Welke app gebruiken jullie om je training vorm te geven / je resultaten bij te houden? Ik vind MyLaps/Sprint app leuk om de rondetijden achteraf terug te zien. Als hulpmiddel voor een goede training gebruik ik Sport Coach. In die laatste maak ik al jaren mijn gestructureerde trainingen> omdat ze voorgelezen worden kan ik mijn handen op mijn rug houden en weet ik precies wat ik moet doen en blijf ik netjes binnen mijn hartslagzones. Met indoor schaatsen kan ik met de hand mijn rondetijden klokken (via de headset play knop) die ik dan ook uitgesproken krijg. Parallel heb ik altijd mijn Polar horloge aan zodat ik de trainingsdata kan combineren met rust hartslag. In de corona tijd waar ik weinig reistijd had kon ik voor de verandering bijna dagelijks trainen. Dan wordt al die data opeens heel leuk en leerzaam.
Haha mooi man, hier nog zo'n data-junkie! Ken je http://vinksite.com/ al? Bevat leuke analyses op basis van je transponderdata! Verder qua apps geen aanvullingen, de rondetijd functie in Polar die een nieuwe ronde start als je een bepaald GPS-punt (bijv. de 500-m finish) passeert hapert indoor te veel om te gebruiken en je kunt er geen apps op installeren zoals bij Garmin. Ook ik ben erg enthousiast over Polar, in ieder geval de analyses over slaapherstel en trainingsbelasting. Mijn zomertraining bestaat voornamelijk uit wielrennen en dat is bij uitstek een sport die zich leent voor sturing en analyses. Voor het schaatsen heb ik de juiste instellingen nog niet gevonden. Zo vind ik het met schaatsen lastig om te bepalen waar nu precies mijn anaerobe drempel ligt omdat de statische belasting zorgt voor hogere lactaatwaarden bij een gelijke hartslag tov het wielrennen. Polar onderschat daarmee op basis van hartslag structureel de trainingsbelasting van een schaatstraining uitgedrukt in cardio-belasting. Ik vind het daarom op zich wel interessant om mijn hartslagen mee te krijgen tijdens een training, maar stuur op basis van mijn gevoel en gezond verstand voor zover dat mogelijk is.
Vinksite is cool. Ook leuk dat het gewoon gratis en vanuit passie is gedaan. Rondetijden helpen niet om 'effectief' te trainen. Als je een gepolariseerd schema wilt aanhouden (80% zone 2, 20% zone4+) zal je tijdens de training moeten weten wat je hartslag doet. Daartoe kan je op je Polar kijken, maar dan ben je vaak te laat. En als je 'goede benen hebt' ga je makkelijk te hard...en krijg je de volgende training de rekening gepresenteerd. Onder andere daarom gebruik ik Sport Coach. Die analyseert de hartslag in real-time, doet een trendanalyse en laat mij het dus al rustiger aan doen voordat ik uit de zone loop, of gas geven als ik de zone aan de ondergrens dreig te verlaten. Ik hoor dan in mijn oor ("Reduce power to stay in your zone / Increase power to stay in your zone"). Of de Nederlandse equivalent. Op de racefiets kan je dat zelf heel goed beheersen, maar met schaatsen/skaten vind ik dat lastiger. Ivm die statische belasting en de extra kracht je die je levert om onbalans te corrigeren. Voor zover ik weet is het omslagpunt niet afhankelijk van de sport. De hoeveelheid kracht die je moet leveren om te blijven staan bij het schaatsen is wel oneindig veel hoger dan als je lekker op je kont zit op de fiets. Ik denk dat je het zo kan zien: bij fietsen lever je 0 vermogen als je niets doet. Bij schaatsen lever je aardig wat vermogen als je alleen al in de schaatshouding staat. Als je op het droge in de schaatshouding gaat staan loopt je hartslag ook op meteen op. Zo kan je overigens ook mooi meten wat je basis hartslag is bij 'in de schaatshouding staan'. Door net als bij het echte schaatsen van been te wisselen kom je erachter wat dat je al kost. Die basale beweging levert je op het ijs ook snelheid op, maar je kunt gerelateerd aan