HansGijsen
Member
Na de fabel van de magneetjes nu die van het HOOGSTE PUNT.
Eigenlijk is dit niet echt een fabel. Noem het een discussiestuk, dat doen ze in Den Haag ook.
Een Discussiestuk voor Wedstrijdrijders Langebaan dan wel. De (st) laat ik weg, dames zijn ook Wedstrijdrijders.
Eerst een definitie van het hoogste punt, ik zeg niet "de" definitie.
Ik ga uit van een schaats met een zuivere cirkelronding.
Op het schaatsblad zou je op een aantal punten de straal naar het fictieve middelpunt van de rondingcirkel kunnen tekenen.
Dit heet dan een verzameling convergerende lijnen.
Het hoogste punt van de schaats is daar waar een zo'n lijn precies loodrecht op de buis ligt.
Als de buis recht is kan dat maar een lijn uit de verzameling zijn.
Maar vaak is de buis niet recht. Mijn Naganobuizen zijn zelf ook aardig rond.
Dan gaat deze definitie dus niet op.
We kunnen wel een rechte lijn bedenken die begint boven op de buis ter hoogte van het scharnierpunt en eindigt boven op de buis in het midden van de achtersteun.
Op deze manier kun je voor alle schaatsen het hoogste punt vaststellen.
Het hoogste punt van de schaats is daar waar een van de convergerende lijnen precies loodrecht op die lijn ligt.
Je kunt ook zeggen, "Doe niet zo moeilijk, pak een schuifmaat en meet de hoogte van het blad."
Maar dat klopt alleen als de buis recht is en overal even hoog. Dat is bijna nooit.
Bij veel schaatsen ligt het hoogste punt ongeveer in het midden. Het blad is dan mooi symmetrisch rond geslepen.
Als dit punt niet in het midden ligt maar b.v. onder het scharnier. Dan is er vaak achteraan de schaats meer materiaal weggeslepen dan aan de voorkant.
Waarom?
Eigenlijk is dit niet echt een fabel. Noem het een discussiestuk, dat doen ze in Den Haag ook.
Een Discussiestuk voor Wedstrijdrijders Langebaan dan wel. De (st) laat ik weg, dames zijn ook Wedstrijdrijders.
Eerst een definitie van het hoogste punt, ik zeg niet "de" definitie.
Ik ga uit van een schaats met een zuivere cirkelronding.
Op het schaatsblad zou je op een aantal punten de straal naar het fictieve middelpunt van de rondingcirkel kunnen tekenen.
Dit heet dan een verzameling convergerende lijnen.
Het hoogste punt van de schaats is daar waar een zo'n lijn precies loodrecht op de buis ligt.
Als de buis recht is kan dat maar een lijn uit de verzameling zijn.
Maar vaak is de buis niet recht. Mijn Naganobuizen zijn zelf ook aardig rond.
Dan gaat deze definitie dus niet op.
We kunnen wel een rechte lijn bedenken die begint boven op de buis ter hoogte van het scharnierpunt en eindigt boven op de buis in het midden van de achtersteun.
Op deze manier kun je voor alle schaatsen het hoogste punt vaststellen.
Het hoogste punt van de schaats is daar waar een van de convergerende lijnen precies loodrecht op die lijn ligt.
Je kunt ook zeggen, "Doe niet zo moeilijk, pak een schuifmaat en meet de hoogte van het blad."
Maar dat klopt alleen als de buis recht is en overal even hoog. Dat is bijna nooit.
Bij veel schaatsen ligt het hoogste punt ongeveer in het midden. Het blad is dan mooi symmetrisch rond geslepen.
Als dit punt niet in het midden ligt maar b.v. onder het scharnier. Dan is er vaak achteraan de schaats meer materiaal weggeslepen dan aan de voorkant.
Waarom?