Shorttrack vs Langebaan (Het succes van ter Mors)

wat we niet moeten vergeten, is dat het wel allebei schaatsen is. Omdat de sporten nu toevallig in twee categorien ingedeeld worden, nog net niet twee bonden, betekent niet dat het niet op elkaar lijkt. Een kogelstoter kan nooit zo'n overstap maken naar de 100 meter, en een schoolslagzwemmer niet naar de crawl.
De door Leenstrafan (terecht) geopperde eenzijdige move, wel van shorttrack naar langebaan, niet omgekeerd, hoeft niet per se te betekenen dat de ene sport hoger staat.
in biijvoorbeeld atletiek ga je wel van de 100, en 200 meter in de jeugd naar de langere afstanden op juniorenleeftijd. En de aanvaller in voetbal wordt langzaam omgeturnd tot verdediger.

Dt is volgens mij ook wat er in het schaatsen aan schort: de opleiding zou breder moeten, zodat je in de jeugd zowel shorttrack als langebaan doet. Perfectioneren van de techniek en omgaan met g-krachten in plaats van (zie dedeut) het selecteren op kracht en fysiek.

In het zwemmen doe je vanaf de jeugd alle slagen, in de atletiek doe je alle onderdelen. Pas later ga je je specialiseren.

en verder moeten we niet vergeten wat een supertalent ter Mors is, maar ook waar ze nu tegen strijdt. Zo realistisch mogelijk, maar ik spreek nu natuurlijk ook weinig respect uit, vond ik altijd dat Jorien Voorhuis geen echt supertalent was. dat Valkenburg haar rechterschaats niet goed neerzet. Dat de Vries te klein is. Dat van der Weijden nog een baan er naast had. etc. Tja, en die verslaat ze dan, omdat ze een echte atlete is die ook heel veel traint. Dat is op zich niet gek.

Slechts zesde. Ik vond dat een heel mooi resultaat van Silovs. Volgens mij was er maar één Baltische schaatser met een beter resultaat en dat was Alfons Berzins omstreeks 1939/40.
Overigens zijn er twee schaatsers die zowel wereldkampioen shorttrack en wereldkampioen langebaan (en olympisch kampioen) zijn geweest.
Gaetan Boucher en Bonnie Blair.

Was Ants Antsson ook niet uit een van de Baltische staten afkomstig ? Ik heb zelfs wel eens gehoord dat hij zoon naar Kees Verkerk vernoemd heeft. Uit bewondering voor de prestaties van Verkerk.

Je hebt gelijk, alleen waren toen de Baltische staten niet onafhankelijk. En bij de dames was er Lasma Kauniste de wereldkampioene van 1969 al was dat wel voor de Sovjet Unie. Oekraïne heeft ook nooit een wereldkampioen gehad al kwam Oleg Goncharenko (of is het Honcharenko) er wel vandaan.
Wat betreft de naam van de zoon, dat is allemaal niet doorgegaan.

Het is niet dat ik de prestaties van Silovs wil bagatelliseren, maar het toont wel aan dat iemand die wél goud kan winnen op de shorttrack, dat niet automatisch hoeft te kunnen op de langebaan. Overigens valt Silovs dit jaar nog niet mee want 1:48.83 in Heerenveen (3e in de B-groep) en 1:48.91 in het snelle Kolomna (laatste in de A-groep) zijn gewoon niet indrukwekkend. Dat terwijl Silovs nu toch al enkele jaren behoorlijk veel op de langebaan te vinden is.

Het lijkt volgens mij toch ook aan lengte te liggen, want Koreanen zijn vaak kleiner en lichter en dat biedt op de korte baan gewoon voordelen omdat je minder middelpuntzoekende kracht hoeft te leveren. Lee Seung-hoon is met zijn 1,77 voor een Koreaan best lang en dat maakt dat hij misschien meer geschikt is voor de langebaan. Ook Jorien ter Mors (1,82 m) en Shani Davis (1,91 m) zijn erg groot en daardoor volgens mij geschikter voor langebaan dan voor shorttrack.

