De schaatsprestaties in een ander perspectief. Ik heb gekeken naar wat er uniek was in de verschillende prestaties op een laaglandbaan.
Sven Kramer: Olympisch kampioen 5 km met de beste prestatie ooit. Olympisch zilver 10 km met de één na beste prestatie ooit.
Michel Mulder: Eerste Nederlandse Olympisch kampioen op de 500 m met de beste prestatie over 2 ritten ooit, Olympisch brons op de 1000 m met zijn beste prestatie ooit. WK én NK sprint. Hele seizoen goed in vorm.
Jorrit Bergsma: Olympisch kampioen 10 km met de beste prestatie ooit, verbetert zichzelf (relatief gezien) binnen het seizoen met 8.5 sec. en de eerste die Kramer op de 10 km verslaat terwijl hij voor hem moet rijden. Olympisch brons met zijn 4e prestatie ooit.
Stefan Groothuis: Olympisch kampioen met de (en zijn) op twee na beste prestatie ooit. Maakt het eindelijk helemaal waar op de OS na 2 keer net geen medaille.
Sjinkie Knegt: Olympisch brons, eerste shorttrack medaille ooit op de OS.
Ireen Wüst: Olympisch kampioen 3 km met de twee na beste prestatie ooit. Olympisch zilver 1000 m met haar beste prestatie ooit. Olympisch zilver 5000 m met haar beste prestatie ooit. Olympisch zilver 1500m met haar één na beste prestatie ooit. Totaal 5 Olympische medailles, beste Nederlandse tot dan had er 3. EK allround met de beste prestatie ooit op een EK. WK allround met de op één na beste prestatie ooit op een WK. Hele seizoen zeer goed in vorm.
Jorien ter Mors: Olympisch kampioene de dag na een zwaar shorttrack toernooi met de beste prestatie ooit, verslaat de dame die in december de beste prestatie ooit had gezet.
Team pursuit mannen: Olympisch kampioen met de beste prestatie ooit met een voorgeprogrammeerd team waarin geen ruimte was voor een 4e man (en Olympisch kampioen).
Team pursuit dames: Olympisch kampioen met 3 van de 4 beste prestaties ooit en met 2 vrij nieuwe teamleden (beide 1 keer eerder opgesteld) en 1 teamlid dat zichzelf na de 1e wedstrijd weer in het basisteam reed.
Aflossing mannen shorttrack: Verprutsen het op het moment suprème, herstellen zich op het WK: van laatste naar winst in 50 meter.
Bij de heren wint Michel Mulder vanwege de unieke winst op de 500 m. Als Smeekens of Ronald Mulder had gewonnen, had één van hen de prijs gekregen. Kramer verliest zijn revanche wedstrijd op de 10 km en kan hem dus nooit winnen, hoe hoog zijn nivo ook lag. Bergsma doet ook iets unieks maar kan hem niet winnen omdat de 10 km al zo vaak door een Nederlander is gewonnen. Groothuis' verhaal is heel mooi maar hij had al een grote prijs (WK sprint). Bovendien is de 1000m al vaker gewonnen. Dus geen Tuitertje.
Bij de dames is Wüst juist op 2 afstanden die ze niet won (1000m, 5 km) uniek. Omdat winst daar van te voren nauwelijks mogelijk leek en omdat ze daar nooit eerder een Olympische medaille won. Uniek was verder haar zeer goede vorm het hele jaar door, nog nooit eerder vertoond. Belangrijkste punt tegen haar is juist het punt waarmee Ter Mors haar unieke punt scoort: juist op dé afstand van Wüst won Ter Mors ... Al stond Ter Mors wel al met 3-1 voor. De totaalprestatie van Wüst is uniek, zij verdient dit te winnen.
Bij de teams mag het shorttrack niet winnen, hoe knap ook hun winst is want juist op de OS toen het moest gebeuren ging het mis. Bij de team pursuits lijkt het me duidelijk: het dames team werd in de loop van het seizoen gevormd en dat klikte meteen goed. En op de OS losten ze het met zijn vieren op met 3x een hele snelle tijd. Bij de heren stond het team al heel lang vast en daar mocht ook niemand meer bijkomen, reed men 2 vlakke races en in de finale eindelijk eens helemaal voluit.
). Het moment van het jaar zou dan de 1-2-3 op de 500 meter kunnen worden en dan wint Kramer sportman van het jaar (want een gouden OS-medaille meer dan Mulder).
. 
