EenBrabander, waar zijn je analyses gebleven? Nou, hier. MET PYEONG EN CHANG OP GANG NAAR NEUNG In deze nieuwe serie bespreken Pyeong en Chang hoe het gaat met de schaatsers uit binnen- en buitenland op weg naar de Olympische Spelen. In deze eerste set van zes afleveringen gaan ze bij alle landen langs, die zich voorbereiden op de World Cup van Calgary. Een tweede set zal zo rond het OKT verschijnen. De komende dagen verschijnt iedere dag één Pyeong&Chang, om te beginnen vandaag. De laatste van de zes komt op de eerste dag van de WB van Calgary. 1. Het Amerikaanse Continent 2. Middenin Europa 3. Rusland en zijn buren 4. Al wat uit Azië komt 5. Scandinavië en de Baltische staten 6. De Benelux Pyeong heeft de langste naam van de twee, en bespreekt alles uitvoerig. Chang heeft de kortste naam van de twee, en geeft in één zin een conclusie op al het voorgaande wat Pyeong heeft gezegd. Het Amerikaanse Continent In Noord-Amerika liggen twee medailledelvers, genaamd Canada en de Verenigde Staten. Ietsje verder naar het zuiden zien we landen als Argentinië, Colombia en Chili, waar skeeleraars met Olympische dromen vandaan komen. Australië en Nieuw-Zeeland liggen een oceaantje verderop, maar in deze indeling horen ze ook eventjes bij Noord-Amerika. Datzelfde geldt voor Groot-Brittannië - sinds de Brexit willen ze niet meer samen in het groepje met leden van de EU. Vandaar. Canadese vrouwen Pyeong: Toen Christine Nesbitt haar vorm was kwijtgeraakt, bleek hoe weinig er nog over was van het ooit zo machtige Canadese vrouwenschaatsen. In Sotsji werden maar twee toptienplaatsen gehaald door de Canadames. Tegenwoordig heeft het land van Moose en Maple weer een brede range aan dames die meedoen om de podiumplaatsen. Typisch genoeg alleen op het echt korte en het echt lange werk, de middenafstanden zijn al jaren vrij Canada-loos. Al zou het opkomende talent Lamarche daar wel eens mee kunnen gaan afrekenen. Marsha Hudey en Heather McLean roken in Calgary aan het NR van de legendarische LeMay en Hudey haalde dit jaar voor het eerst een WB-medaille. Ook op het langere werk is er weer sprake van een mooi niveau. Met Blondin heeft Canada voor het eerst sinds de supergeneratie met Hughes, Groves, Nesbitt en natuurlijk Klassen een dame die meedoet om de medailles op de lange afstanden, en Weidemann komt op de 5000m gevaarlijk dicht al in de buurt van het podium. Op de massastart liggen zeker grote kansen voor Canada. Andermaal is het de vrouw met het, eh, curieuze kapsel die een hoofdrol speelt. Momenteel is Blondin individueel ruim de beste van haar naaste concurrenten in de eindsprint (zoals Kim, Schouten en Lollo) en bij de WB van Calgary wil ze dat maar wat graag laten zien voor eigen publiek. Chang: Klein of groot, stayer of sprint, half afgeschoren kapsel of een paardenstaart: Canada heeft weer een divers scala aan medaillewaardige dames! Argentinië Chang: Dat Victoria Rodriguez zich heeft geplaatst voor de WB is een kleine victorie voor het Argentijnse schaatsen, maar de Spelen in Korea komen nog te vroeg voor haar. Canadese heren Pyeong: Wat gaan de Canadese sprinters hard. Junio, Boisvert-Lacroix én Dubreuil reden dit jaar al 34.7 op een laaglandbaan. Dat zijn Wotherspoontijden! Het enige probleem voor hen is dat tegenwoordig de hele A-groep miraculeus hard gaat. Feit is dat alle Canadezen die de 500 meter in