Ik kan me ook helemaal herkennen in het verslag van Sharky. Ik ben ook vanaf het begin tot het eind in Turijn geweest, en heb onder meer alle schaatswedstrijden gezien. Hoogtepunt vond ik de gouden plak van Bob de Jong, en zijn blijdschap en emoties na afloop en bij de huldigingen in het HHH en op Medal Plaza. Ik heb ook genoten van andere sporten. Super om skispringen te zien, bobsleeen (wat gaat dat erorm hard zeg!), biathlon, ijshockey. En het was ook best een apart gevoel om bij de openings- en sluitingsceremonie aanwezig te zijn. Ook bijzonder vond ik het om elke keer als je langs het Olympisch stadion kwam, je de vlam zag branden. Dat heeft toch echt iets! Kortom, mijn eerste Olympische spelen zijn me heel goed bevallen, en ik begin maar vast met sparen voor Vancouver 2010, waar ik, zoals ik er nu tegenaan kijk, zeker bij wil zijn!
Ik ben nog nooit naar een OS geweest als ik dit nu allemaal lees zou ik er dolgraag bij willen zijn Aah vier jaar mmmm :idea: ben ik 19 geintje :wink: greetz wouter
Nog een mening, niet zozeer over Turijn, maar over DE OS. Soms lijkt het net of er tussen deze, de voorgaande en komende spelen niets anders te doen is. Je hoort het de schaatsers soms zelf ook zeggen:"Hier heb ik 4 jaar lang naar toe gewerkt". Vergeten ze dan het geknok om een plek voor de EK, WK, World Cup? Deze wedstrijden zijn toch ook een doel op zichzelf en niet alleen maar een (lange) voorbereiding op die ene wedstrijd over 4 jaar?
gelukkig vinden niet alle schaatsers dat, maar ik erger me er soms wel aan dat sommige schaatsers het alleen voor de OS doen, bijv. Fitzrandolph..
Nog een mening: Ik ben zelf die weken in Turijn geweest en ik moet zeggen ik heb genoten! Het was echt super, met mooie momenten maar ook minder mooie momenten. De sfeer was goed, dus wat wil je nog meer! Voor mij waren dit SuperSpelen!!
Volgens mij is dat ook niet zo, maar op het moment vlak na de Spelen zijn de schaatsers nog zo in de ban hiervan dat het op dat moment echt even speelt. Wennemars zei ook zoiets, maar was toch echt godsblij met zijn twee wereldtitels, en dat was echt niet alleen maar een tussendoorprijsje hoor.
Ik denk dat het voor sommige schaatsers inderdaad zo is, dat ze er vier jaar naar toe werken. Denk bijvoorbeeld aan de Amerikanen, alleen met een gouden olympische medaille krijg je als Amerikaan erkenning in je eigen land. De reden waarom Hedrick is gaan schaatsen, inline skaten is niet olympisch, schaatsen wel. Maar ook voor anderen geldt denk ik dat de erkenning zoveel groter is met een olympische medaille. De italianen zijn ook een goed voorbeeld, voor de OS kende zowat geen Italiaan de naam van Fabris, ook al is hij europees kampioen, nu zijn het er heel wat meer. In Nederland kun je als schaatser ook een hoop eer en roem (en geld) vergaren buiten de OS om, dus daar geldt dat minder. Je ziet bijvoorbeeld ook aan de Canadezen, hoe hard ze al bezig zijn met Vancouver 2010. Ik heb de ouders gesproken van 1 van de hele jonge Canadese schansspringers en voor hun was deze olympische spelen een soort voorproefje voor 2010, de volgende vier jaar staan in het teken van Vancouver voor hun. De olympische spelen is toch iets heel bijzonders, bijna magisch. Wat niet weg neemt dat de sporters ook genieten en superblij zijn met WK's, EK's, NK's en WC's maar spelen is net even iets meer.
ik snap dat het allemaal heel belangrijk is.. ik zou t zelf ook erg leuk vinden als ik hun was,, (denk ik haha ) maar ik denk dat t niet goed is om je alleen op die OS te focussen, als je het dan niet haalt is dat natuurlijk vreselijk.. erger dan wanneer je gewoon van de rest genoten hebt...
Ik vond het wel leuk toen Ritsma en Tuitert bij Smeets in Café Torino zaten, en Smeets (uiteraard) begon over dat Ritsma geen goud op de OS heeft en dat de ploegenachtervolging de enige mogelijkheid was en dat Ritsma daar ongetwijfeld enorm van baalde. Ritsma haalde zijn schouders op en zei dat van goud op de TP zijn carrière er echt niet anders uit zou zien. Tuitert zei daarop dat hij zou tekenen voor zo'n carrière. Waaruit maar weer eens blijkt dat in Nederland meer leeft dan de OS. Maar in andere landen gelden zeker andere regels, en ook hier hebben de OS nou eenmaal de hoogste status die er bestaat. Toch vind ik zelf allrounden nog steeds het mooiste dat er is, een kampioenschap over 4 afstanden die je allemaal goed moet aankunnen.
Ik vind dat goud behaald op een OS langer blijft hangen als iemand daarbuiten ook nog wat gepresteerd heeft.
Daar heb je helemaal gelijk in, dan heb je toch het idee dat het een terecht kampioen is en geen eendagsvliegje die toevallig een goede dag en een gunstige loting had.
ja precies welke niet schaatsfan weet nu wie jens boden is? en wie jochem uytdehaage is of gianni romme, anni friesinger om maar eens wat te noemen
nou ik heb all1 het schaatsen gevolgd en een btje van de ski sport maar meer ook niet want meestal kijk ik het schaatsen want de rest vindt ik niet zo boeiend... is mijn mening
Die heb ik gemaakt uit verveling, toen ik de foto's moest zoeken kreeg ik echt kippenvel! Moest meteen weer terugdenken aan alle mooie Olympische momenten
