Het behalen van een olympische of wereld titel is een heel mooi moment, maar niet iets bijzonders wat ik bedoel. Ik noem alvast 2 namen, nl. Dan Jansen en Gerard van Velde.
Dus mensen die meestal falen op moment supreme is bijzonder mooi?? Geef mij dan maar een alleswinnaar... Eric Heiden, Ard Schenk, Tommy Gustafson in '88 Bij de dames Vonnetje in '88
De gouden van Tuitert natuurlijk! Wat ik ook erg leuk vond is dat op het WK afstanden in 2005(?) in Inzell uit het niets Wetten en Stordal de 1000 en 1500 wonnen.
Het hoeft niet speciaal om een titel of medaille te gaan. Mag wel. Maar een bijzonder mooi moment vond ik, toen Hilbert van der Duim na zijn revalidatie van dat zware ongeluk weer op het ijs verscheen op schaatsen. Dat gebeurde volgens mij aan het eind van een seizoen tijdens een manifestatie op het ijs om het seizoensafscheid te vieren. Bijvoorbeeld Hein Vergeer toonde zich toen heel verheugd.
dan denk ik toch weer aan de 10km die Wennemars reed op zijn eerste(?) NK Allround. Er waren sowieso al twijfels of hij als sprinter een 10km wel aankon, maar rijdt vervolgens veel sneller dan waar hij van te voren op had ingezet. En het plezier dat van hem én van Gerard Kemkers af straalde was fantastisch.
Daar ben ik het wel mee eens. Daarna dat WK in Thialf. Is echt een van de mooiste wedstrijden geweest waar ik bij was. www.passion-for-skating.com
Ik weet er ook nog wel een, die me altijd is bijgebleven, en waar ik zelf ik Heerenveen bij was. Oystein Grodum en Bob de Jong, die in November 2005 de 10 km Worldcup reden, en allebei 13.05.44 reden, exact dezelfde tijd. Nadat Bob de Jong 10 ronden voor het eind nog 9 seconden achter lag op Grodum, en elke ronde 0.6 tot 1 seconde van zijn achterstand afhaalde. Ik kijk al schaatsen sinds 1966, maar dit was voor mij een van de meest hilarische momenten uit de schaatsgeschiedenis. Wellicht samen met het rondje te vroeg stoppen van Hilbert van der Duim. Alleen was dat niet leuk, en het gelijkspel van Grodum en de Jong wel. En in Oslo was ik er niet bij, en in Heerenveen wel.
Grodum en De Jong ja. Dat was bijzonder. En leuk. Over bijzondere schaatsmomenten op de 10 kilometer gesproken. Ik heb de dag en plaats even na moeten zoeken, maar wat te denken van de 10 kilometer tussen Bart Veldkamp en Lasse Saetre op het WK afstanden van 2000? Ik herinner me een geweldig duel waarbij minstens 1 van de heren (ik weet niet meer wie) in een uiterste poging om na 25 ronden die knokpartij toch nog te winnen letterlijk met een snoekduik over de streep viel. Ik lees dat Veldkamp met een slotronde van 30.72 op de proppen kwam. Maar Saetre - ongetwijfeld met record lange sliert slijm aan zijn stoere Noorse kin - was uiteindelijk toch de glorieuze winnaar. Al was het verschil miniem: Lasse Saetre 13.35.46 Bart Veldkamp 13.35.47 Ze werden er uiteindelijk 4e en 5e mee.
Wacht even Astrid:"Die zoeken we op!" Tik Tok Tik Tok .. Bladerdebladerde .. Tingelingeling! "Ik denk de tweede 500 meter van het NK Sprint 2006 te Assen. Gedeeld 15e in 37.87!" Een piepjonge Jan Smeekens won die 500 meter trouwens in 36.64. Om maar eens aan te geven van hoe ver de broers zijn gekomen.
Er is ook een filmpje bij de NOS dat die wedstrijd laat zien. Dat was naar aanleiding van hun zelfde tijd bij een NK in Thialf geloof ik. www.passion-for-skating.com
Ik heb een driedelige kwisvraag. Welke buitenlandse schaatser nam 2 keer deel aan de Olympische Winterspelen en won daarbij in totaal 1 medaille, maar wel een gouden op de 10000 meter? Wie was toen topfavoriet? En wie was trainer/coach van de winnaar? Ik geef nog een aantal links. Zijn trainer/coach was een sympatieke Nederlander, die voor die tijd trainer/coach was van de Nederlandse schaatsploeg met o.m. Ard en Keesie. De topfavoriet moest als eerste rijden en moest dus een tijd zetten waar de anderen op konden stukbijten. De topfavoriet won uiteindelijk zilver op 0,3 seconden achterstand op de winnaar. De topfavoriet won tijdens die olympische spelen wel een gouden plak op de 5000 meter.
Maar hoe heette die andere Johnny nou? Die 2 andere namen, nl. Anton Huiskes en Fred Anton Maier, zijn goed.