Korea gaan rijden, outsiders zijn voor het podium. Net zoals minimaal de helft van de andere deelnemers… Met Vincent de Haître hebben de Canadese heren een wisselvallige beer voor de middenafstanden. Morrison mist nog wat snelheid, maar is op de goede weg terug. Daarachter verschijnt een grote groep jonge mannen met namen als Donnelly, La Rue of Langelaar die de komende jaren kunnen gaan doorbreken. De middenafstanden zullen wel sterk bezet blijven daar! In het jaar dat hij zijn WR 10 km reed, begon Bloemen met 12:52 in Calgary. Inmiddels kan hij dat ook op een laaglandbaan. In Stavanger reed hij een laagland-PR op de 10000 meter en dat is veelzeggend. Bloemen is constanter dan ooit en het verschil met Kramer is kleiner dan ooit. Dat wordt een spectaculair duel in Calgary op de 5000 meter… vrijdagavond, half 11, ik zit al klaar. Op alle afstanden bij de mannen is Canada minimaal medaille-outsider. Met Bloemen, Belchos, Morrison, Donnelly en de plots weer verschenen Gélinas staat er niet bepaald een zwakke TP-selectie. Op de niet-Olympische TS is Canada dominant en voor de massastart hebben ze snortracker - pardon, shorttracker - Olivier Jean. Volgens mij gaat het wel goed daar. Chang: Op alle afstanden bij de mannen kanshebbers op een medaille - het enige andere land dat dat kan zeggen is Nederland. Australië Chang: Er zouden zomaar twee Australiërs kunnen gaan schaatsen in Korea, en dat is er één meer dan in Sotsji. Colombia Pyeong: Het onmogelijke lijkt te gebeuren er gaat een Pedro naar de Spelen. Wat zeg ik? Er gaat een Pedro naar de Spelen! Op de 500 meter! Op de 1000 meter! Viva Colombia! Op de massastart wordt het lastiger, maar als meneer Zapata nog eens een tussensprintje pakt… wie weet. En Laura Gomez, zou zij bij de WB van Salt Lake nog gaan proberen de limieten te halen? Dan gaat ze doen wat die andere Gomez, Antonio uit Spanje, nooit deed: de Spelen halen! Chang: Pedro! Pedro! Pedro Pedro Pedro! Scroll naar beneden voor de andere landen van dit continent.
Chili Chang: de Chilenen halen de Spelen niet, maar Rodriguez heeft dan wel weer de Weissensee gereden - ook een belevenis. Groot-Brittanië Chang: met schaatsers in alle World Cup-soorten die er op de langebaan zijn, kruipt het Britse schaatsen heel langzaam uit een lange winterslaap. Verenigde Staten van Amerika Pyeong: Och, het Amerikaanse schaatsen, wat moeten we er van zeggen? Schaaters hebben ze nauwelijks, en toch hebben ze wel wat toppers. Bowe en Bergsma natuurlijk. Altijd gevaarlijk. Ze zijn nog niet in vorm, maar als we dadelijk naar de hooglandbanen gaan, dan worden ze weer zó gevaarlijk, reken maar. Mantia kan nog altijd goede 1500 meters rijden en hij zal blijven loeren op de massastart. Mitchell Hitmore heeft nog weinig geraakt dit seizoen en Shani Davis begint een beetje oud te worden. Op de lange afstanden zal Emery Lehman nog flink zijn best moeten doen om zich te plaatsen. Bij de vrouwen lukt dat wel, maar medailles zitten er ook daar niet in op afstanden langer dan 1500 meter (als we de massastart niet meerekenen). Talent is er gelukkig wel, Kleba, Cepuran en Stoddard zullen het moeten gaan doen in de toekomst. En wie weet welke skeeleraar of shorttracker binnenkort overstapt. Ondanks alles zit het er dik in dat de Amerikanen het beter zullen doen dan in Sochi. En als de powerdames straks thuiskomen met gouden