EenBrabander
Well-Known Member
EenBrabander, waar zijn je analyses gebleven? Nou, hier.
MET PYEONG EN CHANG OP GANG NAAR NEUNG
In deze nieuwe serie bespreken Pyeong en Chang hoe het gaat met de schaatsers uit binnen- en buitenland op weg naar de Olympische Spelen. In deze eerste set van zes afleveringen gaan ze bij alle landen langs, die zich voorbereiden op de World Cup van Calgary. Een tweede set zal zo rond het OKT verschijnen.
De komende dagen verschijnt iedere dag één Pyeong&Chang, om te beginnen vandaag. De laatste van de zes komt op de eerste dag van de WB van Calgary.
1. Het Amerikaanse Continent
2. Middenin Europa
3. Rusland en zijn buren
4. Al wat uit Azië komt
5. Scandinavië en de Baltische staten
6. De Benelux
Pyeong heeft de langste naam van de twee, en bespreekt alles uitvoerig. Chang heeft de kortste naam van de twee, en geeft in één zin een conclusie op al het voorgaande wat Pyeong heeft gezegd.
Het Amerikaanse Continent
In Noord-Amerika liggen twee medailledelvers, genaamd Canada en de Verenigde Staten. Ietsje verder naar het zuiden zien we landen als Argentinië, Colombia en Chili, waar skeeleraars met Olympische dromen vandaan komen. Australië en Nieuw-Zeeland liggen een oceaantje verderop, maar in deze indeling horen ze ook eventjes bij Noord-Amerika. Datzelfde geldt voor Groot-Brittannië - sinds de Brexit willen ze niet meer samen in het groepje met leden van de EU. Vandaar.
Canadese vrouwen
Pyeong: Toen Christine Nesbitt haar vorm was kwijtgeraakt, bleek hoe weinig er nog over was van het ooit zo machtige Canadese vrouwenschaatsen. In Sotsji werden maar twee toptienplaatsen gehaald door de Canadames. Tegenwoordig heeft het land van Moose en Maple weer een brede range aan dames die meedoen om de podiumplaatsen. Typisch genoeg alleen op het echt korte en het echt lange werk, de middenafstanden zijn al jaren vrij Canada-loos. Al zou het opkomende talent Lamarche daar wel eens mee kunnen gaan afrekenen.
Marsha Hudey en Heather McLean roken in Calgary aan het NR van de legendarische LeMay en Hudey haalde dit jaar voor het eerst een WB-medaille. Ook op het langere werk is er weer sprake van een mooi niveau. Met Blondin heeft Canada voor het eerst sinds de supergeneratie met Hughes, Groves, Nesbitt en natuurlijk Klassen een dame die meedoet om de medailles op de lange afstanden, en Weidemann komt op de 5000m gevaarlijk dicht al in de buurt van het podium.
Op de massastart liggen zeker grote kansen voor Canada. Andermaal is het de vrouw met het, eh, curieuze kapsel die een hoofdrol speelt. Momenteel is Blondin individueel ruim de beste van haar naaste concurrenten in de eindsprint (zoals Kim, Schouten en Lollo) en bij de WB van Calgary wil ze dat maar wat graag laten zien voor eigen publiek.
Chang: Klein of groot, stayer of sprint, half afgeschoren kapsel of een paardenstaart: Canada heeft weer een divers scala aan medaillewaardige dames!
Argentinië
Chang: Dat Victoria Rodriguez zich heeft geplaatst voor de WB is een kleine victorie voor het Argentijnse schaatsen, maar de Spelen in Korea komen nog te vroeg voor haar.
Canadese heren
Pyeong: Wat gaan de Canadese sprinters hard. Junio, Boisvert-Lacroix én Dubreuil reden dit jaar al 34.7 op een laaglandbaan. Dat zijn Wotherspoontijden! Het enige probleem voor hen is dat tegenwoordig de hele A-groep miraculeus hard gaat. Feit is dat alle Canadezen die de 500 meter in Korea gaan rijden, outsiders zijn voor het podium. Net zoals minimaal de helft van de andere deelnemers…
Met Vincent de Haître hebben de Canadese heren een wisselvallige beer voor de middenafstanden. Morrison mist nog wat snelheid, maar is op de goede weg terug. Daarachter verschijnt een grote groep jonge mannen met namen als Donnelly, La Rue of Langelaar die de komende jaren kunnen gaan doorbreken. De middenafstanden zullen wel sterk bezet blijven daar!