Jorien ter Mors verloor in die al eerder genoemde WB-wedstrijd shorttrack van de slechts 15-jarige Shim Suk-hee. Hardstikke knap van zo'n jong meisje (dat overigens ook de 500 én de 1000 shorttrack won op de Olympische Jeugd Winterspelen in Innsbruck), maar ik denk niet dat een type als Shim (klein, tactisch) even een 1.56 zou kunnen rijden op de langebaan.

ik denk dat we het voor een stuk te ver zoeken. Het niveau van vrouwensport in het algemeen heeft hier zeker mee te maken: dat is gewoon erg laag. Dus een bovengemiddeld goede sportvrouw (zoals Ter Mors blijkbaar is) kan makkelijk snel meedraaien op topniveau in een sport waar ze technisch weinig voor hoeft bij te leren. Zet haar op een fiets en ze doet waarschijnlijk ook snel mee aan de top van het vrouwenwielrennen.

Nog even ter illustratie van niveau vrouwensport: tennis is waarschijnlijk de sport waar je als vrouw het meest mee kan verdienen, en toch hebben we daar de laatste jaren verschillende nummer 1 gehad die op zijn zachts gezegd lichtelijk corpulent waren... (Safina, Clijsters, Davenport)

Lengte, dat lijkt mij ook wel van invloed. Ook Hong Zhang is bijvoorbeeld groot. Maar als het om Suk-Hee Shim gaat, heb je even niet goed op zitten letten Leenstrafan. Want wat mij bij de race waarin Shim snoeihard wegreed bij Ter Mors nu juist meteen opviel, was de bouw van dit meisje. Ik heb de video op nos.nl nog eens een keer goed bekeken. Ze is juist helemaal niet heel klein, eerder smal, maar heeft wel een paar flinke lange benen. Ze zit bij die versnelling ook niet laag op het ijs. Ik heb het even opgezocht en ze blijkt 1.73 te zijn. Dat is voor een Koreaans meisje (van 15) behoorlijk lang.

Nu betekent dat natuurlijk niet meteen dat Shim op de langebaan zomaar eventjes medailles op zal komen halen. Maar "iets" in mij - daar heb je 'm weer - zegt mij dat dit meisje op de langebaan minstens net zo goed moet kunnen zijn als de overigens wel erg kleine en zeer gedrongen Bo-Reum-Kim. Omdat Shim zo geweldig goed is in het shorttrack zullen we er waarschijnlijk nooit achter komen wat ze op de langebaan zou kunnen en dat is misschien maar goed ook.

Een ander aspect wat ook meespeelt, is de motivatie en mindset die je voor een avontuur op de langebaan nodig hebt. Mantia gaf onlangs aan dat je misschien alleen maar heel goed in iets kunt zijn als je er ook echt van houdt. Als je er dan niet van houdt, moet je in je kop alvast erg sterk zijn om toch steeds weer door te gaan. Hedrick was zo'n vechter. Een beetje shorttracker zal langebaan bijvoorbeeld vrij vlug saai vinden. Wat zei Otter ook alweer over de langebaan mogelijkheden van Sjinkie Knegt? "Sjinkie zou op de 5000 meter na drie rondjes zo verveeld zijn dat hij op de kruising verkeerd zou rijden".

De mentale kracht om alleen te rijden, pijn te lijden en toch geconcentreerd door te gaan zonder dat je altijd een tegenstander bij je hebt, is ook erg belangrijk. Op het NK zagen we Ter Mors volgens mij voor het eerst echt helemaal tot het uiterste gaan. Ze moest op haar tanden bijten om door te blijven gaan. Dat moet je vooral op de langere afstanden ook kunnen. En dat is nou typisch iets wat shorttrackers zonder enige langebaan ervaring echt moeten leren. Bo-Reum Kim kreeg het onlangs in Astana langzaam moeilijk op de 5000 meter, maar versnelde op aangeven van haar schreeuwende coach in de slotronde toch even van 35.3 naar 33.5. Haar slotronde was de snelste van haar hele race. Dat heeft denk ik ook met (een gebrek aan) mentale kracht te maken.