medailles en als Mantia de 1500m op zijn naam schrijft, maalt er geen enkele Amerikaan om dat het niveau in de breedte te laag is. Ze kijken over vier jaar wel weer. Chang: De Amerikanen hebben nog geen sprankelend voorseizoen - draaien ze de vormpiek om t.o.v. vier jaar geleden en staan ze sterk op de baan van Gangneung? Nieuw-Zeeland Pyeong: Zei ik net dat de Amerikanen weinig schaatsers hebben maar wel veel toppers? Nou, de Nieuw-Zeelanders hebben dat tot kunst verheven. Recreatieve schaatsers uit dat land zijn even zeldzaam als Zuid-Amerikaanse olifanten, maar er zijn wel drie Nieuw-Zeelanders die meedoen om een Olympische medaille. Peter en Reyon zijn de beste twee, maar Shane Dobbin is minstens zo onmisbaar. Hij is namelijk man 3 voor de TP en heeft als enige al Olympische ervaring. Het team draait op rolletjes. Kay is individueel veel beter geworden en kan Michael verslaan op afstanden tot en met 3000 meter. Michael reed ondanks een tactisch slechte rit (te lang achter Contin aan) een laagland-PR op de 10000 meter en de Zwitser Wenger die met hen meetraint rijdt NR op NR. De ploegenachtervolging is het belangrijkste onderdeel voor Team NZL, waar ze naast de drie genoemde namen ook nog Josh Whyte achter de hand hebben. Michael heeft tot dusverre nog geen individuele podiumplaats gehaald dit jaar, maar dat is niet zo erg. Hij hoeft pas in februari op zijn best te zijn. Een OKT kennen ze daar namelijk niet. Olympic Kiwi Tournament, wat is dat nou weer? Chang: Nieuw-Zeeland zou zomaar medailles kunnen halen en het tijdsverschil Nieuw-Zeeland - Korea is nog gunstig ook! Morgen gaan Pyeong en Chang een eind naar het oosten (of naar het westen, ligt er maar aan hoe je het bekijkt), en komen ze in Europa uit.
1. Het Amerikaanse Continent 2. Middenin Europa 3. Rusland en zijn buren 4. Al wat uit Azië komt 5. Scandinavië en de Baltische staten 6. De Benelux Middenin Europa In de kern van Europa ligt Duitsland. Het ooit zo machtige schaatsland wordt omringd door kleinere schaatslanden. En door Nederland, maar dat is een aflevering op zich. We zien verder Frankrijk, Zwitserland, Oostenrijk, Sáblíkováland en Polen. Italië is het enige land in deze categorie dat niet direct grenst aan Duitsland. Oh, en Spanje is er ook nog. Tsjechië Pyeong: we kunnen nu wel beginnen met Duitsland, maar de afgelopen jaren was toch echt Tsjechië het grootste schaatsland van deze aflevering. Dat komt door maar één vrouw: Sáblíková, zeg je in alle vlugte. Maar dan vergeet je Karolina Erbanová. Zij is dit seizoen met aanmerkelijk betere tijden begonnen dan vorig jaar en zit eigenlijk nu op het niveau waarmee ze Europees kampioen sprint werd. Op een sprintvierkamp zou ze al haar Nederlandse ploeggenoten eraf rijden - inclusief Jorien ter Mors. Maar door de hevige concurrentie van buiten Europa zal Erbanová haar laagland-PR’s van 37.7 en 1:15.1 moeten aanvallen om in aanmerking te komen voor Olympische medailles. Sáblíková zelf is nog niet zo goed in vorm. Zo vaak klaagde ze over pijntjes en won ze vervolgens met grote overmacht de 5 km. Dit keer lijken haar klachten minder beklagenswaardig. Zelfs op de 5 km, die ze domineert op een manier waar zelfs Sven Kramer jaloers op kan zijn, werd ze verslagen door een oma uit Duitsland en een bruinharige Blondin uit Canada. Ik twijfel er echter niet aan dat ze er zal staan op de