fietsen weinig extra vermogen leveren. Namelijk P(max) - P(schaatshouding), versus P(max) - P(lekker zitten aka 0). In bochten gaat dat basisvermogen natuurlijk omhoog, omdat je slagfrequentie toeneemt en je ook de middelpuntzoekende kracht moet overkomen. Daar komt nog bij dat je bij fietsen 50x per seconde een rust moment hebt. Bij schaatsen moet je seconden lang op 1 been staan en dan nog een explosieve kracht leveren. Fietsen is voor watjes Oftewel, als je ruim onder je omslagpunt wilt blijven schaatsen, moet je voor je gevoel heeeeel langzaam schaatsen. Gelukkig gaat het vanzelf steeds harder en als je maar in die zone 2 blijft, is de kans op blessures ook nihil en kan je in principe elke dag trainen. Over trainingsbelasting. De implementatie van Polar is beperkt tot hartslag (behalve bij hardlopen). Daarom kan hij je ook een sprint adviseren terwijl je gister tijdens een duur training ook even een viaduct op geknald bent en je daar vet spierpijn van hebt. Alles wat met spieren te maken heeft zit er niet in. De cardio load van Polar werkt met de TRIMP-score. Een optelsom van hartslagen zonder die hartslagen te duiden. Een coopertest scoort net zo hoog als 3 uur wandelen. Als je de intensiteit van de training wilt weten op basis van hartslag kan je beter naar een logaritmische versie van TRIMP kijken. Daarbij tellen de 'snelle slagen' harder mee. Als je een vermogensmeter hebt kan je naar de Training Stress Score (via training peaks of iets dergelijks). Sport Coach gebruikt de logaritmische TRIMP score. De intensiteit komt voor mij altijd overeen met hoe het voelde.....en hoe het de volgende dag voelt. Leuke dingen allemaal, maar je kan het ook simpel maken: - train 80% van je training met je mond dicht - train 20% van je trainingen happend naar adem, en neem dan een dag rust of actief herstel. - doe dat 12 uur per week en gij zult het NK winnen
Leuke post en wat betreft de Sport Coach app; daar ga ik eens induiken als ik er tijd voor heb! Klinkt als een interessante tool en dan krijgen we dus de situatie dat jij vraagt om interessante apps maar stiekem een tip hebt gegeven voor een interessante app. Je gaat nu in op een aantal onderwerpen die ik op dit moment probeer te begrijpen en er dus niet alles over weet. Ik ben er niet in opgeleid en het is vooral gebasseerd op sparren met van alles en iedereen waarvan ik denk dat ze het snappen en mijn eigen research op het internet. Ik wil je wel op een aantal punten challengen, dit wordt vast een leuk topic zo! Daarnaast nog een disclaimer: ik train met schaatsen 'op gevoel' omdat ik de vertaling van de trainingsleer die ik ken voor het wielrennen naar de fysiologische eisen voor een schaatser lastig kan vertalen. Aan de andere kant train ik lekker onder een trainer en met een vast trainingsgroepje en doe ik daar mee, dus het is voor mij niet heel spannend ofzo. Maar tóch vind ik het interessant om te begrijpen. 1. Polarized training kan ik helemaal volgen. Een tekortkoming van de uitleg die jij nu hier neer legt is dat polarized training vaak wordt samengevat als 80/20, maar dat de zone 3 training echt nog wel van belang is je dit ongeveer 5% van je trainingen moet doen. Het is dus in werkelijkheid 75/5/20. Daarnaast geldt deze verdeling ook niet in elke fase van het seizoen, maar als ik het zo lees zul je vast wel wat weten van periodisering. Die 5% is in ieder geval nodig om je anaerobe drempel omhoog te duwen. Daarnaast is het ook van belang om naast de D1-trainingen (zone 2) ook blokken in D2 (zone 3) te fietsen om de aerobe drempel omhoog te duwen, dit kan al met 2x 10 minuten in je duurtrainingen. Ligt je aerobe drempel laag, schakelt de vetverbranding te snel uit waardoor je vermogen op je anaerobe drempel nooit het volle potentieel zou halen. Als je