Eh, de bedoeling van klapschaatsen is wel dat ze klapperen, dat moet je niet proberen te onderdrukken! Mijn vorige reactie was alleen maar gericht op 2 dingen: je vraag of het wel goed was te rommelen (experimenten is altijd goed volgens mij) en mijn reactie op 'het verplaatsen van het hoogste punt van de ronding' (de ronding draait, dus dat is geen zinnige manier om erover na te denken). Ik zal nu eens proberen je met je probleem te helpen...
Het probleem is dus te ver op de punten komen, vooral als je moe wordt na een paar rondjes. Dat is een behoorlijk universeel probleem inderdaad, in de 2e helft van een zware baanmarathon zie je soms driekwart van het peloton daarmee worstelen. Uiteraard is de directe oorzaak houding; vaak kun je je kniehoek niet meer volhouden, maar je heuphoek wel, je komt dus hoger te zitten met nog steeds een horizontale rug, en het zwaartepunt komt naar voren, tenzij je je hele lichaam achterover kantelt.
Klinkt simpel. Maar de echte oorzaak moet dieper liggen, ik ken dit probleem bij technisch hele goede schaatsers die echt allemaal wel weten hoe het moet. Hun probleem is dat de goede techniek veel druk geeft, veel statische belasting, te veel kracht kost. Als de spieren verzuren houden ze dat niet meer vol, en is op de punten rijden een manier om zonder die statische belasting te blijven rijden, met een slechtere techniek weliswaar (druk pas laat in de afzet, en naar achteren).
De kunst is dus om ook achterop te leren zitten zonder al te veel statische belasting. Dus die mooie rondjes in die lange slag achter Jochem helpen maar een beetje, het gaat er juist om dat je ook als je hoger zit en een hoger ritme rijdt diezelfde slag uit kunt voeren. Met je 'kont naar achteren; holle rug' opmerking zou ik zeggen: doe je rug wat minder horizontaal als je moe wordt. Minder aerodynamisch en in principe niet nodig, maar met een mindere kniehoek is het dan wel veel makkelijker om je balans goed te houden.
Iets wat mij altijd veel helpt als ik te ver op de punten zit: gebruik je bijhaalbeen als contragewicht om achterop te blijven zitten. Als je meteen na de afzet je been behoorlijk naar achteren laat waaien zul je op je nieuwe standbeen veel makkelijker achterop zitten en indraaien. De massa van je bijhaalbeen gebruik je als pendel om weer mooi rechtuit te sturen. Ook leuk voor de nieuwe inzet, je bijhaalbeen komt mooi van achteren ('knie achter knie' en zo). Lekker overdrijven om het te leren! Stuur je knie, laat je onderbeen ontspannen hangen.
'Marginaal op de buitenkant': goed genoeg, ideaal zelfs! Dan kom je goed boven. Lang en ver op de buitenkant is nergens goed voor, je neemt een omweg, 'ouderwets' want vroeger werd dat wel actief aangeleerd.
Je schaats naar voren zetten lijkt me precies de verkeerde kant op, je kunt nu ongestraft nog verder voorop zitten. Ik zou je scharnier juist naar achteren zetten, als je dan te ver voorop komt word je onmiddellijk gestraft met een klap voorover...
En klapperen mag echt hoor, hoe harder hoe beter, er is echt geen 'norm' die zegt dat dat slecht is! Als ie maar klapt doordat je mooi met een beetje druk zijwaarts afzet. Soms zie je mensen uit arren moede zonder druk nog maar een trapje met de tenen naar achteren geven zodat er nog een klapje komt, dat heeft natuurlijk geen zin. De 2e helft van een mooie zijwaartse afzet komt echt vanuit de voorvoet, en eerder mag ook best. Achterop zitten is maar een middel om goed te kunnen sturen en zijwaarts te kunnen afzetten, geen doel op zich.
Sorry voor het lange verhaal, ik hoop dat je er iets aan hebt...