Spelen. Sinds 2007 verloor ze nooit meer een 5000 meter op een WK of OS, en die lijn zou ze historisch kunnen doorzetten in Pyeongchang met een derde Olympisch goud op rij. Na het vertrek van Erbanová was ze de enige Tsjechische bij Novak van hoog niveau. Inmiddels zijn daar Druszkiewicz en Zdrahalová bijgekomen. Importpool Druszkiewicz heeft inmiddels zeer nette tijden in de benen (3:42, 6:25, 13:25) en is op weg naar zijn derde Olympische Spelen. De veel jongere Zdrahalová is een zeer interessante schaatsster. Ze is namelijk bijzonder allround en kan alle afstanden aan. Ieder jaar wordt ze een flink stuk beter, en wie weet rijdt ze hard genoeg voor de medailles als Sáblíková er ooit mee ophoudt. Novak zal dat vast liever hebben dan dat hij vroegtijdig met pensioen moet. Chang: Sáblíková heeft zoveel betekend voor het internationale schaatsen en er zijn nu zowaar nog andere schaats-Tsjechen ook - zij en Novak hebben Tsjechië als schaatsland op de kaart gezet. Hulde. Pyeong: Dat is geen conclusie op wat ik net zei, hè. Chang: Maakt niet uit. Het is wel een prachtig feit. Frankrijk Chang: De enige schaatser die op alle WK’s afstanden massastart op het podium stond, Alexis Contin, kan zijn medaillereeks bekronen op de Spelen - Hans van Helden zou er een buiging voor maken. Polen Pyeong: Brons, zilver en goud. Polen nam alle kleuren mee uit Sochi. Het was een ongekend succes en Zbigniew Bródka werd op een voetstuk geplaatst. Jammer genoeg is vier jaar later niet zoveel kans meer op nog zo’n succes. Alleen Artur Was valt nog in de prijzen, op de meest onvoorspelbare afstand van allemaal. Klosinski lijkt nog niet de nieuwe Bródka te zijn en Bródka zelf hebben we nog niet veel gezien in de A-groep - al komt dat ook door een blessure. Szymanski en Wielgat rijden harder op de 5 km dan ooit, wat voor de ploegenachtervolging goed zou moeten zijn. Dat kwam er in Heerenveen echter nog niet uit. Bij de vrouwen is Czerwonka goed bezig. Ze rijdt op de middenafstanden uitstekend in de A-groep, waar Bachleda Curus in haar 37’ste schaatsleven (ik ben de tel allang kwijt) nog bijna het podium haalde. Het niveau in de breedte op de 3 km is netjes en de ploegenachtervolging moet andermaal het onderdeel zijn waar de medaille uit het vuur moet worden gesleept. Brons is realistisch gezien het hoogst haalbare, nu Japan en Nederland zo goed zijn. Polen zal het in die strijd echt van het collectief moeten hebben, want landen als Rusland en Canada zijn individueel wat beter. Voor de toekomst rijden er gelukkig best wel wat talenten rond, zoals @Lisan’s favoriete gerecht Zurek en Karolina Bosiek. Deze generatie is de eerste die naar de top stoomt met een indoorbaan in eigen land. Dat zal ongetwijfeld een grote boost zijn voor het Poolse schaatsen. Eén ding is zeker: aan de media-aandacht in Polen voor het schaatsen, ligt het niet. Chang: De Polen zijn geen favorieten voor de medailles, maar wel goede outsiders. Maar was dat vier jaar geleden ook niet zo? Spanje Chang: Iñigo Vidondo is ambitieus en wil zich op de 1000m, de 1500m en de Massastart plaatsen. Dit weekend wordt voor hem menens, wat de limieten moet hij nu gaan halen. Bij de junioren komt Viking-race winnaar Nil Llop Izquierdo eraan - als 15-jarige eindigde hij gisteren al bijna op het podium van de junior-wereldbeker massastart! Scroll even naar beneden voor de rest.