Seung-Hoon Lee heeft naast de nodige klasse ook het talent om geconcentreerd door te gaan, zijn landgenoten Hyung-Yun Joo en Cheol-Min Kim vooralsnog niet. Joo is erg wisselvallig, maar reed zijn snelste 5000 meter in een zwaar gevecht met Fernandez. Kim vind ik vooralsnog ook een typische voorbeeld. Hij was in Seoul onlangs 5 seconden trager dan Lee. Afgelopen weekend waren het plots 17 tellen. Ondanks dat ik niet veel van de Seoul races weet, schrijf ik het verschil tussen die 5 en 17 seconde vooral toe aan een combinatie van onervarenheid, concentratie en uitdaging. De Kim in Seoul was gemotiveerd, wellicht omdat ie tegen de grote Lee reed. De Kim van Changchun reed tegen 'nobody' Teppei Mori, wist dat ie gemakkelijk ging winnen, zag geen enkele uitdaging, zette 'm de eerste 5 rondjes verveeld in de Sjinkie Knegt cruise en reed pas na de 3km 6 seconden weg bij Mori. Zijn slotronde was - inderdaad - de snelste van zijn race.

Op de 10km (zijn 3e) reed deze Kim trouwens alle rondjes tussen 33.22 en 33.71. Op het einde kreeg hij zijn tegenstander Miwa in zicht. De laatste twee rondjes versnelde ie naar 32.96 en 31.73. Joo reed in Astana zonder uitgedaagd te worden door een goede tegenstander alles tussen 32.1 en 32.9. In de slotrondes reed ie nog twee 31'ers. Dit soort races met dit soort vlakke rondetijden en versnellingen aan het eind vertellen mij hoe enorm veel inhoud en tempo hardheid deze shorttrackers hebben. Op hun basisniveau rijden ze zo mee in de middenmoot van de langebaan. Het lijkt er alleen sterk op dat ze moeite hebben om hun grenzen op te zoeken als ze daartoe niet worden gedwongen in een direct duel.

Dat Ter Mors een bijzonder talent is, staat buiten kijf. Of ze ook echt uniek is, vraag ik me af. Ik betwijfel nog altijd of er met name in het ongelooflijk sterke shorttrack bolwerk Korea hier en daar niet ook een paar Ter Morsjes rondrijden. Ik denk dat we dit jaar misschien een klein antwoord krijgen als de Koreaanse shorttrackers hun selectie wedstrijden voor de Spelen in Sochi erop hebben zitten. De afgevallen shorttrackers zouden gek zijn als ze daarna niet eens wat op de langebaan gingen testen.

Dat shorttrack en langebaan in Sochi goed te combineren zijn, is trouwens ook erg interessant. Als Ter Mors internationaal ook gaat winnen, zou dat ook nog weleens wat andere goede shorttrackers kunnen wakker schudden. Ik vind deze shorttrack/langebaan kwestie persoonlijk een van de meest boeiende ontwikkelingen die momenteel in de langebaan aan de gang is.

Veruit één van de meest interessante threads op het forum!! "My 2 cents" hierover:

Volgens mij haalt Doddeltje een goed punt met het vrouwenniveau aan te halen. Over het algemeen kan je stellen dat het vrouwenniveau in de meeste sporten lager ligt dan dat van de mannen. (Wilt niet zeggen dat je geen uitzonderlijke vrouwlijke sporters kan hebben). Met alle respect voor Sjinkie Knecht, ik zie hem in geen 100jaar Kramer kloppen op het allround gebeuren...

Een ander belangrijk punt is volgens mij de situering van de sporten op wereldvlak. Langebaan schaatsen is een regionale sport, daarentegen shorttrack is veel meer een internationale sport. Het algemene niveau van de shorttrack ligt daardoor volgens mij hoger dan dat van het langebaan. Wederom wilt dit niet zeggen dat je geen uitzonderlijke sporters kunt hebben. Kijk maar wat (opnieuw) Kramer doet wanneer uitgedaagd...