intensiteiten te veel uit elkaar liggen en té gepolariseerd zijn zakken je drempels simpelweg weg. Dit is met name omdat een anaerobe inspanning (zone 6 in een 7-zonemodel) je vooral traint om veel vermogen vrij te maken voor relatief korte tijd en daarmee veel lactaat aanmaakt en dit verwerkt in rust terwijl je in een vlakke duurtraining (D1 of zone 2 uit 7) te weinig lactaat aanmaakt om je lichaam te trainen dit efficiënt af te breken. Als je intensieve trainingen in zone 5 (VO2max) doet train je dat meer omdat de inspanning langer wordt en het verwerken van lactaat een belangrijke factor is in het volhouden van de inspanning. Trainingen in zone 3 en 4 helpen daarbij waarbij je in zone 3 afhankelijk van hoe het voelt altijd wel kunt toevoegen in een duurtraining en met zone 4 trainingen op moet passen vanwege de hoge trainingsbelasting. Vandaar die 5%. Een stukje wat je wellicht interessant vind (en belangrijker: wetenschappelijk onderbouwd): https://www.highnorth.co.uk/articles/polarised-training-cycling Waarom al dat onderscheid? Het risico is denk ik dat je in korte inspanningen met schaatsen altijd zo hard mogelijk wilt en grote hoeveelheden lactaat aanmaakt als gevolg van de enorme statische belasting, met name in de bocht. Veel schaatsers zitten denk ik te snel in zone 6. 2. Het omslagpunt verschilt volgens verschillende bronnen wél per sport. Bij hardlopen worden de zones ten opzichte van het wielrennen soms wel 10 BPM hoger ingeschat omdat er meer spiergroepen in beweging zijn. Bij het schaatsen is dat natuurlijk precies zo, met name door een hogere core engagement. 3. Bekeken vanuit lactaat ligt het omslagpunt rond de 4,5 mmol lactaat als resultaat van je productie vermindert met je afvoer. Door de statische belasting in het schaatsen neemt de productie van lactaat toe terwijl de verhoging van hartslag deels achterwege blijft als je het vergelijkt met de ontwikkeling in het lactaat. Je geeft zelf al aan; je hartslag loopt op, maar als je 5 tot 10 minuten in de schaatshouding staat zijn je benen goed verzuurd terwijl je hartslag echt het omslagpunt niet heeft bereikt. Daarom vraag ik mij hardop af of het 'omslagpunt' in het schaatsen op die manier bekeken niet lager ligt als gevolg van de statische belasting bezien vanuit de benadering van de lactaatproductie en -afvoer. (NB: 2 en 3 zijn tegenstrijdig met elkaar he ;-) ) 4. In een trainingsweek van 12 uur zijn rustdagen spaarzaam, maar inderdaad cruciaal om sterker te worden. Het is mijns inziens alleen beter om een rustdag in te plannen vóór je intensieve trainingen omdat je dan niet vermoeid bent en de juiste vermogens kunt leveren. Dit vergroot de kwaliteit van een intensieve training. Bij een duurtraining is dat wat minder relevant, daar is omvang de belangrijkste variabele
Ha ha ha, dit wordt idd leuk en vooral interessant en leerzaam. 1) polarized: met wat op researchgate.com te vinden is lijkt men toch steeds meer te tenderen naar 80/20. Jac Orie heeft net ook weer iets gepubliceerd (https://journals.humankinetics.com/...2019-0544/article-10.1123-ijspp.2019-0544.xml). Hij schrijft daar over een 1500m schaatser die juist uit het middengebied moet blijven, terwijl de 1500 een anaerobe afstand is. De drempel zou dan moeten stijgen als gevolg van zone 2 training. Dat zou dan komen doordat je met zone 2 effectiever werkt aan het vergroten van de bloed/zuurstof capaciteit van de spieren. In de video van de teamprestaties van de schaatsploeg legt hij ook uit dat je met krachttraining zulke grote spieren kan kweken, dat er geen bloed meer door kan (bij wijze van spreken). Los van de wetenschap vind ik het gewoon fijn om in zone 2 te trainen. Na enige oefening gaat het ook gewoon snel, je hebt 0 blessures en je voelt je na de training ook nog fit. Een