Sport-one Auteur: Sven Bakker Sportief gezien was het weer een jaar om van te genieten. Aan het eind van zo'n prachtjaar is het op SportOne een goede gewoonte om terug te blikken. In dit artikel het schaatsen, met onder andere de glansrijke overwinningen van Renate Groenewold, Erben Wennemars en Marianne Timmer. Op de Vechtsebanen in Utrecht (3-4 januari) tekende zich een voorbode op de toekomst af. Erben Wennemars en Marianne Timmer werden daar Nederlands kampioen sprint. Timmer won allevier de sprintafstanden; Wennemars won er drie. Dat leverde tickets op voor het WK sprint in Nagano, twee weken later. En daar, in het verre Japan, geschiedde het 'wonder': Timmer en Wennemars werden wereldkampioen. Superafstanden 'De 1.000 meter was goed, ik heb een goede basis gelegd. Maar je moet gewoon vier superafstanden rijden,' was het (nuchtere) commentaar van Timmer na de eerste dag. Ze werd derde op de 500 meter en nogmaals derde op de kilometer. Wennemars eindigde als negende op de 500 meter, maar op de 1.000 meter, ja, daar reed hij iedereen naar huis. 'Het moet en zal nu gebeuren, ik mag het niet meer laten gaan.' 'Wereldkampioen!' Wereldkampioen, Wennemars! ''Een regionale marathon in Deventer had ik nog vroeger wel van gedroom, maar wereldkampioen?' Hij bleef de Canadezen Jeremy Wotherspoon en Mike Ireland ruim voor. Gerard van Velde werd derde. En Timmer? Ook zij, de schaatsster uit Sappermeer, werd op de M-Wave in Nagano, waar Timmer eerder al olympisch goud won, de beste van de wereld in het sprinten. Hulde! Overmacht Een week voordat Wennemars en Timmer heel Nederland in vervoering brachten met de prachtige beelden uit Japan, was er ook een Europees kampioen van Oranje: Mark Tuitert. In het Thialf-stadion in Heerenveen reed de toen 23-jarige Tuitert uit Holten iedereen aan gort. De terechte reactie na afloop was dan ook: 'Ik ben sprakeloos.' Tweede op de 500 ('Ik ben erg opgelucht, vooral omdat ik blij ben dat het is begonnen'), tweede op de 5.000 (achter Verheijen, maar: 'Ik kan mijzelf nog lang niet rijk rekenen'), winst op de 1.500 ('Ik was supergeconcentreerd') en vijfde op de 10.000 meter: overmacht. Hij realiseerde daarmee een wereldrecord punten op de grote vierkamp. 'Dat is echt ongelooflijk hier in Thialf.' In het eindklassement werd Carl Verheijen tweede, Jochem Uytdehaage derde en Gianni Romme vierde. Bij de vrouwen won Anni Friesinger, voor Claudia Pechstein en Renate Groenewold, die een week later nog een 'prijsje' zou pakken. En Tuitert zei na zijn titel: 'Nu ga ik proberen dit door te trekken naar het WK allround.' Machtsgreep Tuitert bleek zijn top te hebben bereikt op het EK in Heerenveen. Hij wilde nog beter, nog sterker zijn op het WK, maar dat lukte niet. Tja, dan zou er in het Vikingskipet in het Noorse Hamar wel even een andere Nederlander wereldkampioen allround worden. Toch? Nee dus. De Amerikanen organiseerden een machtsgreep en voltooiden hum missie. Resultaat: Chad Hedrick de beste van de wereld en Shani Davis vice-kampioen. Carl Verheijen redde de eer voor Oranje door als derde te eindigen. Verheijen reed een puike toernooi, maar had de pech dat er twee Amerikanen van buitengewone klasse meededen. Niets aan te doen, toch? Overigens werden de andere Nederlanders vijfde (Tuitert) en zesde (Tom Prinsen). Super Bij het vrouwentoernooi was het omgekeerde het geval: de Duitsen torenhoog favoriet, maar een Nederlandse die er met de titel vandoor ging - voor het eerst sinds dertig jaar (sinds Atje-Keulen Deelstra in 1974) dat er weer een Nederlandse vrouw wereldkampioen allround werd. Renate Groenewold was de naam. Bij het EK nog derde, maar bij het WK van buitengewone wereldklasse. 'Super! Ik snap er helemaal niets van.' Super is: negende op de 500, winst op de 3.000, tweede op de 1.500 en tweede op de 5.000 meter (met een overwinng van Gretha Smit). Vooral de strijd met Pechstein op de laatste, langste afstand was uitermate boeiend. Twee ronden voor het einde lijkt de Duitse het te gaan halen, maar nee, het werd Groenewold, die anderhalve ronde voor het einde aanzet en Pechstein niet meer terugziet. 'Ik dacht: ik ga ervandoor, aanzetten, aanzetten! En opeens was ze weg. Geweldig! Ik had zulke benen, maar ik dacht: nu kan het. Ik ben wereldkampioen. Man! Helemaal super!' Slotstuk Het slotstuk van een lang seizoen: het WK afstanden in Seoul, Zuid-Korea. Voor sommigen het laatste toernooi dat verplicht gereden moet worden, voor anderen het laatste toernooi waar ze heel het seizoen naar hebben uitgekeken. Op de eerste dag waren het Jeremy Wotherspoon (500 meter), Anni Friesinger (1500 meter) en Chad Hedrick (5.000 meter) die zich nog eenmaal van hun allerbeste kant lieten zien. Carl Verheijen (tweede) en Gianni Romme (derde) grepen op de vijf kilometer net naast de gouden plak. Manli Wang (500 meter), Shani Davis (1500 meter) en Claudia Pechstein (3000 meter) waren op de tweede dag het sterkst. Mark Tuitert (zilver) en Erben Wennemars (brons) deden het op de 1.500 meter goed. De laatste dag van het WK afstanden werd het succesvolst voor Nederland. De 1.000 meter ging naar Wennemars, die daarmee de kroon zette op zijn seizoen, en de 10.000 meter werd gewonnen door Carl Verheijen. Bob de Jong pakte zilver, evenals Gretha Smit op de 3.000 en 5.000 meter. Friesinger pakte tot slot de titel op de kilometer. Nieuw talent Het schaatsseizoen begon alweer vroeg, op 5 november in Assen met de NK afstanden. Vooral het doorbreken van nieuw talent is opvallend. Jacques de Koning, Annette Gerritsen, Sven Kramer, Ireen Wust, Remco Olde Heuvel, Frederique Ankone, Moniek Kleinsman, Stefan Groothuis, Rhian Ket, Arjen van der Kieft; zij moeten over een paar jaar de kleur oranje gaan vertegenwoordigen in grote toernooien. De machtsgreep van de jongeren vindt al op het NK allround, 18 december in Heerenveen, plaats. Het zijn daar Sven Kramer en Moniek Kleinsman die Nederlands kampioen worden. Kramer is nog slechts 18 jaar en Kleinsman is 22. Beiden mogen dan ook naar het EK allround, eveneens in Thialf. 'Al die mensen hier,' zei Kleinsman, terwijl het nog helemaal niet vol zat. 'Dit is helemaal te gek.'
