Inmiddels heb ik mijn enkelproblemen grotendeels overwonnen (zie eerdere bericht), en is mijn techniek met sprongen vooruit gegaan. Ook bochtjes draaien (dus pootje over, zonder tussenslagen) lukt goed. Maar.........alles gaat goed zolang ik heel rustig blijf rijden en aan de buitenkant van de baan blijf. Zodra ik ga versnellen en mij op het gedeelte ga begeven waar de betere vertoeven, word ik onzeker en durf ik geen pootje over meer te doen (terwijl ik heus wel weet dat dat veel makkelijker gaat in de binnenbocht). Het gaat allemaal te hard, ik word bang, ik word onzeker, ik denk dat ik ga vallen, ik vind het te druk, etc. Dus mijn vraag is: hoe krijg ik meer zelfvertrouwen? Is het een kwestie van heel veel oefenen, moet ik mijzelf 's ochtends voor de spiegel toespreken, of wat? Ik weet dat ik mij nu op glad ijs begeef, want de meeste forumleden zijn echte bikkels, en van het mannelijke geslacht, dus ik vrees (he, daar is de vrees weer) het ergste. Toch hoop ik wat goede tips te krijgen......
Waar komt die angst om te vallen vandaan, ben je eens gevallen op snelheid in de bocht? Misschien helpt het om eens op een heel rustig uur te gaan trainen, en het dan te proberen als je alle ruimte in de bocht hebt? Ik denk ook dat het een kwestie is van opbouwen. Je hoeft niet in een keer volle bak die binnenbocht in te knallen, maar probeer steeds iets sneller te gaan en steeds dichter naar de binnenbocht te gaan. Of misschien in een treintje, dat je 'meegezogen' wordt door degene(n) die voor je rijden?
Ik denk ook dat je eens op een rustig uur moet gaan. Tijdens werktijden. Begin gewoon met één of twee pootje over in de binnenbocht om eraan te wennen. Als je valt, of bijna valt, vooral niet gaan stoppen, meteen opstaan en verder schaatsen en de volgende bocht inzetten en jezelf afvragen: wat deed ik fout? zette ik mn schaats te vlak neer, richting van het ijzer niet goed? etc. Ga steeds een stapje verder, en op een gegeven moment proberen de hele bocht pootje over te doen (zonder tussen slagen). Dit zal in het begin heel houterig zijn omdat je steeds iets verkeerd uitkomt, waardoor je steeds meer en dan weer minder af gaat zetten bij elke pootje over, maar het geeft een enorme kick als je de hele bocht zonder tussen slagen doorkomt. Als dat eenmaal gelukt is het gewoon een kwestie van veel doen.
Gewoon niet bang zijn om te vallen, en gewoon een paar keer die bocht in knallen. In een bocht vallen is niet erg. Je zit al dicht bij de grond door je hangende houding, en als je valt, glijd je gewon op je zij en ga je de kussens in. Niets engs aan. Misschien hou je er een blauwe plek aan over, maar meer niet Als je valt, of bijna valt, merk je dat je je limieten op aan het zoeken bent. Hoe vaker je dat doet, hoe beter je leert dicht op die limiet te rijden.
Hoi Enkeltje, Het makkelijkst is om op een wat rustiger tijdstip te gaan rijden en neem iemand mee die beter kan schaatsen dan jij maar niet te beroerd is om wat rustig kopwerk te doen. Ga daar achter rijden en vraag om heel geleidelijk wat harder te rijden. Dan zal je ook heel langzaam verder naar binnen moeten gaan. Voor jou is de opdracht om je te focussen op je eigen techniek en degene voor je. Dan zal je vanzelf merken dat je ineens tussen de snellere mensen je bochtjes rijdt. Wat je angst voor anderen betreft: het schaatsen op de baan is net zoiets als rijden in het verkeer. Je kan alleen controleren wat je zelf doet. Wat anderen doen heb je geen controle over. Ga er maar vanuit dat degenen in de binnenbaan een goede techniek hebben en geen rare dingen zullen doen. Als er onverhoopt toch een valpartij gebeurd en je raakt erbij betrokken maak je dan klein, draai je rug naar de boarding en houd je schaatsen laag! Succes ik hoop dat het werkt!
Ik denk dat het bochten rijden zelf niet Enkeltjes probleem is. De onzekerheid veroorzaakt spanning. Schaatsen met spanning in je lichaam is funest. Stress is een killer voor je techniek. Als je je onzeker of bang voelt span je onwillekeurig je spieren aan. De drukte kun je niet wegnemen, dus de spanning blijft en je schaatst dan niet lekker. Als je op rustiger uren zou gaan rijden en op die tijden meer snelheid zou gaan maken kun je dat in ieder geval ontspannen doen. Wanneer je weet dat je daartoe schaats-technisch in staat bent, sterkt dat je zelfvertrouwen. In die tip kan ik mij zeker vinden. Als versnellen tijdens rustige momenten geen problemen oplevert zou ik hetzelfde eens proberen tijdens de uren waarop je normaliter schaatst. Is er een moment wat minder volk in je directe nabijheid, kun je wat versnellen op bijvoorbeeld het rechte einde. Wanneer het in de bochten ook rustig is, kun je de bocht door met overstappen doorrijden. Wanneer je echter bij de bochten omgeven wordt door massa's enge mensen met scherpe messen, glijd je eventueel lekker veilig op 2 benen de bocht door en vervolg je daarna je weg in een rustig tempo, totdat je weer de gelegenheid krijgt om iets te gaan vernellen. Mogelijk bouw je zo steeds meer zelfvertrouwen op. Een rustig en stabiel rijdend treintje uitkiezen doet meestal ook wonderen. Een groepje met harkende rijders die boven hun macht gaan rijden om toch nog mee te kunnen is niet aan te bevelen. Doorgaans gebeuren bij die mensen de meeste valpartijen en zoiets maakt het alleen maar enger voor je. Angst om te vallen is aangeboren; dat druk je niet zomaar weg. Het zal zeker wat tijd vergen, maar blijf vertrouwen op je techniek en je vorderingen. Een paar keer expres een schuiver maken is best leuk. Gewoon doen, dan weet je hoe je lichaam op het ijs reageert. Ook zoiets kan je zelfvertrouwen sterken; je leert dan dat vallen minder eng is dan je denkt. Ik ben blij dat je zo'n grote sprong hebt gemaakt en heb er alle vertrouwen in dat je ook dit kunt overwinnen.
Dank IJmonster, voor de bemoedigende woorden. Ik zal net zo lang blijven proberen tot ik "fluitend" het ijs op ga, onder alle omstandigheden. Heb afgelopen zondag gemerkt dat ik niet de enige ben met angst. Sprak een dame die beter kan schaatsen dan ik, maar die ook opzag tegen de glimmende waterplassen (het was nogal warm zondag en het ijs glom je tegemoet). Na 30 minuten schaatsen toch maar eens geprobeerd om op de plassen pootje over te doen, en er gebeurde niks engs. Weet ik dat ook weer. Zo bouw ik het maar langzaam op.
