij juist door zijn haantjesgedrag zichzelf zeer pijnlijk tegen gekomen.
En nu? Zijn 2e Spelen en hij wordt weer!!! Olympisch Kampioen.
Vanuit rust en dat is de crux.

‘Dus wat, spelende vrouw, kunnen wij hier nou van leren?’

je kunt als mens soms ergens tijdelijk op je plek zijn en op een ander moment in je leven ergens anders juist leren en je ontwikkelen?

Het is een beetje kip en ei denk ik, als er wordt gepresteerd verbetert de sfeer automatisch. En concurrentie binnen een ploeg kan zo'n topprestatie tot stand brengen. Als coach kun je hier wel een rol in spelen denk ik. Onder Mueller en Kemkers waren er ook een soort cowboy- / krachtpatserploegen, terwijl ik me kan voorstellen dat een Van Velde en Mulder met een verjaardagsfeestje en een knipoog hier en daar de gemoedelijke sfeer in de ploeg stimuleren.

Dit is ook iets dat ik interessant vind. Vroeger zag je dat stayers als Kramer en Sáblíková met beide handen op de rug reden, maar echte 1500 meter specialisten deden dat nooit. Nu zijn Nuis en Wüst, als echte specialisten, beide Olympisch kampioen geworden met beide handen op de rug. Ik ben benieuwd of dat een effect gaat hebben en dat je dat in de toekomst meer gaat zien.

Bij Ning was het geen succes. Je moet dan wel je bovenlijf een beetje stabiel kunnen houden.

Het kan een trend worden, maar Yvonne van Gennip reed in 88 al haar afstanden, dus ook de 3 en 5km, constant met één arm los en dat heeft ook geen navolging gekregen.

Ja, ze rijden echt ongeveer hun Stavanger tijden, terwijl Nuis en Krol drie seconden sneller rijden dan daar.

Sowieso bijzonder om te zien dat de ritten met Nuis en Krol en hun tegenstanders Kim en Kongshaug eigenlijk de enige vier zijn die boven zichzelf uitstijgen. (Howe reed een laagland-PR, maar goed).
Nuis en Krol rijden allebei sneller dan ze dit seizoen in Thialf deden, en zeker Nuis benadert zijn Calgary tijd. Kim leek iedere wedstrijd slechter te worden maar is hier ineens weer goed. Kongshaug in anderhalve seconde sneller dan zijn laagland-PR.
En de vier ritten daarna? Plots gaat het allemaal een stuk langzamer. Schrok iedereen zich een hoedje doordat er 1.43,21 op het bord verscheen?

De Wereldbekers correleren niet heel erg met de einduitslag op deze Spelen:
Kim - Ning - Mantia
Ning - Mantia - Kim
Mantia - Ning - Krol
Mantia - Howe - Johansson

en schrappen we Ning en Mantia uit de uitslagen van de WBs, zien Nuis en Kongshaug dan wel terug?
Kim - Ichinohe - Howe
Kim - Johansson - Krol
Krol - Dijs - Oda
Howe - Johansson - Lehman

Nope.

Min-seok Kim is de derde mannelijke schaatser uit Azië na Hiroyasu Shimizu en Seung-hoon Lee die op meerdere Olympische Spelen medailles haalt. Bij de vrouwen deden Qiaobo Ye, Nao Kodaira, Sang-hwa Lee en natuurlijk Miho Takagi het al.

Ik had echt niet verwacht dat van de WB-winnaars Kim - Ning - Mantia uitgerekend Kim de snelste zou zijn. Bijzonder verhaal – hij reed al als 15-jarige in de A-groep van de Wereldbeker en hij is nu dus níét een van die Koreanen die al veel te vroeg is opgeblazen, want hij haalt twee OSen op rij medailles. En hij is nog maar 22.

Maar zelfs dan, vanuit een opening van 23,4 is 26,0 veel te langzaam. Zelfs Cornelius Kersten rijdt 25,4 uit zo'n opening. Als hij zichzelf opblies, moet hij toch minimaal een snelle eerste ronde gereden hebben?

Ja, dat begin ik me nu ook af te vragen. Bowe reed daar toen 1.55 en ik had toen het idee dat ze relatief gezien rustig aan deed, maar dat was dus niet zo. Mantia was ook ruim langzamer dan in Milwaukee. Eigenlijk heeft nog geen enkele Amerikaan echt goed gereden.

Ik vind deze post een prachtig contrast met de post over dominantie erboven.

Voor mij voelt het een beetje tweeledig.
Enerzijds: Het is ontiegelijk knap wat Nuis hier doet!!!
Anderzijds: Ik wil graag internationale strijd zien. Mooie wedstrijden. Spannende wedstrijden.
De 1500 meter mannen wordt al jaren gedomineerd door Nuis en Krol. Dit jaar werden ze er in het begin van het seizoen compleet afgereden, en nu laten ze zien dat met hen niet te sollen valt. Het is niet dat er geen concurrentie is. Anders had Nederland niet precies één Wereldbekermedaille gewonnen dit seizoen. Op de lange afstanden bij de mannen waren sweeps schering en inslag. In Sotsji reed de vierde Nederlandse sneller dan de eerste buitenlandse op de 1500 meter vrouwen. Dat is nu wel anders.

Met het WK afstanden in SLC (slechts 3x goud op klassieke afstanden) en de weinige Wereldbekermedailles dit seizoen, kreeg ik het idee dat Nederlandse dominantie ver weg was dit seizoen. Maar de Nederlandse overwinningen die er zijn, zijn allemaal wel heel erg mooi.
Vind ik dan.