Het verhaal van het perse shorttrack doen voor je een keuze maakt is er één die altijd terug komt wanneer er een knappe prestatie wordt neergezet door een bepaalde atleet en meestal ingegeven door fans van die sporttak. Wat je hierin niet mag vergeten volgens mij is dat een bepaalde aanpak niet werkt voor alle atleten, dat er nog bijlange na niet voldoende bewijzen geleverd zijn dat DIT de manier is. Natuurlijk heeft het shorttrack ook schitterende voordelen waar iedereen langebaner mee kan verbeteren. De vraag is natuurlijk zoals altijd wegen de voordelen op tov de nadelen en dat is zeer persoonsgebonden.

Wat mij het meest stoort in dit ganse verhaal (Tv-verhaal dan zeker) is het antwoord op de vraag: Is dit nu een blammage voor de lange baners? Neen, want ze is een uitzonderlijk talent!!

Hun interpretatie lijkt me dan, Jorien stapt gewoon op het ijs en heeft zo een waanzinnig veel talent dat ze iedereen naar huis schaatst...

Mijn interpretatie is dat Jorien een bepaald talent heeft voor schaatsen, niet meer of minder dan die andere dames (dan sommige toch), maar dat haar werklust, motivatie, trainingsarbeid, mentaal status,... allemaal hoger/beter waren dan haar concurrenten. Is Wust dan maar een klein talentje?? Komaan hé!

Blammage is misschien het verkeerde woord, maar het is wel zo dat die 23? dames een pak voor de broek hebben gekregen van iemand die in een deel trainbare factoren beter was als hun. Dan zou ik mij toch wel wat vragen stellen...

wat ik me ook nog afvraag: hoeveel heeft Ter Mors als kind op noren gestaan? Ze is ten slotte Nederlandse, dus ik kan me niet inbeelden dat ze niet vele uren op de ijsbaan heeft doorgebracht op noren. Geen onbelangrijk detail, wat de buitenlandse shorttrackers zeker missen

en ik blijf erbij: sinds de klapschaats liggen de snelheden in de bochten zoveel hoger, dat daar enorme winst te halen valt als je die perfect beheerst, zoals shorttrackers doen. Ook de diepere zit speelt hierbij een rol

Het is absoluut een superinteressante ontwikkeling. Net als het niveau van marathonschaatsers op de 5 en 10 km, en de overstap die veel skeeleraars (maar lang niet allemaal) vrij makkelijk kunnen maken. Het is te makkelijk om te zeggen dat dat komt doordat langebaanschaatsen geen grote sport is. Want marathonschaatsen is nog veel kleiner. Er is absoluut meer aan de hand.

Ik geloof absoluut in shorttrack om een betere langebaanschaatser te worden. Als ik een Laurien van Riesen zie schaatsen, die 10,4 kan openen, en ook nog eens de inhoud heeft om een 1500 meter te rijden... Maar als ik daarna haar techniek in de bochten zie, dan springen de tranen in mijn ogen. En het wordt elk jaar alleen maar slechter, lijkt het. Als je haar een zomer en een winter met de shorttrackploeg mee zou laten trainen, geen langebaan rijden, en dan een winter erna terug op de langebaan... dan weet ik zeker dat je een wereldtopper hebt gemaakt.

Ook voor Jesper Hospes heeft een shorttrackjaar heel veel goed gedaan. Die kwam een seconde sneller (op 500 meter) terug. Terwijl de progressie er daarvoor uit was.

Ik vraag me ook al jaren af of fietstrainingen van 4 of 5 uur zinvol zijn. Ik ben geen kenner, maar de belasting lijkt me compleet anders dan maximaal 14 minuten schaatsen, en meestal nog veel korter.

Ik denk dat we niet moeten vergeten dat het succes van Jorien niet uit het niks is gekomen. Ik krijg van de tv toch wel de indruk dat Jorien op een doordeweekse ochtend opstond, noren aantrok, thialf betrad en daar ineens heel hard kon schaatsen en de Nederlandse top aan flarden reed.

Zover ik kon vinden reed ze in 2010 voor het eerst een 3km, daar reed ze 4,19 op. Het jaar daarop werd ze beter en nu zijn we 2 jaar verder en is ze zo goed als dat ze nu is. Opvallend is het natuurlijk wel dat iemand met relatief weinig langebaan wedstrijden zich zo snel ontwikkeld.