zone 3/4/5 training vraagt om meer herstel en dat is helemaal niet leuk Ik ben recent begonnen met een combi-training om te zien wat het effect daarvan is: 4 blokken verdeeld in 25% zone 4 en 75% zone 2, met daartussen 200m actief herstel. Tot nu toe levert het amper spierpijn op wat je van een normale interval training wel hebt. Het is ook een mooie uitdaging om na het snelle deel, weer braaf technisch te rijden in zone 2. (volgens de wetenschap werkt dit niet (*), maar ik zoek een manier om kracht te trainen zonder te moeten herstellen....gewoon omdat ik het boeiend vind. De Olympische spelen ga ik niet meer halen) (*) wat dan weer wel aansluit bij de theorie, is dat de variatie in de beweging tot verbetering van de controle leidt. 2/3. omslagpunt: dat klinkt logisch. Misschien is de conclusie zelfs wel dat het omslagpunt helemaal niet aangegeven wordt door hartslag, maar door spierbelasting (specifiek de belasting per tijdseenheid). Diep staan en lange slagen -> snel verzuring met een lage hartslag, versus: hoog staan en een prikslag -> geen verzuring, hoge hartslag. Het was ook de theorie van Armstrong (....naast doping....) -> weinig kracht + hoge trapfrequentie = hoog gemiddeld vermogen. Ook bij het skaten zie je dat terug in de double push waar je een beter gemiddeld vermogen per 2 slagen hebt, en ook nog een rustmomentje tussendoor voor de doorbloeding. Misschien was dat ook wel het succes van Wennemars met zijn prikslag. Het ziet er niet uit, maar werkt wel In mijn wekelijkse 8km test op een skatebaan (in zone 3 voor de vergelijkbaarheid) reed ik vroeger op gevoel. Dat leidde altijd tot een flitsend begin en pijn aan het einde. Nu stel ik het gem. vermogen van de vorige keer in als doel. Ik hoor dan elke 30 s wat het gemiddelde vermogen is van de afgelopen 30 sec. Daar probeer ik 'op' te blijven. Dat voelt eerst als inhouden en later als 'zwaar'. Kwa gevoel dus geen verschil, maar door dit doseren wordt de prestatie steeds beter en steeds betrouwbaarder. Ik ook niet meer voortijdig kapot. Achteraf moet je niet naar de gemiddelde snelheid kijken, want als de wind ongunstig staat is die slecht, maar kwa vermogen kan het toch heel goed zijn. -> Power Per Meter is mijn nieuwe favoriete indicator. 4. Eens. De prestatie van de interval is veel beter na een rustdag. Maar 'normaal trainen' na een intensieve training is ook niet handig. Wellicht dat Sven K dat wel kan, maar ik heb zijn herstelvermogen niet. Ik kom ook niet aan die 12 uur
1. Dat onderzoek downloaden voor 26 dollar gaat mij iets te ver, al ben ik wel erg benieuwd naar de referentieliteratuur. In de Podcast 'Drive' had ik hem er al eens over gehoord, ook over dat onderzoek, de strekking is me dus wel duidelijk icm met de abstract. Wat Orie heeft onderzocht is het verband tussen de ervaren mate van inspanning (EMI/RPE) en de prestatie gemeten in een wingate test. De resultaten gelden specifiek voor Mark Tuitert en kun je daarom niet generaliseren, zeker niet bij dit onderwerp omdat de EMI en reactie van een sporter daarop een individueel specifieke cocktail is en daarnaast afhangt van de doelstellingen van een sporter, daar kom ik zo nog even op terug. In ieder geval; de stelling van Orie is niet dat trainingen moeten bestaan uit EMI's van 2, 3 en 7 (hier ging Tuitert lekker op), maar juist dat je moet testen hoe je reageert op training. Daarnaast betekent polarized training NIET dat je uit zone 3 (d2) moet blijven, maar dat een hoge mate van training tussen je aerobe en anaerobe drempel niet heel effectief is. De aerobe drempel van een goed duurgetrainde sporter ligt ergens in de D2 en mits voorzichtig opgebouwd en toegevoegd in de trainingen kun je ook met deze blokken in je duurtraining een EMI van 3 ervaren. Je rijdt immers op de vetverbranding. Je