In het jaar dat hij zijn WR 10 km reed, begon Bloemen met 12:52 in Calgary. Inmiddels kan hij dat ook op een laaglandbaan. In Stavanger reed hij een laagland-PR op de 10000 meter en dat is veelzeggend. Bloemen is constanter dan ooit en het verschil met Kramer is kleiner dan ooit. Dat wordt een spectaculair duel in Calgary op de 5000 meter… vrijdagavond, half 11, ik zit al klaar.
Op alle afstanden bij de mannen is Canada minimaal medaille-outsider. Met Bloemen, Belchos, Morrison, Donnelly en de plots weer verschenen Gélinas staat er niet bepaald een zwakke TP-selectie. Op de niet-Olympische TS is Canada dominant en voor de massastart hebben ze snortracker - pardon, shorttracker - Olivier Jean. Volgens mij gaat het wel goed daar.
Chang: Op alle afstanden bij de mannen kanshebbers op een medaille - het enige andere land dat dat kan zeggen is Nederland.
Australië
Chang: Er zouden zomaar twee Australiërs kunnen gaan schaatsen in Korea, en dat is er één meer dan in Sotsji.
Colombia
Pyeong: Het onmogelijke lijkt te gebeuren er gaat een Pedro naar de Spelen. Wat zeg ik? Er gaat een Pedro naar de Spelen! Op de 500 meter! Op de 1000 meter! Viva Colombia! Op de massastart wordt het lastiger, maar als meneer Zapata nog eens een tussensprintje pakt… wie weet. En Laura Gomez, zou zij bij de WB van Salt Lake nog gaan proberen de limieten te halen? Dan gaat ze doen wat die andere Gomez, Antonio uit Spanje, nooit deed: de Spelen halen!
Chang: Pedro! Pedro! Pedro Pedro Pedro!
Scroll naar beneden voor de andere landen van dit continent.
MET PYEONG EN CHANG OP GANG NAAR NEUNG
In deze nieuwe serie bespreken Pyeong en Chang hoe het gaat met de schaatsers uit binnen- en buitenland op weg naar de Olympische Spelen. In deze eerste set van zes afleveringen gaan ze bij alle landen langs, die zich voorbereiden op de World Cup van Calgary. Een tweede set zal zo rond het OKT verschijnen.
De komende dagen verschijnt iedere dag één Pyeong&Chang, om te beginnen vandaag. De laatste van de zes komt op de eerste dag van de WB van Calgary.
1. Het Amerikaanse Continent
2. Middenin Europa
3. Rusland en zijn buren
4. Al wat uit Azië komt
5. Scandinavië en de Baltische staten
6. De Benelux
Pyeong heeft de langste naam van de twee, en bespreekt alles uitvoerig. Chang heeft de kortste naam van de twee, en geeft in één zin een conclusie op al het voorgaande wat Pyeong heeft gezegd.
Het Amerikaanse Continent
In Noord-Amerika liggen twee medailledelvers, genaamd Canada en de Verenigde Staten. Ietsje verder naar het zuiden zien we landen als Argentinië, Colombia en Chili, waar skeeleraars met Olympische dromen vandaan komen. Australië en Nieuw-Zeeland liggen een oceaantje verderop, maar in deze indeling horen ze ook eventjes bij Noord-Amerika. Datzelfde geldt voor Groot-Brittannië - sinds de Brexit willen ze niet meer samen in het groepje met leden van de EU. Vandaar.
Canadese vrouwen
Pyeong: Toen Christine Nesbitt haar vorm was kwijtgeraakt, bleek hoe weinig er nog over was van het ooit zo machtige Canadese vrouwenschaatsen. In Sotsji werden maar twee toptienplaatsen gehaald door de Canadames. Tegenwoordig heeft het land van Moose en Maple weer een brede range aan dames die meedoen om de podiumplaatsen. Typisch genoeg alleen op het echt korte en het echt lange werk, de middenafstanden zijn al jaren vrij Canada-loos. Al zou het opkomende talent Lamarche daar wel eens mee kunnen gaan afrekenen.