Op diezelfde tv wordt vaak over techniek gesproken. Over de stylisten die prachtig over het ijs bewegen en de mensen die er minder mooi bij rijden zoals een Richardson en ook Ter Mors ziet er niet uit op de rechtse stukken. Maar die twee maken wel een grote ontwikkeling door.

Multidisciplinariteit (om het zo maar eens te noemen) is een grote indicator van hoe hoog een sport ontwikkeld is, en hoe goed de top is. In bijv de paralypics zie je wel winnaars bij twee totaal verschillende disciplines. Dat kan bij het schaatsen niet.
Zoals iemand hierboven al aanhaalt heeft ter Mors natuurlijk al veel vaker op de langebaanschaatsen gereden. En verder zijn de trainingen wel anders, maar de beweging is in grote lijnen hetzelfde. En de tegenstand....

precies, Kramer, Blokhuijsen is even van een ander niveau. Wust is dat ook, maar wellicht nog niet helemaal in goede doen. De andere dames zijn geen top, die zijn dan te verslaan als je een betere atlete haalt uit een andere discipline.
Wat ik een beetje mis in bovenstaande, is dat ter Mors waarschijnlijk gewoon een betere atlete is, en er in ieder geval meer voor gedaan heeft.
Dan kun je ook op een andere discipline winnen, zeker als die niet zo ver uit elkaar liggen.
Ik durf de stelling wel aan, dat de 3000 shorttrack en de 3000 langebaan fysiologisch en qua training dichter bij elkaar liggen dan de 3000 langebaan en de 500 langebaan.
Iemand die eerst sprint reed, en nu 3000, of omgekeerd, (Jan Bos, Marrit Leenstra) vinden we vrij normaal. Iemand die veel langebaan reed, en later marathon (heideman, Yep Kramer, Greta Smit)
ter Mors zit nu op het niveau van Wust, Leenstra, en verslaat de subtop van Nederland. Omdat de wereldtop, zeker bij de dames zo smal is, lijkt het dat ze wereldtop verslaat, maar dat is niet zo.

Duurtraining is, zeker in de algemeen voorbereidende periode, belangrijk voor vrijwel iedere afstand. Alleen de pure sprinters (in atletiek bijv) hoeven dit wat minder te doen.
een inspanning van 1'10 of 1'45 verg toch al veel duurvermogen. Dat hoeft wellicht nog niet opgedaan te worden in uuuurenlang fietsen, maar het kan wel.
Op de fiets is de belasting lager, een inspaning van een 1 a 1,5 uur is niet echt een duurtraining.
dat je dit op de fiets doet is niet zo'n probleem, en qua belasting is het waarschijnlijk beter dan constant, dus urenlang, rondjes te draaien.

Goed, dat voorbehoud allemaal gemaakt hebbende, denk ik dat er zeker te winnen is op de bohten. Het probleem is, dat alleen op hele hoge snelheid dat problemen oplevert voor de langebaan. Maar je kunt niet altijd op hele hoge snelheid trainen. Dus kiest men er al vaak voor die snelheid kunstmatig op te voeren. In het wielrennen wordt het trainen achter de brommer gebruikt, in de atletiek zie je wel een trainer met een dubbel touw voor de atleet lopen (die moet dan de dubbele snelheid halen),
e in het schaatsen wordt wellicht te weinig dit nagebootst. Ik kom wel eens in Thialf, maar zie de langebaners eigenlijk nooit op het binnenbaantje (voor de jeugd) trainen.
Dit is het krappere baantje aan de binnenzijde van de 400m-baan.

ten slotte; training is het geven van prikkels, nieuwe prikkels. Voor vrijwel alle bovenstaande vormen geldt: doe het óók, niet in plaats van.
Dus én die lange fietstrainingen, én heel hard rijden achter de mannen aan, én shorttracktraining, etc.

Dat Knegt Kramer niet kan kloppen, komt ook doordat Knegt gewoon zeer waarschijnlijk niet de langebaan aanleg van Ter Mors heeft. Bergsma kan Kramer op een 10 kilometer wel kloppen, met veel minder langebaan ervaring. Seun Hung Lee kwam heel dicht in de buurt, een dik jaar na zijn overstap.