kunt de volgende vuistregels hanteren: - Je Aerobe drempel verhoog je door er net onder te trainen - Je Anaerobe drempel verhoog je door er op (95% van het vermogen of meer) of erboven te trainen. Het tussengebied is inderdaad niet relevant en daar komt dat Polarized training tot uiting. Maar dat is voor een schaatser. Als jij bijvoorbeeld traint voor een cyclo is sprake van een heel andere soort inspanning en moet je veel omvang in D2/D3 aan kunnen. Op basis van het trainingsprincipe specificiteit is het dan juist wel te adviseren om in de periode vooraf aan een evenement juist deze training te doen die 'verboden' is in polarized training. Het is in de praktijk denk ik wat minder zwart-wit dan dat het lijkt. 4. Op zich maakt het niet uit als je wat spierpijn of vermoeide benen hebt voor een duurtraining. Je kunt deze prima vermoeid uitvoeren omdat de inspanning op die intensiteit de aanmaak van mitochondriën stimuleert en er niet primair een vermogensdoel is in een duurtraining. Waar je wel even rekening mee moet houden, is dat je voldoende rust kunt pakken zodat je adaptaties van de trainingsprikkel ook daadwerkelijk plaatsvinden. Dat is ook het grootste verschil met een prof en een fanatieke amateur: niet het verschil in arbeid, maar het verschil in rust.
Zo te zijn heb jij er ook zeer veel over gelezen Ik koop ook nooit die research stukken. Vaak is de abstract duidelijk genoeg. Er is ook veel te lezen over MAF-methode (gratis e-boek), trainingsleer en andere websites van universiteiten. Team Trainiac publiceert ook veel op YouTube, maar dan moet je wel geduld hebben: veel woorden, en niet altijd goed verantwoord. Ik vind het een interessant punt dat je maakt over de persoonlijk aanpak. Heb je voor jezelf wel eens onderzocht wat goed werkt? Kan je een patroon ontdekken? Zie je de aanpak terug in je resultaten? Ik vind dat best een lastig onderzoek, omdat er zoveel meer factoren spelen zoals het weer. Maar ik heb wel wat dingen gezien in de data. Eerst even de context: - voor corona was mijn schema: -- 2x zwemmen a 1500-2000 meter (zone2/3), -- 3x skaten op vr/za/zo met iig 8km zone 3 test, duurtraining in zone 2 en 'training naar keuze' of fietstocht van 1.5u) - sinds corona (geen reistijd meer) is mijn schema: -- 2x zwemmen a 1500-2000 meter(zone2/3) -- 4x skaten + 1x fietsen, of 5x skaten -> vaak op zondag de fietstocht, en nu ook op woensdag skaten -- rustdag als mijn benen niet meer willen -- ik ben ook de afstanden gaan opvoeren Als ik kijk naar de prestatie (power per meter) zie je duidelijk dat die snel verbeterd is sinds week 12 (begin thuiswerken). De prestatie wordt nog altijd gestaag beter maar geen 'step change' meer. Er is een duidelijk verband met het trainingsvolume (distance). Verder valt op dat ik veel high intensity deed in die eerste corona weken. Dat waren vaak techniek trainingen met lage zit, technische sprintjes enzo. Sinds week 32 zit ik bij de skate vereniging en de 2 trainingen per week zitten in de interval categorie. Ze classifieren niet altijd als high-intensity, omdat er heel veel rust is. Ook daalt de intensiteit naar verloop van tijd omdat hij op hartslag is gebaseerd. De gemiddelde hartslag ligt nu lager. Bij dezelfde trainingen is de cardio intensiteit dus lager. (in de grafiek is het zwemmen uit gefilterd. Als ik warm-up en cooldown eruit haal blijft het beeld gelijk) Omdat ik het volume niet verder kan/wil opvoeren zit ik met de vraag: wat kan ik anders doen om toch weer een verbetering te zien. Ik ga nu experimenteren met het verhogen van de gemiddelde intensiteit per week, door sprints toe te voegen aan zone 2 trainingen. Maar, het gaat weer vaker regenen, dus het volume zal wel weer dalen en daarmee is de wetenschappelijkheid van het onderzoek ver te zoeken.