Oostenrijk Chang: Vanessa Herzog is de eerste Oostenrijkse schaatsenrijder in ruim een decennium die het podium haalt. Dat is een vrolijke sprong in een Alpenweide waard. Ze heeft al vijf 37’ers op haar naam staan dit seizoen. De hele rest van Europa ten westen van Moskou bij elkaar: nog nul! Toll! En er is nog meer ook, met Heidegger die inmiddels 6:23 kan rijden en Odor die bij de junioren uitstekend meedraait. Duitsland Pyeong: Wat is er nog over van de ooit zo machtige schaatsnatie Duitsland? Van de schier eindeloze succesgeneratie van weleer is alleen nog Claudia Pechstein over. Ze is niet te stoppen en heeft aangegeven dat ze overweegt door te gaan tot en met de Spelen van 2022. Dan is ze vijftig jaren oud… Pechstein won laatst de 5000 meter in 6:56.60. Dat klinkt als een best nette tijd, maar vergeet dan even niet dat Gunda Niemann (nu 51) in het jaar 2000 al 6:55.34 reed. En dat was in Calgary, zul je zeggen, maar nee, zij reed die tijd in Heerenveen. Dat waren de jaren dat Duitsland gemakkelijk nog eens 1-2-3’tjes haalde in Wereldbekers. Nu is het breedteniveau veel lager. Bente Kraus is al een tijdje geblesseerd en moet vrezen voor een Olympische startplek. Ze kan niet de Ter-Mors-tactiek toepassen, omdat er simpelweg niemand anders dan Pechstein en zij goed genoeg zijn om startplekken binnen te halen op de lange afstanden. Op de 1500 is er dan nog Roxanne Dufter, die haar plek in de A-groep heeft Eén lichtpunt is wel dat de ploegenachtervolging dit jaar wel op weg is naar Olympische kwalificatie, in tegenstelling tot vier jaar geleden. Bij de mannen is het allemaal ietsje rooskleuriger. Nico Ihle viel dit jaar al in de prijzen en Patrick Beckert is een kanshebber voor brons op de 10000m (als ‘ie weer naar Gangneung-vorm gaat, tenminste). Moritz Geisreiter verbrak dit jaar al zijn laaglandrecords op de 5 en de 10, en is dus veel beter bezig dan het afgelopen seizoen, toen hij toch wat doelloos zijn startplekken opvulde in Korea en ruim gelapt werd door Bergsma. Deze WB zat hij slechts 7 seconden achter de Fries. Voor de toekomst is er, zeker bij de heren, hoop. Joel Dufter is de eerste naam die je te binnen schiet, maar bij de junioren en de neo’s is nu een vrij brede selectie die het nu beter doet dan de onderpresterende Nederlandse jongens-junioren. Bij de jongedames is er op dit moment alleen Uhrig en Scholz, en moet Duitsland wachten en hopen op veel victoria van Victoria. Chang: Volgens mij heeft Pyeong alles al gezegd. Zwitserland Chang: Livio Wenger doet de rimpels van Hänggi vergeten. Met 1:47 en 6:21 op laagland ben je een heel serieuze schaatser en moet de A-groep ook op andere disciplines dan de MS in zicht komen. Door met team NZL te trainen, heeft hij ook een ploeg met niveau en begeleiding om zich heen. Helaas is het grote talent Kaitlyn McGregor nooit doorgebroken. Italië Pyeong: Vorig jaar was er wat kritiek toen mijn alter ego @EenBrabander Nicola Tumolero de nieuwe Roberto Sighel noemde. Maar Tumolero is dit jaar erg goed bezig en zit op de lange afstanden bij de top van Europa (en dus van de wereld). Zijn 6:17 en 13:02 waren allebei sneller dan Enrico Fabris ooit reed op laagland. Ook Giovannini’s 13:05 was sneller dan het PR (hoogland meegerekend) van Enrico. De cijfers van Fabris zijn nog niet haalbaar op de 1500m, maar dan vraag je ook wat… En dan is er nog ijskunstenaar Ghiotto. Hij heeft in zijn leven twee razendsnelle 10 kilometers gereden. 13:01 leverde hem in Gangneung plaats 5 op en met die fenomenale 12:53 won hij de B-groep. Hij is met Beckert de enige schaatser die twee keer onder de 13:05 reed buiten Calgary en SLC én niet in Nederland is geboren. Van de kwartetstart had Ghiotto vast wel wat profijt, maar hij kon niet pal achter iemand zitten, want niemand reed daar zo snel als hij. Ook bij de vrouwen valt het succes op de lange afstanden. Lollobrigida is natuurlijk een belangrijke factor op de massastart (waarom moeten al die massastartvrouwen zo gek doen met hun haren? Kim blondeert, Blondin doet slechts aan één kant lollig en Lollobrigida doet van alles en nog wat) en op de 5000 meter reed ze een Italiaans laaglandrecord. Helaas voor haar leverde dat net geen Olympische startplek op. Bij de sprint weegt de erfenis van Simionato zwaar en komt nog niemand in de buurt van de tijden die zij ooit reed. Eendagsvlieg Mirko Nenzi rijdt inmiddels achter in de B-groep en David Bosa is erg wisselvallig. De komende jaren zullen de Italianen van Marchetto hopelijk beter en beter worden. Maurizio krijgt het nog druk ook, want zowel bij de mannen als de vrouwen komt er een sterke generatie opzetten. Chang: Op de 5 km, 10 km, TP en MS moeten we serieus rekening gaan houden met schaatsers uit Italië.
