Ik ben nog steeds bezig om m'n kniebanden sterk genoeg te maken, ze zijn echt lastig bij te trainen. Binnenkort even proberen met een knie-brace of dat een beetje soelaas biedt. Hardlopen en fietsen blijft goedgaan, al is het wel wat gevoeliger met deze temperaturen. Om het allemaal nog leuker te maken kan ik ook aanhaken in het onderwerp hier over de vreemde coördinatieblessure... Heeft voor een deel te maken met mijn 'core-stability' (zeg maar rompstabiliteit) maar dat is niet het enige...
De brace was er eindelijk vorige week. Vrijdag meteen naar de baan, ding omgewurmd en aangetrokken. Daarna allemaal instelbandjes strak gezet waarbij het lijkt of m'n kruisbanden totaal vervangen worden door elastische banden van de brace. En o wonder!!! In plaats van 1 slag in een bocht te wankelen en dan net-niet-omvallend door te glijden kom ik ineens weer een bocht door! Technisch ziet het er nog niet heel denderend uit (maar heb er al met al toch wel bijna 2 seizoenen uitgelegen) maar het stabiele gevoel is wel weer aardig terug. De binnenband van mijn knie is in ieder geval nog niet heel denderend, de kruisbanden zullen wel te lang blijven. Het is misschien technisch niet heel verantwoord om met een brace te gaan schaatsen maar ik heb nu wel weer de lol terug op het ijs. De lange termijn... tsja, die duurt nog even De coördinatieve 'blessure' uit de vorige posting is ook een stuk minder geworden.
Afgelopen zomer goed getraind, tot een jammerlijke avond in augustus. Net even iets teveel gedaan. Hamstring overbelast waardoor mijn knie teveel belasting te verwerken kreeg en daar ging het hele spulletje weer bergafwaarts. Knie weer dik, vocht erin. Lopen ging moeilijk, hardlopen pijnlijk, fietsen vervelend. Terug naar de fysio en een vrij direct hardloopverbod om de oren. Extensief fietsen, op de crosstrainer en verder even geen gekke dingen doen. Weg Posbankloop, weg Zuidlaardermarktloop, weg Noorderplantsoenloop. Misschien wel einde hardlopen. Fietsen mag inmiddels weer voluit, hardlopen nog steeds niet. Schaatsen mag wel, maar ja, is wat ik doe nog schaatsen te noemen? Ik sta op het ijs. Rechtop, dik aangekleed en beweeg me voort. Ergens is het nu heel gemakkelijk geworden, elk foutje wordt direct afgestraft door een gevoelig scheutje ergens in mijn knie. Het is nu tijd om de tijd te omarmen en haar werk te laten doen. Rustig aan opbouwen, de belasting weer heel gelijkmatig opvoeren. Ergens in maart misschien iets van een kniehoek, dat niveau. Verder zorgen dat het nu heel blijft en goed blijft. De kruisbanden zijn er wel maar doen echt weinig, een enorme schuiflade zoals ze het noemen.
Pffff, als ik het zo lees heb ik nog geluk gehad. Balen dat je nog zoveel problemen hebt met je knie. Bewondering voor het feit dat je nog zo veel doet. Ik kan het het afgelopen seizoen niet zo goed opbrengen door omstandigheden. Hopelijk gaat dat binnenkort goedkomen en dat ik er dan weer volop tegenaan kan. Ik hoop dat je er toch met rust nog geheel vanaf komt en je weer fanatiek tekeer kan gaan!