Wat in deze discussie ook opvallend is: je ziet shorttrackers heel snel een heel hoog niveau halen op de langebaan. Maar waar je zou verwachten dat ze zich doorontwikkelen wanneer ze zich vol op de langebaan richten, is dat vaak niet zo. Dat geldt voor Lee. Dat geldt voor Marsicano. En dat geldt ook voor Silovs (die reed in Calgary al supertijden toen hij zich nog volledig op shorttrack richtte. Nu staat hij op de langebaan echt stil in zijn ontwikkeling, lijkt het...) En voor Mace lijkt dat ook te gelden.

Andere sporten waarbij een overstap vaak gemaakt wordt, en die niet de andere kant op gaan...
BMX'en naar baanwielrennen (sprint)
Mountainbiken naar wielrennen

Het is altijd makkelijker om van een technische naar een pure sport over te stappen dan van een pure sport naar een technische. Een biathlonner zal in een langlauftoernooi verder komen dan een langlaufer in een biathlontoernooi.

Er komt alweer een nieuwe...

(van schaatsen.nl)
Bij de mannen was de 1500 meter verrassend een prooi voor Guillaume Blais-Dufour. De 23-jarige schaatser haalde meer dan twee seconden van zijn persoonlijk record af en was met 1.45,92 Mathieu Giroux (1.46,06) en Lucas Makowsky (1.46,32) te snel af. Wereldkampioen Denny Morrison ontbreekt in Calgary, omdat hij vlak voor de kerstdagen zijn linker kuitbeen brak bij het skiën.

Blais-Dufour, die nog geen twee maanden geleden overstapte van het nationale shorttrackprogramma naar de langebaan, was 'compleet verrast' door zijn eerste nationale titel. "Ik wist dat ik in vorm was, maar ik wist niet waar ik stond ten opzichte van de concurrentie. Ik ben heel blij hoe het gelopen is."

De tijd is nog niet zeer indrukwekkend, maar er ligt misschien geen superijs dit weekend. Toch weer een interessante schaatser deze subtopper uit het ST. Ben benieuwd of we hem op de 1500 meters in Duitsland gaan zien.

Nog een paar:
Schaatsen naar baanwielrennen
Alle explosieve sporten naar bobsleeën :lol:

Waarschijnlijk weer zo een "ongelooflijk talent"...

Wat een sarcasme weer... We zullen zien of hij hetzelfde kan doen als Ter Mors, Giroux is een goede schaatser maar nog geen Ireen.

Guillaume Blais-Dufour past weliswaar precies in deze discussie, maar hij is heus geen Canadese Ter Mors. Deze jongen reed immers in januari 2006 als 16-jarige al zijn eerste officieel gepubliceerde langebaan wedstrijden en eindigde op het WK Junioren van 2009 in Zakopane keurig als 8e in het allround klassement. Hij won in die vierkamp de 500 meter (voor Kuck!) en was 5e op de 1500 meter (vlak achter Hansen). Het is dus zeker niet zomaar weer een shorttracker die 2 maandjes terug even is overgestapt en meteen alle langebaners de kussens in schaatst. Wel is hij bezig aan een nogal vreemde carrière, waarin ie hier en daar ook langebaan wedstrijden rijdt, maar toch voornamelijk shorttracker is. Dat dan weer wel. Ben wel erg benieuwd hoe hij vanaf dit punt verder zal gaan op de langebaan.

Dat naast Blais-Dufour ook de nummer 2 Giroux en nummer 4 Derraugh een tamelijk prominent shorttrack verleden hebben, zegt mij wel eens te meer dat er her en der nog heel wat niet overgestapte shorttrackers rondrijden die mogelijk heel ver moeten kunnen komen op de langebaan. Het grote gouden wonder van Seung-Hoon Lee was natuurlijk een gigantisch teken aan de wand. Toch leidde het niet direct tot heel veel nieuwe shorttrack gezichten op de langebaan. Het hek waaide wat open, maar verder bleef het vrij rustig op de dam. Misschien dat
één of meerdere wereld- en Olympische titels voor Ter Mors het hek wel compleet van de dam blazen. Geen idee. Maar op dit moment valt niets uit te sluiten.