Nee zoiets doe ik niet, maar volgend jaar komt er wel een vermogensmeter op m'n fiets. Daarin is het wielrennen natuurlijk een eenvoudigere sport. Maar wel tof om zo'n overzicht bij te houden en voor jezelf te testen! Skeeleren lijkt me daarin een lastige sport omdat er zoveel variabelen zijn die de prestatie bepalen. In ieder geval roept het wat vragen bij me op: Wanneer wordt iets geclassificeerd als 1 high intensity, 2 of 10 high intensity? Hoe wordt PowerPerMeter berekend? Gezien de logaritmische schaal is die wel heel erg hard gestegen. Op basis van mijn ervaring met het wielrennen: Het is niet zo dat je fysiologisch altijd de lijn naar boven kunt pakken. Dit is meer een sinusoïde die als het goed is steeds iets hoger komt. Daarbij kun je ongeveer 3x per jaar écht pieken, meestal is dat als je het gevoel hebt dat je alles aan kunt zonder dat je pijn hebt. Je kunt simpelweg niet continu goed zijn omdat dit soort inspanningen ten koste gaan van je basis. De uitdaging is om je piek op tijd te stoppen zodat je snel weer naar een volgende piek toe kunt. Ga je te lang door dan gebruik je een beetje je basis op waardoor het weer langer duurt om een echte piek te realiseren. Pieken impliceert ook dat je een doel hebt om naartoe te werken. Afhankelijk van je doel kun je je training plannen en bepalen. Dit geldt met name voor het intensieve werk (de '20%'). VO2Max intervallen zijn fantastisch om snel fit te worden, maar tegelijkertijd bereik je al een 'plateau' na een training of 6 als je er 2 per week doet. Daarom vind ik het 7 zone model dus handig omdat je dus kunt werken in blokken van 4 weken (3 weken training + herstelweek) en dan kunt variëren in waar je het accent legt. Je kunt de vermogenscurve van je doelprestatie analyseren en het type training dat het meeste op de prestatie lijkt die je wilt leveren moet je dan vervolgens als laatste doen. 'Reverse periodisation' (waarbij je de eerste week na een herstelweek 5x intensief traint en daarna een paar weken niet meer) is een methode die wordt gebruikt om een 'plateau' te doorbreken, maar is misschien nog niet waar je het moet zoeken. Wat betreft je sprints in zone 2 trainingen: dit gaat niet! Het is echt onmogelijk om een beter trainingsresultaat te behalen door je zone 2 trainingen intensiever te maken. Stel je doet sprints van 30 seconden en je neemt vervolgens 2,5 minuut rust (klinkt rustig) en je doet hiervan 10 sprints dan doe je eigenlijk een training voor je anaerobe vermogen (zone 6). Dit is dan meteen een intensieve training, moet je mee uitkijken dus. Alleen als ik 3 uur een duurtraining doe en ik heb bijvoorbeeld de dag van tevoren ook al een lange vlakke duurtraining doe, voeg ik sprints toe in mijn trainingen (1 sprint van 30 seconden per half uur) om lactaat te genereren en mijn lichaam te leren dit te gebruiken als brandstof. Onderstaand kanaal gebruik ik vaak omdat de complexe materie van trainingsleer in een paar simpele regels wordt vertaald (en gestaafd op basis van research). Dis is natuurlijk met het oog op het wielrennen gemaakt en ik ben nog zoekende hoe je het moet vertalen naar iemand die primair traint voor het schaatsen (of in jouw geval: skeeleren).