Omdat ik geen robot ben die eindeloos schaatsforumposts produceert, heb ik besloten om deze serie over twee weken uit te spreiden. Een dezer dagen komt nog aflevering 3. De afleveringen 4 tot en met 6 komen volgende week. Wel wil ik nog melden dat ik ook een database bijhoud tegenwoordig. De database uit de top-10 aller tijden per afstand per land voor hoogland en laagland, en de top-100 hoogland en laagland per afstand. Altijd al willen weten hoeveel Canadezen in de top-100 laagland 500 meter mannen staan en wat de top-10 Duitse 3000 meters op hoogland is? Dat is daar met een paar drukken op de knop zichtbaar te maken.
maar goed ook, leg jezelf niet teveel druk op he we lezen je posts graag, maar daar willen we gerust wat op wachten
Omdat ik EenBrabander's werk niet in de vergetelheid wil zien raken, post ik dit hier maar. Bovendien is het relevant voor de komende OS. In de kantlijn zijn de komende OS ook wel interessant voor de titel "meest succesvolle schaatser aller tijden op de OS". Op dit moment staan bovenaan: F: Skoblikova met 6-0-0, dan Pechstein met 5-2-2, Bonnie Blair met 5-0-1, en dan al Wust met 4-3-1 M: Thunberg 5-1-1, dan Heiden met 5-0-0, dan Ballangrud met 4-2-1, Grishin 4-1-0, Koss 4-1-0, dan Kramer met 3-2-2 (je zou eventueel Viktor Ahn erboven kunnen zetten met 6-0-2) Mocht Wust haar topvorm vinden, dan heeft ze redelijke kans op 2x goud op de TP en vooral de 3k. Dat zie ik ook als verreweg haar beste kansen voor goud, hoewel de TP al lastig zat wordt met het Japanse team. Ze zou dus boven Skoblikova kunnen komen. Pechstein zou eventueel nog goud kunnen winnen natuurlijk, maar die kans acht ik vrij klein. EDIT: Mocht Sablikova haar topvorm terugvinden, dan zou ze boven Wust kunnen komen met 5-0-1 Bij de mannen heeft Kramer, mits in topvorm, in principe een uitstekende kans op 3x goud, waarmee hij op 6-2-2 zou komen. Maar ja, dan moet hij wel zowel de 5 als 10 winnen...Te doen? Tja, behalve zijn eigen vorm zal veel ook afhangen van Bloemen en Bergsma, maar het kan zeker. Beste mannelijke schaatser aller tijden is dan alweer wat eenvoudiger, 'slechts' de TP + de 5 of de 10 nodig. En dan is er natuurlijk nog de mogelijkheid dat het tussen Wust en Kramer vrij close wordt voor de officieuze titel van beste Olympier aller tijden van NL. De kansen op >1x goud acht ik groter voor Kramer dan voor Wust op dit moment namelijk.
@chicagodude: Pechstein heeft natuurlijk een goede kans op de 5km als Sablikova een rugblessure blijft hebben. Ze won ten slotte ook de WB.
Klopt, maar de 3k van gisteren zag er alweer goed uit, vandaar dat ik zeker op de 5k Sablikova wel weer als winnaar verwacht.
Overigens is de prestatie van Skoblikova altijd een beetje ondergesneeuwd door die van Heidenm maar Skoblikova won natuurlijk ook 'gewoon' alle afstanden in 1964. Mocht er toen al een 5k gereden zijn, dan had ze die ongetwijfeld ook gewonnen.