Marsha Hudey en Heather McLean roken in Calgary aan het NR van de legendarische LeMay en Hudey haalde dit jaar voor het eerst een WB-medaille. Ook op het langere werk is er weer sprake van een mooi niveau. Met Blondin heeft Canada voor het eerst sinds de supergeneratie met Hughes, Groves, Nesbitt en natuurlijk Klassen een dame die meedoet om de medailles op de lange afstanden, en Weidemann komt op de 5000m gevaarlijk dicht al in de buurt van het podium.
Op de massastart liggen zeker grote kansen voor Canada. Andermaal is het de vrouw met het, eh, curieuze kapsel die een hoofdrol speelt. Momenteel is Blondin individueel ruim de beste van haar naaste concurrenten in de eindsprint (zoals Kim, Schouten en Lollo) en bij de WB van Calgary wil ze dat maar wat graag laten zien voor eigen publiek.
Chang: Klein of groot, stayer of sprint, half afgeschoren kapsel of een paardenstaart: Canada heeft weer een divers scala aan medaillewaardige dames!
Argentinië
Chang: Dat Victoria Rodriguez zich heeft geplaatst voor de WB is een kleine victorie voor het Argentijnse schaatsen, maar de Spelen in Korea komen nog te vroeg voor haar.
Canadese heren
Pyeong: Wat gaan de Canadese sprinters hard. Junio, Boisvert-Lacroix én Dubreuil reden dit jaar al 34.7 op een laaglandbaan. Dat zijn Wotherspoontijden! Het enige probleem voor hen is dat tegenwoordig de hele A-groep miraculeus hard gaat. Feit is dat alle Canadezen die de 500 meter in Korea gaan rijden, outsiders zijn voor het podium. Net zoals minimaal de helft van de andere deelnemers…
Met Vincent de Haître hebben de Canadese heren een wisselvallige beer voor de middenafstanden. Morrison mist nog wat snelheid, maar is op de goede weg terug. Daarachter verschijnt een grote groep jonge mannen met namen als Donnelly, La Rue of Langelaar die de komende jaren kunnen gaan doorbreken. De middenafstanden zullen wel sterk bezet blijven daar!
In het jaar dat hij zijn WR 10 km reed, begon Bloemen met 12:52 in Calgary. Inmiddels kan hij dat ook op een laaglandbaan. In Stavanger reed hij een laagland-PR op de 10000 meter en dat is veelzeggend. Bloemen is constanter dan ooit en het verschil met Kramer is kleiner dan ooit. Dat wordt een spectaculair duel in Calgary op de 5000 meter… vrijdagavond, half 11, ik zit al klaar.
Op alle afstanden bij de mannen is Canada minimaal medaille-outsider. Met Bloemen, Belchos, Morrison, Donnelly en de plots weer verschenen Gélinas staat er niet bepaald een zwakke TP-selectie. Op de niet-Olympische TS is Canada dominant en voor de massastart hebben ze snortracker - pardon, shorttracker - Olivier Jean. Volgens mij gaat het wel goed daar.
Chang: Op alle afstanden bij de mannen kanshebbers op een medaille - het enige andere land dat dat kan zeggen is Nederland.
Australië
Chang: Er zouden zomaar twee Australiërs kunnen gaan schaatsen in Korea, en dat is er één meer dan in Sotsji.
Colombia
Pyeong: Het onmogelijke lijkt te gebeuren er gaat een Pedro naar de Spelen. Wat zeg ik? Er gaat een Pedro naar de Spelen! Op de 500 meter! Op de 1000 meter! Viva Colombia! Op de massastart wordt het lastiger, maar als meneer Zapata nog eens een tussensprintje pakt… wie weet. En Laura Gomez, zou zij bij de WB van Salt Lake nog gaan proberen de limieten te halen? Dan gaat ze doen wat die andere Gomez, Antonio uit Spanje, nooit deed: de Spelen halen!
Chang: Pedro! Pedro! Pedro Pedro Pedro!
Scroll naar beneden voor de andere landen van dit continent.