Ik kan me beelden voor de geest halen waar zij met het plaatsen van haar rechter voet een duidelijk spoor trekt in het ijs..dus juist een remmende werking. Volgens mij (en ik hoop het niet voor haar) zijn dit de voortekenen van een zwabbervoetje. Voor de niet kenners: een zwabbervoet is een door de medici totaal niet verklaarbare aandoening waarbij er een gebrek aan fijne coordinatie komt in de ondervoet juist om het moment van plaatsen. Vaak krijg je hierbij wat rotatie in de enkel. Bekende voorbeelden van rijders zijn: Gerard Kemkers, Bert Verduin.
Ik heb dat filmpje bekeken van haar, waarbij een paar slagen op het rechte eind te zien is. In Alkmaar rijd ik met een paar vrienden. Een ervan is een jongeman van 67 jaar, sterk en taai. Hij deed hetzelfde als deze dame. Een aantal malen had ik hem er al eens op gewezen die voet beter te plaatsen. Toen ik een keer achter hem liep van de baan naar de auto zag ik wat de oorzaak was . Hij zette namelijk ook bij het lopen de rechtervoet naar buiten neer. De linker keurig recht vooruit. Die voet staat dus van nature scheef. Daarom heb ik hem geadviseerd permanent te focussen op het recht vooruit richten van knie+punt van de schaats bij plaatsen van het rechterbeen. En jawel hoor, na een aantal weken zie je dat Hij het nu anders doet , ofschoon er soms een terugval is in de oude gewoonte Hij staat nu beter op de rechterschaats en rijd, naar eigen zeggen, een stuk beter. Zo zie je maar dat zelfs een ouwe ... zijn slechte gewoontes nog kan afleren. Ben
Daar gaat 't eigenlijk juist niet om, of beter anders: het doel ervan is niet zodat je vervolgens recht op je schaats kan glijden. Het doel is dat je door op de buitenkant in te zetten je valbeweging van je lichaam kan laten doorgaan. Dat kan niet als je op de binnenkant terecht komt. Een goede vergelijking ervoor is schommelen. Als je een schommel op het juiste moment een zetje geeft kost 't weinig kracht om 'm in beweging te houden. Wat is het juiste moment? Net na het moment waarom de schommel 'stil' in de lucht hangt, dus net voordat deze weer terug slingert. Als je te vroeg bent, dan knalt de schommel eerst tegen je hand aan, dat moet je opvangen, en dan moet je meer kracht zetten om 'm aan de andere kant weer net zo hoog te laten eindigen als dat hij van nature geeindigd zou hebben. Dat laatste doe je dus bij schaatsen als je _niet_ op de buitenkant inzet. Je 'landt' dan op de binnenkant, je lichaam kan niet 'natuurlijk' doorzwaaien na de afzet van je andere been. Je moet dus met je net (op de binnenkant) geplaatste been je lichaam 'opvangen', hetgeen inefficient is. Zet je wel in op de buitenkant (en let wel: dit door door een juiste valbeweging en niet door niet te vallen en je enkel 'lomp' te kantelen!), dan kan je lichaam dus wel doorgaan en ben je efficienter bezig. Ik heb 't al veel vaker meegemaakt: mensen die altijd met 1 of 2,3 anderen samen trainen en dan op een gegeven moment met hun linker been als eerste dit onder controle krijgen. Dan zie je die mensen opeens een stuk sneller rijden. Ze geven dan ook aan dat ze dan veel vaker als ze achter 1 van die anderen rijden, 'bijna niks hoeven te doen'. Ze rijden efficienter en harder. Later krijgen ze dan ook hun rechterbeen onder controle en gaat 't weer een stapje harder. Er is ook zoiets als dit weer allemaal te overdreven doen, maar dat is voor de meeste mensen niet aan de orde.
