Wennemars was zelf ook zeer betrokken als rijder en later als adviseur, nadat het een paar keer mis was gegaan, van de TP.
Vanuit die betrokkenheid heeft hij er zeer veel over nagedacht en het is goed mogelijk dat hij nu precies ziet dat er met die bevindingen niks is gedaan.
Want ik lees hier steeds maar terug dat er zo weinig samen wordt getraind, en dat dat ook niet anders kan want commerciële ploegen.
OK, dat zij zo.
Maar wat ik veel minder lees, is dat er ook bijzonder slecht over nagedacht lijkt. Lijkt schrijf ik, want ik beschouw het net iets teveel vanaf de zijlijn
Een goed voorbeeld van het 'we doen maar wat zijn de ho/go commando's. Welke leek verzint zoiets? Dat kan toch een kind verzinnen dat dat op elkaar lijkt? Roepend vanaf derde plek in een vol stadion moet de eerste man (vrouw) bereikt worden. iedereen die wel eens in groepsverband fietst of schaatst, maar ook voetbalt o.id. weet dat de commando's duidelijk en verschillend moeten zijn. Niet voor niets wordt er bijvoorbeeld over het militaire alfabet goed nagedacht over klanken die voorkomen of je nou n of m zegt.
Een vergelijkbaar iets zien we bij het aflossingsschema. Daar waar andere teams dat nauwlettend aansluiten op de kwaliteitsverschillen van de rijders, uitmondend in een schema waarin de sterksten wel érg veel voorop rijden, rijdt Nederland in een kinderlijk schema van bijna iedereen evenveel voorop. Waardoor aan de finish, of erger nog twee rondjes daarvoor, de verschillen zijn uitvergroot, en de een het tempo van de ander niet eens meer kan volgen.
In voetbaltermen speelt de concurrentie verschillende systemen en blijft Nederland halsstarrig volhouden aan 4-3-3.
Eenzelfde iets zien we bij de start. Waar andere meteen vloeiend in elkaar schuiven, rijdt bij Nederland de nr 2 snel naar de nr 1 toe, waardoor hij/zij extra snel het gat trekt tot de nr3. Die dan meteen al alle zeilen bij moet zetten.
Dit komt nog eens tot uiting in de tactiek die nu leek te worden gevolgd van een langzaam, of soms snel, oplopend schema.
In een precieze teamsport als de TP, of een ploegentijdrit bij het wielrennen, ga je het best met de onderlinge verschillen om als je juist een negative split hanteert. Want dan rijd je in het begin zo langzaam, dat iedereen dat wel kan bijhouden. Halverwege de rit is er dan nog de gelegenheid iets bij te sturen. Bijvoorbeeld het in het vorige punt aangehaalde snelle starten. Deze mogelijkheid ontbreekt als je in het begin al volle bak gaat.
De sterkst moet niet sneller op kop rijden, de sterkst moet meer rondjes op kop rijden. Naast de problematiek van de commerciële ploegen helpt ook het al eerder genoemde probleem van de egootjes niet om deze verschillen te erkennen en vervolgens daarnaar te handelen. Dit gaat bij de vrouwen wel beter.
Verder was bij de mannen gewoon de vorm er niet. Kramer is niet goed, Verweij is niet goed, of heeft een botte schaats, en Blokhuijsen is ook ziek geweest.
Dat erkennen laat ook de noodzaak zien om voor de MS een team op te stellen dat wél (nog enigszins) in vorm is.