Leuke video. GCN is ook leuk. Maar met research abstracts bespaar je veel tijd, hahaha. Vermogen is afgeleid van snelheid (en bevat dus niet de statische belasting van de schaatshouding). Power Per Meter is het geleverde vermogen / de afstand. Die waarde heeft pas echt betekenis als je exact dezelfde training doet. Dan kan je zien of je vooruit bent gegaan. Intensity kijkt naar de cardiobelasting. Het is een interpretatie van de logaritmische TRIMP score. Het omslagpunt ligt bij een waarde van 45. Met een zone 2 training komt je daar niet aan, met een interval wel. Je kan het vervolgens gebruiken om te zien hoe het met je 80/20 polarisatie gaat. (....je kan natuurlijk ook bewust de juiste training kiezen en je aan het plan houden.) Omdat de statische belasting niet meegerekend wordt, evenals de druk in de bochten, is het vooral een indicator om met jezelf te vergelijken. Hij houdt wel rekening met de wind (niet met 'uit de wind rijden'). Dus op een open gebied kan je goed zien of je lekker getrained hebt, terwijl de gem. snelheid afwijkend is.
Waar zou de grens eigenlijk liggen tussen trainingen? Als je een zone 2 training doet en later een interval. Hoeveel tijd moet daartussen zitten om het als 'aparte' trainingen te zien? Profs trainen wel 2x op een dag, vandaar de vraag.
Dat kan prima, dat hangt vooral af van de fase van het seizoen. Allereerst mag de eerste training niet te lang zijn zodat je niet al te veel vermoeidheid opbouwt. Vervolgens moet je zorgen dat de glycogeenvoorraden volledig zijn aangevuld. Het is prima mogelijk om een zone 2 training te doen die 5 a 6 uur hersteltijd vraagt, mits je goed duurgetraind bent en de training binnen de zone uitvoert. Al zou ik het persoonlijk omdraaien: eerst de pittige training en dan vermoeid de zone 2 training, want uiteindelijk blijft er altijd een stukje vermoeidheid over en dat vermindert de kwaliteit van de interval training. Krachttraining en duurtraining zijn overigens ook goed te combineren omdat ze verschillende type spiervezels aanspreken. Maar in ieder geval vind ik het wel gaaf hoe je dit benadert en zelf kritisch nadenkt over het meten van je prestatie en hoe je beter kunt worden. Wat nog wel een factor is in jouw powerpermeter dat wanneer de techniek verbetert, je powerpermeter stijgt. Aan de andere kant is het een nauwkeurigere parameter dan snelheid an sich, dat ben ik zeker met je eens. Heb je specifieke doelen dit seizoen? Bepaalde wedstrijden die je hard wilt rijden? Lees dan eens deze paper!
Leuke paper. Specifiek ook omdat er zoveel details in staan over het aantal trainingsuren, de VO2max etc. Mooi om jezelf mee te vergelijken. Grappig dat een Polar horloge de VO2 max al als 'elite' classificeert bij 52 of meer. Niet echt motiverend voor die pro's 2x per dag trainen heb ik nu alleen nog gedaan in cross-training vorm. Dat ging heel goed. Ben het met je eens dat de zone 2 het beste de laatste kan zijn. Anders wordt het niks meer. (interessant dat de Lotte-Jumbo-Visma-Hema-Redbull formatie in de ochtend hun ijstraining doen in 's middags de krachttraining). Ik heb geen wedstrijddoelen. Ik haal voldoende voldoening uit de wedstrijd met mijzelf. Door de corona-thuis-werk-kans wilde ik vooral zien wat de toename in trainingsvolume kon doen. Dat is wel duidelijk geworden. Vervolgens zag ik dat mijn gem. snelheid nog flink lager was dan die van marathon rijders in het pro-circuit. Dat werd mijn volgende uitdaging. Ik heb een video analyse laten doen door Pascal Briand. Dat leverde de nodige techniek tips op die vooral over skaten gingen. Dat leverde binnen een week een verbetering op van 10% in de ratio Stress/Strain (vermogen / hartslag). Die kwam dus puur door techniek. Inmiddels heb ik de techniek aanpassingen verder onder de knie en is de winst nog wat groter geworden. Hier zie je ook het bewijs van je veronderstelling dat techniek de PowerPerMeter beïnvloed. De pro's zullen daar wel minder last van hebben denk ik. Een paar dagen aan het begin van het seizoen 'inkomen' en daarna is de vooruitgang meer het gevolg van trainingsresultaat. Op basis van die paper kunnen we iig concluderen dat mijn 5-6 uur per week sporten (skaten en zwemmen) niet genoeg is voor goud
